De aartsbisschop van Rabat roept moslims, joden en christenen op om gezamenlijk te bidden – niet samen in één ruimte, maar thuis.
Marokko riep een week geleden de noodtoestand uit. Sindsdien is het land in lockdown. Mensen moeten thuis blijven en winkels en gebedshuizen zijn dicht. Voor Marokkanen is dit de eerste keer dat zij niet naar de moskee, kerk of synagoge kunnen gaan. Toch proberen veel inwoners er maar het beste van te maken.
‘Laten we allemaal een kaars voor het raam aansteken en samen bidden’, aldus de Marokkaanse aartsbisschop Cristóbal López Romero begin deze week op zijn Facebookpagina. De kardinaal hoopt dat joden het Shema, christenen het Onze Vader en moslims de Fatiha tegelijkertijd opzeggen.
Dit zou dan moeten leiden tot ‘een pandemie van gebeden’, zoals Romero het zelf omschrijft. ‘Verlos ons van deze plaag’, vraagt hij aan God.
Dat is ook de strekking van het gebed dat moslims in de kustplaats Tanger eerder samen beleefden vanaf hun balkons. Op een opname, geschoten op zaterdagavond, is te horen en te zien hoe deze Marokkanen ondanks de lockdown samen weten te bidden: op het balkon.
Er zijn nog geen beelden opgedoken waarin de wens van Romero daadwerkelijk verhoord wordt. Wel krijgt hij op Facebook steunbetuigingen van moslims. Gebruiker Moustapha Kaddouri antwoordt met de hoop dat God ‘ons van deze pandemie zal ontdoen vóór de heilige maand van de Ramadan.’
Eerder zei aartsbisschop Romero dat het coronavirus geen straf van God kan zijn. Wie dat wél denkt, die doet volgens hem aan blasfemie. ‘Laten we God niet verantwoordelijk houden voor wat onze verantwoordelijkheid is, onze manier van leven, onze manier van handelen.’
Ondertussen is het coronavirus in Marokko aan een gestage opmars bezig. Het land heeft inmiddels 275 coronapatiënten geregistreerd, waarvan tien mensen zijn overleden.
Waarnemend burgemeester Johan Remkes van Den Haag heeft een controversiële tweet van Arnoud van Doorn onder aandacht van het Openbaar Ministerie gebracht.
Het raadslid van de islamitische Partij van de Eenheid twitterde naar aanleiding van het feit dat een Israëlisch laboratorium aan een corona-vaccin werkt: ‘’Toevallig’ het lab waar het virus ook is ontwikkeld?’ Later verwijderde hij deze tweet weer.
Waarnemend burgemeester Remkes is niet te spreken over Van Doorns tweet. Hij noemt het een complottheorie gericht tegen de staat Israël. ‘Stop daarmee’, aldus Remkes. Hij heeft de tweet onder de aandacht van het OM laten brengen, dat volgens Omroep West ernaar aan het kijken is.
Raadslid Van Doorn laat weten dat hij er ‘niet wakker’ van ligt. ‘Mijn tweet is niet strafbaar. Remkes is hier slechts een irrelevante passant. Hij weet nog niet dat ik niet intimideerbaar ben. Misschien werkt dat in Groningen, maar niet hier.’
Er loopt overigens al een justitieel onderzoek tegen Van Doorn. Hij zou geluidsfragmenten van een vertrouwelijke bijeenkomst over de aanstelling van Remkes als waarnemend burgemeester zou hebben gelekt.
Van Doorn is niet de eerste die vanwege een tweet over Israël onder vuur is komen te liggen. Zes jaar geleden kwam ambtenaar Yasmina Haifi onder vuur te liggen omdat ze IS ‘een vooropgezet plan van zionisten’ noemde. Ze verloor hierna haar baan.
Toen Dick Gebuys zei graag een boek over Hamit Karakus te willen schrijven, antwoordde de voormalig wethouder nederig: ‘Wie zit er op een boek over mij te wachten?’ Gebuys hield voet bij stuk. Wij spraken de twee over het boek Jezelf blijven ontwikkelen en Karakus’ loopbaan. ‘Een tegenslag moet je verwerken en verder gaan. Kansen zijn veel belangrijker.’
Hamit Karakus was de eerste wethouder van Rotterdam met een Turkse achtergrond. Van 2006 tot 2014 zwaaide hij de scepter over alles wat met bouwen en onroerend goed te maken had. Het was niet de eerste keer dat hij pionierswerk verrichtte: in de jaren tachtig was Karakus een van de eerste mensen met een niet-westerse achtergrond bij de politie.
Foto: Dick Gebuys
Het boek Jezelf blijven ontwikkelen is geen biografie over Karakus, Gebuys (foto) is ook geen ghostwriter. Dit boek over Karakus is zijn verhaal, over zijn leven, zijn werk en zijn visie op de samenleving. De inhoud vloeit voort uit gesprekken die Gebuys met Karakus heeft gevoerd. De twee kenden elkaar omdat schrijver en docent Gebuys al jaren actief is binnen het Rotterdamse en voor de lokale PvdA-afdeling diverse politieke cafés hielp samenstellen.
Karakus zat voordat hij wethouder werd in het bestuur van de PvdA in Rotterdam. Toen Karakus in 2014 lijsttrekker werd, verrichte Gebuys hand- en spandiensten voor hem. ‘Hamit heb ik altijd een mens met visie gevonden. Ik was teleurgesteld over de verkiezingsuitslag in 2014, want Hamit verloor.’
Na het drinken van een paar koppen koffie bij café Dudok besloten Karakus en Gebuys dat het boek er zou komen. Karakus en Gebuys voerden ruim veertig gesprekken, de helft in Rotterdam en de andere helft in Gebuys’ woonplaats Heerlen.
Gebuys: ‘Dat was Hamits initiatief. We zijn ook in Steenwijk geweest, waar hij jaren heeft gewoond. Daar had hij als jochie zijn naam op een muur gekalkt. Dat een ingetogen jongen zoiets doet, intrigeerde me. We hebben een foto genomen bij deze muur, maar die was niet scherp genoeg om hem voor de cover van het boek te gebruiken.’
Tijdens de gesprekken voor het boek leerde Gebuys Karakus veel beter kennen. ‘Hij verraste me regelmatig. Zijn vader wilde dat hij naar de LTS ging om een vak te leren, ook uit onbekendheid met het Nederlandse schoolsysteem. Daarna ging Hamit bij een tapijtfabriek werken. Hij merkte dat daar stukken tapijt werden weggegooid waar niets aan mankeerde. Die mocht hij meenemen en hij begon er een handeltje mee. Dit is een voorbeeld van verder kijken dat typerend is voor hem.’
Jezelf blijven ontwikkelen
Van sommige mensen komt de aansporing om jezelf te blijven ontwikkelen belerend over, maar Hamit Karakus kan zich dit permitteren: hij heeft zelf hard aan zijn ontwikkeling gewerkt en doet dit nog steeds. Karakus (1965) kwam in 1972 vanuit Turkije naar Nederland in het kader van gezinshereniging en ging in Steenwijk wonen. Daar viel hij op.
Karakus: ‘Er waren wat Ambonees-Indische mensen, verder niet. Ik dacht: ik moet zorgen dat ik erbij hoor. Kinderen hadden het over me, ook omdat ik anders gekleed was: bonter gekleurd in vergelijking tot Nederlandse kinderen.’
In Turkije ging het er op school heel anders aan toe, vertelt hij. ‘Voordat de les begon, zongen we het volkslied. Als de leraar of lerares het lokaal binnenstapte, dan stond je uit respect op. We droegen ook een schooluniform, een zwart jasje met een witte kraag eronder. Je broek mocht je zelf kiezen. Dit was om het verschil tussen arm en rijk qua uiterlijk te beperken, maar het materiaal van je jasje zei vaak wel iets over je welstand.’
Het was in Nederland wennen. Niet alleen aan een nieuwe taal en een nieuw land. ‘Vrouwen op het platteland raakten eraan gewend dat hun man in het buitenland werkte, waardoor ze heel zelfstandig werden.’ Eenmaal in Nederland kreeg de kleine Hamit zijn eerste inkomsten: namelijk de ontdekking van onbenutte statiegeldflessen.
‘Mensen maken zich oprecht zorgen en doen alsof anderen daar de schuld van zijn’
Na de LTS ging Karakus bij een tapijtenhandel werken. Een goede baan, maar hij wilde meer. Hij probeerde het bij de marine, maar dan moest je de Nederlandse nationaliteit hebben. Uiteindelijk werd het de politie, wat een ander probleem met zich meebracht. Want waar moest hij tijdens zijn opleiding van leven?
‘Je kreeg wel een uitkering als je werkloos was, maar niet als je voor je ontslag nam om bij de politie te kunnen werken. Ik weigerde echter om me te laten gijzelen door een systeem. Ik kwam in Steenwijk een gemeenteraadslid tegen en vertelde alles. Hij heeft ervoor gezorgd dat ik via een regeling in mijn onderhoud kon voorzien tijdens mijn opleiding.’
Karakus was één van de eerste migranten bij de politie en ging naar Rotterdam. Zijn omgeving vond het vreemd. Een goede baan opgeven om bij de politie te gaan werken? Door sommige collega’s werd hij niet met open armen ontvangen. ‘Een Turk bij de politie?’ Eenmaal aan het werk als agent stuitte hij ook op weerstand.
‘Aan de ene kant was ik laagdrempelig voor de doelgroep omdat ik de taal spreek en weet hoe een niet-Nederlander zich voelt. Nederlandse mensen hadden er ook geen probleem mee. Ik was een prima gozer, zolang ik niet op mijn strepen stond. Ik matste niemand als er een bon moest worden uitgeschreven, ongeacht hun achtergrond.’
Naast zijn werk werd hij actief binnen de politievakbond. Het was eerst gebruikelijk dat je na een tijdje vanzelf promotie kreeg, maar Karakus waarschuwde dat dit ging veranderen. ‘Je moest een opleiding gaan volgen om in aanmerking te komen voor promotie. Dat geloofde bijna niemand. Ik deed het wel en werd benoemd als brigadier in Schiedam. Wat waren ze kwaad! Ik was jonger, kwam uit Rotterdam én ik was een Turk!’
Politiek, integratie en migratie
Het was tijd voor een nieuwe uitdaging en Karakus kwam na een periode in de makelaardij in 2006 in de politiek terecht. Hij werd wethouder in een lastige periode. De economische crisis brak los en verschillende bouwprojecten zoals de Markthal dreigden niet door te gaan. Karakus heeft doorgezet en wilde blijven bouwen.
‘Er werd me verweten dat ik voor leegstand bouwde. Onzin. Er moest iets zijn als de crisis voorbij was. Ik ben daarbij geholpen door Eberhard van der Laan (de toenmalig minister van Wonen, red.). De bouwkosten waren zelfs goedkoper dan geraamd, want aannemers hadden werk nodig en werkten tegen lagere tarieven. Nu denk ik: hadden we maar meer gebouwd. Het huidige woningtekort komt deels voort uit het niet of minder bouwen tijdens de crisis.’
In het boek komt integratie meer dan eens voorbij. Volgens Karakus is er te weinig intercultureel contact. ‘Taalproblemen? Dat gaat bijna niet meer op, zeker niet voor hoger opgeleiden. Maar vanuit de samenleving worden individuen tot concurrent gemaakt, bijvoorbeeld op de arbeidsmarkt en de woningmarkt.’
Er moet meer gezamenlijkheid komen, vindt hij. ‘Beide groepen vragen zich af of er nog wel plek voor hen is. Tot slot is er de zoektocht naar identiteit: de Zwarte Piet-discussie, wel of geen islamisering, noem maar op. Mensen maken zich oprecht zorgen en doen alsof anderen daar de schuld van zijn.’
Foto: Leon van Dorp
Het debat over allerlei zaken rond migratie en migranten is hard. In de politiek mist de nuance, stelt Karakus. ‘De tijd is nog niet rijp is om in Nederland van het Suikerfeest een vrije dag te maken. Op dit moment zou het koren op de molen van bepaalde politieke anti-islampartijen kunnen zijn.’
Jezelf blijven ontwikkelen is geen boek dat zuiver over politiek gaat, maar over kansen. Het optimisme van Hamit Karakus komt duidelijk in het boek naar voren.
‘Tegenslag is geen pijn. Een tegenslag moet je verwerken en verder gaan. Kansen zijn veel belangrijker. Kansen zien, kansen bieden, kansen grijpen. Als wethouder koos ik vaak medewerkers die onervaren waren, maar een kans verdienden. Het gevolg was dat ik een loyaal team om me heen had. Want kansen moet je wel krijgen.’
Je kunt als moslim gerust je handen reinigen met desinfecterende gel. Dat stelt Asim Yusuf, hoofd van de Britse Raad voor Geleerden en Imams.
Binnen de islam geldt een verbod op het nuttigen van alcohol, waardoor sommige moslims zich afvragen of ze in tijden van corona wel desinfecterende handgel mogen gebruiken. Immers zit in de meeste handgels een flinke dosis alcohol verwerkt.
De Britse Asim islamgeleerde Yusuf vindt het geen probleem: ‘Er moet worden opgemerkt dat de grootste islamitische rechtsschool, de Hanafi-stroming, expliciet zulke middelen toestaat voor het schoonmaken.’ De meeste Turken, Pakistanen en Europese moslims volgen de Hanafi-school.
De geleerde raadt moslims ten zeerste aan om handgel te gebruiken en zo de verspreiding van het coronavirus te verminderen. ‘Het vermijden van schade aan jezelf en anderen is belangrijk in de islam’, zegt hij.
Naast de Hanafi-school kent de soennitische islam nog drie rechtsscholen. Saoedi-Arabië en Qatar volgen de strenge Hanbali-school, Noord-Afrika de Maliki-rechtsschool. Oost-Afrika, Maleisië en Indonesië volgen de Sjafi-school. Onlangs zei de mufti van Maleisië dat alcohol in handgel toegestaan is, terwijl deze handgels in Indonesië niet aan te slepen zijn.
Turkije heeft 410 mensen opgepakt omdat zij ‘provocatieve’ berichten over het coronavirus schreven op social media. Dat meldt het internationale persbureau Reuters.
Volgens de Turkse binnenlandminister Süleyman Soylu (foto) maken deze 410 mensen zich schuldig aan ‘pogingen tot onrust stoken’. Hij stelt ook dat de meeste accounts gelinkt zijn aan militante groepen, maar geeft geen details.
Onder de arrestanten bevinden zich ook jongeren die ouderen die naar buiten gaan belachelijk maken, aldus Soylu. Dergelijke berichten hebben in Turkije veel woede veroorzaakt.
Inmiddels ligt het officiële Turkse dodental op 59 en het totaal aantal geregistreerde besmettingen op 2.433. Soylu zegt dat Turken goed meewerken om deze aantallen in te dammen en ‘op het hoogste niveau’ meewerken met de maatregelen die het land neemt.
Turkije doet een beroep op social distancing en heeft scholen, uitgaansgelegenheden en moskeeën gesloten. Ook is er gedeeltelijke avondklok voor ouderen en chronisch zieken en een verbod op picknicken. Volgens sommige medische experts is dit nog niet genoeg en dreigt de coronacrisis in Turkije te escaleren.
In de Marokkaanse kustplaats Tanger bedachten inwoners een creatieve manier om, ondanks de daar geldende lockdown, samen te bidden: op het balkon.
Op een opname, geschoten op zaterdagavond, is te horen hoe deze Marokkanen gezamenlijk gebeden scanderen. Ze roepen daarbij God aan om hen te behoeden voor het corona-gevaar.
an entire city in Morocco climbed to the roof of their homes while in lockdown to recite the Quran and pray to God to save us from Coronavirus Covid-19 pic.twitter.com/dtebEySssd
Inmiddels gaan de beelden in rap tempo viral op social media. Mensen reageren onder de video dat zij ontroerd zijn. ‘OMG, I had goosebumps (kippenvel, red.) watching this’, reageert Twittergebruiker ‘Ebraheem’ bijvoorbeeld. ‘May Allah save us.’
Marokko riep een week geleden de noodtoestand uit. Sindsdien is het land in lockdown. Mensen moeten thuis blijven en winkels en moskeeën zijn dicht. Voor Marokkanen is het afgelopen vrijdag de eerste keer in hun leven geweest dat zij niet naar het middaggebed konden gaan.
Volgens de officiële cijfers zijn er in Marokko 225 besmettingen en zes doden.
Gebedsdiensten gelden als broeihaarden van besmettingen. Zo was er vorige maand een grote religieuze bijeenkomst in Maleisië met 16.000 moslims, die leidde tot 670 besmettingen in zes landen. Inmiddels hebben (moslim)landen van over de hele wereld hun moskeeën tijdelijk gesloten.
Nu door de coronapandemie ieders wereld veel kleiner wordt, nu het nabije buitenland plots onbereikbaar ver is, nu we niet meer even de trein nemen als dat niet heel erg vreselijk ontzettend strikt noodzakelijk is, nu zelfs een fietstocht door de eigen stad als gewaagde expeditie geldt en elke afwijking van de kortste route naar de supermarkt als overtreding voelt, is het misschien tijd voor enige bezinning.
Het Grote Inburgeringsvraagstuk van het handen-schudden, ijkpunt van het ware Nederlanderschap en westerse burgerschap: dat is nu even opgelost. Omgekeerd is die uit het Oosten overgenomen verplichting om ook vage bekenden te omarmen, zo niet te zoenen (Ruttes voorganger schijnt ooit nog eens wat tips te hebben gekregen hoe hij dit bij Arafat moest ontlopen), eveneens voorlopig van de baan.
De aanleiding is natuurlijk vreselijk, en ik heb uiteraard te doen met de cultuur- en horeca-sector, waar velen een faillissement boven het hoofd hangt. Het moet ook geen maanden gaan duren. Maar dat het nu bij mij, in de Amsterdamse binnenstad, even wat rustiger op straat is: dat is eigenlijk best wel prettig. En ik heb intussen genoeg mensen gesproken – telefonisch, dus vóór u nu de Dienst Handhaving belt – die er eender over denken.
Die hele kermis van kotsende Britse vrijgezellenpartygangers, dan wel hun soortgenoten uit de Nederlandse provincie: ik zal er niet rouwig om zijn als ze die activiteiten voortaan in hun eigen negorij gaan beoefenen. Dat wereldwijde permanente partyfestival van de 24-uurs-uitgaanseconomie: misschien toch maar eens wat minder.
We hoeven niet allemaal een Delirious New York te worden, en zo denken ze er in het uitgestorven New York zelf intussen mogelijk ook over. Afgelopen zaterdag was ik op de Dam: een unieke kans om, voor het eerst in veertig jaar, eens fatsoenlijke foto’s van het Paleis te maken zonder dat er duizend toeristen door het beeld heen denderen.
Zónder de gangbare herrie en mét dat prachtige weer valt je – in het uurtje dat je je dus schuldbewust naar buiten waagt – op hoe prachtig de oude Nederlandse binnensteden nog zijn. Er ligt een weldadige stilte over de stad, die herinnert aan de zondagen van vroeger.
Voor de jongere lezers: dat was in de Oude Steentijd – toen de koopzondag nog niet bovenaan de lijst van basale mensenrechten prijkte – een onderbreking van de winkelweek waardoor je tijdelijk niet naar de meubelboulevard kon en dat schrijnende gemis ook niet door Drie Dwaze Dagen in de Bijenkorf werd gecompenseerd. Alleen met hevige sneeuwval, als die al het verkeer stremt, lag Amsterdam er de afgelopen decennia wel eens kortstondig even vredig bij, maar de kans daarop is met de klimaatverandering niet toegenomen.
Zeg mij wat u hamstert, en ik zeg u wie u bent
Hans de Boer, die elke extra vrije dag als een economische ramp beschouwt, zal bij de suggestie vast een hartverzakking krijgen. Maar wat mij betreft starten we straks niet opnieuw weer onverkort het jachtige leven op.
Concreet: ik wil dan niet de koopzondag, maar de koopvrije zondag terug, in elk geval een keer per maand. Het hoeft niet helemaal op z’n Staphorst-achtig doods – uitzonderingen voor levensmiddelenzaken om bezoekers niet te laten verhongeren zijn prima – maar veel aankopen kunnen best een dagje wachten. Zo zijn we van veel massale invasies af.
De coronacrisis legt in elk geval interessante cultuurverschillen tussen de getroffen landen bloot, waarmee antropologen nog jarenlang voort zullen kunnen. Die ‘anarchistische’ Italianen, die zich nooit aan regels heten te houden: die bleken heel wat gezeglijker dan de Nederlanders, Die reageren zelfs in hoge nood bij tal van aanwijzingen met: dat maak ik zelf wel uit.
Welke winkels moeten per se open blijven, omdat hun aanbod eerste levensbehoeftes betreft? In ik meen Frankrijk bleek daaronder ook de wijnhandel te vallen. Zeg mij wat u hamstert, en ik zeg u wie u bent. In Nederland waren dat chips voor bij de tv, pasta voor tussendoor en pleerollen voor naderhand, en volgde een run op de coffeeshops – in Amerika eentje op de wapenwinkels.
Volgens sommige medische experts dreigt de coronacrisis in Turkije te escaleren. Het is goed mogelijk dat Turkije qua dodenaantal Italië en Spanje zal evenaren, stelt de Turkse microbioloog Emrah Altindis (Harvard University).
Precies twee weken geleden werd er in Turkije voor het eerst een persoon positief getest op het coronavirus. Inmiddels ligt het officiële Turkse dodental op 44 en het totaal aantal geregistreerde besmettingen op 1.872.
Turkije doet een beroep op social distancing en heeft scholen, uitgaansgelegenheden en moskeeën gesloten. Ook is er gedeeltelijke avondklok voor ouderen en chronisch zieken en een verbod op picknicken.
Maar volgens microbioloog Altindis is dit niet genoeg. Turkije had ook meer moeten testen en de grote steden in lockdown moeten zetten, aldus de wetenschapper.
Altindis vermoedt dat Turkije het echte aantal coronabesmettingen verbergt. ‘De Turkse overheid verkondigt propaganda, waarbij de overheid doet alsof proces goed wordt gemanaged.’
Een andere medicus, die werkt in een Turks universiteitsziekenhuis en anoniem wil blijven, beaamt tegen de nieuwssite Balkan Insight dit vermoeden.
‘Wat ik in mijn ziekenhuis en elders zie is dat de echte aantallen tenminste twee tot drie keer zo hoog moeten liggen als de overheid verkondigt. De coronapandemie loopt uit de hand.’
Sinds twee weken geleden, de datum van de eerste positieve coronatest, zijn volgens Balkan Insight 370.000 mensen vanuit het buitenland Turkije binnengekomen. De Turkse minister van Volksgezondheid zei eerder deze week dat inmiddels 11.000 mensen die Turkije binnenkwamen in quarantaine zijn gezet. Dat is slechts een fractie van die 370.000.
‘Ze lopen rond in de straten, in ziekenhuizen. Slechts één persoon kan het virus verspreiden naar honderden anderen’, aldus de anonieme dokter. Zijn verwachting: ‘Turkije wordt het tweede Italië of erger.’
In Noord-Italië zijn meer ernstige coronagevallen dan de ziekenhuizen aankunnen. Er vallen op dit moment elke dag honderden doden.
Marokko beschouwt Marokkaanse Nederlanders met een dubbel paspoort formeel als onderdanen. Dat zou Marokkaanse Nederlanders die nu in Marokko vastzitten een probleem kunnen opleveren, meldt het Marokkaans-Nederlandse medium Arif News.
Marokko kan mensen met een dubbel paspoort dwingen in het land te blijven, waardoor ze niet naar bijvoorbeeld België of Nederland gerepatrieerd kunnen worden. Dat stelde de Belgische buitenlandminister Philippe Goffin gisteren op tv:
De Nederlandse ambassade in Marokko zou met hetzelfde bericht zijn gekomen als de Belgische minister, maar het daarna weer verwijderd hebben. De Nederlandse ambassade ontkent zo’n bericht te hebben geschreven, zo bericht NPO Radio 1:
Marokko verbood zaterdag alle repatriëringsvluchten voor internationale toeristen en riep tot 20 april de noodtoestand uit. Naar schatting vijfhonderd Nederlanders, waaronder dus veel Marokkaanse Nederlanders, zitten er nog vast.
Buitenlandminister Stef Blok maakte maandag bekend dat Nederlandse reizigers in het buitenland hulp kunnen krijgen bij het regelen en bekostigen van hun terugreis.
De Blauwe Moskee in Amsterdam Nieuw-West kan als noodhospitaal worden ingericht als er in de ziekenhuizen te weinig ruimte is.
‘Het geloof en gebed zijn van belang, maar mensen helpen is dat ook’, aldus hoofdimam Yassin Elforkani tegen het ANP.
De Blauwe Moskee heeft nog geen contact opgenomen met de ziekenhuizen. ‘Maar als het nodig is, dan dragen wij de sleutels over.’
Volgens Elforkani is het in dat geval aan de professionals om alles verder te regelen en bedden neer te zetten. ‘Een moskee is niet alleen om te bidden.’
Vanwege de verscherpte maatregelen tegen het coronavirus staat het gebouw nu leeg. Wel worden er online lezingen en gebeden aangeboden. De Blauwe Moskee beslaat 800 vierkante meter.
Nu liggen er ongeveer zeshonderd coronapatiënten op de intensive cares. Volgens Diederik Gommers van de Nederlandse Vereniging voor Intensive Care loopt dit aantal volgende week waarschijnlijk op tot elfhonderd coronapatiënten. ‘Die bedden zijn er nu niet’, zegt Gommers.
Er wordt door de ziekenhuizen alles op alles gezet om de geschikte bedden en apparatuur te bemachtigen. Gommers verwacht de absolute piek eind mei. ‘Dat zijn 2200 bedden. Het is fijn dat het nog ver weg is, want er worden veel bedden en apparatuur nog geleverd.’
Onze site gebruikt cookies en vergelijkbare technologieën onder andere om u een optimale gebruikerservaring te bieden. Ook kunnen we hierdoor het gedrag van bezoekers vastleggen en analyseren en daardoor onze website verbeteren.
Deze website gebruikt cookies om uw gebruikservaring op deze website te verbeteren. Van deze cookies worden cookies aangemerkt als "Noodzakelijk" in uw browser bewaard, deze cookies zijn essentieel voor het functioneren van de website. Bijvoorbeeld het opslaan van uw keuze of u wel of geen cookies wilt hebben. Wij maken ook gebruik van cookies van derde partijen die ons helpen met het analyseren en begrijpen van de gebruik van deze website door u. Deze cookies worden alleen gebruikt als u daar toestemming toe geeft. U heeft ook de mogelijkheid om uzelf uit te sluiten voor deze cookies. Dit zal echter effect hebben op uw gebruikerservaring.
Noodzakelijke cookies zijn absoluut nodig voor het functioneren van de website. De cookies in deze categorie zorgen alleen voor de veiligheid en het functioneren van deze website . Deze cookies bewaren geen persoonlijke gegevens
Deze cookies zijn niet strict noodzakelijk, maar ze helpen de Kanttekening een beter beeld te krijgen van de gebruikers die langskomen en ons aan te passen aan de behoeftes van onze lezers. Hiervoor gebruiken wij tracking cookies. Bij het embedden van elementen vanuit andere websites zullen er door deze sites ook cookies worden gebruikt.
