19.1 C
Amsterdam
Home Blog Pagina 453

Britse universiteit schrapt sonnetten: ‘Product van witte, westerse cultuur’

0

De Britse Universiteit van Salford vindt dat tweedejaars studenten geen sonnetten meer hoeven te schrijven als opdracht. Sonnetten zijn volgens de universiteit ‘producten van de witte, westerse cultuur’. De academie wil het curriculum juist ‘dekoloniseren’.

De universiteit zegt dat de module ‘vaak wordt bijgewerkt om rekening te houden met nieuwe trends en ontwikkelingen in het hedendaagse schrijven en voegt toe dat studenten in hun eerste jaar nog steeds over traditionele vormen worden onderwezen.

Het sonnet is een kort metrisch gedicht van veertien regels en werd in de veertiende eeuw bedacht door de Italiaanse dichter Francesco Petrarca. De zestiende-eeuwse Engelse toneelschrijver en dichter William Shakespeare schreef ook graag sonnetten.

De Indiaas-Britse historicusZareer Masani ergert zich aan de stap van de Universiteit van Salford, zegt hij tegen the Sunday Telegraph. ‘Poëtische vormen variëren sterk over de hele wereld, maar goede poëzie is universeel. Het is de vorm die telt, niet de inhoud.’

Masani vindt het ‘neerbuigend om aan te nemen dat niet-witte studenten worden afgeschrikt door westerse poëtische vormen. Zullen we Shakespeare als dan ook maar buitenspel zetten als ‘wit drama’? Of meteen de hele Engelse taal?’

Omroep ON na aanslag in VS weer onder vuur om omvolkingstheorie

0

Vanwege de racistische aanslag in een overwegend zwarte buurt in het Amerikaanse Buffalo, waarbij tien mensen omkwamen, nemen sommige twitteraars omroep Ongehoord Nederland op de korrel.

Aanslagpleger Payton Gendron liet, in navolging van extreemrechtse terroristen als Anders Breivik en Brenton Tarrant een manifest na waarin hij de omvolkingstheorie noemt. Die theorie stelt dat moslims en zwarte mensen uit Afrika de ‘oorspronkelijke’ witte, christelijke bevolking van Europa zullen vervangen via immigratie en hoge geboortecijfers.

Vorige week nog propageerde de Vlaamse politicus Filip Dewinter (Vlaams Belang) het idee van ‘omvolking’ bij ON. Dewinter waarschuwde dat ‘autochtone’ Europeanen straks ‘een minderheid in eigen land’ worden en dat Europa zal veranderen in ‘Eurabia’. ‘De islam is aan een opmars bezig en zal op termijn ons en onze cultuur vervangen. Dat is de omvolking.’

Sommige twitteraars brengen nu het gedachtegoed van Dewinter, dat door de journalisten van ON niet werd tegengesproken, in verband met de aanslag in Buffalo. ‘Gelukkig inspireren dit soort dwaze gedachten geen terroristen. Oh wacht…’, aldus journalist Chris Klomp.

Lobbyist Paul van den Berg pleit voor een verbod op ON. ‘Het zijn zaadjes die geplant worden die uiteindelijk dit soort vreselijke misdaden laten ontkiemen. Er hoeft maar één wacko te zijn die met een automatisch geweer een school of moskee binnenloopt.’

Van den Berg wijst erop dat Payton Gendron, de aanslagpleger in Buffalo, zich onder meer liet inspireren door Anders Breivik, die zichzelf onder meer liet inspireren door Geert Wilders en zijn manifest naar Tom Zwitser stuurde. Zwitser is nu directeur van de met Rusland en Forum voor Democratie sympathiserende uitgeverij De Blauwe Tijger. Van den Berg: ‘De connectie met Nederlands extreemrechts is bepaald niet toevallig.’

Veel twitteraars vinden al langer dat Ongehoord Nederland van de buis moet verdwijnen. Het intrekken van de zendtijd van een omroep is echter niet gemakkelijk, bleek eerder uit navraag door de Kanttekening.

Pas als blijkt dat een omroep de wet herhaaldelijk overtreedt, heeft de minister van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap de bevoegdheid de erkenning weer in te trekken. Dit kan de minister doen als na twee evaluaties van de evaluatiecommissie blijkt dat een omroep zich onvoldoende inzet voor de gezamenlijke publieke media-opdracht, of wanneer de NPO aangeeft dat een omroep onvoldoende bereid is tot samenwerking.

Een andere mogelijkheid: wanneer de NPO twee keer binnen een erkenningsperiode een sanctie heeft opgelegd omdat de betreffende omroep bindende besluiten van de NPO niet opvolgt.

Dilara Bilgic: ‘De leraar vroeg of ik aan het radicaliseren was’

Discriminatie, als thema is het meer in de media dan ooit. Hoe gaan we er mee om? Wordt het beter? Wordt het slechter? Tijd om de tijdgeest te toetsen. Gijs de Swarte spreekt ervaringsdeskundigen en topwetenschappers over de stand van zaken en persoonlijke pijnpunten.

Dilara Bilgic (2002) is schrijver, geeft lezingen en studeert Psychologie. In 2020 verscheen haar debuut De Black Box Democratie, een politiek-filosofische analyse van de democratie in Nederland. Dit jaar verscheen bij uitgeverij Pluim haar tweede boek De gelabelde, over de invloed van labels op het leven van mensen.

Beeld: Pluim

Om maar meteen met de deur in huis te vallen: wat zijn de meest pijnlijke momenten die je zelf heeft meegemaakt?

‘Dit schiet me nu even te binnen: op de middelbare school droeg ik meestal een wijde broek en tuniek. Eenmaal had ik een lange zwarte jurk aan. Toen ik de klas in kwam, vroeg de leraar of ik aan het radicaliseren was. Dat kwam wel binnen.’

Waarom?

‘Het was in de vijfde en dan weet je inmiddels wel een beetje wat er speelt in de maatschappij, qua polarisatie en stereotyperingen. Maar ik dacht ook: zo word ik dus blijkbaar gezien. Dichter bij IS dan de anderen.’

Een label?

‘Ja.’

‘De positieve eigenschappen tonen van een groep die een negatief stigma heeft, kan tegenwicht bieden aan impliciete en onbewuste associaties’

Labels uitdelen is volgens jou een begrijpelijke en dus niet zomaar een verwijtbare menselijke reflex…

‘Ja. Die leraar had geen kwade bedoelingen. En hij is, zoals wij allemaal, ook maar een product van de samenleving waarin hij leeft en waarin dit soort associaties worden gemaakt.’

Zit er misschien ook zelfbescherming in die redenatie?

‘Wellicht. Ik ga bij dit soort dingen op zoek naar het achterliggende psychologische mechanisme. Toevallig maak ik hier onderdeel uit van een gemarginaliseerde groep, maar in een ander land gaat het om andere groepen die discrimineren en worden gediscrimineerd.’

Ik kan me voorstellen dat jouw psychologiestudie een voordeel kan zijn bij het omgaan met dit soort dingen.

‘Wat ik heel fascinerend vind, is het onderzoek dat professor Daniël Wigboldus (hoogleraar in de sociale psychologie, red.) heeft gedaan naar ‘aversief – oftewel: impliciet – racisme’. Uit dat onderzoek kwam naar voren dat mensen die op expliciet niveau wel vinden dat we allen gelijkwaardig zijn – onbewust – toch ongemak kunnen ervaren en graag afstand houden van mensen met een andere kleur of leden van een minderheidsgroepering. Een onderliggend mechanisme daarbij is dat we onderscheid hebben leren maken op basis van snelle associaties. ‘Dit is een beker, die ziet er ongeveer zo uit, daar kun je dat en dat mee doen – en dat gaat op voor alle bekers.’ Noodzakelijk en uiterst handig in het leven. Je hoeft niet heel diep na te denken en je geheugen aan te spreken als je weer eens een beker tegenkomt. Dat is labelen in essentie.’

En daar moeten we vanaf?

‘Nee, totaal niet. Het punt is dat we vaak meteen een heel beeld inkleuren. Bij het begrip ‘student’ vallen de negatieve associaties natuurlijk wel mee. Bij begrippen als ‘wappie’, ‘salafist’ en ‘PVV’er’ ligt dat heel anders. Maar het is een misvatting dat ik tegen labels ben. We kunnen taalkundig en psychologisch niet zonder labels.’

Als het zo’n essentieel aspect is van ons zijn, lijkt me dat niet erg hoopvol.

‘Nou dat valt wel mee. Want we zijn ook in staat ons te verbeteren op dit gebied. Dat is uitgebreid onderzocht en aangetoond. Bewustwording is daarbij een sleutelbegrip. Zo blijkt dat je met exact dezelfde sollicitatie met een Arabische naam minder kans maakt om aangenomen te worden dan met een Nederlandse naam, máár dat dit effect verdwijnt zodra de recruiter erop gebrand is niet bevooroordeeld over te komen. De positieve eigenschappen tonen van een groep die een negatief stigma heeft, kan ook werken om tegenwicht te bieden aan de impliciete en onbewuste associaties.’

Jij ziet dat als een van de oplossingen? 

‘Het is een eerste stap. Op microniveau is er genoeg te doen. Bij de nare reacties die ik soms krijg, helpt het bijvoorbeeld om het niet meteen persoonlijk nemen. Het helpt ook om er vervolgens over te praten met de ander. Communiceren is sowieso de weg, als er maar enigszins ruimte voor is.’

‘Nederland, erken de Nakba en dat Palestijnen daar nog steeds onder lijden’

Op 15 mei herdenken Palestijnen wereldwijd de ‘Nakba’ (Arabisch voor ‘catastrofe’): de etnische zuivering van 750.000 Palestijnen door zionistische milities in en rond de ‘Israëlische onafhankelijkheidsoorlog’ van 1948. Nog altijd zijn deze uitdrijvingen onbekend in Nederland en is het ‘Palestijnse recht op terugkeer’ omstreden. Sommige activisten, wetenschappers en Palestijnse Nederlanders zetten zich in om het tij te keren.

De Israëlisch-Nederlandse politicoloog Hilla Dayan begint het thema Israël-Palestina tijdens haar colleges aan het Amsterdam University College ieder jaar met het begrip ‘Nakba’, ‘anders begrijp je helemaal niks van wat er nu speelt. Dat noemen wij ‘the ongoing Nakba’’.

Palestijnen uit Gaza die in 2018 en 2019 ‘de grote mars van terugkeer’ organiseerden, Israël dat Palestijnen in Oost-Jeruzalem uit hun huizen zet en Palestijnse journalisten die worden doodgeschoten – waaronder onlangs Shireen Abu Aqleh (al Jazeera): volgens Dayan volgt alles uit die ‘oercatastrofe’ van vlak na de Tweede Wereldoorlog.

Ze focust in haar colleges het liefst op ‘lokale Nakba-gebeurtenissen’ in plaats van ‘grote verhalen’. Neem bijvoorbeeld de massamoord in Al Tantoera, een voormalig Palestijns dorp. Deze was gepleegd door de zionistische Alexandroni-militie, die opdracht had gekregen in het kustgebied tussen Hadera en Haifa elk Arabisch dorp te in te nemen en, indien ‘nodig’, te vernietigen.

Dayan benadrukt dat een groot deel van de Joodse bevolking pas in de jaren vijftig naar Israël is gekomen. De meesten waren vluchteling uit Arabische landen en staan nu te boek als Mizrahim, die nu 40 procent van de Joodse Israëliërs – uitmaken. Zij waren niet betrokken bij de uitdrijvingen. Toch vindt ze dat ‘alle Israëli’s vandaag de dag’ verantwoordelijk zijn om het profiteren van wat ooit ‘Palestijns land en eigendom’ was en ‘voor het aanhoudende onrecht’.

De Nakba wordt in Israël grootschalig ontkend. Bijna iedereen groeit in Israël op met het idee dat de staat een ‘Godswonder’ is, aldus Dayan, vooral met de Europese Joodse geschiedenis in het achterhoofd, en dat er niets daar was voor ‘ons’ en niks anders.

‘We zijn er, ondanks alles dat ons in de weg stond’, wordt dan gezegd. En de algemene gedachte is: ‘Heel mooi wat we hier in Israël hebben opgebouwd.’

Dat is met de kennis van nu niet meer vol te houden, aldus Dayan, die tijdens haar studie op de Tel Aviv Universiteit voor het eerst hoorde over ‘Nakba’. ‘Het was heftig. Daar leerde ik voor het eerst dat mijn ‘onschuldige’ universiteit is gevestigd op de grond van Al-Shaykh Muwannis, een Palestijns dorp – althans, wat er van overgebleven is: een ruïne. De laatste overblijfselen van een ontheiligde begraafplaats staan er nog steeds.’

Tijdens en na haar studententijd ontdekte ze de enorme omvang van de Nakba. ‘Heel Israël is er als het ware mee bezaaid’, zegt ze. Ze laat de ‘I-Nakba’-app op haar telefoon zien. ‘Overal waar je staat in Israël kan je de ruïnes van de Nakba tegenkomen. Dus als je het wilt weten, is er de mogelijkheid om het te weten.’

De Palestijnse ruïnes zijn volgens haar het ‘bewijs’ van een Palestijnse beschaving voor de oprichting van de staat Israël: het was niet zo dat er niets stond totdat de Israëli’s ‘er iets moois van hebben gemaakt’. ‘Dat wordt niet alleen door de overlevenden van de Nakba bevestigd, maar is ook gewoon archeologisch te bewijzen.’

Israel kent sinds 2015 een wet die Israël de bevoegdheid geeft om staatssubsidies te korten als er ‘activiteiten worden ontplooid die het bestaan van Israël als een Joodse en democratische staat’ weigeren te erkennen. Sindsdien is het voor Palestijnen heel lastig geworden om de Nakba te herdenken in Israël zonder grote risico’s en consequenties, vertelt Dayan.

‘De ontkenning is institutioneel in een land dat stikt van de aanwijzingen voor die catastrofe. Dat is al vanaf het begin een uitgekiende strategie geweest. Zo zijn op Palestijnse begraafplaatsen en moskeeën bijvoorbeeld sjoels en militaire compounds geplaatst. De hele Palestijnse geschiedenis is ontheiligd en uitgewist.’

Dayan toont haar telefoon. Daarop zien we een bozig kijkende man, een stereotype beeld van wat een Palestijn moet voorstellen. Ze ziet het als kopie van ‘antisemitisme’, maar dan nu gericht tegen Palestijnen. De afbeelding is een poster van Im Tirtsu, een Joods-nationalistische beweging die vooral actief is op universiteiten. Er staat in het Hebreeuws: ‘Nakba is een leugen. Zij hebben ons verdreven! 900.000 Joden werden gedwongen om Arabische landen te ontvluchten, dat zijn er meer dan alle Palestijnse vluchtelingen.’

Dayan vindt deze afbeelding ‘echt ziek’, vertelt ze. ‘Deze extremisten draaien de geschiedenis om en provoceren. Hiermee bereiden ze rellen voor om de jaarlijkse Palestijnse evenementen te verstoren, die ondanks de Nakba-wet toch worden gehouden.’

Een andere manier waarop sommigen die geschiedenis ‘omdraaien’, is door erop te wijzen dat de uitdrijvingen onderdeel uitmaakten van een burgeroorlog die uiteindelijk zou leiden tot de Israëlische onafhankelijkheid van 1948. Maar Dorien Ballout, die speechte op Nakba-herdenkingen en actief is voor BIJ1 en BDS – een internationale beweging die Israël economisch en cultureel wil boycotten – wil niks weten van een Israëlische ‘onafhankelijkheidsoorlog’.

‘De verdrijving met zachte én harde hand was al eerder aan de gang’, vertelt ze. ‘Pas toen de Palestijnen zich actief daartegen gingen verzetten sprak men over een ‘onafhankelijkheidsoorlog’, terwijl het hier in feite ging om niets anders dan een kolonisatieproject en een etnische zuivering.’

‘Zionisten willen dat we ons land vergeten en ons erbij neerleggen. Dat gaat niet gebeuren’

Ook de Palestijnse Nederlander Mohammed* spreekt niet over een ‘oorlog’. ‘Wij Palestijnen hebben het alleen maar over de ellende van de Nakba. Een oorlog wordt namelijk gevoerd door staten. Maar Israël was toen geen staat. Diegenen die de terreur van de Nakba hebben gepleegd waren zionistische milities. De Nakba is de verdrijving van Palestijnen gebaseerd op de racistische ideologie van het zionisme. Natuurlijk zullen zij (Israëliërs, red.) over ‘oorlog’ praten, maar dat is hun perspectief. Er was geen sprake van een gelijke strijd, zo’n strijd is er ook nooit geweest.’

Mohammed is met de Nakba opgegroeid. In Syrië, waar hij in een Palestijns vluchtelingenkamp is geboren, hoorde hij er voor het eerst over, vertelt hij. Het was begin jaren negentig – hij was een jaar of vijf, zes – toen hij realiseerde dat er ‘iets’ met zijn volk was gebeurd.

‘Op school, maar ook door mijn familie werd steeds duidelijk gemaakt dat we niet uit Syrië kwamen, dat Syrië niet ons land was en dat onze aanwezigheid in Syrië tijdelijk was. Er werd verteld dat ons land wordt bezet en dat we gedwongen waren om ons eigen land te verlaten. We zijn niet zomaar weggegaan.’

Mohammed heeft dit jaar op 15 mei niets speciaals in gedachten. Ook omdat hij hier in Nederland, waarheen hij is gevlucht vanwege de oorlog in Syrië, weinig Palestijnse vrienden in zijn omgeving heeft. ‘Normaal spraken we af in Syrië en gingen we naar evenementen.’

Het ‘recht op terugkeer’

‘Het recht op terugkeer’ van verdreven Palestijnen naar hun oorspronkelijke grond is één van belangrijkste kwesties in het conflict met Israël. Palestijnen zien dit als de belangrijkste weg naar een oplossing. Voor veel Israëliërs is het juist een nachtmerrie, die ‘het Joodse karakter’ van de staat fundamenteel zal aantasten.

‘Het is belangrijk om te weten dat in de eerste tien jaar na 1948 terugkeer juist een open vraag was tussen Israël en de Arabische landen’, vertelt Dayan. ‘Ook in de diplomatieke onderhandelingen. Er wordt nu gedaan alsof het recht op terugkeer nooit heeft bestaan. Dat is dus historisch gezien onjuist. Het was zo’n massale gebeurtenis. De eerste lichting Israëli’s beseften namelijk ook dat dit een essentieel onderdeel van diplomatieke onderhandelingen moest zijn, als ze niet voor eeuwig vijanden wilden blijven met hun buurlanden’.

Volgens Ballout is het ‘recht op terugkeer’ belangrijk omdat die ‘de ontwortelde Palestijnse cultuur, tradities en identiteit’ waarborgt op de plek waar ze zouden behoren. ‘De verscheurde families’ die verspreid leven worden nu in hun ‘bewegingsvrijheid’ beperkt.

‘Het is een onmenselijk bestaan als je elkaar niet mag opzoeken, omdat je stateloos bent gemaakt en tot een permanent vluchtelingenleven bent verdoemd. Dat is het belangrijkste argument voor het recht op terugkeer.’

‘Als Israël miljoenen Joden zonder enige band met het land kan opnemen, dan kunnen Palestijnen ook terugkeren’

Mohammed zegt dat het ‘recht op terugkeer’ de natuurlijkste zaak van de wereld is, omdat het Palestijnse land is ‘gestolen’. Hij vindt het zeker geen ‘onrealistisch’ idee.

‘Dat is overigens wel de wens van zionisten. Dat we ons land vergeten en ons erbij neerleggen. Maar dat gaat niet gebeuren. Kijk alleen maar naar het nieuws. Elke dag ontplooien Palestijnen, ondanks alles, activiteiten als demonstraties, om terug te keren naar Palestina. Het is voor ons zo realistisch als de zon.’

Ballout noemt ‘praktische bezwaren’ tegen een ‘recht op terugkeer’ een ‘omgekeerd argument’: ‘Als Israël miljoenen mensen zonder enige band met het land naar Israël kan laten emigreren, enkel en alleen omdat ze joods zijn, dan kunnen Palestijnen ook terugkeren’.

Ze benadrukt dat dat alleen mogelijk is in een staat met gelijke rechten voor iedereen. ‘Het uitblijven daarvan betekent een voortdurend bestaan als tweede-, derde- of vierderangsburger voor Palestijnen die er al wonen.’

Volgens politicoloog Dayan is terugkeer ook mogelijk. ‘Er is genoeg plek. De Palestijnse dorpen waaruit ze zijn verdreven liggen er nog. Natuurlijk kunnen deze dorpen opnieuw opgebouwd worden. Dat is niet zo moeilijk: een uitgebreid en praktisch voorstel hebben de Palestijnse NGO Badil en de Israëlische NGO Zochrot al gemaakt’.

Israël, dat Dayan in navolging van Amnesty International en Human Rights Watch een apartheidsstaat noemt, zit hier niet op te wachten. Dayan: ‘Voor een levensvatbaar samenleven tussen Israëli’s en Palestijnen moet het apartheidssysteem eerst worden ontmanteld.’

Anderzijds snapt Dayan dat veel Israëlische Joden nu zeggen: ‘Ik heb geen ander land.’ Dayan: ‘Dat is ook echt zo, zeker voor de Joden die uit Arabische landen zijn gekomen. Zij kunnen niet meer terug.’ Je kunt de historische ontworteling van 1948 dus niet corrigeren met een toekomstige ontworteling, vindt Dayan.

Voor Ballout zijn dat twee dingen die los van elkaar staan. ‘Een recht op terugkeer van Palestijnen hoeft op geen enkele manier een toekomstige ontworteling van Mizrahi-Joden (Joden uit de Arabische wereld, red.) te betekenen. Palestijnen en Mizrahi-Joden zijn allebei slachtoffer van een in Europa bekonkeld koloniaal project. En volgens mij ontkent niemand dat de Mizrahi, en de Joden die voor 1948 in Palestina woonden, recht hebben om er te wonen.’

Moeten Joden die Palestijns land hebben ‘ingepikt’ terug? Die vraag kan volgens Mohammed het best beantwoord worden door de mensen die nu in Palestina wonen en op dagelijkse basis lijden vanwege de komst van ‘zionisten’.  Hij zegt dat het belangrijk is om onderscheid te maken:

‘Het gaat om het uitzetten van zionisten die Palestijns land hebben ingepikt, niet om het verwijderen van Joden omdat ze Joods zijn. In de tweestatenoplossing hebben we ook hiernaar gestreefd: twee gelijkwaardige landen, waar plek is voor Joden en Palestijnen, maar niet voor zionisten die op dagelijkse basis de Palestijnse onteigening van de Nakba voortzetten. En Israël heeft de afgelopen decennia onmiskenbaar duidelijk gemaakt dat ze onverzoenlijk kiezen voor zionistische suprematie. Ze hebben alles gestolen van ons. En het is niet meer dan rechtvaardig om terug te krijgen wat van ons was. Dat heeft niks met etnische zuivering op de Joden te maken.’

Wat betreft de Mizrahi wil Ballout nog wel kwijt dat zij eeuwenlang ‘prima en in vrede leefden’ in de landen van het Midden-Oosten. ‘Maar dat veranderde door het actieve beleid van de zionisten om hen naar Israël te halen, wat ook het racisme tegen de Mizrahi in deze landen heeft aangewakkerd, dat uiteraard oneerlijk is. Toch kan je uiteraard claimen dat zij dan ook recht op terugkeer naar hun oorspronkelijke land moeten krijgen.’

Dayan ziet dat anders. ‘In geen enkel Arabisch land – behalve Marokko – zijn er voorstellen voor de terugkeer van Joden gemaakt. Het is geen mogelijkheid. Maar wat mij betreft – en volgens het plan van de NGO’s Badil en Zochrot – is dat dus ook niet nodig.’

De Nakba in Nederland

In Nederlandse scholen en media is ‘Nakba’ geen algemeen bekend begrip, kaart Ballout aan. Ze hoorde er pas over toen ze al actief was voor Palestina. Dit Nederlandse gebrek aan Nakba-besef herkent ook politicoloog Dayan.

Ze haalt de 2-doc Palestina Bestaat Niet aan. Een kleine Palestijnse gemeenschap, die al meer dan 55 jaar in Vlaardingen woont, wil een klein monument plaatsen. Maar ze krijgen al ruim veertig jaar geen plek voor dit monument toegewezen. In de documentaire zegt wethouder Bart de Leede (GroenLinks) dat het college ‘geen standpunt’ wil innemen in deze ‘internationale kwestie’.

Dayan: ‘Het is zo onjuist. Laat ze gewoon hun herdenking hebben. Zij moeten erkenning krijgen van Nederland.’

Ballout is het daarmee eens. ‘Nederland moet eens beginnen met het erkennen van de Nakba, en dat Palestijnen daar nog steeds de gevolgen van ondervinden. Ook zou Nederland het Joods-zijn van de staat Israël ter discussie moeten stellen en moeten pleiten voor een democratische staat met gelijke rechten voor iedereen, maar zover is men in Nederland nog niet.’

‘Laat Palestijnen hier hun herdenking hebben. Zij moeten erkenning krijgen van Nederland’

Mohammed zucht diep: ‘Alles in Nederland moet veranderen wat Palestina betreft. Het is heel duidelijk dat Nederland niet aan de Palestijnse kant staat inzake de Nakba. Er spelen te veel belangen die Nederland heeft in Israël. Militaire, politieke en economische belangen.’

Ook in zijn ‘relatief makkelijk verkregen’ Nederlandse burgerschap ziet hij de hand van de Israëllobby. ‘Het feit dat ik en andere Palestijnen sneller dan andere vluchtelingen het Nederlandse staatsburgerschap krijgen is in het voordeel van Israël. Immers, zo blijven er minder Palestijnen in het gebied over die hun terugkeer en hun staatsrechten kunnen claimen.’

*Achternaam bekend bij de redactie.

Human Rights Watch: Rohingya’s mishandeld door politie in Bangladesh

0

Een vijftal islamitische Rohingya-vluchtelingen in Bangladesh is de laatste dagen geslagen door politieofficieren. Dat meldt Human Rights Watch.

Eén van de vluchtelingen was een 62-jarige vrouw die terugkeerde naar haar kamp nadat zij haar geld voor eten en drinken had verzameld. De politieagenten op de controlepost weigerden haar door te laten lopen en sloegen haar met stokken, meldt Human Rights Watch. Ze verloor haar identiteitsbewijs en geld voor eten en drinken.

Twee anderen werden volgens de mensenrechtenorganisatie geslagen nadat zij toestemming vroegen om in een nabij gelegen drogist medicatie voor hun zieke moeder op te halen.

De mishandelingen komen volgens Human Rights Watch doordat Bangladesh de Rohingya-vluchtelingen heeft gedwongen te verkassen naar het afgelegen eiland Bhasan Char of terug te keren naar Myanmar.

In twee kampen geldt nu een draconische regel die het verplaatsen binnen de kampgebieden voor vluchtelingen bemoeilijkt. Bangladesh wil deze regel in alle kampen laten gelden.

Kortgeleden nog werden 656 Rohingya’s gearresteerd nadat ze het kamp hadden verlaten om het Suikerfeest te vieren.

Human Rights Watch adviseert dat landen die het vluchtelingenbeleid in Bangladesh financieel steunen de autoriteiten in Bangladesh eisen om de restricties te verzachten.

Mannen en vrouwen in Afghaanse stad mogen niet meer samen uit eten

0

Mannen en vrouwen in de Afghaanse stad Herat mogen van de Taliban niet meer samen uit eten gaan of openbare parken op dezelfde dag bezoeken. De regel geldt ook voor echtparen, meldt de Arabische nieuwszender al Jazeera.

‘We moeten het bevel opvolgen, maar het heeft een zeer negatieve impact op ons bedrijf’, vertelt een restauranteigenaar. Als het verbod voortduurt, hij gedwongen zal worden om leden van zijn personeel te ontslaan, aldus de restauranteigenaar.

Tevens mogen mannen en vrouwen nu enkel nog op verschillende dagen in de openbare stadsparken komen. Vrouwen mogen alleen op donderdag en vrijdag de parken bezoeken.

Kortgeleden kwam nog het bericht dat Afghaanse vrouwen zich volledig moeten bedekken in het openbaar met een niqaab of boerka. Dit, terwijl de Taliban aanvankelijk een minder strenge vrouwenbeleid had beloofd in vergelijking met toen de Taliban in de jaren negentig aan de macht was.

Rusland veroordeelt islamitische Krim-Tataren tot celstraf

0

Een Russische militaire rechtbank heeft vijf moslimmannen uit de geannexeerde Krim celstraffen tot veertien jaar opgelegd. Rusland zegt dat ze lid zijn van een islamistische organisatie, meld de Arabische nieuwszender al Jazeera.

De vijf worden ervan beschuldigd lid te zijn van Hizb-ut Tahrir, een islamistische organisatie die streeft naar het herstel van het islamitisch kalifaat. Hizb-ut Tahrir is in Oekraïne actief, maar in Rusland verboden.

Russische media berichten niet over de veroordelingen, en ook niet over andere Tataren die gevangen zitten. Familieleden hebben echter al Jazeera gecontacteerd, die op deze manier aandacht wil vragen voor de onderdrukking van moslims op de Krim.

Volgens al Jazeera wordt de druk van Rusland op de islamitische Krim-Tataren opgevoerd. De islamitische minderheid, die al eeuwenlang op de Krim woont, verzette zich fel tegen de Russische annexatie van de Krim in 2014.

Tientallen Tataarse mannen wachten nog op hun proces of zijn al veroordeeld – en bijna 200 kinderen zijn ‘vaderloos’ achtergelaten, vertellen gemeenschapsleiders aan al Jazeera.

De vervolging van de Tataren is niet iets nieuws. In 1944 besloot Stalin, omdat sommige Tataren met de nazi’s hadden gecollaboreerd, de gemeenschap collectief te straffen en naar Siberië te deporteren. Ongeveer de helft van hen kwam onderweg om. Sovjetleider Michael Gorbatsjov stond de Tataren toe om weer terug te keren naar de Krim, maar zonder compensatie voor hun verloren eigendommen en verlies van familieleden.

De Tataren werden ook gediscrimineerd door Oekraïne. Nadat Rusland in 2014 de Krim opnieuw bezette, verslechterde de situatie voor hen. Het Kremlin probeert de culturele identiteit van de Tataren te onderdrukken door het onderwijs in de eigen taal op openbare scholen te verminderen, maar ook door de sloop van historisch erfgoed.

‘Toch geen Turkse steun voor Marokko inzake Westelijke Sahara’

0

Turkije lijkt toch niet het Marokkaanse ‘autonomieplan’ voor de Westelijke Sahara te steunen, dat het gebied een relatief autonome status geeft onder Marokkaans gezag.

Woensdag leek de Turkse minister van Buitenlandse Zaken, tijdens een gezamenlijke persconferentie met zijn Marokkaanse collega, nog iets anders te beweren. Turkije stond achter ‘territoriale integriteit en soevereiniteit’ van Marokko.

Dat leek een verwijzing naar het Marokkaanse autonomieplan, ook omdat de Marokkaanse buitenlandminister aangaf ‘Turkije’s positie ten opzichte van het Westelijke Sahara-conflict te waarderen.’

Hun statements kwamen ook in een week waarin Marokko met succes leek te hebben gelobbyd voor het autonomieplan tijdens een internationale anti-IS-conferentie in Rabat. Onder meer Servië, Cyprus en Nederland uitten zich volgens Marokkaanse staatsmedia positief over het Marokkaanse plan.

Sinds 1975 bezet Marokko de Westelijke Sahara, een voormalige kolonie van Spanje. De soevereiniteit van Marokko over het gebied wordt internationaal betwist. De beweging Polisario heerst nu over een klein deel van de Westelijke Sahara, waar de Arabische Democratische Republiek Sahara is uitgeroepen. Deze staat wordt door 45 landen erkend. De ADRS eist het gezag in de gehele Westelijke Sahara op.

De met Polisario sympathiserende website EC Saharaui zegt het Turkse standpunt tovh nog eens bij het Turkse ministerie van Buitenlandse Zaken te hebben nagevraagd. Dat laat nu volgens deze website weten dat Turkije weliswaar de territoriale integriteit en soevereiniteit van alle landen in de regio’, steunt, maar wel ‘binnen internationaal erkende grenzen’. Dat laatste is bij Marokko en de Westelijke Sahara nog niet het geval.

Volgens Marokko.nl lijkt Turkije te zijn teruggekrabbeld vanwege de Cypriotische steun voor Marokko. Cyprus wil graag met door Turkije bezette Noord-Cyprus worden herenigd. Cyprus gaf woensdag aan het Sahara-initiatief van Marokko te steunen en veroordeelde alle pogingen tot ‘separatisme’, waarmee niet alleen Cyprus zelf maar ook Marokko zou worden geconfronteerd.

Uiterst rechtse ex-presidentskandidaat Zemmour wil Franse parlement in

0

De Franse polemist, tv-beroemdheid en uiterst rechtse politicus Éric Zemmour gaat een poging doen om in het Franse parlement te komen. Over een maand vinden in Frankrijk de parlementsverkiezingen plaats.

Vorige maand slaagde Zemmour er niet om de tweede ronde van de Franse presidentsverkiezingen te halen. Het werd een tweestrijd tussen president Emmanuel Macron, die de presidentsverkiezingen ook won, en de radicaal-rechtse politica Marine le Pen. Zemmour, eind 2021 nog ingeschat als een bedreiging voor Le Pen, haalde een score van slechts zeven procent.

Maar de 63-jarige Zemmour zit niet bij de pakken neer. Hij wil nu met zijn partij Reconquête meedoen aan de parlementsverkiezingen. Reconquête betekent ‘herovering’, en is een verwijzing naar het Spaanse Reconquista, de herovering van Spanje op de islamitische Moren.

‘Ik zal onze mooie en grote strijd leiden samen met onze 550 kandidaten’, twitterde Zemmour. Hij zal zichzelf kandideren voor het kiesdistrict Saint-Tropez, de beroemde badplaats. Hier haalde Zemmour een van zijn hoogste scores bij de presidentsverkiezingen vorige maand.

Van de 550 geselecteerde kandidaten zijn 176 afkomstig uit de rechtse partij Les Republicains, 159 uit Rassemblement National van Marin le Pen en 215 uit het maatschappelijk middenveld, aldus Reconquête.

Zemmour is verschillende keren veroordeeld voor racistische en haatzaaiende uitlatingen. Gisteren oordeelde de rechter echter dat Zemmour zich niet schuldig heeft gemaakt aan Holocaustontkenning. Zemmour, die zelf Joods is, had eerder de volgens historici belachelijke opmerking gemaakt dat maarschalk Philippe Pétain – die collaboreerde met de Duitsers – de Franse Joden heeft gered.

Stadsbestuur Alblasserdam: minder moskee-overlast? Da’s dan 25.000 euro

0

Het college van de Zuid-Hollandse gemeente Alblasserdam wil dat de gemeenteraad 25.000 euro beschikbaar stelt voor aanpassingen van de buitenruimte van de Yunus Emre Moskee, zodat er minder overlast is.

Mensen die in de buurt van de moskee wonen, klagen al langer over geluidsoverlast en parkeerhinder. De overlast moet minder worden als de buitenruimte wordt aangepast.

Het college vindt dat de gemeente de aanpassingen moet betalen, omdat de gemeenteraad enkele jaren geleden akkoord is gegaan met de bouw van een appartementencomplex recht tegenover het islamitische gebedshuis.

Reageerders op de lokale website Alblasserdam Nieuws reageren sceptisch. Ze vragen zich af wat er voor 25.000 euro gedaan kan worden. Anderen vinden dat de moskee gesloten moet worden.

Alblasserdam ligt in de Biblebelt. De SGP, die niet in het college zit, is er de grootste partij.