Een groot aantal vluchtelingen en andere migranten in Turkije maakt zich klaar voor een nieuwe poging om Europa te bereiken. Dit meldt de Israëlische krant the Jerusalem Post.
Het zou volgens sommige bronnen gaan om een groep van minstens 16.000 Syriërs, Afghanen en mensen uit andere buurlanden, zoals Iran en Pakistan.
Volgens theJerusalem Post is het ‘niet duidelijk of Turkije de karavaan bemoedigt’ om een poging naar Europa te wagen.
De karavaan zou georganiseerd worden via Arabischtalige boodschappen in de versleutelde berichtenapp Telegram.
‘We zullen het vertrek aankondigen als het tijd is om te vertrekken, zegt één van de organisatoren tegen het Franse persbureau AFP. Volgens dit medium wordt het konvooi opgedeeld in groepen van maximaal vijftig personen.
Mocht het zover komen, dan zal Griekenland naar verwachting de deur dicht houden. Griekenland beschuldigt Turkije al langer van ‘wrede en immorele bewapening’ van migranten zonder papieren richting de Griekse grens om ‘Europa en Griekenland te chanteren’. Dit hele jaar waagden al 150.000 migranten de overstap van Turkije naar Griekenland, aldus Athene.
De spanningen tussen Griekenland en Turkije lopen al wekenlang op. De migrantenkwestie vormt daarin slechts één van de vele twistpunten. Er is ook rumoer om een Turks boorschip in Griekse wateren en de Turkse dreiging om Egeïsche eilanden te annexeren, evenals de beschuldiging vanuit Ankara dat Griekenland het Turkse luchtruim zou schenden.
Volgens Turkije heeft Griekenland met zijn luchtafweer ook enkele Turkse F-16’s in het vizier genomen. Gisteren beschuldigde Turkije de Griekse kustwacht ervan te hebben geschoten op een vrachtschip in de Egeïsche Zee.
Griekenland waarschuwt inmiddels al voor een ‘Oekraïne-achtige’ oorlog met Turkije, dat op zijn beurt laat weten ‘zomaar te kunnen toeslaan’.
Begin 2020 liet Turkije tijdelijk weten de grenzen niet meer te controleren, na een bombardement op Turkse militairen in het Syrische Idlib, waarbij 33 doden vielen. Turkije eiste dat de NAVO Turkije zou steunen in Syrië. Ook wilde het meer geld om de miljoenen Syriërs op te vangen. Er werden zelfs bussen met migranten ingezet naar de Griekse grens, waar zich 25.000 mensen hadden verzameld. Griekenland hield de grens toen potdicht.
Steeds meer vluchtelingen willen weg uit Turkije. Dit, vanwege de economische misère en opkomend racisme. Zo kwamen vorig jaar drie jonge Syrische bouwwerkers om in een brand die was aangestoken door een Turkse collega.
De Portugese stervoetballer Cristiano Ronaldo ligt onder vuur. Dit keer niet vanwege vermeend vedettegedrag bij zijn Engelse club Manchester United, maar door met de omstreden conservatieve Canadese psycholoog Jordan Peterson op de foto te gaan.
De Instagram-foto van Ronaldo (37) met zijn ‘vriend’ Peterson (60) kreeg al meer dan vijf miljoen likes. ‘Ik heb zelden iemand meegemaakt die meer (dan Ronaldo, red.) verdiend heeft wat hij heeft bereikt. Het was goed je te ontmoeten’, bedankt Peterson hem.
Er is veel lof voor deze ontmoeting. Zo vindt de Vlaamse publicist Dyab Abou Jahjah Peterson ‘een denker van formaat die meestal on point is (en soms naast zit). Een beetje zoals Ronaldo als spits.’
Peterson, die zichzelf als een professor tegen ‘politieke correctheid’ beschrijft, staat bekend om antilinkse en antifeministische uitspraken zoals ‘wit privilege is een marxistische leugen’ of ‘mannelijkheid wordt bedreigd’. Ook strijdt hij fel tegen ‘genderneutraliteit’ en de ‘transgender-ideologie’. Volgens wetenschappelijk onderzoek uit 2019 vormen rechtse denkers als Peterson een ‘gateway drug’ naar extreemrechts.
Velen zijn dan ook teleurgesteld in Ronaldo. De Britse krant Daily Mailciteert een paar Manchester United-fans met Twitter-reacties als ‘Echt een smet op zijn nalatenschap’ en ‘Laat hem weggaan’. Een andere fan waarschuwt dat Peterson nu nog meer aandacht krijgt. ‘Stel je voor hoeveel jonge mannen vanavond Peterson video’s aan het kijken zijn.’
Anderen tweeten wel te weten waarom Ronaldo en de op ‘masculiniteit’ hamerende Peterson elkaar goed lijken te liggen. Ronaldo werd er namelijk van beschuldigd in 2009 een Amerikaanse vrouw in Las Vegas te hebben verkracht, iets waarvoor rechters hem overigens niet hebben veroordeeld.
Het Verenigd Koninkrijk heeft sinds een paar dagen met Liz Truss een nieuwe premier. De keuze waarvoor de Tories uiteindelijk stonden, nadat alle andere kandidaten in eerdere ronden waren afgevallen, herinnerde aan de uiteindelijke tweestrijd bij de Amerikaanse Democraten in 2008 tussen Barack Obama en Hillary Clinton.
Zou voor het eerst een zwarte, of voor het eerst een vrouw president van de Verenigde Staten worden? Welke emancipatiestrijd zou als eerste het pleit weten te winnen door de verovering van het hoogste ambt voor een lid van de eigen groep?
Kwam er nu symbolisch een einde aan het ‘Shine my boots’ of aan het ‘Iron my shirt’ – aan het ‘poets mijn schoenen’ respectievelijk ‘strijk mijn hemd’? Twee zinnen die uitdrukking gaven aan het zolang vanzelfsprekende tweederangs burgerschap van zwarten respectievelijk vrouwen binnen de Amerikaanse samenleving, en de even vanzelfsprekende maatschappelijke superioriteit van de blanke man, die pretendeerde de ‘oer-Amerikaan’ te belichamen. Van de WASP, zoals de ingeburgerde term luidde – de White Anglo Saxon Protestant. Want ook katholieke Ieren en Italianen – in de negentiende eeuw onder de Europese immigranten talrijk – telden lang niet als volwaardig mee. Maar met John F. Kennedy werd al in 1960 een katholiek in het Witte Huis gekozen. Dus die horde was al veel eerder genomen.
Helemaal vergelijkbaar is de Britse situatie uiteraard niet. Truss is niet de eerste, maar reeds de derde vrouwelijke Britse premier, waarbij zij er nog wel in moet slagen om ook een verkiezing te winnen, iets wat nummer twee – Theresa May – juist niet is gelukt. Anders dan de allereerste, Margaret Thatcher, die drie keer op een rij zegevierde.
En haar tegenkandidaat, Rishi Sunak, is niet zwart, maar heeft zijn wortels in India: het product van het Britse Empire, wat heel andere historische implicaties meebrengt dan het Amerikaanse slavernijverleden.
Opvallend hoezeer bij de Tories mensen met een migratieachtergrond op centrale posities zijn beland
Nog een opvallend verschil met Obama versus Clinton indertijd: de witte vrouw gold toen als meer elitair, de zwarte man als meer volks. Hier is het eerder omgekeerd: Truss komt uit een academische familie, Sunak is gewezen zakenbankier en de schoonzoon van een Indiase miljardair.
De derde vrouw die in het Verenigd Koninkrijk tot premier brengt – in het Nederlandse koninkrijk wachten we nog steeds op de eerste. En wat opvalt: alle drie vrouwelijke premiers zijn van de Conservatives, zoals ook de enige Duitse vrouwelijke bondskanselier, Angela Merkel, tot de conservatieve CDU behoorde. Geen enkele daarentegen was links.
Uit feministisch oogpunt is dit contra-indicatief. Je zou juist van linkse partijen, die nadrukkelijker de gelijkheid van man en vrouw omarmen, in dat opzicht een voorhoederol verwachten. Maar misschien maakt juist de – soms nadrukkelijke – niet-omarming van de feministische ideologie rechtse vrouwen voor veel mannen eerder aanvaardbaar, wat hun kansen op electoraal succes vergroot. Zij profiteren indirect van een in essentie linkse emancipatiebeweging, maar willen zich er zelf niet mee associëren. In hardcore-feministische kringen levert dat dan wel eens scheve gezichten op.
In zekere zin geldt ook hetzelfde voor mensen als Sunak: politici met een niet-WASP-achtergrond. Het is opvallend hoezeer de afgelopen jaren bij de Tories – toch als geen ander de belichaming van een naar een glorieus ‘racistisch’ imperiaal verleden hunkerend Groot-Brittannië – mensen met een migratieachtergrond op centrale posities zijn beland.
Sunak was minister van Financiën, zijn voorganger Sajid Javid had eveneens Indiase wortels, de ouders van zijn opvolger, Kwasi Kwarteng, stamden uit Ghana. Vergelijk dat eens met de polder-achternamen van hun drie laatste Haagse collega’s: Dijsselbloem, Hoekstra en Kaag.
Opnieuw, net als bij de vrouwelijke premiers, niet wat je bij een conservatieve partij zou verwachten, omdat links zich immers veel uitdrukkelijker met antidiscriminatiewetgeving voor de belangen van migranten inzet dan rechts.
De sleutel: zoals de succesvolle Tory-vrouwen nadrukkelijk niet feministisch zijn, zijn zij nadrukkelijk niet woke. De nieuwe minister van Binnenlandse Zaken, Suella Braverman, dochter van immigranten uit India en Kenia, omschrijft zichzelf trots als ‘een kind van het Britse Wereldrijk’. Dat is beslist een andere blik op het verleden dan onze huidige kijk op de schepper van ons eigen vergane wereldrijk, Jan Pieterszoon Coen.
Slechts 1 procent van de personages in populaire Angelsaksische tv-series is islamitisch. Dat blijkt uit onderzoek door de University of Southern California, dat bijna negenduizend personages bestudeerde in tweehonderd populaire tv-series uit Amerika, het Verenigd Koninkrijk, Australië en Nieuw-Zeeland.
Dat is nog niet alles: de islamitische personages die er wél zijn, worden in 40 procent van de gevallen als gewelddadig neergezet. Vrouwelijke islamitische personages worden vaak als angstig en onderdrukt gekarakteriseerd.
Nog geen derde van de moslimpersonages wordt neergezet als iemand die het Engels van huis uit beheerst, waardoor het idee dat moslims ‘buitenlands’ zouden zijn wordt versterkt.
Dit alles draagt bij aan een negatieve stereotypering van moslims, aldus de onderzoekers, die opmerken dat kijkers soms uren lang voor de buis moeten zitten om een islamitisch personage tegen te komen dat niet wordt gelinkt aan geweld of extremisme.
Activisten grijpen het overlijden van koningin Elizabeth II aan om af te geven op het Britse Imperium. De koningin was eigenaar van ‘The Great Star of Africa’, de grootste ongeslepen diamant ter wereld. Deze diamant moet worden teruggegeven aan Zuid-Afrika, vinden zij.
De diamant zou ‘gestolen’ zijn van Zuid-Afrika door de Britse imperialistische zakenman Cecil Rhodes (1853-1902) en nooit zijn teruggeven door het Britse Koningshuis.
‘We willen hem terug’. ‘Kunnen we onze diamant terugkrijgen alsjeblieft? Zelfs als we er niet van profiteren, breng hem gewoon terug’, zo luiden enkele reacties op Twitter.
Een twitteraar roept de Zuid-Afrikaanse president Cyril Ramaphosa op om de diamant terug te stelen van het Verenigd Koninkrijk: ‘Alsjeblieft, kom terug met onze spullen als je terugkeert van de begrafenis.’
De Great Star of Africa is een diamant van 530 karaat en is meer dan 400 miljoen euro waard.
Het overlijden van de Britse koningin Elizabeth II doet de pijn van het Britse koloniale verleden herleven bij velen met roots in Afrika, India en de Cariben.
Zo is de Nigeriaanse wetenschapper Uju Anya, universitair hoofddocent aan een Amerikaanse universiteit, woedend op het Britse koningshuis, dat volgens haar medeverantwoordelijk is voor de dood van familieleden. Ze voelt niets anders dan minachting, twittert ze.
De Zimbabwaans-Amerikaanse schrijfster Zoé Samudzi deelt haar kritiek. ‘Als [iemand van de] eerste generatie van mijn familie die niet in een Britse kolonie is geboren, zou ik dansen op de graven van elk lid van de koninklijke familie als ik de kans krijg, vooral op die van haar’, twittert ze.
De Zuid-Afrikaanse oppositiepartij Economic Freedom Fighters heeft zelfs een statement opgesteld waarin de partij beweert niet te zullen rouwen om Elisabeths dood: ‘Elizabeth Windsor heeft tijdens haar leven nooit de misdaden erkend die Groot-Brittannië en haar familie in het bijzonder over de hele wereld hebben begaan. In feite was ze een trotse vaandeldrager van de gruweldaden, tijdens haar regeerperiode. Toen het volk van Jemen in opstand kwam om te protesteren tegen het Britse kolonialisme, beval Elizabeth een brute onderdrukking van die opstand.’
Onder Elisabeth, die sinds 1952 koningin was, verloor het Britse rijk veel van zijn koloniën zoals Gambia, Ghana, Kenia, Zimbabwe, Jamaica, Barbados en de kolonie Aden, een deel van het tegenwoordige Jemen.
Volgens de Londense geschiedenishoogleraar Matthew Smith zijn de felle reacties niet gericht tegen koningin Elizabeth II persoonlijk, vertelt hij aan de Amerikaanse zender NBC. Criticasters hekelen het Britse koningshuis als instituut, en brengen ze dit in verband met het Britse imperialisme en kolonialisme. ‘Dat is een systeem dat verder gaat dan de persoon van koningin Elizabeth’, legt hij uit.
Een Brusselse rechtbank heeft minister Vincent van Quickenborne (Justitie) veroordeeld. Dit, vanwege zijn optreden tegen ‘Marokkaanse inmenging’ in de Grote Moskee van Brussel.
Bestuurder Salah Echallaoui, die onder druk van Van Quickenborne werd ontslagen als vicevoorzitter van Moslimexecutieve, een overkoepelend moslimorgaan, krijgt een schadevergoeding van vijfduizend euro van de Belgische staat.
In 2020 handelde Van Quickenborne naar een rapport van de Belgische inlichtingendienst over de Grote Moskee, die onder invloed van de Marokkaanse staat zou staan, en riep de Moslimexecutieve op om ‘schoon schip’ te maken. Hoewel de minister Echallaoui niet bij naam had genoemd, werd het vrij snel duidelijk dat het om hem ging. Echallaoui werd dan ook ontslagen.
De rechter oordeelt dat de uitspraken van de minister in strijd zijn met de neutraliteit van de staat, en bovendien onvoldoende onderbouwd.
Moslimexecutieve-voorzitter Mehmet Üstün vindt dat Echallaoui zelf moet beslissen of hij terugkeert als bestuurder of niet. ‘De minister kon hem forceren tot ontslag, maar wij kunnen hem niet forceren om terug te keren.’
Echallaoui zelf is niet bereikbaar voor commentaar, aldus de Vlaamse krant de Morgen.
De Belgische regering laat weten dat minister Van Quickenborne tegen de uitspraak in beroep gaat.
Turkije zegt een hoge IS-leider te hebben gearresteerd. Het gaat om Bashar Khattab Ghazal al-Sumaidai, beter bekend als Abu Zeyd.
De IS-leider werd aangehouden in een gezamenlijke operatie van de politie van Istanbul en de veiligheids- en inlichtingendiensten van het land, aldus president Erdogan.
‘De connecties van deze terrorist in Syrië en Istanbul werden lange tijd gevolgd en er werd informatie verkregen dat hij illegaal Turkije zou binnenkomen.’
Abu Zeyd is in maart door de BBC en andere media genoemd als de mogelijke nieuwe leider van IS. In juli werd hij in een rapport van de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties geïdentificeerd als ‘een van de hoogste leidinggevenden’ van IS.
Turkse media zeggen zelfs dat hij in feite de man is die bekend staat als Abu Hasan al-Hashimi al-Qurashi – een Irakees die de nieuwe nummer één leider is van IS.
Turkije wordt al geruime tijd verweten weinig tot niets tegen IS te doen. Ook werkt Turkije nauw samen met jihadistische groeperingen in Noord-Syrië, die tegen de Syrische president Assad, de Koerden en Syrische christenen strijden. De Koerden golden juist als een belangrijke bondgenoot van het Westen in de strijd tegen IS.
Is een uit 1926 daterend standbeeld in Tilburg van de katholieke missionaris Peerke Donders (1809-1887) kolonialistisch en racistisch? Activist Kenneth Cuvalay vindt van wel. Hij wil dat het standbeeld uit het Wilhelminapark verwijderd wordt. ‘Dit standbeeld zorgt voor emotionele stress bij zwarte mensen.’
Al in 2017, drie jaar voor de Black Lives Matter-protesten, schreef Tilburger Herman Fitters een vlammend artikel in het Brabants Dagblad dat het beeld van de katholieke missionaris Donders met ‘de slaaf’ niet meer kon.
‘Ik schaam me, als wijkbewoner, elke keer weer als ik langs het Wilhelminapark fiets en die beeldengroep in mijn ooghoek zie: een fier rechtopstaande witte man die hooghartig neerkijkt op een knielende zwarte man. In zijn rechterhand houdt de geestelijke een crucifix hoog in de lucht, terwijl zijn linkerhand (in één verbonden lijn naar beneden) rust op de kruin van de armzalige op de grond. Het is niet enkel een standbeeld, het is ook een knielbeeld.’
Activist Cuvalay, tevens voorzitter van de Tilburgse afdeling van de zwarte partij Ubuntu Connected Front, die in Tilburg niet in de gemeenteraad is vertegenwoordigd, onderschrijft deze kritiek volledig. Het standbeeld geeft een verkeerd beeld van de geschiedenis van de trans-Atlantische slavernij en het Nederlandse kolonialisme, vertelt hij.
Kenneth Cuvalay bij het standbeeld van Peerke Donders (Beeld: YouTube / Omroep Brabant)
‘De racistische verhoudingen van toen – waarin witte mensen hoger werden geacht dan zwarte mensen – zie je letterlijk terug in dit beeld, waarbij de zwarte persoon knielt. Dit standbeeld zorgt voor emotionele stress bij zwarte mensen, omdat het de wonden van drie eeuwen trans-Atlantische slavernij openhaalt.’
Cuvalay trekt een vergelijking met de Black Lives Matter-protesten. ‘Is de hand van de missionaris op het hoofd van de naamloze geknielde zwarte man feitelijk anders dan de knie van de politieagent in de nek van George Floyd?’
‘Is de hand op het hoofd van de zwarte man anders dan de knie in de nek van George Floyd?’
Het Tilburgse stadsbestuur schreef eind vorig jaar begrip en sympathie te hebben voor het streven van de activist, maar stelt dat het monument ‘in eerste instantie het verhaal van de onbaatzuchtige barmhartigheid van een bijzondere Tilburger uitdrukt’ en zeker niet ‘ongelijke machtsverhoudingen’ wil uitdrukken. Wel heeft het college besloten om een bordje bij het beeld te plaatsen, met een QR-code erbij voor extra tekst en uitleg. Bezwaren tegen het collegebesluit door Kenneth Cuvalay en Petra Ploeg, een witte vrouw die ook actief is voor Ubuntu Connected Front, werden in juni door het stadsbestuur als niet-ontvankelijk verklaart. In augustus stapten Cuvalay en Ploeg afzonderlijk naar de rechter om het beeld alsnog te laten verwijderen. Omdat hun beroepsprocedures nog lopen wil het stadsbestuur niets zeggen over de kwestie, aldus een woordvoerder van de gemeente Tilburg.
Over the top
De kritiek van Fitters, Cuvalay en anderen wordt niet op prijs gesteld door Hein van Oorschot, voorzitter van de Stichting Petrus Donders Tilburg. ‘Maar het beeld is van de gemeente, daar gaan wij niet over. De gemeente heeft wel een keer gevraagd of het beeld naar het Peerke Donderspark kan. Dat willen wij niet. Wij zetten geen beeld in ons park neer, als mensen dit beeld niet meer in de openbare ruimte wensen te hebben.’
Je moet het beeld in zijn tijd zien, vervolgt Van Oorschot. ‘Het is een ‘over the top’-standbeeld uit de tijd van het ‘rijke Roomsche leven’, maar het is geen koloniaal en racistisch beeld. Het missiewerk van de kerk is tweeduizend jaar oud. Zijn Willibrord en Bonifatius, die het christendom naar Nederland brachten, dan ook koloniale onderdrukkers? Ik heb de toespraken gelezen die werden gehouden tijdens de inhuldiging van het beeld in 1926. Daarin komt geen woord in voor dat je als racistisch zou kunnen duiden.’
En Cuvalay’s vergelijking tussen de handoplegging door Donders met de politieknie in de nek van George Floyd, dan? Van Oorschot: ‘Die hand is een verheffende zegening. Als je zo’n vergelijking maakt, dan ben je totaal van het padje af. Dan heb echt niet begrepen wat het beeld probeert te vertellen.’
Van Oorschot benadrukt de verdiensten van Donders. ‘Hij was een arme weversjongen, die gegrepen is door het geloof. Hij wilde wat doen aan de ellendige situatie van slaven en leprozen in Suriname, de mensen daar helpen. Hun leed had hem aangegrepen. Geloofsverkondiging was een belangrijk onderdeel van zijn missie. Daarnaast was hij bezig met naastenliefde: mensen helpen, zieken bezoeken. Maar bovenal: Donders was een tegenstander van slavernij en schreef in zijn brieven kritisch over de slavernij in Suriname.’
Donders was geen activist die slavernij actief bestreed, legt Van Oorschot uit, ‘wat voor hem vrijwel onmogelijk was’. Van Oorschot geeft een citaat van de missionaris uit 1846 om te laten zien ‘dat hij niet bevreesd was zijn grote afschuw uit te spreken’:
‘O, had men hier zooveel zorg voor het behoud en welzijn der slaven, als men in Europa voor de lastdieren heeft, dan zou het er beter uitzien. Wee! Wee!, Suriname in de grooten Oordeelsdag! Wee! Wee! Ja, duizendmaal wee den Europeanen, den eigenaren van plantageslaven, den administrateuren, den directeuren en blank-officieren, die allen over de slaven heerschen! Ongelukkig zij, die zich met het zweet en bloed verrijken van die arme slaven, die geen verdedigers vinden dan God!’
Kenneth Cuvalay kijkt hier toch echt anders tegenaan. Peerke Donders bestreed de slavernij niet actief, want hij maakte onderdeel uit van het koloniale systeem en had een koloniale mindset, zegt hij.
‘Zwarte en inheemse Surinamers werden door hem als halve wilden gezien, die het licht nog niet hadden gezien. Zo vernietigde hij heiligdommen van de ‘heidenen’, doopte hij mensen en bekeerde hen tot het christendom. Dat is barbaars. Van Oorschot blijft steken in ‘de tijdgeest’, die alle zonden van Donders ‘vergeeft’. Je moet de waarheid over de geschiedenis vertellen. En de waarheid is dat Donders door en door koloniaal dacht.’
Zending en kolonialisme
Is christelijke missie en zending per definitie koloniaal, zoals Kenneth Cuvalay stelt? Erik Borgman, hoogleraar Publieke Theologie aan de Universiteit Tilburg, vindt van niet. De progressief-katholieke theoloog volgt de discussie over Peerke Donders op de voet, maar alles ligt ‘net iets ingewikkelder’, vertelt hij.
Erik Borgman (Beeld: Wikimedia Commons / Arjan Broers)
‘Je kunt vinden dat mensen bekeren tot het christendom een vorm is van geestelijke kolonisatie, maar ik sprak ook een vrouw uit Suriname die naar Donders op bedevaart gaat. Zij ziet hem als de Surinaamse Willibrord en is dankbaar voor het geloof.’
Ook de stelling ‘Het christendom is koloniaal’ vindt Borgman te ongenuanceerd. ‘Die leuze klinkt goed, maar het klopt niet. Er zijn grote verschillen. In Congo, dat werd gekoloniseerd door de Belgen, gingen missie en kolonisatie hand in hand, maar in de Nederlandse koloniën lag dat toch echt anders. De Nederlandse autoriteiten vonden handel drijven belangrijker dan zieltjes winnen. Daarom werden de moslims in Indonesië geestelijk met rust gelaten, maar ook de ‘heidense’ Surinamers. Nederland was in die tijd bovendien een protestants land. Katholieken vormden een minderheid. De overheid zat niet op protestantse zendelingen, maar al helemaal niet op katholieke missionarissen te wachten. Bovendien hebben Surinamers zelf mede invulling en vorm gegeven aan hun christelijk geloof. Als je zegt dat het geloof van bovenaf is opgelegd aan de mensen, doe je het Surinaamse christendom tekort.’
‘Als we onze normen en waarden gaan opleggen aan de geschiedenis, dan is het einde zoek’
Tegenwoordig denken wij anders dan Donders over heidense heiligdommen, rituelen en gebruiken, vervolgt Borgman. ‘Ook in de Katholieke Kerk. Dat is goed en wat mij betreft vooruitgang. Maar je kunt dat niet tegen Donders houden. Iedereen in het Westen dacht toen zo. Als we onze normen en waarden gaan opleggen aan de geschiedenis, dan is het einde zoek. Over honderd jaar zijn de normen en waarden ongetwijfeld weer anders dan nu. Hopelijk is dat dan vooruitgang. Maar je kunt ons niet verwijten dat wij denken zoals wij denken.’
Cuvalay is niet overtuigd. Christelijke Surinamers zijn volgens hem gevangenen van een ‘mentale slavernij’, waardoor ze niet goed kunnen zien dat ze geestelijk worden onderdrukt. ‘Ze zijn geïndoctrineerd door het katholicisme.’
De Israëlische premier Yair Lapid verzet zich tegen suggesties om de militair te vervolgen die in mei zeer waarschijnlijk de Palestijnse journaliste Shireen Abu Akleh doodschoot.
‘Ik zal niet toestaan dat een soldaat die zichzelf beschermde tegen terroristisch vuur wordt vervolgd, alleen maar omdat het buitenland dat toejuicht’, aldus de Israëlische premier. ‘Onze soldaten hebben de volledige steun van de regering van Israël en het volk van Israël.’
Abu Akleh, een gevierde journalist van de Arabische nieuwszender al Jazeera, droeg een kogelvrij vest met de tekst ‘Press’ toen ze in het hoofd werd geschoten. Dit, terwijl ze verslag deed van een Israëlische legeroperatie op de bezette Westbank. Haar dood leidde tot veel ophef; vanuit de internationale gemeenschap klonk de roep om een onafhankelijk onderzoek in te stellen.
Israël wees aanvankelijk met een beschuldigende vinger naar Palestijnse schutters. Het land hield daarna maandenlang vol dat het onmogelijk was om te achterhalen wie de journaliste had doodgeschoten. Maar maandag gaf het Israëlische leger toe dat een Israëlische militair waarschijnlijk ‘per ongeluk’ de journaliste heeft gedood, nadat hij haar zou hebben aangezien voor een strijder.
Een onderzoek door de Verenigde Naties concludeerde in juni dat er ‘geen bewijs was van activiteiten door gewapende Palestijnen in de buurt’ toen Abu Akleh werd neergeschoten.
Onze site gebruikt cookies en vergelijkbare technologieën onder andere om u een optimale gebruikerservaring te bieden. Ook kunnen we hierdoor het gedrag van bezoekers vastleggen en analyseren en daardoor onze website verbeteren.
Deze website gebruikt cookies om uw gebruikservaring op deze website te verbeteren. Van deze cookies worden cookies aangemerkt als "Noodzakelijk" in uw browser bewaard, deze cookies zijn essentieel voor het functioneren van de website. Bijvoorbeeld het opslaan van uw keuze of u wel of geen cookies wilt hebben. Wij maken ook gebruik van cookies van derde partijen die ons helpen met het analyseren en begrijpen van de gebruik van deze website door u. Deze cookies worden alleen gebruikt als u daar toestemming toe geeft. U heeft ook de mogelijkheid om uzelf uit te sluiten voor deze cookies. Dit zal echter effect hebben op uw gebruikerservaring.
Noodzakelijke cookies zijn absoluut nodig voor het functioneren van de website. De cookies in deze categorie zorgen alleen voor de veiligheid en het functioneren van deze website . Deze cookies bewaren geen persoonlijke gegevens
Deze cookies zijn niet strict noodzakelijk, maar ze helpen de Kanttekening een beter beeld te krijgen van de gebruikers die langskomen en ons aan te passen aan de behoeftes van onze lezers. Hiervoor gebruiken wij tracking cookies. Bij het embedden van elementen vanuit andere websites zullen er door deze sites ook cookies worden gebruikt.
