Een nieuw jaar, een nieuwe rubriek: het hoofdredactioneel commentaar. Nee, de Kanttekening is geen Volkskrant, Trouw of NRC. Sterker nog: we zien ons als een aanvulling op deze en andere mainstream media in de berichtgeving over de multiculturele samenleving. En juist daarom deze nieuwe rubriek. Om, vanuit onze eigen visie, te belichten waarom en welke keuzes we maken.

De Kanttekening is een emancipatoir cross-cultureel medium, het meest diverse van het Nederlandse medialandschap. Wij doen wat de mainstream media laten liggen. Wij schrijven niet enkel óver nieuwe Nederlanders, maar met regelmaat vanuit nieuwe Nederlanders. Neem hoe wij Black Lives Matter, het verharde Franse islambeleid en de zaak rond GroenLinks-kandidaat Kauthar Bouchallikht belichtten. Of hoe onze columnisten omgaan met zaken als de ‘Marokkanentweet’ van Thierry Baudet, diversiteit in de media en het Zwarte Pietendebat.

In 2021 gaan wij onverstoorbaar door met waar wij goed in zijn

Wij behandelen niet enkel de multiculturele samenleving als thematisch domein, maar geven speciale aandacht aan genuanceerde berichtgeving en het overbruggen van angsten en tegenstellingen tussen groepen in onze samenleving. Bijvoorbeeld toen we Nederlanders met een Armeense en een Azeri-achtergrond de Armeens-Azerbeidzjaanse oorlog om Nagorno-Karabach lieten duiden. Of via ons recente artikel over Moluks-Nederlandse jongeren, die hard bezig zijn het negatieve stigma rondom deze bevolkingsgroep te doorbreken.

Wij zijn emancipatoir en willen tegenstellingen overbruggen, maar sluiten onze ogen niet voor misstanden en controverses. Een van onze best gelezen artikelen van 2020 behandelt felle kritiek van het Landelijk Platform Slavernijverleden, dat de corona-aanpak ‘te wit’ noemt. Ons onthullende artikel over de greep vanuit Turkije op Nederlandse moskeeën leidde in februari tot vragen vanuit de Kamercommissie tegen ‘ongewenste invloed’ en stond ook in het eindrapport.

Onze invloedpositie groeide in 2020. We haalden naast de Kamer ook de Amsterdamse gemeenteraad. De online bezoekcijfers verdubbelden, scoops werden overgenomen door de mainstream media. De brief van de Amerikaanse predikant Jesse Jackson aan premier Rutte over Zwarte Piet haalde het NOS Journaal en the New York Times, maar dook als eerste op bij de Kanttekening. Het SP-raadslid dat uitgedost als Zwarte Piet een online partijvergadering bezocht, kon zich na ons graafwerk teruglezen op media als de Volkskrant en Linda.

Wij zijn ook niet blind voor wat in het buitenland gebeurt. Van etnische en religieuze onderdrukking in Marokko en Turkije tot in China en India, en van Cambodja tot Colombia: wij zien het en zullen dat blijven doen. Waar mogelijk benoemen wij de raakvlakken met Nederland. Turkse Nederlanders die anti-Erdogan zijn, Marokkaanse Nederlanders die anti-koninklijk zijn. Chinese Nederlanders die Oeigoers zijn, Indiase Nederlanders die moslim zijn. Allemaal merken ze dagelijks de negatieve gevolgen van de situatie in hun moederland.

Wijzelf komen vanuit een diepe crisis die ontstond na de Turkse coup van 2016. Onze abonnees, adverteerders en donateurs werden aangesproken, geïntimideerd en soms zelfs bedreigd omdat zij de Kanttekening op de mat kregen of erin adverteerden. Oplage en financiën kelderden. Maar het coronajaar 2020 was voor de Kanttekening een financieel behapbaar jaar, met een stabiele oplage van ons maandblad, adverteerders die bleven aanhaken en een reeks nieuwe donateurs.

Daarom een woord van dank aan onze betalende lezers en sponsoren. Tezamen met onze redactie, freelancers en columnisten hebben jullie een heuse heldendaad verricht en de Kanttekening nog relevanter weten te maken.

Wie dit leest, weet zich van één ding verzekerd. Ook in 2021, het jaar van corona-moeheid, verkiezingen, voortdurende spanningen en emancipatie onder minderheden, gaan wij onverstoorbaar door met waar wij als klein, multicultureel medium goed in zijn: het leveren van diepgaande journalistiek over en vanuit de multiculturele samenleving, als betrouwbare aanvulling op de mainstream media.