18 C
Amsterdam
Home Blog Pagina 646

Met Bouchallikht gaan we terug in de tijd, vrezen linkse islamcritici

0

Islamkritiek is niet meer alleen iets van ‘rechts’. Op de linkerflank woedt een seculiere strijd tegen ‘politieke correctheid’, waarbij de controverse rond de islamitische GroenLinks-kandidaat Kauthar Bouchallikht een symbolische plaats inneemt. ‘Wie kritiek heeft wordt meteen in de islamofobe, racistische hoek geduwd.’

Kritiek op de islam komt de laatste tijd steeds meer van buiten de rechterflank. Na de moord op Franse geschiedenisleraar Samuel Paty ijverde de centrumregering van Emmanuel Macron voor een harde aanpak van het ‘islamitisch separatisme’. In Nederland wordt linkse islamkritiek nu ruim twee jaar lang het luidst verwoord door Vrij Links.

Deze seculiere pressiegroep werd in 2018 in het leven geroepen door enkele verontruste progressieven die vonden dat links haar ‘seculiere wortels’ had verloren en uit ‘politieke correctheid’ niet kritisch durfde te zijn over de islam. ‘Een conservatief religieus wereldbeeld concurreert met progressieve waarden’, schreven zij in hun oprichtingsmanifest, ‘vooral daar waar het gewetensvrijheid en de autonomie van het individu betreft’. Naast filmmaker Eddy Terstall en oud-Kamerlid Keklik Yücel (PvdA) zijn onder meer arabist en D66’er Gert Jan Geling en voormalig GroenLinks-Kamerlid Zihni Özdil actief voor Vrij Links.

Vrij Links liep vooraan in de kritiek op GroenLinks-kandidaat Kauthar Bouchallikht vanwege haar vermeende banden met de islamistische Moslimbroederschap. ‘Ik ga me niet inhouden omdat kritiek ‘de vijand’ in de kaart speelt’, schreef GroenLinks-lid Leo van Bergen op de website van Vrij Links. Hij zette Bouchallikht laag op de lijst bij de interne GroenLinks-verkiezingen. Hij was niet de enige. De kandidatuur van Bouchallikht werpt de vrouwenemancipatie van moslims terug in de tijd, betoogde voormalig GroenLinks-raadslid Hulya Elmas in de Telegraaf. Zihni Özdil zegde naar aanleiding van de zaak-Bouchallikht zelfs zijn lidmaatschap van GroenLinks op.

Rechtenstudent Fabian van Hal zat enkele jaren terug nog in het landelijk bestuur van de GroenLinks-jongeren, maar snapt Özdil wel. ‘GroenLinks is blind voor het gevaar van orthodoxie en fundamentalisme en wil graag stemmen krijgen van moslims’.

Van Hal schrijft nu voor de website van Vrij Links. Ook werkt hij als fractiemedewerker voor Femke Merel van Kooten-Arissen, het ex-Kamerlid van de Partij voor de Dieren dat onlangs de nieuwe partij Splinter oprichtte. Splinter vertolkt volgens Van Hal het vrij-linkse geluid: ‘sociaal-liberaal, seculier en groen en zonder het hokjes- en identiteitsdenken.’ Zo is Splinter net als Vrij Links voor de afschaffing van het grondwetsartikel over vrijheid van godsdienst en vindt de partij dat geen enkel religieus idee ‘boven kritiek verheven’ is. Bovendien wil Splinter dat ‘religieuze uitingen en vrijheden die anderen in hun uitingen en vrijheden beperken’ niet langer getolereerd worden.

Van Hal kan zich daar goed in vinden. Zijn oude partij en de PvdA hebben de arbeidersklasse daarentegen van zich vervreemd, meent hij. ‘Die mensen stemmen nu op de populistische partijen.’ Hij vindt dat GroenLinks en de PvdA hun ‘seculiere roots’ moeten terugvinden. Volgens Van Hal kan links wel wat leren van de Deense sociaaldemocraten, die kritischer zijn geworden over migratie. ‘Zij zijn nu weer de grootste partij in Denemarken.’

Politicoloog Floris Vermeulen (Universiteit van Amsterdam) vertelt dat de seculiere stroming binnen linkse partijen na 2000 juist sterker geworden is. Zo stemden PvdA en GroenLinks in 2011 voor het verbod op onverdoofd ritueel slachten en voerde PvdA-minister Lodewijk Asscher een streng integratiebeleid, waarop Tunahan Kuzu en Selcuk Öztürk besloten om uit de PvdA-fractie te stappen. Vermeulen: ‘Hun partij Denk is voor moslimkiezers nu een alternatief. De kloof tussen PvdA en Denk is er sindsdien niet kleiner op geworden.’

Vermeulen denkt ook niet dat GroenLinks met Bouchallikht een stap terugzet in de tijd, toen Mohamed Rabbae – die De Duivelsverzen van schrijver Salman Rushdie wilde verbieden – duo-lijsttrekker was. ‘GroenLinks heeft zich duidelijk uitgesproken tegen de Turkse president Erdogan. Ze hebben Zihni Özdil een tijdje in de Kamer gehad. Misschien wilde GroenLinks met Bouchallikht weer religieus-islamitische kiezers aanspreken. Want dat doet op dit moment geen enkele linkse partij.’

Volgens socioloog en politicoloog Merijn Oudenampsen (Universiteit van Amsterdam) is het zelfs onjuist om te stellen dat de linkse traditie in Nederland überhaupt seculiere roots heeft. ‘Toen de PvdA na de oorlog werd opgericht, wilde het de bestaande partijverhoudingen doorbreken en stelde de partij zich open voor katholieken en protestanten. Willem Banning, de filosoof van de Doorbraak, was theoloog en predikant.’

Van Hal en Vrij Links verwarren de geschiedenis van links in Nederland met het Franse laïcité-model waarin publieke uitingen in de publieke ruimte strikt verboden zijn, vindt Oudenampsen. ‘Dat slaat als een tang op een varken.’

Een gelijk speelveld?

Religiewetenschapper Kaj Brens schrijft net als Van Hal voor de website van Vrij Links. Hij noemt zichzelf niet alleen links, maar ook islamcriticus en – in navolging van de Britse schrijver en polemist Christopher Hitchens – een antitheïst.

‘Atheïsme is een gebrek aan geloof in God, antitheïsme is de overtuiging dat geloof schadelijk is voor de samenleving’, zegt hij. ‘Jodendom, christendom en islam bevatten schadelijke elementen. En die wegen soms zwaarder dan de positieve elementen.’ Brens wil niet doorslaan in zijn kritiek. ‘Antitheïsme kan ontaarden in irrationele haat. Net als andere wereldbeschouwingen kan ook secularisme doorschieten.’

Fabian van Hal ziet secularisme vooral als het creëren van een gelijk speelveld. ‘Secularisme waarborgt de vrijheid in de samenleving, dat religie niet te veel invloed krijgt.’ Het steekt hem bijvoorbeeld dat tijdens de coronapandemie gebedshuizen een uitzondering hebben. Het past wat hem betreft naadloos in een rijtje ‘speciale privileges’ voor gelovigen, zoals besnijdenis en de rituele slacht, mogen krijgen.

‘Als je milde kritiek levert ben je al een islamofoob’

Volgens Merijn Oudenampsen bedoelen sommige secularisten met het ‘gelijke speelveld’ een publiek domein dat gespeend is van religieuze uitingen. ‘Ze willen dat religie achter de voordeur blijft, en dat er voor religieuze uitingen en symbolen geen ruimte is. Deze secularistische overtuiging gaat vaak hand in hand met de angst dat gelovigen anders de macht zullen overnemen.’

Floris Vermeulen: ‘De islam doet volgens Vrij Links-oprichter Eddy Terstall het emancipatieproces teniet en zou een bedreiging vormen voor de progressieve seculiere erfenis van de jaren zestig. Opvallend is dat christenen buiten schot blijven in deze seculiere kritiek.’

In het oprichtingsmanifest van Vrij Links worden moslims niet genoemd, christenen wel. Maar volgens Oudenampsen moet je goed tussen de regels door lezen. ‘De concessies aan de protestanten en de katholieken konden we nog bolwerken’, stelt het manifest. Het zouden de ‘grote demografische veranderingen, vooral in de grote steden’ zijn die onze vrijheid bedreigen.

Oudenampsen: ‘Daarmee zullen ze zeker geen streng gereformeerden bedoelen. De focus ligt in het manifest op de ‘niet-westerse Nederlanders’. Het is hun ‘conservatieve religieuze wereldbeeld’ dat volgens de auteurs een bedreiging zou vormen voor onze progressieve waarden.’

Oudenampsen noemt Vrij Links zelfs ‘nogal islamofoob’. ‘Wie het oprichtingsmanifest van Eddy Terstall cum suis goed leest, besluipt het vermoeden dat de auteurs eenzelfde strijd tegen de islam willen voeren als Pim Fortuyn, Ayaan Hirsi Ali en Paul Cliteur, die de fundamentalistische stromingen binnen de islam gelijkstellen met de religie als zodanig.’

Te makkelijk, vindt Van Hal: ‘Het voeren van een goede discussie over vrijheid en gelijkheid wordt door een deel van links onmogelijk gemaakt. Dat zag je ook bij de controverse rond Kauthar Bouchallikht. Wie kritiek heeft wordt meteen in de islamofobe, racistische hoek geduwd.’

Kaj Brens: ‘Als je milde kritiek levert ben je al een islamofoob. Maar dat neemt niet weg dat sommige critici van de kandidatuur van Kauthar Bouchallikht zich volgens mij wel degelijk lieten leiden door moslimhaat.’

Tegen de religieuze toe-eigening van Kerstmis

0

De kerstdagen zijn voorbij, om plaats te maken voor wat ik graag het ‘limbo’ noem: de twilight zone tussen het einde van de Tweede Kerstdag en Oud en Nieuw, waar je nog met een kater, een food hangover – of beide – je dagen doorbrengt in blinde onwetendheid over welke dag het nu precies is en wat je in godsnaam met je leven aan moet. Voor velen een herkenbaar verhaal, maar niet voor mij. Want moslims vieren geen kerst. En dat wil ik graag benadrukt hebben.

Zo heb ik er niet altijd over nagedacht. Vorig jaar zat ik op Eerste Kerstdag nog heerlijk bij mijn familie rondom de gourmetplaat om koude halalvleeslappen aan te branden, terwijl Mariah Carey op Spotify ‘All I Want for Christmas’ blèrde. De cadeaus, netjes verpakt in glanzend papier met strikjes erop, stonden te wachten om uitgepakt te worden. Niet onder een kerstboom, want dat ging mijn moslimfamilie dan weer te ver.

‘Maar we vieren geen kerst, we zijn alleen gezellig samen op Kerstdag, omdat we toevallig allemaal vrije dagen hebben’, bedacht ik mij. ‘Het gaat niet om kerstmis, maar om samenzijn en cadeaus.’ De cognitieve dissonantie die ik ervoer bij het vrijwillig bijdragen aan dit schouwspel heb ik lang met deze gedachten weten te onderdrukken, totdat ik niet meer kon.

Zie jij niet-islamitisch Nederland tijdens Eid dan ook de takbeer doen en in alle gezelligheid ‘Allahu’akbar’ roepen?

Heeft het te maken met het feit dat ik een veroordelende betweter ben, die andere moslims graag wil wijzen op hun fouten zodat ik zelf niet geconfronteerd word met mijn eigen fouten? Ding ik naar een hoge functie bij de haram-politie? Ben ik the Grinch who stole Christmas? Ja. Nee. En misschien.

Wat ik wel zeker weet, is dat moslims geen kerst vieren. Omdat dat een heilige feestdag is voor christenen, mensen die de Bijbel lezen, in God geloven, en daar nog weleens belachelijk om worden gemaakt onder het mom van gezonde kritiek. Vervolgens moeten zij aanschouwen hoe hun heilige feestdag voor hun neus wordt weggekaapt door dezelfde mensen die hen belachelijk maken. Ik weet niet of er christenen zijn die het op die manier ervaren, maar ik kan me er best wat bij voorstellen.

Bestaat er iets als religious appropriation – religieuze toe-eigening – en maakt niet-christelijk kerstvierend Nederland zich er schuldig aan? Een vraag die mij geregeld bezighoudt tijdens de Kerstdagen.

Nu kun je als moslim, wanneer je hebt nagedacht over religieuze toe-eigening en concludeert dat daar wel degelijk sprake van is, solidair staan met je mede-geloofsgenoten. Je kunt respect betuigen voor de heilige feestdag van de ander, hen een gelukkig kerstfeest wensen, en op hun uitnodiging ingaan om buiten cola en kerstkransjes weg te werken op anderhalve meter afstand van elkaar.

Maar om dan zelf als moslim je eigen kerstboom op te tuigen in alle gezelligheid en vrolijk met alle kerstliedjes mee te blèren? Zie jij niet-islamitisch Nederland tijdens Eid dan ook de takbeer doen en in alle gezelligheid ‘Allahu’akbar’ roepen? Ik dacht het niet.

Onlangs werd moslimvoetballer Mohammed Salah op social media door moslims weggehoond om het plaatsen van een idyllische foto van hemzelf en zijn gezin, vrolijk onder een Kerstboom in matching kerstpakken cadeaus uitpakkend. Op TikTok verscheen een filmpje van een man die tevergeefs een gesloten deur probeerde te openen: ‘Mohammed Salah voor de poorten van het Paradijs’.

Hoewel ik erom kon lachen, vond ik dit ook wat ver gaan. In plaats van dat ik op de haram-politietoer ga, neem ik mezelf nu voor om mij te verdiepen in waarom kerst een heilige feestdag is voor de christenen. Zodat ik weet wat ik precies bedoel wanneer ik mijn christelijke buren een Kerstmis Mubarak toewens.

En mijn holiday spirit? Die bewaar ik lekker voor de twee heilige islamitische feestdagen: Eid ul Fitr en Eid al Adha. Want moslims kunnen tijdens deze heilige dagen wel wat meer feeststemming gebruiken.

Actiefilm ‘Wonder Woman 1984’ racistisch en islamofoob, vinden critici

0

De nieuwe actiefilm Wonder Woman 1984 ligt zwaar onder vuur in de Arabische wereld, schrijft het Arabische internetmedium the New Arab. De superheldenfilm, die afgelopen vrijdag werd uitgebracht op streamingservice HBO Max, zou racistisch en islamofoob zijn.

‘Ik ben er verbaasd over hoe racistisch het was’, twittert journalist Ahmed Ali Akbar. Hij hekelt dat in Wonder Woman 1984 de held van het verhaal een wit persoon is, tegen de achtergrond van het tijdperk van rassenongelijkheid in de Verenigde Staten. Ook spelen Arabische mannen fanatieke fundamentalisten en Latino’s vrouwenmishandelaars.

Deze analyse wordt door andere twitteraars onderschreven. De superheldenfilm ‘is misschien wel de meest racistische blockbuster die ik in jaren heb gezien’, schrijft een andere twitteraar. Ze snapt niet waarom producenten en leidinggevenden niet aan de bel hebben getrokken.

Critici betichten de film ook van anti-Palestijnse propaganda. In een scène redt Wonder Woman met een raket vier voetballende Arabische kinderen, terwijl die op het punt staan te worden overreden door een voertuig te worden overreden. Sommige twitteraars vergelijken deze scène met de dood van vier Palestijnse kinderen die in 2014 door Israëlisch vuur omkwamen op het strand van Gaza, terwijl ze aan het voetballen waren.

De Israëlische Wonder Woman-vertolkster Gal Gadot lag al langer onder vuur. Ze diende van 2005 tot 2007 in het Israëlische leger. Tijdens de Gaza-oorlog van 2014 steunde ze Israël en veroordeelde ze Hamas, wat onder Palestina-gezinde social mediagebruikers tot grote woede leidde.

Marokkanen boos op premier Israël na vertonen ‘foute’ kaart van Marokko

0

De Israëlische premier Benjamin Nethanyahu heeft de toorn gewekt van veel Marokkanen. Dit deed hij door een landkaart van Marokko te tonen waarop de Westelijke Sahara geen onderdeel van het koninkrijk is, meldt de Marokkaan nieuwssite Morocco World News.

Beide landen besloten onlangs hun diplomatieke betrekkingen uit te diepen. De Marokkaanse koning Mohammed VI voerde hierover een prettig telefoongesprek met Netanyahu, vertelt laatstgenoemde in een filmpje op Twitter. Maar door in het filmpje een landkaart van Marokko te tonen, waarop de Westelijke Sahara geen onderdeel is van het koninkrijk, heeft Netanyahu zijn nieuwe vrienden geschoffeerd.

Zo noemt een Marokkaanse twitteraar de kaart van Netanyahu ‘een provocatie in de richting het Marokkaanse volk’ en een gebrek aan respect voor de koning’. Een andere twitteraar vraagt zich af waarom Marokko ‘in tweeën gespleten’ was.

Marokko heeft de de diplomatieke betrekkingen met Israël verbeterd in de verwachting dat Israël de Marokkaanse soevereiniteit over de Westelijke Sahara zou erkennen. Sinds 1975 voert Marokko het bewind over een deel van de voormalige kolonie, waar de beweging Polisario een strijd voert voor onafhankelijkheid. Israël is op zijn beurt aanwezig in grote delen van de Palestijnse Westbank.

Amerika, dat bemiddelde tussen Israël en Marokko, erkent nu de Marokkaanse soevereiniteit over de Westelijke Sahara.

Turkije: nieuw kritisch tv-station houdt het na 26 dagen voor gezien

0

Na nog geen maand gaat de stekker er al weer uit bij de Erdogankritische omroep Olay TV uit Turkije.

Volgens hoofdredacteur Süleyman Sarilar (foto) werd de omroep zwaar onder druk gezet door de regering. De regering zou met een lijstje van mensen zijn gekomen die moesten worden ontslagen.

De links-seculiere oppositiepartij CHP noemt het einde van Olay TV ‘erg teleurstellend’.

Volgens het Turkse persbureau Demirören is Olay TV ermee gestopt vanwege meningsverschillen tussen initiatiefnemer Cavit Caglar en de redactie. Caglar, zelf ooit minister voor de centrumrechtse partij DYP, zei tegen het persbureau dat de omroep te zeer de lijn van de pro-Koerdische partij HDP steunt.

De HDP staat steeds meer onder druk in Turkije. Prominente politici van de partij worden opgepakt, tientallen HDP-burgemeester zijn ontslagen. De ultranationalistische MHP, die met Erdogans AKP in de regering zit, pleit voor een verbod op de HDP.

Een eerdere omroep van Caglar, NTV, viel rond 2010 in handen van Erdogan-aanhangers. In Turkije bestaan nauwelijks nog onafhankelijke nieuwsmedia. Tientallen kritische journalisten zijn er in de gevangenis opgesloten.

India arresteert politici in Kashmir na verkiezingswinst regionale partijen

0

India heeft 75 politieke leiders en activisten gearresteerd in de overwegend islamitische regio Kashmir. Dit, nadat een alliantie van regionale partijen de lokale verkiezingen hadden gewonnen.

Het waren de eerste verkiezingen in Kashmir nadat de Indiase premier Nerandra Modi (foto) in augustus 2019 besloot de autonome status van de deelstaat in te trekken en de noodtoestand af te kondigen. De winnende partijen zijn fel gekant tegen dit beleid en willen hun zelfbestuur terug.

Een politiewoordvoerder vertelde de Arabische nieuwszender al Jazeera dat de 75 politici en activisten in ‘preventieve hechtenis’ waren genomen. Onder hen zouden zich ook politici en leden van de separatistische groep Jamat-e-Islami bevinden.

Volgens politici in Kashmir negeert India met deze arrestaties de verkiezingsuitslag, die een verlies voor de hindoe-nationalistische Modi zouden betekenen.

Kashmir ligt tussen India en Pakistan in. Beide landen maken aanspraak op het gebied en zijn er militair en politiek aanwezig. In Indiaas Kashmir vechten rebellen al dertig jaar voor onafhankelijkheid.

Erken eerst je geïnternaliseerde islamofobie voordat je over vrouwenrechten begint

0

Volgens Fidan Ekiz, Aylin Bilic, Hulya Elmas en Shirin Musa zou GroenLinks-kandidaat Kauthar Bouchallikht de vrouwenemancipatie van moslima’s terugdraaien. Ze heeft volgens hen banden met de Moslimbroederschap, die weinig op zou hebben met vrouwenrechten.

Het opinieartikel in de Telegraaf van deze zogenaamd progressieve vrouwen ontzet mij, als vrouw van kleur, als Turkse Nederlander. Helaas is dit geen onbekend fenomeen: zelfbenoemde progressieve vrouwen die menen dat moslimvrouwen worden onderdrukt. Daarom voelen zij zich genoodzaakt om zich te verantwoorden tegen een individu met een zichtbaar islamitische achtergrond.

Het zorgt voor kortsluiting in mijn brein. Hoe kan het dat je een andere vrouw publiekelijk schoffeert, omdat zij een ander netwerk heeft dan jij? Natuurlijk hoef je het niet met haar keuzes eens te zijn. Maar wat ik niet begrijp is dat je de heksenjacht tegen deze jonge vrouw, die door racisten en islamofoben onder vuur wordt genomen, nog verder aanwakkert.

Kritiek op de eigen gemeenschap mag niet worden misbruikt als stok om moslims mee te slaan

Je mag kritisch zijn op de conservatieve achtergrond, maar je moet niet willen heulen met de vijand. Laatst zag ik de Turkse Netflixserie Bir Baskadir. We zien hoe psychologe Peri getriggerd wordt door haar nieuwe cliënte Meryem, die een hoofddoek draagt. Peri blijkt allerlei vooroordelen te hebben over Meryem. Zo begrijpt ze Meryems onvoorwaardelijke liefde voor de imam niet. Meryem geeft aan dat ze niet zeker weet of ze wel bij de psycholoog mag komen. Ze is vastberaden om na de eerste afspraak advies te vragen aan de imam. Ze hoopt dat hij het goed vindt dat ze in therapie gaat. Wanneer Meryem haar twijfel benoemt, is Peri zichtbaar geïrriteerd. Ook begrijpt ze Meryems keuzes niet. Waarom woont ze nog steeds bij haar familie? Waarom cijfert ze zichzelf weg?

Uiteindelijk moet Peri zelf naar de psycholoog, omdat de persoon van Meryem zoveel verwarring bij haar oproept. Tijdens de sessie barst ze in tranen uit, ze vindt het zo erg dat ze zich niet verbonden kan voelen met Meryem. Peri is een vrouw van de wereld, heeft veel gezien, kennis gemaakt met mensen uit andere culturen. Maar met iemand van haar eigen volk, een Turkse, kan ze geen verbinding maken. Uiteindelijk ontdekt Peri dat het probleem bij haarzelf ligt. ‘O God, ik ben gewoon aan het discrimineren’. Dit heeft ze altijd, als een vrouw met een hoofddoek in haar praktijk komt.

Meryem zelf discrimineert daarentegen niet. Ze vindt Peri een aardige vrouw en ze vertrouwt haar. Meryem staat er zelfs op om zelfgebakken broodjes mee te nemen. Ook blijkt dat de imam Meryems bezoek aan de psycholoog helemaal niet wil verbieden, wat Peri verwachtte. En dan staat Meryem op de stoep, met haar meegebrachte lekkernijen. Peri eet geen vlees, dus helaas moet ze het aanbod afslaan. Meryem is teleurgesteld, maar begrijpt dit. Peri voelt zich schuldig en biedt haar excuses aan, maar maakt de fout om de naam van Meryem te verwisselen met die van andere cliënte, ook een vrouw met een hoofddoek. Eindelijk ziet Meryem in dat Peri eigenlijk niets van haar begrijpt. En Peri begrijpt nu ook dat ze dit niet begrijpt.

De werkelijke onderdrukte vrouw in Bir Baskadir is niet Meryem met haar hoofddoek, maar de ‘vrijgevochten’ Peri. De serie heeft mij bewust gemaakt van de geïnternaliseerde islamofobie die ik als Turks-Nederlandse vrouw, vooral in mijn adolescente jaren, ‘opgelopen’ heb.

Mijn islamofobie kwam voort uit mijn behoefte om sociaal geaccepteerd te worden. ‘Als ik kan aantonen dat ik zus en zo niet doe, zien mensen mij vast als een van hen.’ Maar daarmee verlies je jezelf: ‘Waarom zou ik dat moeten willen? Waarom zou ik geaccepteerd willen worden door mensen, die mij slechts voorwaardelijk willen accepteren?’ Daarnaast heb ik van pioniers als moslimfeministe Mona Eltahawy geleerd dat je moet oppassen: kritiek op de eigen gemeenschap mag niet worden misbruikt als stok om moslims mee te slaan.

En nu is de cirkel rond. Fidan Ekiz, Aylin Bilic, Hulya Elmas en Shirin Musa hebben met hun opinieartikel die stok, met een mooi strikje eromheen, de islamofoben aangereikt.

Kritiek mag. Kritiek moet soms zelfs. Dat doe ik ook in mijn artikelen voor Lilith Magazine. Maar ik haal andere vrouwen, gemarginaliseerde vrouwen, moslima’s niet neer vanwege de keuzes die ze maken. Emancipatie is pas ver te zoeken als vrouwen andere vrouwen publiekelijk neerhalen.

Corona sloopt onze rare hobby’s. Wordt Nederland nu dus een normaal land?

0

‘Europa’ heet gebaseerd te zijn op verheven beginselen als democratie en meritocratie, op rationaliteit en rechtsstaat. Gelijkheid voor de wet en gezond verstand: dat zijn de aan de Verlichting ontleende waarden die Brussel poogt uit te dragen. Vooral het Europese parlement wordt er verbazingwekkend weinig moe van die idealen te promoten.

Maar Europa is veel ouder dan de Verlichting, en zodoende gaapt tussen fraaie droom en feitelijke daden vaak een groot gat. Een continent gebaseerd op rationaliteit? Wel – daar vallen toch wel kanttekeningen bij te plaatsen, en dan laat ik de antivaxers en de Brexiteers – ook een soort gelovigen met hun eigen nep-vaccin – nog buiten beschouwing.

Dat komt dus inderdaad omdat Europa veel ouder is dan de Verlichting. Europa is namelijk naast al dat moois van zojuist ook een verzameling van al vijftien eeuwen onderling ruziënde volksstammen. Zij hebben er al tal van rare hobby’s op na gehouden, die met al die rationele waarden in strijd zijn. Rare hobby’s, die de buren dan ook volstrekt onbegrijpelijk vinden, maar zelf zijn ze er zeer aan gehecht.

Voor wie nu tijdens zijn opvoeding aan het misverstand ten prooi gevallen mocht zijn dat Nederland er géén rare hobby’s op nahoudt, geef ik er drie.

Ten eerste onze vuurwerkgekte rond de jaarwisseling, die niet voor de Amerikaanse vuurwapengekte onderdoet.

Ten tweede het koningshuis – dat haaks staat op het meritocratische beginsel dat overheidsambten op grond van eigen verdienste, en niet op grond van andermans coïtus moeten worden bekleed – en vooral het bizarre Oranjebyzantinisme waartoe dit leidt.

En ten derde is er in november altijd weer geraas, vanwege het volksfeest van die oude baas en de huidskleur van zijn knecht. En wee degene die daar dan wat van zegt.

Traditie is in de praktijk bijna per definitie met rationaliteit in strijd

De globalisering heeft ervoor gezorgd dat dergelijke gebruiken ook in het blikveld van buitenlandse waarnemers zijn geraakt. De argeloosheid waarmee Nederland de eigen ‘blackface-variant’ als VN-erfgoed dacht te kunnen sanctioneren, droeg daar extra aan bij.

De belangrijkste stelling, die dan van achter de Hollandse Waterlinie wordt betrokken, heet ’traditie’. Een ander argument weet men eigenlijk zelden. Inderdaad: het is traditie, en traditie is in de praktijk bijna per definitie met rationaliteit in strijd.

Vermag corona er nu voor te zorgen dat aan deze heilige tradities een einde komt? De laatste van het genoemde drietal werd al – zoals vaker in het verleden was gebeurd – gaandeweg aan de nieuwe tijd aangepast. Dat ditmaal de publieke intocht van die Spaans-Turkse bisschop alleen online gevolgd kon worden, versnelt echter vast dit proces.

Door de pandemie is er komend Oudjaar een verbod op vuurwerk. Zeker: officieel slechts voor deze ene keer. Maar als dat erg blijkt te bevallen – en naast artsen zijn niet alleen steeds meer burgemeesters, maar ook steeds meer burgers daarvoor geporteerd – zouden zelfs bangelijk aangelegde partijen als VVD en CDA om kunnen gaan.

Wordt Nederland nu dus een normaal land?

In dat opzicht moeten we niet te vroeg juichen, want aan irrationale traditie nummer twee durft men in Den Haag nog niet te komen – zie de manier waarop Rutte alle onfrisse financiële privileges van de Oranjes in de praktijk steeds weer voor onaantastbaar weet te verklaren.

Zeker, dat familie-uitje naar Griekenland moest deze herfst als ‘een beetje dom’ voortijdig worden afgebroken, en leidde tot een koninklijke knieval voor de buis, met een berouwvol kijkende Maxima ernaast.

‘Und jetzt schön demütig sein’, zou wijlen mijn grootmoeder zeggen. Dat kon Maxima inderdaad héél goed.

En dat is dan ook inderdaad afdoende om half Den Haag als een Pavlovhond te doen kwijlen. Jesse Klaver had toevallig toen net voorgesteld om elke achttienjarige tienduizend euro als startkapitaal mee te geven. Vooral van rechts was hoon zijn deel: jongeren zouden dat toch maar verjubelen. Datzelfde rechts zwijgt angstvallig over de ton die de even oude kroonprinses straks jaarlijks meekrijgt.

Díe rare hobby, voor de buren onbegrijpelijk, blijft dus nog even in stand. En zolang als dat duurt, is Nederland nog geen normaal land.

VS: vergunning voor nieuwe kerk die alleen witte mensen toelaat

0

Het plaatsje Murdock in de Amerikaanse staat Minnesota geeft een geheel nieuwe invulling aan het begrip ‘witte kerst’. De gemeenteraad aldaar heeft namelijk een vergunning verleend aan een heidense kerk die enkel witte mensen binnenlaat.

Het gaat om een kerk van de Asatru Folk Assembly, die zich baseert op de ‘zuiverheid’ van het witte bloed. De meeste bewoners van Murdock vinden de kerk racistisch, maar de kerkgangers ontkennen dit.

‘Dat zijn we niet. Het is gewoon niet waar’, zei Allen Turnage, een lid van de kerkenraad. ‘Het feit alleen dat we onze eigen cultuur respecteren betekent niet dat we die van iemand anders minder vinden.’

‘We hebben geen redding nodig. Het enige wat we nodig hebben is de vrijheid om ons noodlot met moed en eer tegemoet te treden’, staat te lezen op de website van de geloofsgemeenschap. ‘We eren de Goden onder de namen die onze Germaanse/Noorse voorouders aan hen hebben gegeven.’

De leden van de gemeenteraad van Murdock steunen de kerk niet, maar stemden toch voor het verlenen van een vergunning. Anders zou de gemeente geconfronteerd worden met een juridisch gevecht, wat vrij duur zou kunnen zijn.

Adviseur Erdogan: onthoofding Paty is complot om op moslims te jagen

0

Een belangrijke adviseur van de Turkse president Erdogan suggereert dat de onthoofding van geschiedenisleraar Samuel Paty is georkestreerd, zodat Macron een vrijbrief heeft om moslims te vervolgen.

Adviseur Saadet Oruc deed deze en enkele andere felle uitlatingen op de Turkse televisie.

Zo zei ze dat de Franse presidentsvrouw Brigitte Macron een pedofiel is, omdat ze als docente met haar 17-jarige leerling Emmanuel een relatie kreeg. President Macron zou een obsessie hebben voor Turkije en Erdogan overal willen tegenwerken: in de Middellandse Zee, in Syrië en in Nagorno-Karabach.

Volgens Oruc zijn de christelijke naties in het Westen bang voor de islam, omdat moslims meer kinderen krijgen.

De adviseur suggereerde ook dat de moord op Paty een plan is van de Franse autoriteiten om moslims te kunnen vervolgen. Het is volgens haar iets te toevallig dat de dader uit Tsjetsjenië kwam, terwijl er maar weinig moslims in Frankrijk Tsjetsjeens zijn.

Macron voerde na de moord zijn strijd tegen de radicale islam en islamistisch ‘separatisme’ op. Dit deed hij onder meer door ‘radicale’ moslimorganisaties en moskeeën te sluiten en buitenlandse beïnvloeding vanuit bijvoorbeeld Turkije tegen te gaan. Dit kwam Macron, die geopolitiek toch al in de clinch ligt met Erdogan, op een felle uitbrander te staan van de Turkse president, die het Franse beleid ‘islamofoob’ noemt.