18.9 C
Amsterdam
Home Blog Pagina 317

Discriminatierapport: racisme nam in 2022 toe

0

De politie registreert voor het derde jaar op rij meer discriminatie. Racisme heeft het grootste aandeel hierin, en het aantal meldingen van racisme neemt ook toe. Dat meldt discriminatie.nl in haar nieuwe rapport Discriminatiecijfers 2022.

In discriminatie.nl werken antidiscriminatiebureaus (ADV’s) samen. Zij boden dinsdag hun rapportage aan minister Hanke Bruins Slot (Binnenlandse Zaken) aan. ‘Helaas laten de cijfers zien dat er nog een lange weg te gaan is’, reageert de minister. ‘Dat vraagt inzet en betrokkenheid vanuit de samenleving en het Rijk om discriminatie te bestrijden. Ook moeten we de drempels wegnemen om discriminatie te melden. Samen met collega-bewindspersonen en de Nationaal Coördinator tegen Discriminatie en Racisme werk ik daar hard aan.’

De politie registreerde 6738 klachten wegens discriminatie, een toename van 2 procent ten opzichte van 2021. Bij ADV’s nam het aantal klachten ten opzichte van 2021 juist met een kwart af, om uit te komen op 5281. Dat komt voor het grootste deel doordat er in voorgaande jaren veel klachten waren over discriminatie vanwege coronamaatregelen.

Herkomst (huidskleur, afkomst, etniciteit) is bij alle instanties de meest gemelde grond voor discriminatie: 43 procent van de meldingen gaat hierover. En deze vorm van discriminatie – racisme – neemt toe. Na herkomst zijn ook geaardheid (32 procent) en antisemitisme (8 procent) veel voorkomende vormen van discriminatie.

Islamkenner Martijn de Koning reageert kritisch, vooral richting de politie: ‘Opnieuw valt op dat de politie discriminatie jegens moslims niet apart registreert’, twittert hij. ‘Een grove nalatigheid, zeker als je discriminatie jegens joden wel apart meeneemt en bij de ADV’s blijkt dat discriminatie jegens moslims het hoogst is op het gebied van levensbeschouwing.’

‘Amerikaanse moslims blijven worstelen met islamofobie’

0

Het aantal incidenten met discriminatie van en haat tegen moslims neemt in de Verenigde Staten af. Toch blijven Amerikaanse moslims worstelen met dit probleem. Dat stelt de Council on American-Islamic Relations (CAIR) in haar nieuwste rapport.

Het rapport van de islamitische burgerrechtenbeweging uit de VS telt 58 pagina’s en is getiteld Progress in the shadow of prejudice (Vooruitgang in de schaduw van vooroordelen). Het belicht een reeks incidenten tegen moslims en moskeeën. Het aantal islamofobe incidenten is in 2022 afgenomen met 23 procent tegen opzichte van 2021, aldus het rapport. In 2021 registreerde CAIR 6.720 incidenten, in 2022 waren dit er ‘slechts’ 5.516.

Op dit moment loopt er een rechtszaak van CAIR tegen Alaska Airlines, namens twee moslimmannen. Zij werden in 2020 uit een vliegtuig gezet omdat ze in het Arabisch met elkaar praatten. ‘Het kwam tot een rechtszaak omdat de luchtvaartmaatschappij had beloofd het incident intern te herzien en daarna nooit meer contact opnam met de mannen’, aldus het rapport.

Een ander incident vond plaats in de staat Iowa. Beveiligingscamera’s registreerden een vrouw die met sneeuw christelijke kruisen tekende op het gebouw van een islamitisch centrum. Daarnaast meldt CAIR dat veel moslima’s met een hijab zich gediscrimineerd voelen.

Ook tekent het rapport het verhaal op van een islamitische studente, tegen wie een leraar zou hebben gezegd dat ze te mager was om te vasten. Andere leerlingen lachten haar vervolgens uit. Het meisje werd ook vergeleken met Sub-Zero, een fictief ninja-personage uit het computerspel Mortal Combat.

Amnesty roept Israël op te stoppen met gezichtsherkenning

0

Mensenrechtenorganisatie Amnesty International roept Israël op niet langer gezichtsherkenning te gebruiken tegen de Palestijnen in Hebron en Oost-Jeruzalem. De Israëlische software Red Wolf scant de gezichten van Palestijnen en voegt die zonder hun toestemming toe aan surveillance-databases.

‘Red Wolf maakt deel uit van een steeds groter wordend bewakingsnetwerk dat de controle van de Israëlische regering over de Palestijnen verankert en dat helpt om het Israëlische systeem van apartheid te handhaven’, aldus het rapport dat Amnesty dinsdag publiceerde over dit onderwerp.

Amnesty International stelt dat de gezichtsherkenningssoftware onderdeel is van de Israëlische poging een vijandige en dwingende omgeving voor de Palestijnen te scheppen, zodat ze zelden nog een voet zetten in ‘strategische gebieden’. Amnesty roept Israël daarom op te stoppen met dit surveillancesysteem. De ontmanteling van dit systeem is een stapje in de richting van de ontmanteling van apartheid, aldus Amnesty.

Apartheid

Begin 2022 besloot Amnesty International – in navolging van Human Rights Watch – Israël te kwalificeren als apartheidsstaat. Het rapport van Amnesty sprak onder meer over ‘massale innames van Palestijns land en eigendom, onwettige moorden en de ontkenning van nationaliteit en burgerschap van Palestijnen’.

Israël zou Palestijnse burgers, zowel in Israël zelf als in de bezette Palestijnse gebieden en in Gaza, opleggen aan een systeem ‘van onderdrukking en overheersing (…), overal waar het de controle uitoefent over hun rechten’ en hen zelfs behandelen als een ‘inferieur raciale groep’.

Daarmee is het label ‘apartheid’, dat bekendstaat als stelsel van rassensegregatie en onderdrukking zoals dat ook in Zuid-Afrika werd gehanteerd, volgens Amnesty gerechtvaardigd. Dit houdt ook in dat de internationale gemeenschap dit moet veroordelen en hiertegen actie moet ondernemen, aldus de mensenrechtenorganisatie.

Perswaakhond vraagt Turkije alle gevangen journalisten vrij te laten

0

Het Comité ter Bescherming van Journalisten (CPJ) heeft Turkije opgeroepen alle journalisten vrij te laten die nu in de gevangenis zitten en de pers met rust te laten in aanloop van de parlements- en presidentsverkiezingen van 14 mei.

Vorige week pakten de Turkse autoriteiten 128 critici van het regime op, waaronder tien journalisten. Het ging om een operatie tegen Koerden, die beschuldigd werden van terrorisme.

‘Het voortdurende harde optreden van Turkije tegen de Koerdische media vanwege vermeende banden met terrorisme toont duidelijk aan hoe de autoriteiten vastbesloten zijn om afwijkende stemmen het zwijgen op te leggen in de aanloop naar de verkiezingen in het land’, stelt CPJ-medewerker Gulnoza Said. Ze roept de Turkse autoriteiten op de journalisten die in hechtenis worden gehouden onmiddellijk vrij te laten en wil dat Turkije niet langer anti-terreurwetten misbruikt om de pers lastig te vallen.

Vijf van de tien gearresteerde journalisten worden beschuldigd van lidmaatschap van de Koerdische Arbeiderspartij (PKK), die in Turkije, de Europese Unie en de Verenigde Staten op de terreurlijst staat. ‘Het fascisme zal worden verslagen, lang leve de vrije pers’, zei journalist Abdurrahman Gök bij zijn arrestatie.

Volgens de Turkse staatstelevisie TRT heeft de politie vorige week mensen gearresteerd die ervan verdacht worden de PKK te financiëren, of nieuwe leden voor de Koerdische afscheidingsbeweging te werven. Er werden ook mensen gearresteerd die naar verluidt geld hadden overgemaakt naar de PKK vanuit gemeenten die in handen zijn van de pro-Koerdische partij HDP.

‘U moet weten dat onze school er voor iedereen is’

Onverdeeld naar de Openbare School. In iedere klas van de Enschedese Montessorischool waar ik als kind naar toe ging, hing de poster met deze kreet voor het raam. En onze klas was ‘onverdeeld’.  Als Joods knulletje vond ik daar mijn plekje. Naast mij zat de dochter van de dominee van de kerk om de hoek. De vaders van twee van mijn vriendjes in de klas waren lid van de toenmalige Communistische Partij Nederland (CPN). Maar voor iedereen was er ruimte. Op woensdagochtend kwam dominee naar school voor het wekelijkse catechisatie-uurtje. Wij als Joodse leerlingen gingen dan met een werkje dat de juf ons op had gegeven voor dat ene uurtje naar het naastgelegen lokaal. Zo gauw de dominee klaar was kwam hij ons ophalen om ons terug te brengen naar de eigen klas. We kregen altijd een handje van de goede man.

Natuurlijk vierde de school het kerstfeest met een prachtig kerstspel, dat weken van tevoren door de kinderen werd ingestudeerd. Ook ik zat bij de repetities altijd braaf in de zaal en zong de kerstliedjes luidkeels mee. Op de dag van het kerstfeest zelf? Dan kregen wij, net als onze ‘communistische’ vriendjes vrij. Kerst was immers niet voor ons. Meneer Postma, het hoofd van de school, gaf wel elk jaar de eer aan de Joodse kinderen om de kerstboom te versieren. Dan hadden die toch ook een beetje feest. Zo openbaar was onze school.

Op het voortgezet onderwijs dat toen nog de hbs heette, was het niet anders. In de jaren zestig was er ook nog school op de zaterdagochtend. Alleen wij, de Joodse kinderen, hadden dan vrij. Tijdens die schooluren zaten wij immers in de synagoge. Om te voorkomen dat wij toch niet te veel lessen misten, paste de directeur het lesrooster van de klas met Joodse leerlingen wel altijd aan. Ik herinner mij nog steeds het lesrooster van de zaterdag tijdens mijn laatste jaar op school. Eén uur biologie, één uur Frans. Verder was het één uur gym, één uur tekenen en één uur vrij. Zo hoefden wij op de zondag bij een van onze klasgenoten alleen maar de leerstof voor de vakken biologie en Frans in te halen. Zo openbaar dacht onze directeur, die zelf overigens van christelijke huize kwam.

‘Wat is nou belangrijker? Jouw geloof of jouw toekomst?’

Mijn leraar Nederlands vond het maar niks dat Lody tijdens al die Joodse feestdagen in de herfstperiode, nota bene aan het begin van het schooljaar, iedere keer weer een of twee dagen niet op school zat. De ene week vierde hij het Joods Nieuwjaar, de andere week was het Grote Verzoendag. ‘Lody, je moet maar eens goed nadenken. Wat is nou belangrijker? Jouw geloof of jouw toekomst?’ Op de een of andere manier kwam dit gesprek de directeur ter ore.

Een paar dagen later moest ik op de kamer van de directeur komen. Tot mijn verbazing zat mijn vader daar ook. Blijkbaar was hij zo uit de fabriek op zijn fiets gestapt en naar mijn school gereden. En die docent Nederlands zat er. De directeur keek een beetje streng naar die leraar. ‘Nou, collega, zeg het maar.’ Deze begon wat schuchter. ‘Lody, het spijt me. Ik wil mijn excuses aanbieden. Aan jou en aan jouw vader. Van dat geloof en van die toekomst had ik niet tegen jou mogen zeggen’. De man gaf mij een hand en wij waren weer dikke vrienden. De directeur knikte goedkeurend in de richting van mijn vader. ‘U moet weten dat onze school er voor iedereen is.’

Die gebeurtenis staat mij, ook na meer dan zestig jaar, haarscherp voor de geest. Voor mij is dit tot en met vandaag ‘Onverdeeld naar de Openbare School’. Al het andere is geen neutraal onderwijs. Het is uitsluitend onderwijs.

De schoolstrijd over openbaar of bijzonder onderwijs werd in 1917 landelijk al min of meer beslecht. Vanaf dat moment moest er ruimte zijn voor allebei. Nu, honderd jaar later, lijkt het erop dat deze strijd, voornamelijk over de hoofden van de scholieren met die voor Nederland ‘nieuwe’ religieuze achtergrond, opnieuw wordt uitgevochten. Maar we hoeven niet te somberen. Onze minister-president zal ooit wel eens zijn excuses gaan aanbieden voor dit gebrek aan respect voor religie. Net als mijn leraar Nederlands destijds op de hbs. Toen openbaar onderwijs gewoon nog openbaar was. Voor iedereen.

Diep, diep de subculturen in… # Jeannette Noëlhuis, Amsterdam

Feitenvrij geschreeuw bepaalt maar al te vaak de toon van het politieke debat, de tv-uitzending, de dag, en ja misschien ook wel de tijdgeest. Maar wie zijn we, waar staan we, en hoe breekbaar, broos of bestendig en betrouwbaar is het Nederland van nu echt? Gijs de Swarte duikt diep de subculturen in, op zoek naar antwoorden op die zo actuele en cruciale vragen. In aflevering drie loopt zijn route via een christelijke leefgemeenschap naar een Extinction Rebellion-actie.

‘Ik praat erover, maar dat zou ik niet moeten doen’, zegt schrijfster Magda van der Ende. Ze vertelt een verhaal over kabbala, Joodse mystiek. ‘In de kabbala speelt de mystieke eenheidservaring een grote rol. Je uitspreken, taal per definitie, is scheiden. Woorden schieten tekort.’ Dit levert uit de kring om haar heen, de voorzichtige vraag op wat kabbalisten nu eigenlijk doen dan, precies?

We zijn in Amsterdam Zuidoost in het Jeannette Noëlhuis, een ware bron van medemenselijke warmte. Gevestigd in een van de vele lage witte flatgebouwen daar, tussen de brede roze fietspaden, verwaaide parkjes en kantoorpanden. Betonnen trap op, witte deur door, lange gang, met een paar kamers aan weerszijden waar vluchtelingen uit de hele wereld wonen. Dan een kleine huiskamer, ingericht… nou ja, meer volgeraakt met banken, stoelen, lampen, schilderijen, boeken, pamfletten en spandoeken. Het publiek – medewerkers en inwonenden van het huis – ruim in de slof en de fleecetrui, ontvangt de lezing met interesse; kritisch op een vriendelijke manier.

Op het asfalt zitten

Het Jeannette Noëlhuis heeft ‘eenvoud, gastvrijheid, gebed en directe actie voor een betere samenleving’ als devies. Het is geïnspireerd op de Amerikaanse Catholic Worker beweging, waarin Jeannette Noël actief was. De beweging is mede opgericht door Dorothy Day, een Amerikaanse journaliste die katholiek werd zonder haar sociale en anarchistische activisme op te geven. In haar woorden: ‘The greatest challenge of the day is: how to bring about a revolution of the heart, a revolution which has to start with each one of us.’

Die gerichtheid op actie maakt niet alleen de vraag wat kabbalisten ‘dan precies doen’ extra begrijpelijk, maar ook het verdere verloop van de ontmoeting. Ze doen veel daar: ongedocumenteerde vluchtelingen opvangen, lezingen organiseren, een biologische tuin onderhouden, duurzaam leven, bidden en actievoeren.

‘Iemand moet het doen’

Dus al snel gaat het gesprek over ‘op het asfalt zitten’, ‘op het spoor zitten’ en ‘aan de hekken zitten’. En als een van de lakens wordt uitgevouwen blijkt daar een aardbol en ‘Kappen met Kolen!’ op geschilderd. Morgen actie, gericht tegen ‘bloedkolen’ uit Colombia. Die worden dankzij de energiecrisis weer meer ingevoerd in de Amsterdamse haven, en het daaraan verbonden leed en onrecht is met recht ondraaglijk te noemen. De locatie is de Hes Bulk Terminal; veel industriëler bestaat het niet in Amsterdam. Extinction Rebellion is van de partij evenals de verwante actiegroep ‘Kappen met Kolen.’

‘Make The World Greta Again’

En daar staan ze, een groepje mensen zo militant en agressief als het gemiddelde publiek van een Concertgebouw-matinee. Er zijn koekjes, mandarijnen, verantwoorde koffie en thee. En grappen te over. Iemand struikelt over een tak en krijgt: ‘Moeilijk hè, die natuur?’ te horen. Een ander arriveert in een Greenwheels autootje: ‘Kijk, reuze verantwoord, vind je niet?’ Een jonge vrouw is naar de haven komen lopen: ‘Als ik op de fiets kom, moet ik ‘m weer ophalen vanavond. Ik hoop wel een beetje op een mooie arrestatie vandaag.’ Spandoeken worden opgehangen. Er wordt een minuut stilte gehouden en daarna gezongen in een kring. ‘Sluit als je wil je ogen even en voel hoe je op de aarde staat. Dat is de aarde van ons allemaal,’ zegt een spreekster.

‘Als je daar gewoon eens over nadenkt’, zegt de vrouw naast me. ‘En over hoe kort je hier bent als mens en wat je daarmee kan doen. ‘Make The World Greta Again’, staat op het stuk karton dat ze in haar handen heeft.

Links van het groepje actievoeders ligt een brede waterweg met torenhoge containerschepen, en immense gashouders daarachter. Rechts asfaltwegen, stampend vrachtverkeer, heuvels van kolen en locomotieven die eindeloos lange slierten metalen bakken gevuld met die kolen, richting de rest van Europa sleuren. En natuurlijk komen er mannen van het naastgelegen bedrijventerrein vragen hoe lang het allemaal nog gaat duren, want ‘er moet hier zo gelost worden’. En ja, het begint te regenen. De vrouw met het bord moet lachen als ik haar aankijk. ‘Iemand moet het doen’, zegt ze. ‘Het begint ergens… altijd.’

Dakloze Mo krijgt nieuw gebit na inzamelingsactie

0

‘Je bent veel knapper geworden’ zegt de tandheelkundige Gulhan Sahin uit Schiedam tegen de grijnzende Mo. Dat kan de dakloze man uit Almere nu breed en onbeschaamd doen met zijn nieuwe prothese. Na acht jaar zonder tanden te hebben geleefd, is hij na een inzamelingsactie de eigenaar van een gloednieuw gebit. Zo meldt de Rotterdamse stadszender Rijnmond.

Acht jaar lang leefde Mo slechts op één snijtand in zijn mond. Totdat de Almeerse winkeleigenaar Abdel Karim El Hafian een aantal maanden geleden met een inzamelingsactie begon. De dakloze Mo komt meerdere keren per dag langs in zijn winkel in Almere en helpt hem dan met allerlei kleine klusjes.

“Ik ken hem al langere tijd. Zag hem op straat rondlopen en mensen om geld vragen. Mijn vraag was dan altijd of hij niet iets te eten wilde”, zegt Abdel Karim. ‘Maar met slechts één snijtand is dat niet altijd even makkelijk. Vandaar deze actie.”

Volgens tandarts Fons Scholten was het realiseren van de prothese nog een behoorlijke klus. “Het was niet alleen maar het maken van een kunstgebit voor iemand. Zo iemand is al gewend aan het niet dragen van een gebit, daar hebben we de prothese ook op aangepast.”

Voor Scholten is het vooral belangrijk dat Mo straks weer goed kan praten en eten. Nu Mo’s prothese is geplaatst zal hij de komende weken worden begeleid naar ‘zijn mond vol tanden’.

Onrustige tweede dag van Turkse verkiezingen in Europa: ‘is er wel genoeg beveiliging?’

0

Amper een dag na de start van de Turkse verkiezingen in Europa is het meteen al misgegaan in Amsterdam en Antwerpen. Aanhangers van Erdogan en de oppositie vlogen elkaar in de haren bij de stembusgang. De regeringsgezinde nieuwszender Sabah beschuldigt waarnemers van de Groen Linkse Partij de Turkse journalist Fatih Özyar te hebben ‘aangevallen’ in Amsterdam. De oppositie spreekt weer van een fascistische aanval van ‘provocatieve AKP’ers’.

De Turkse verkiezingen zijn op 14 mei, maar Turken in Europa mogen al vanaf afgelopen weekend naar de stembus. Op de eerste dag, zaterdag ging dat nog goed, maar op zondag kwamen de onderhuidse Turkse spanningen die al langer leven toch tot een uitbarsting.

Hoewel nog onduidelijk is wat er precies is gebeurd, volgen de beschuldigingen van beide kanten elkaar op. De journalist Özyar beweert dat hij een kopstoot heeft gekregen van oppositieleden en dat zijn telefoons zijn beschadigd. Aan de kant van de oppositie wijst men naar Erdogan-aanhangers.

‘De aanhoudende agressieve en provocatieve houding sinds gisteren is vandaag geëvolueerd tot een fascistische aanval. We roepen al onze vrienden in Amsterdam en omgeving op zich te ontfermen over de stembusgang als waarnemer’, aldus een verklaring van de Turkse Arbeiderspartij (TIP) in Nederland op Instagram.

In Antwerpen zou de AKP-burgemeester Serkan Koyuncu van de Turkse stad Emirdag, de verkiezingszaal hebben betreden en ‘propaganda gemaakt’.

‘Toen waarnemers van de oppositie hem hierop aanspraken, zijn ze door de beveiligers van de AKP-burgemeester aangevallen’, aldus de mensenrechtenactivist en twitteraar Elif Durmus boven een video met duwende, trekkende en schreeuwende Turkse mannen.

De vechtpartijen leiden tot vragen over de veiligheid van de Turks-Nederlandse kiezers. ‘Het zou beter zijn als er meer beveiliging zou zijn’, aldus de journalist Özyar.

Eerbetoon aan verzetsstrijders van kleur in muzikale voorstelling

0

Urban Myth organiseert op 4 mei in samenwerking met De Kleine Komedie in Amsterdam een hommage aan vergeten verzetshelden van kleur: Surinamers, Indonesiërs en Caribische Nederlanders die tegen de nazi’s vochten, maar na de Tweede Wereldoorlog weinig erkenning kregen.

De muzikale voorstelling begint om 21:00 uur, na de Nationale Dodenherdenking, in De Kleine Komedie. Sterren Shirma Rouse, Jeangu Macrooy, Sjors van der Panne, Birgit Schuurman en Monique Klemann geven op de planken een stem aan de onvertelde heldendaden van de verzetsstrijders van kleur, en worden muzikaal begeleid door de Hayp Band.

Verzetsstrijders die in het zonnetje worden gezet zijn onder andere Anda Kerkhoven uit Indonesië, Albert Wittenberg uit Suriname, Boy Ecury uit Aruba en George Maduro uit Curaçao. Deze verzetshelden werkten bij de illegale pers, waren betrokken bij sabotageacties tegen de Duitse bezetter en hielpen Joden om onder te duiken.

De voorstelling Vergeten Helden is geschreven door Jörgen Tjon A. Fong. Op 5, 12 en 19 mei zendt Omroep Max de gelijknamige miniserie uit, waarin deze verhalen en die van andere verzetsstrijders uit de voormalige Nederlandse koloniën worden verteld.

Vervolging Utrechtse moskee Al-Fitrah mag gewoon doorgaan

0

Het Openbaar Ministerie mag nog steeds de stichting Al-Fitrah vervolgen voor een witwaszaak uit 2012-2013. Dit bepaalde de rechter vrijdag, bericht RTV Utrecht. Volgens imam Suhayb S. en zijn advocaat Anis Boumanjal hebben de feiten waarvan de moskee wordt verdacht te lang geleden plaatsgevonden, maar de rechtbank is het daar niet mee eens.

Vorige week zei Boumanjal dat de vervolging tegen Al-Fitrah moest stoppen, omdat het gaat om een zaak van tien jaar geleden. Er is ‘geen adequate verdediging meer mogelijk’, aldus de advocaat.

Al zes jaar vervolgt het OM de moskee vanwege witwassen. Later kwam daar een aanklacht bij tegen imam Suhayb S., die tijdens de parlementaire enquête over ongewenste beïnvloeding van moskeeën (POCOB) in 2021 een valse verklaring zou hebben afgelegd. Eerder liep er tegen de imam ook een klacht wegens betrokkenheid bij of het financieren van terrorisme, maar hiervoor kon geen bewijs worden gevonden.

Een belangrijke reden om het proces te stoppen, vindt Boumanjal, is dat er geen bewijs meer kan worden gevonden van witwassen. Hieraan zou de moskee zich in 2012 en 2013 hebben schuldig gemaakt. In 2016 deed de FIOD een inval om bewijs te verzamelen. Organisaties hoeven hun boekhouding echter slechts zeven jaar te bewaren, waardoor enig bewijs nu al verloren is gegaan.

Daarnaast lopen er beschuldigingen tegen de imam ‘over onder meer het sluiten van islamitische huwelijken en het niet beschikken over de jaarrekening van de stichting’. Hij stelt dat hij die niet kan overleggen, omdat alle relevante boekhouding door de FIOD in beslag is genomen.

Hoewel de rechtbank erkent dat de zaak lang duurt en dat er sprake is van een ‘forse overschrijding van de redelijke termijn’ mag de vervolging gewoon blijven doorgaan. Het is volgens de rechtbank namelijk moeilijk om vast te stellen ‘in welke mate de verdachte hierdoor concreet wordt geschaad in haar mogelijkheden om zich te verweren’. De rechtbank stelt echter wel dat als tijdens de inhoudelijke behandeling van de zaak blijkt dat het onevenredige tijdsverloop problemen veroorzaakt bij de bewijsgaring of de waardering van het bewijs daarmee rekening gehouden worden zal. In het uiterste geval zal dit tot vrijspraak kunnen leiden.

Volgens Boumanjal heeft de rechtszaak tegen imam Suhayb S. ‘een zware wissel’ getrokken op de verdachte, wiens reputatie nu is beschadigd. De rechter neemt dit van de advocaat aan, maar stelt desalniettemin dat er daarom nog wel een eerlijk proces gevoerd kan worden.

De rechtbank streeft ernaar dat de inhoudelijke behandeling van de zaak eind dit jaar plaatsvinden kan, in november of december.