Een verbod op de Turkse en pro-Koerdische partij HDP komt steeds dichterbij, meldt de Turkse nieuwssite Ahval News.
Het Turkse Hof van Cassatie gaat bestuderen of de HDP banden heeft met de PKK, een separatistische organisatie die strijd voor een onafhankelijk Koerdistan. De organisatie heeft ook terreuraanslagen gepleegd en staat in Turkije, de EU en de Verenigde Staten op de terreurlijst. Leider Öcalan zit een levenslange celstraf uit.
Mocht het Turkse hof beslissen dat die banden met de PKK er inderdaad zijn, dan kan er een rechtszaak worden aangespannen om de op één na grootste oppositiepartij van Turkije te verbieden.
Devlet Bahceli van de extreemrechtse MHP-partij, tevens de coalitiepartner van president Erdogans AKP, pleit al langer voor een verbod. Volgens hem is de enige uitkomst van een dergelijk onderzoek dat de HDP ‘het middelpunt is van terroristische daden’, zei hij gisteren.
‘Als Turkije een rechtsstaat is, is de sluiting van de HDP (…) van vitaal belang’, zei Bahceli. Hij riep de seculiere CHP, de grootste oppositiepartij van Turkije, en de nationalistische Goede Partij (IYI) op kleur te bekennen.
Maar de CHP vindt vooralsnog niet dat aan de parlementaire immuniteit van HDP-parlementariërs getornd mag worden. ‘In een land zonder een onafhankelijke rechterlijke macht hebben parlementsleden geen andere veiligheid dan hun immuniteit. Deze garantie mag niet worden opgeheven,’ aldus leider Kemal Kilicdaroglu.
Onder het mom van ‘banden met de PKK’ zijn de afgelopen jaren in Turkije vele tientallen politici, intellectuelen en activisten de bak ingedraaid, waaronder oud-HDP-leider Selahattin Demirtas. Onder diens leiding werd de HDP een factor van belang in de Turkse politiek, die bij de verkiezingen van 2015 zelfs de AKP van een absolute meerderheid afhield.
Volgens critici gebruikt de Turkse overheid de aantijging van ‘banden met de PKK’ om dissidente stemmen de kop in te drukken. Hetzelfde zou hij doen met (vermeende) aanhangers van de islamitische geleerde Fethullah Gülen, volgens Erdogan het brein achter de mislukte couppoging van 2016.
Frankrijk maakt zich schuldig aan ‘staatsislamofobie’. Dat stelt Chafika Attalai van het inmiddels opgeheven Collectief Tegen Islamofobie in Frankrijk (CCIF). CCIF en andere ‘radicale’ moslimorganisaties, scholen en moskeeën worden via een verscherpt regeringsbeleid gesloten.
Attalai was een van de sprekers in een Zoom-meeting over moslimhaat in West-Europa. De bijeenkomst werd georganiseerd door de Nederlandse organisatie Meld Islamofobie, die anti-moslimdiscriminatie bijhoudt en bestrijdt. CCIF deed tot eind vorig jaar hetzelfde in Frankrijk, maar op veel grotere en professionelere schaal. Advocaten van de organisatie spanden diverse rechtszaken aan, die dikwijls werden gewonnen.
Frankrijk besloot CCIF aan te pakken omdat de organisatie een haatcampagne tegen geschiedenisleraar Samuel Paty zou hebben ondersteund. De geschiedenisleraar werd vermoord door een extremist nadat hij Mohammed-cartoons uit het satirische blad Charlie Hebdo liet zien.
CCIF ontkent een haatcampagne tegen Paty te hebben gevoerd. De organisatie zegt alleen een onderzoek te zijn gestart naar hem, vanwege de klachten die over hem waren binnengekomen.
‘We hebben niets te maken met de moord op Samuel Paty, maar toch zijn we ‘vijanden van de Republiek’’, vertelt Attalai. Nu CCIF niet meer bestaat, is er niemand meer die voor de rechten van Franse moslims opkomt, vertelt ze. Er is enkel een nieuwe groep opgericht die het werk van CCIF voortzet, maar dan op bescheiden schaal.
Frankrijk is volgens haar een dictatuur geworden. ‘Wij hebben ons altijd aan de wet gehouden, altijd volgens de regels gespeeld. Wij zijn ‘vijanden van de Republiek’ omdat we rechtszaken hebben gewonnen, omdat we willen dat moslims trots zijn op hun identiteit. Daarom heeft de Franse overheid onze organisatie verboden.’
Volgens Attalai criminaliseert de nieuwe Franse ‘antiseperatismewet moslims. ‘Als je een hijab draagt of een baard, vijf maal per dag bidt en de moskee regelmatig bezoekt, sta je al bekend als radicaal.’
Verder hekelt ze het ‘systematisch hinderen’ door de overheid. Moskeeën en scholen worden officieel niet gesloten omdat ze islamitisch zijn, zegt ze, maar bijvoorbeeld omdat er per ongeluk nog een pak yoghurt van over datum in de koelkast staat. Dan houden ze zich niet aan de regels en kunnen ze worden aangepakt, aldus Attalai.
Voordat CCIF officieel werd verboden besloot de organisatie het geld van de organisatie en de infrastructuur over te brengen naar Brussel, waar het Collectief Tegen Islamofobie in Europa (CCIE) gevestigd is. Dit is niet de opvolger van CCIF, vertelt Attalai, maar een zusterorganisatie.
Vlaamse populisten en Waalse liberalen ijveren voor een verbod op CCIE. Maar daar is Attalai niet bang voor, want ‘het is in België juridisch gezien veel moeilijker om organisaties zomaar te verbieden.’
De Turkse president Erdogan heeft een video-overleg gehad met met zijn Franse ambtgenoot Emmanuel Macron. Turkije verklaarde na afloop hun relatie een ‘zeer serieuze impuls’ heeft gekregen. De situatie tussen beide landen was de afgelopen maanden erg gespannen.
Vorige maand maakten de twee NAVO-bondgenoten echter bekend dat ze samen werkten aan een routekaart om de bilaterale betrekkingen te normaliseren. Gisteren kwam het daadwerkelijk tot een gesprek.
‘Als twee sterke NAVO-bondgenoten kunnen wij belangrijke bijdragen leveren aan vrede, stabiliteit en vredesinspanningen in een breed geografisch gebied – van Europa tot de Kaukasus, het Midden-Oosten en Afrika’, zou Erdogan tegen Macron hebben gezegd.
Hun relatie geldt de laatste maanden als erg slecht. Maar: ‘Er zijn geen beledigingen meer en Erdogans woorden zijn geruststellender geworden’, vertelde een Franse regeringswoordvoerder na afloop.
Erdogan raadde Macron in oktober een psychiater aan vanwege de ‘islamofobe’ retoriek die de Franse president zou bezigen sinds de moord op geschiedenisleraar Samuel Paty, die zijn klas Mohammed-cartoons liet zien.
Sinds die moord voert Macron zijn strijd tegen ‘islamitische separatisme’ op en sluit Frankrijk ‘radicale’ moskeeën en organisaties. Daarom ook riep Erdogan de wereld op tot een boycot van Franse producten.
Ander pijnlijk punt voor Erdogan: de invloed van de Turkse overheid op Turkse moskeeën in Frankrijk wordt met Macrons nieuwe beleid aan banden gelegd.
Macron ligt ook geopolitiek in de clinch met Erdogan. Zo noemde hij de steun van Turkije aan Azerbeidzjan in het conflict om Nagorno-Karabach ‘gevaarlijk en onbezonnen’.
Frankrijk en Turkije zijn tevens tegenpolen wat betreft de burgeroorlog in Libië: Frankrijk steunt daar de Arabische krijgsheer maarschalk Haftar, Turkije steunt de voorlopige regering van Libië.
De Franse president komt daarnaast op voor de Griekse en Cypriotische belangen in de Middellandse Zee. Turkije zou daar wateren claimen waar recentelijk aardgas is ontdekt maar die officieel bij Griekenland en Cyprus horen. Recentelijk trok de Turkse vloot zich terug, wat Frankrijk als teken ziet dat er wel degelijk valt te praten met Turkije.
Toch maakt Frankrijk zich nog niet te veel illusies. ‘Voor nu waren het slechts verbale acties’, aldus de Franse woordvoerder over het gesprek met Erdogan.
De Duitse veiligheidsdienst heeft verklaard dat de partij Alternative für Deutschland (AfD) vermoedelijk een rechtsextremistische beweging is. Hierdoor kunnen de autoriteiten toezicht houden op de gehele partij via spionage en afluisteren, meldt het Duitse tijdschrift der Spiegel.
De veiligheidsdienst wacht nog wel nog een lopende rechtszaak af, waarin AfD aanvecht dat het kan worden afgeluisterd. Ook AfD-leden die zich gekandideerd hebben voor de parlementsverkiezingen van later dit jaar zullen niet in de gaten worden gehouden.
De veiligheidsdienstdienst zegt sinds begin 2019 veel bewijs te hebben verzameld van schendingen van de vrije democratische basisorde, op basis van honderden toespraken en verklaringen van functionarissen op alle partijniveaus. Een duizend pagina’s tellend rapport moet bewijzen dat de AfD in strijdt handelt met de menselijke waardigheid en de democratie.
AfD komt vaak in het nieuws met controversiële acties en uitspraken. Zo zorgde partijprominent Alexander Gauland (foto) voor veel ophef door te stellen dat Duitsland trots mocht zijn op de prestaties van de Wehrmacht tijdens de Tweede Wereldoorlog. Ook noemde Gauland het nazitijdperk slechts een stukje ‘vogelpoep’ in de Duitse geschiedenis.
De veiligheidsdienst ziet een groeiende invloed van extreemrechts binnen AfD als belangrijke reden om de partij als ‘verdachte zaak’ te classificeren. Daarnaast zijn er banden met extreemrechtse organisaties zoals de Identitäre Bewegung, waarvan de Franse zusterorganisatie, Génération Identitaire onlangs is verboden.
AfD is momenteel de derde partij van Duitsland en daarmee de grootste oppositiepartij in de Bondsdag De partij staat al onder toezicht in de deelstaten Brandenburg, Thüringen, Saksen-Anhalt en Saksen.
Niels van den Berge, GroenLinks-Kamerlid en nummer 12 op de lijst, maakt zich hard voor mbo-studenten die slachtoffer zijn van stagediscriminatie. ‘Het gaat om studenten die heel graag aan de slag willen maar geen kans krijgen, want hun naam klinkt niet ‘Nederlands’ genoeg. Het is een naar begin van je carrière, dat helaas ook gevolgen heeft voor later.’
Het zijn schokkende cijfers. 68 procent van de witte mbo’ers krijgt meteen een stageplek, tegen 48 procent van mbo-studenten met een niet-westerse achtergrond. En bijna een kwart van deze niet-westerse studenten heeft na vier keer solliciteren nog steeds geen stage, tegenover 11 procent van de witte studenten.
Hoe komt dit zo?
‘Stagediscriminatie heeft verschillende redenen. Een van die redenen is discriminatie tegen studenten met niet-westerse achtergrond. maar ook jongeren met een beperking worden gediscrimineerd. Het gaat om onbewuste en om bewuste discriminatie. Die laatste vorm van discriminatie kan heel erg in your face zijn. Als GroenLinks willen we beide vormen van discriminatie bestrijden.’
Maar is het niet heel moeilijk om bedrijven aan te pakken, omdat je discriminatie bij sollicitatie – om maar een voorbeeld te noemen – moeilijk kunt bewijzen?
‘Hier heb je wel een van de kernpunten te pakken. Het is heel moeilijk om discriminatie aan te pakken, mede omdat het niet bepaald eenvoudig is om dit te bewijzen. Stagediscriminatie is een vorm van een arbeidsdiscriminatie. En er bestaat al een Meldpunt Stagediscriminatie SBB. Maar dit meldpunt is volgens ons en mbo-studenten niet laagdrempelig genoeg. Daarom hebben we een app voorgesteld, waar je anoniem je melding kunt doen. Minister van Onderwijs Ingrid van Engelshoven is naar aanleiding van onze oproep hierover in gesprek gegaan met diverse instellingen, maar ze concludeerde dat er geen behoefte aan zo’n app is. Dat vind ik vreemd, want veel studenten en docenten die ik spreek willen heel graag zo’n app.’
Wat zijn de voordelen van die app?
‘De app is geen doel op zich, maar middel. Je kunt hiermee makkelijk, simpel en anoniem melding doen als je gediscrimineerd bent. En de app vergemakkelijkt ook de strijd tegen stagediscriminatie, want als bepaalde bedrijven vaker opduiken in de meldingen kun je die vervolgens onderzoeken.’
Dankzij GroenLinks zijn er nu wel diversiteitscoaches. Wat doen die coaches precies?
‘Stagecoaches helpen mbo-studenten stagediscriminatie aan te pakken en een stage of baan te vinden. Mbo-studenten kunnen bij deze coach terecht als ze zich gediscrimineerd voelen, maar ook als ze bijvoorbeeld willen weten hoe je een goede sollicitatiebrief moet schrijven of wat de juiste dresscode is tijdens een sollicitatiegesprek. Daarnaast komt er op ons initiatief een brigade tegen stagediscriminatie, waar experts en ervaringsdeskundigen in zitten. Zij kunnen kabinet, Kamer, onderwijsinstellingen en leerwerkbedrijven gevraagd en ongevraagd adviseren over stagediscriminatie.’
‘Het gaat om studenten die heel graag aan de slag willen maar geen kans krijgen, want hun naam klinkt niet ‘Nederlands’ genoeg’
Neemt stagediscriminatie hierdoor af?
‘Harde cijfers zijn er helaas nog niet, maar je ziet in de prakrijk wel dat de stagecoach succes heeft. Jongeren worden bij de arm genomen en krijgen dankzij de bemiddeling van zo’n coach een stage. Hier zijn meerdere voorbeelden van. Je moet het zien als een sneeuwbal die aan het rollen wordt gebracht. Je stage is je eerste stap in je carrière. Het is belangrijk dat je deze stap goed maakt.’
Aan RTL Nieuws vertelde een meisje dat ze op haar stage juridische dienstverlening slachtoffer werd van racistische ‘grappen’. Haar school stak echter geen vinger voor haar uit. Komt zulk getreiter vaker voor? En wat doen stage-leerbedrijven hier eigenlijk tegen?
‘Helaas staat haar verhaal niet op zichzelf, maar komt het vaker voor. Van mbo-studenten in de zorg hoor ik bijvoorbeeld verhalen over racistische patiënten. Wat leerwerkbedrijven en onderwijsinstellingen hiertegen doen, dat verschilt echt per bedrijf en per school. Bedrijven waar discriminatie plaatsvindt zijn niet per se allemaal kwaadwillend, maar ze missen soms de handelingsbekwaamheid, de tools, om dit goed aan te pakken. Daarnaast durven veel mbo-studenten die slachtoffer zijn van discriminatie hierover niets te zeggen, omdat ze bang zijn voor een klacht, een slechte beoordeling. Ze zijn toch afhankelijk van zo’n stageleerbedrijf. Belangrijk is dus dat bedrijven beter leren hoe ze met discriminatie moeten omgaan, en dat de drempel om discriminatie te melden voor mbo-studenten lager wordt.’
En wat kunnen opleidingen doen?
‘Het Albeda College in Rotterdam is een goed voorbeeld van hoe het wel moet. Deze school heeft een stagemakelaar, die bemiddelt tussen studenten en bedrijven. Het gaat om een voormalige jongerenwerker, die de doelgroep dus ook echt goed kent. Hij helpt studenten die extra hulp nodig hebben bij het vinden van een stage, maar helpt ook bedrijven door te zeggen dat ze die of die student goed kunnen gebruiken. Ik vind dat er in het mbo-onderwijs meer ruimte moet komen voor dit soort begeleiding.’
Niels van den Berge in gesprek over stagediscriminatie met studenten aan het Albeda Collega, Rotterdam (Beeld: Niels van den Berge)
Nog even terug naar dat meisje dat slachtoffer was van racistische pesterijen tijdens haar stage. Welke rechten hebben studenten om tegen zulke discriminatie protest aan te tekenen? Zijn er bijvoorbeeld advocaten die zich met dit soort zaken bezighouden?
‘Die zijn er zeker. Dit heeft gewoon te maken met het arbeidsrecht. Als je dat wilt als student, dan kun je naar de rechter stappen om discriminatie aan te kaarten. Maar in de praktijk gebeurt dit zelden of nooit. Studenten zijn bang voor de gevolgen. Bijvoorbeeld dat ze geen goed cijfer krijgen voor hun stage. In theorie kan veel, maar er zijn praktische redenen waarom het niet gebeurt.’
Dit meisje besloot uiteindelijk van opleiding te switchen. Op het mbo vallen regelmatig studenten uit die stoppen met hun opleiding, maar hoe vaak is dit het gevolg van stagediscriminatie?
‘Op het mbo is de uitval de afgelopen jaren toegenomen, wat een zorgelijke ontwikkeling is. Een van de redenen van uitval is stagediscriminatie, hoor ik anekdotisch van studenten en docenten, maar harde cijfers zijn er helaas niet.’
Iets heel anders: zijn hbo-studenten en wo-studenten minder vaak slachtoffer van stagediscriminatie? Is het fenomeen vooral een mbo-probleem?
‘Dat durf ik niet te zeggen. Ik weet wel dat het ook bij hbo-stages voorkomt. Bij ons Meldpunt Stagediscriminatie reageerden behalve mbo-studenten ook hbo-studenten, maar geen wo-studenten. Maar dat betekent niet dat wo-studenten nooit slachtoffer worden van stagediscriminatie. Ik kan hier, omdat ik geen cijfers heb, geen harde uitspraken over doen.’
Wat moet er nog meer gedaan worden, naast apps en diversiteitscoaches, om stagediscriminatie aan te pakken?
‘Heel belangrijk is de handhaving. De Inspectie SZW van het ministerie voor Sociale Zaken en Werkgelegenheid moet bedrijven beter controleren. Een goed middel is het inzetten van mystery guests als sollicitanten om te kijken wat er gebeurt. Ook kunnen er fictieve sollicitatiebrieven worden gestuurd. Uit eenonderzoekdoor wetenschappers van de Vrije Universiteit van Amsterdam, de Radboud Universiteit Nijmegen en de Universiteit Utrecht bleek dat autochtone zedendelinquenten betere baankansen hebben dan Nederlanders met een migratieachtergrond zónder strafblad. Echt schokkend. En verder moeten er meer antidiscriminatierechercheurs bij politie komen en moeten notoir racistische werkgevers, die openlijk racistisch zijn, hard worden aangepakt.’
Zijn er veel van dat soort werkgevers?
‘Helaas, dit komt voor. Onlangs nog kreeg ik het bericht over een sollicitante, die op een ronduit racistische manier werd afgewezen tijdens een sollicitatiegesprek. ‘Sorry, we nemen alleen buitenlanders aan in de schoonmaak.’ Het gebeurt dus. In your face. Buitengewoon grof was een ander bedrijf, waar een meisje met een hoofddoek te horen kreeg: ‘Jammer dat je op je CV geen foto van jezelf hebt gezet. Dat had je beter wel kunnen doen, want dan hadden we ook kunnen zien wie wij uitnodigden.’ Met andere woorden: het bedrijf discrimineert openlijk vrouwen die een hoofddoek dragen. Helaas wordt er in de praktijk weinig gehandhaafd als het om stagediscriminatie gaat. Daarom is er misschien ook meer openlijke discriminatie, omdat bedrijven er nog steeds te vaak mee wegkomen.’
Wat zijn de plannen van GroenLinks voor de toekomst, in de strijd tegen stagediscriminatie?
‘We willen de capaciteit voor stagebegeleiding fors uitbreiden, want die ruimte is nu heel beperkt. Die begeleiding gaat niet alleen over stagediscriminatie, maar stagediscriminatie is wel een belangrijk onderwerp wat op deze manier mede moet worden aangepakt. Daarnaast blijven we ons inzetten voor de laagdrempelige manieren om stagediscriminatie te kunnen melden – dat kan en moet beter – en voor uitbreiding van de handhavingscapaciteit, zodat notoire discrimineerders ook echt worden aangepakt.’
Daags voor de Internationale Dag van de Moedertaal (21 februari) viel in de Volkskrant te lezen hoe de Turks-Nederlandse Enes wordt bestraft voor het uitspreken van zijn moedertaal in zijn Zaandamse klas. ‘Het Nederlands beheersen is voor meer leerlingen op deze school een uitdaging, omdat ze thuis een andere taal spreken en ze die ook op televisie horen, en in de buurt,’ wordt genoteerd.
Juf Marieke Bruin introduceerde een nieuwe disciplineringsregel: ‘Wie in haar klas bewust een volledige zin in een andere taal dan Nederlands of Engels uitspreekt, moet in de pauze binnenblijven en een pagina uit het woordenboek Nederlands overschrijven.’ Enes zegt daarover dat hij het ‘een soort van verdiend heeft’ en ‘een soort van niet’.
Ik moest gelijk aan de met awards bekroonde documentaire On the Way to School (2008) denken. Daar is te zien hoe Turkse docenten bij Koerdische leerlingen de Koerdische taal er proberen uit te rammen. ‘Geen Koerdisch, geen Koerdisch’, blaft de Turkse docent telkens naar zijn Koerdische pupillen.
Na het verschijnen van het artikel in de Volkskrant ontstond gelijk kritiek op de toegepaste methode op de Zaandamse school. Zo meldt directeur Mirjam Blaak van Defence for Children in een ingezonden stuk dat Enes volgens het – door Nederland ondertekende – VN-Kinderrechtenverdrag het recht heeft zijn thuistaal te spreken. Ook tonen verschillende onderzoeken aan dat taaldiscriminatie schadelijke gevolgen kan hebben voor kinderen en hun ontwikkeling.
Kandidaat-Kamerlid Simion Blom van GroenLinks vindt het krom, schrijft hij op Facebook: het spreken van de moedertaal wordt ontmoedigd wanneer de thuistaal Arabisch, Turks of Papiaments is, maar tegelijk wordt tweetalig voortgezet onderwijs gefaciliteerd in het Engels, Frans en Duits. En in een ander ingezonden stuk beklemtonen dr. Ellen-Rose Kambel en Froukje Hoobroeckx juist dat kinderen die hun voorkeurstalen inzetten bij het leren eerder hun volledige taalreservoir en leerpotentieel benutten: ‘Dat versterkt hun cognitieve ontwikkeling en stimuleert het leren van de voertaal.’
‘In Nederland spreken we Nederlands. Als je Turks wil spreken, dan rot je maar op naar Marokko’
Zijn deze mensen roependen in de Nederlandse monoculturele zandbak? Dat lijkt er helaas wel op. Wie aan de Nederlandse taal in het onderwijs komt, die komt aan jarenlange mantra’s van integratie, assimilatie en witte superioriteitsgevoelens. ‘In Nederland spreken we Nederlands. Als je Turks wil spreken, dan rot je maar op naar Marokko.’ Dat is in dit post-Fortuyniaanse tijdperk zo ongeveer de houding, sinds Rita Verdonk in 2004 onderwijs in eigen taal en cultuur heeft afgeschaft.
Het maakte Nederland voor mensen met een migratieachtergrond nog kouder dan het al was. De warmte van de moedertaal werd op de mestvaalt van de multicultuur gegooid. Ik denk dat het mij ergens wel heeft beschadigd, die witte aanval op de multiculturele samenleving. Dat ik er ‘dwars’ door ben geworden, of ‘overgevoelig’ wanneer het over mijn moedertaal gaat, die ik niet zo goed beheers. De angst om Turkse toeristen in Amsterdam welkom te heten in het Turks als je ze voorbij ziet lopen. De twijfel of ik Turks en Nederlands wel mag vermengen, wanneer ik Turks spreek of denk.
Terwijl het allemaal zo leuk begon op de Frederik Hendrikschool in Amsterdam-West, waar onze kleuterjuf Loes het volksliedjeBir Mumdur Iki Mumdur bij gym draaide en we een uur in de week Turkse les kregen van Süleyman Hoca, die volgens mijn vader misschien wel een communist was. Het is allemaal weg nu, of overgenomen door de (vaak religieuze) weekendscholen. Je zou kunnen beweren dat die gure nationalistische wind na Pim Fortuyn de gesegregeerde ‘islamisering’ in Nederland heeft aangewakkerd.
De niet-westerse moedertaal en identiteit is niet welkom in mijn Nederlandse vaderland. Is het alleen Simion Blom (respect!) van GroenLinks die hier tegen protesteert? Of zijn er nog andere partijen die tot 17 maart strijden voor de moedertaal, voor een inclusief taalbeleid en voor meertaligheid als kracht van de multiculturele samenleving? #mymotherlanguagematters
Ruim vierhonderd parlementariërs en Europarlementariërs uit 22 Europese landen hebben een brief gestuurd aan EU-buitenlandvertegenwoordiger Josep Borell en alle Europese ministers van Buitenlandse Zaken. Hierin roepen zij op tot actie tegen Israëls ‘de facto annexatie van de Westelijke Jordaanoever’.
Samen met de Verenigde Staten en landen in de regio moeten er nu concrete stappen worden gezet, vinden de briefschrijvers. Gebeurt dit niet, dan resteert de ‘realiteit van één staat met ongelijke rechten en eeuwigdurend conflict.’
Als voorbeelden van de ‘de facto annexatie’ wijzen de politici op het groeiende aantal door Israël gesloopte Palestijnse huizen en de groei van illegale kolonies op de Westelijke Jordaanoever.
Specifiek worden daarbij de herhaalde sloop van Khirbet Humsah en de kolonisering van Givat Hamatos in Oost-Jeruzalem genoemd. Volgens de opstellers van de brief geeft de ontwikkeling van de kolonie Givat Hamatos, voorheen aangeduid als ‘Europa’s rode lijn’, reden voor ‘bijzonder ernstige bezorgdheid’.
In de brief wordt onder meer aangedrongen op ‘effectieve differentiatie tussen Israël en de nederzettingen’ en extra steun voor met sloop en uitzetting bedreigde Palestijnse gemeenschappen. De EU en Europese landen moeten leiderschap tonen, vinden de politici.
Daarnaast eisen zij actieve Europese steun voor Palestijnse verzoening en verkiezingen in alle Palestijnse gebieden, onder meer zodat het isolement van Gaza beëindigd kan worden.
Vijf Nederlandse politici ondertekenden de brief: Sadet Karabulut (SP), Sjoerd Sjoerdsma (D66), Bram van Ojik (GroenLinks) en twee PvdA’ers: Kati Piri (nu lid van het Europees Parlement, maar ook PvdA-kandidaat voor de Tweede Kamer) en Kamerlid Kirsten van den Hul.
Het Amersfoortse GroenLinks-raadslid Youssef el Messaoudi heeft het op Twitter opgenomen voor partijgenoot Huub Bellemakers uit Nijmegen, die op datzelfde medium Forum voor Democratie met de nazi’s vergeleek.
El Messaoudi heeft op Twitter een foto gedeeld van een reclamezuil met daarop twee posters van Thierry Baudet, allebei voorzien van een Hitler-snorretje. Daarachter, maar veel minder prominent, is een reclamebord te zien voor een zitbank en een voetenbank. ‘Koopje hoor’, aldus El Messaoudi.
Zijn partijgenoot Bellemakers twitterde zondag een foto van een nazi-bijeenkomst op de Grote Markt in Nijmegen. Met daarbij de tekst: ‘Foto van Forum voor Democratie in Nijmegen vanuit een andere hoek’, doelend op het feit dat partijleider Thierry Baudet die dag in Nijmegen op verkiezingscampagne was.
Na wat commotie bood Bellemakers toen zijn excuses aan. GroenLinks-leider Jesse Klaver noemde de tweet ‘volstrekt onacceptabel’. Maar de GroenLinks-fractie in Nijmegen, die Bellemakers eind maart zou gaan versterken wegens een zwangerschap van een raadslid, stelt vandaag dat Bellemakers nog steeds welkom is.
‘Tja. Huub, ik had dit kunnen zijn’, twitterde El Messaouidi gisteren over de zaak-Bellemakers. ‘Zie de ernst en de ophef niet.’
Wegens ‘grondige misverstanden’ in verschillende dossiers heeft Marokko alle contacten met de Duitse ambassade in Marokko opgeschort.
In een brief hekelt de Marokkaanse buitenlandminister Nasser Bourita (foto, rechts) onder meer de Duitse wapenleveranties aan Algerije, dat de separatistische beweging Polisario steunt. Polisario strijdt voor een onafhankelijke Westelijke Sahara tegen Marokko, dat dit gebied claimt.
Duitsland heeft kritiek op de recente Amerikaanse beslissing om de soevereiniteit van Marokko over de Westelijke Sahara te erkennen, in ruil voor de erkenning van Israël door Marokko. Ook dit schoot Marokko in het verkeerde keelgat.
Daarnaast hebben verschillende Duitse NGO’s in Marokko ruzie met Marokko hun vermeende sympathie tegenover tegenstanders van de Marokkaanse regering.
Alle Marokkaanse ministeries moeten hun contacten met de Duitse ambassade en andere Duitse instanties in het land opschorten, aldus minister Bourita.
In december zei Bourita nog dat de bilaterale relaties tussen Duitsland en Marokko uitstekend waren. Berlijn besloot Marokko toen met 1,4 miljard euro te steunen om de coronapandemie te bestrijden.
Vandaag verschijnt bij uitgeverij Atlas Contact de internationale bestseller Witte suprematie en ik van de Afro-Britse schrijfster Layla F. Saad. Bijgaand start de uitgeverij aanstaande zaterdag de cursus ‘Witte suprematie & ik’.
‘Deelnemers maken kennis met het boek en Saads methode om de witte suprematie in zichzelf te herkennen’, aldus de uitgeverij. ‘Veel (witte) mensen willen bijdragen aan het antiracisme, maar weten niet goed waar te beginnen. Ze hebben vragen als: Wat kan ik zelf doen om bij te dragen aan het antiracisme? Hoe word ik een goede bondgenoot? Hoe praat ik met anderen over racisme?’
Deelnemers aan de cursus krijgen vanaf zaterdag een week lang een nieuwsbrief met reflectieopdrachten. In het laatste weekend ontvangen deelnemers een terugblik met tips voor het voortzetten van hun werk.
Atlas Contact: ‘Deelname aan deze challenge zorgt voor een volgende stap in het antiracisme: niet alleen erover lezen, maar middels de reflectievragen zelfonderzoek doen. Dit kan confronterend zijn, voor deelnemers en anderen. Om deze reden is de challenge volledig anoniem en worden deelnemers verzocht terughoudend te zijn over hun bevindingen op sociale media.’
In het boek Witte suprematie en ik legt de Afro-Britse schrijfster Layla Saad uit wat centrale begrippen in het huidige antiracistische discours precies betekenen, zoals’ wit privilege’, ‘witte fragiliteit’ en ‘witte apathie’, en waarom bijvoorbeeld ‘kleurenblindheid’, culturele toe-eigening en ‘tokenisme’ problematisch zijn.
Onze site gebruikt cookies en vergelijkbare technologieën onder andere om u een optimale gebruikerservaring te bieden. Ook kunnen we hierdoor het gedrag van bezoekers vastleggen en analyseren en daardoor onze website verbeteren.
Deze website gebruikt cookies om uw gebruikservaring op deze website te verbeteren. Van deze cookies worden cookies aangemerkt als "Noodzakelijk" in uw browser bewaard, deze cookies zijn essentieel voor het functioneren van de website. Bijvoorbeeld het opslaan van uw keuze of u wel of geen cookies wilt hebben. Wij maken ook gebruik van cookies van derde partijen die ons helpen met het analyseren en begrijpen van de gebruik van deze website door u. Deze cookies worden alleen gebruikt als u daar toestemming toe geeft. U heeft ook de mogelijkheid om uzelf uit te sluiten voor deze cookies. Dit zal echter effect hebben op uw gebruikerservaring.
Noodzakelijke cookies zijn absoluut nodig voor het functioneren van de website. De cookies in deze categorie zorgen alleen voor de veiligheid en het functioneren van deze website . Deze cookies bewaren geen persoonlijke gegevens
Deze cookies zijn niet strict noodzakelijk, maar ze helpen de Kanttekening een beter beeld te krijgen van de gebruikers die langskomen en ons aan te passen aan de behoeftes van onze lezers. Hiervoor gebruiken wij tracking cookies. Bij het embedden van elementen vanuit andere websites zullen er door deze sites ook cookies worden gebruikt.
