De Turks-Nederlandse schrijfster Lale Gül is genomineerd voor de Pim Fortuyn Prijs, net als de Turks-Nederlandse tv-presentatrice Fidan Ekiz én de Marokkaans-Nederlandse PvdA-politicus Ahmed Marcouch, burgemeester van Arnhem. Dit maakte jurylid Joost Eerdmans vandaag bekend, op de negentiende sterfdag van Pim Fortuyn.
Elk jaar wordt de Pim Fortuyn Prijs uitgereikt aan politici, opiniemakers of bestuurders die ‘strijden voor het vrije woord, taboes durven doorbreken en stelling nemen in het maatschappelijk debat’.
De jury stelt dat Lale Gül met haar roman Ik ga leven een openhartig boek heeft geschreven over schijnheiligheid binnen haar streng-islamitische Turks-Nederlandse gemeenschap.
‘Sinds het uitkomen van haar boek heeft ze moeten onderduiken, wordt bedreigd, geïntimideerd en uitgesloten uit haar gemeenschap omdat ze koos voor het vrije woord.’
Ekiz is genomineerd omdat ze ‘zonder moeite, schroom of angst spreekt (…) over integratieproblemen, het Erdogan-regime of de persvrijheid’.
Marcouch staat op de nominatielijst omdat hij ‘als zoon van een Marokkaanse immigrant stelling durft te nemen richting zowel de moslimgemeenschap als de autochtone bevolking. Daarmee maakt hij niet alleen vrienden. Zijn kritische houding jegens de orthodoxe islam kwam hem in 2008 zelfs op een fatwa (islamitische veroordeling) te staan’.
Ten slotte heeft de jury ook oud-politicus Ronald Plasterk (PvdA) en historicus Piet Emmer genomineerd. Plasterk ligt in linkse kringen onder vuur omdat hij kernenergie verdedigt. Emmer is hetzelfde lot beschoren, omdat hij het Nederlandse aandeel in de slavernij zou bagatelliseren.
Op 20 mei wordt bekend wie de Pim Fortuyn Prijs heeft gewonnen. De wisselbokaal staat nu nog in het huis van Jort Kelder, die de prijs vorig jaar won.
Moslims beleven nu de tweede ramadan in coronatijd. Het is nu niet meer mogelijk om samen het vasten te verbreken met een maaltijd. Ondanks de beperkingen zijn veel moslims bereid maaltijden met elkaar te delen in het teken van liefdadigheid. De Kanttekening sprak oprichters van initiatieven die in de ramadan worden uitgevoerd.
Stichting Between Borders Amsterdam richt zich op vluchtelingen zonder geldige verblijfsvergunning. Gezamenlijke iftars, de maaltijd die moslims nuttigen voor het verbreken van het vasten, voor hen organiseren mag niet in verband met de coronaregels. Daarom worden ze bezorgd bij organisaties die ongedocumenteerde daklozen opvangen.
‘Zo kunnen we, ondanks de lockdown, solidariteit tonen aan deze kwetsbare groep,’ aldus Maria del Mar de Vries, bestuurslid van Between Borders Amsterdam. Ze vertelt trots over het project Ivtar Beyond Borders. ‘Ivtar – een Indonesische vegetarische iftar – is een initiatief van Indonesisch-Nederlandse jongeren die tijdens de ramadan moslims en niet-moslims met elkaar in contact brengen om samen van een ‘Ivtar’ te genieten.’
Haar stichting werkt samen met deze jongeren om iftarmaaltijden uit meerdere culturen te bezorgen aan ongedocumenteerde vluchtelingen. ‘Dit doen we omdat we trots zijn op de diversiteit van moslims in Nederland en in Amsterdam’, aldus De Vries. Met het delen van maaltijden die ze zelf hebben bereid, willen de initiatiefnemers aantonen dat zij aan de dakloze vluchtelingen denken en hen als broeders en zusters zien, gaat zij verder. ‘Het gaat om mensen die aan de rand van de samenleving leven en veel te verduren krijgen. Ik heb iemand geëmotioneerd zien worden omdat ik hem vers fruit bracht.’
Er zijn drie manieren om te helpen bij dit project: zelfgemaakt eten naar de inzamellocatie brengen – wat ook de voorkeur heeft – en ingrediënten of geld doneren. Uiteraard voldoen de maaltijden aan de halal-voorschriften.
De Vries: ‘Mochten mensen die een maaltijd bereiden niet over eigen vervoer beschikken om de maaltijden op de plaats van bestemming te krijgen, dan kan er iets geregeld worden. We bezorgen de maaltijden tijdens de ramadan op vrijdagavond. Afgelopen vrijdag zijn de eerste iftarmaaltijden bezorgd bij de opvang, en we hebben heel veel positieve reacties ontvangen. Ook van de daklozenopvang zelf, want het Rode Kruis is bijvoorbeeld niet in de gelegenheid om iftars te verzorgen.’
Between Borders bezorgt ook maaltijden bij opvangorganisaties waar de vrijwilligers nog niet eerder waren geweest. Daardoor komt de stichting in aanraking met nieuwe ongedocumenteerden. Andersom reageren ongedocumenteerden op de oproepen via sociale media, omdat ze graag een maaltijd willen ontvangen. ‘Zo krijgen we onze doelgroep beter in beeld en zij ons,’ aldus De Vries.
Vrijwilliger Rudy op de bakfiets om iftarmaaltijden te brengen naar opvanglocaties waar ongedocumenteerde en dakloze vluchtelingen verblijven (Beeld: Ivtar Beyond Border)
Voedselpakketten
Emel Kurt is coördinator bij de stichting Openhaard in Rotterdam-Zuid. Als vrijwilligster richt ze zich op kinderactiviteiten, muziek, Arabische les en de ramadan. ‘Wij zorgen ervoor dat er voedselpakketten uitgedeeld worden aan vluchtelingen. Dat doen we altijd, maar in deze periode zijn de pakketten aangepast aan de ramadan. Denk dan aan dadels en een toetje voor na de maaltijd. De rest van de inhoud is afhankelijk van wat we aangeboden krijgen. Daarnaast hebben we soep bezorgd bij 25 alleenstaanden in de wijk.’
Bij de stichting zijn veel vrijwilligers actief, onder wie taalcoaches. Om hen in het zonnetje te zetten, krijgen de taalcoaches een iftar aangeboden bij hen thuis of bij hun leerlingen. Dat kan door corona niet, dus nu wordt de maaltijd aan huis gebracht om zo de traditie toch in ere te houden.
‘Voedselpakketten zijn van doorslaggevend belang, zeker tijdens de ramadan’
De centrale gedachte bij Openhaard is dat je op elkaar moet letten, zeker tijdens de coronaperiode. Kurt: ‘De wijk Feijenoord is een stadsdeel met veel sociale problemen, denk aan de schuldenproblematiek. Daarom zijn voedselpakketten van doorslaggevend belang, zeker tijdens de ramadan. We doen dit ieder jaar, maar tijdens de ramadan is het extra belangrijk.’
Openhaard vervult in beperkte mate een mantelzorgfunctie. ‘Wij bezorgen ook maaltijden bij mensen die in de risicogroep zitten of in quarantaine zijn en niemand hebben die boodschappen voor hen kan doen. We bezorgen maaltijden in Feijenoord en eventueel Charlois, een andere wijk in Rotterdam-Zuid.’
Niet alleen tijdens ramadan
Journalist Basri Dogan doet veel vrijwilligerswerk en is onder andere projectcoördinator bij de Stichting Burgerhart Amsterdam. Vrijwilligers van het Sara Burgerhart Activiteiten Centrum en Kunst van het Samenleven hebben ramadanpakketten rondgebracht bij eenzame mensen in Amsterdam. Hetzelfde gebeurde in Amstelveen en Haarlem.
‘We hebben met Kerst kaarten en pakketjes uitgedeeld, met Pasen paaseieren en nu was de ramadan aan de beurt. In de wijk Aker, waar veel eenzaamheid is, hebben we soep uitgedeeld aan 250 mensen en ook 350 pakketten. In die pakketten zit soep, baklava, eieren en börek met kaas. De 350 pakketten zijn samengesteld door een team van tien vrijwilligers.’
Vrijwilligers bereiden voedselpakketten voor (Beeld: Basri Dogan)
Om alles voor elkaar te krijgen, werkt Dogan samen met Combiwel, de Stichting Prisma, Stem in stad Haarlem, kerken in Amsterdam West, Amsterdam Oost en Amstelveen, Het Huis van de Wijk Aker en niet te vergeten de Stadsboerderij Osdorp. In datzelfde Osdorp worden er ramadanpakketten uitgedeeld met soep. ‘Die wordt elke week vers gemaakt. Linzensoep, aspergesoep, tomatensoep en in de laatste week van de ramadan staat er groentesoep op het menu.’
In totaal worden er tijdens de ramadan 1.400 pakketten uitgedeeld, maar Dogan wil hiermee nog een tijdje doorgaan. ‘Mensen vertellen mij dat ze soms wel drie of vier maanden niet meer op straat zijn geweest. Een simpel praatje betekent heel veel voor hen. Ze zijn dolblij met deze actie en ik ook. Soms ben ik erg moe, maar het is tevreden moeheid.’
Dogan heeft afspraken gemaakt met de Voedselbank en met ondernemers in verband met halal-voedsel, ook voor na de ramadan. De Voedselbank zorgt straks dat de voedselpakketten bij de juiste mensen terecht komen.
Vechten tegen eenzaamheid en armoede
Dursun Can is een van de actiefste vrijwilligers van Tilburg, op allerlei gebieden. ‘Tijdens de ramadan nodigen wij altijd mensen bij ons uit, wat nu niet kan. Wij moeten dingen nu anders aanpakken, zowel privé als met onze Stichting Samen.’ Als gezin brengt zijn stichting maaltijden aan huis bij familie, buren en kennissen. Daarnaast brengt hij ook voedselpakketten rond naar daklozenopvang in Tilburg in samenwerking met de Voedselbank.
‘Daar wonen ongeveer 75 mensen. We hebben contact gehad met hun begeleiders en die waren ook heel blij en zelfs ontroerd. Verder brengen we hapjes naar de Voedselbank. Dankzij sponsoring van lokale ondernemers kunnen we bijvoorbeeld 200 pizza’s naar de Voedselbank brengen. Zo hebben mensen die het niet breed hebben toch iets lekkers, wat extra leuk is voor gezinnen met kinderen’, vertelt Can.
Vanuit de stichting worden er binnenkort ook pakketjes bezorgd voor het Suikerfeest. Dit doet hij dit jaar voor het eerst. ‘Samen zijn hoort bij de ramadan, wat nu niet mogelijk is. Ik mis het heel erg om als gezin samen met anderen te eten.’
‘Volgens de islam moeten we niet kijken naar identiteit. Het gaat om de mens’
Can benadrukt dat er ook maaltijden worden uitgedeeld aan niet-moslims. ‘Liefdadigheid is niet alleen voor moslims, maar voor wie het nodig heeft. Volgens de islam moeten we niet kijken naar identiteit. Het gaat om de mens. Een glimlach is ook liefdadigheid.’
‘Welbeschouwd vechten we tegen eenzaamheid en armoede, zeker tijdens corona’, vervolgt hij. ‘Ik word dolblij als ik mensen blij zie worden. Dat is mijn drijfveer. Mensen die bedanken, ze zien stralen. Dat doet mij goed. Belangstelling tonen, vragen hoe het gaat. Dat staat tijdens de ramadan centraal.’
520 maaltijden
De Stichting Samen Sterk Vrouwen West is een vrouwenorganisatie uit Amsterdam-West die kwetsbare vrouwen wil motiveren en ondersteunen om volwaardig bij te dragen aan de Nederlandse samenleving. De stichting werkt onder andere samen met Kerk & Buurt, Combiwel, GGZ Groep en de gemeente Amsterdam.
‘Vorig jaar waren er door corona tijdens de ramadan geen activiteiten, maar we waren wel gestart met het klaarmaken en uitdelen van maaltijden met onder andere harira, een Marokkaanse soep. Het ging om 350 maaltijden en dit jaar gaat het gemiddeld om 500 maaltijden,’ vertelt Darifa Benhadoum van de genoemde stichting. ‘Er zijn veel burgers, moslims en ook een heleboel niet-moslims, die donaties doen. We worden ook geholpen door kleine ondernemers, maar die willen anoniem blijven. Ze doen een goede daad als moslim, niet om te laten zien hoe goed ze zijn.’
De stichting zegt de maaltijden voor iedereen te bereiden, ongeacht hun achtergrond. Zo zijn de initiatiefnemers erin geslaagd om binnen een dag 520 maaltijden uit te delen. ‘De ontvangers worden vaak aangemeld door instanties. Het is een signaal dat veel mensen in armoede leven. Veel kleine ondernemers zijn failliet gegaan door de coronacrisis. Of mensen die in de horeca werkten’, aldus Benhadoum.
Ongedocumenteerde vluchtelingen en daklozen vallen ook onder de doelgroep. Eén van hen heeft de speciale aandacht van Benhadoum. ‘Een jonge, Nederlandse man kwam hier verwaarloosd en steenkoud binnen. Het maakte mij zó verdrietig. Nu heeft hij schone kleren, scheermesjes en een kam. Binnenkort gaat hij naar de kapper én naar de gemeente. Ik houd hem in de gaten totdat hij een eigen woning heeft.’
Vijfhonderd jaar na de invasie van het Aztekenrijk in Mexico door de Spaanse conquistadores beginnen inheemse activisten aan een symbolische invasie van Europa.
Afgelopen zondag vertrok een voorhoede van zeven inheemse activisten van het Zapatistisch Nationaal Bevrijdingsleger (EZLN) naar de ‘Oude Wereld’ (foto). Vanaf juli zullen 150 andere vertegenwoordigers van de ongeveer duizend Zapatista-gemeenschappen uit Mexico volgen.
Het EZLN is een sociaal-revolutionaire beweging die streeft naar autonomie van de inheemse bevolking in Mexico. De beweging is genoemd naar de Mexicaanse anarchistische opstandelingenleider Emiliano Zapata (1879-1919). Inmiddels regeren ze over een deel van de provincie Chiapas in Mexico.
Met deze ‘omgekeerde invasie’ protesteren ze tegen de penibele positie van inheemse volkeren in Mexico. Ze willen in dertig Europese landen buitenparlementaire linkse groepen en organisaties ontmoeten en aandacht vragen voor hun situatie.
Hun vervoermiddel is een zeilschip, dat tot dan toe onder de naam ‘Stahlratte’ heeft gevaren en in 1903 in Nederland is gebouwd. Het schip is door de Zapatisten omgedoopt in de ‘La Montana’, – ‘De Berg’. De Noord-Spaanse stad Vigo wordt als eerste aangedaan. Wanneer Nederland wordt aangedaan, is nog onbekend.
Tijdens hun Europa-tour willen de Zapatisten onder meer gaan demonstreren bij het hoofdkantoor van Monsanto in Antwerpen. Deze multinational bedreigt volgens hen het milieu en de traditionele leefomgeving van inheemse boeren.
De ‘invasie’ van de Zapatisten doet denken de roman Beschavingen van de Franse schrijver Laurent Binet, die eind vorig jaar werd gepubliceerd. Hierin vertelt Binet een alternatieve geschiedenis, waarin Inca-keizer Atahualpa Spanje verovert en de Azteken Frankrijk bezetten.
In Rotterdam zijn honderd borden geplaatst met de aansporing om vooral géén Israëlische dadels te kopen tijdens de ramadan.
‘Israëlische medjoel (dadel, red.) is foute boel. Koop geen apartheid!’, aldus de tekst op de posters. Ze zijn afkomstig van de pro-Palestijnse beweging BDS Nederland en Palestina Komitee Rotterdam.
BDS (Boycot, Desinvestering en Sancties) is een internationale beweging die de staat Israël wil boycotten vanwege de behandeling van de Palestijnen. Vooral in activistische en islamitische kringen is de BDS-beweging populair. Israël en het Centrum Informatie en Documentatie Israël (CIDI) beschouwen de BDS-beweging als antisemitisch.
Tijdens de islamitische vastenmaand ramadan worden veel dadels uit Israël geïmporteerd. Consumenten steunen op deze manier de Israëlische economie steunen en zouden daarmee ook de onderdrukking van de Palestijnen steunen, is de gedachte.
Volgens BDS Nederland zijn veel Israëlische dadels gekweekt door het Israëlische bedrijf Hadiklaim, dat met name in illegale Israëlische nederzettingen zou opereren in de bezette Palestijnse gebieden.
Dadels van Hadiklaim worden onder verschillende labels verkocht op de Nederlandse markt. Ook in Arabische verpakkingen, om zo islamitische consumenten op een dwaalspoor te brengen, zeggen de actievoerders.
Vorig jaar hield BDS Nederland een soortgelijke actie, die onder andere werd gesteund door de radicale prediker Abdul-Jabbar van de Ven. Hij riep zijn volgers toen op om winkeliers aan te spreken als ze Israëlische dadels verkopen.
Ook BDS spoort zijn volgers aan om winkeliers te benaderen als ze Israëlische dadels verkopen, ‘als een stukje voorlichting’.
Vorige week bracht mensenrechtenorganisatie Human Rights Watch een 213 bladzijden tellend rapport uit waarin het Israël beschuldigt van apartheid en vervolging van het Palestijnse volk in de bezette gebieden. Israël zou de Israëlische Joden bevoorrechten en de rechten van de Palestijnen schenden.
Israël zelf noemt de beschuldigingen ‘belachelijk’ en stelt dat HRW al jaren naar een internationale boycot van Israël streeft. Het land noemt dat het rapport is geschreven door Irakees-Amerikaanse Omar Shakir, die in 2019 door Israël het land uit werd gezet omdat hij de BDS-beweging zou steunen. Shakir ontkende deze aantijging toentertijd.
Structureel racisme kan leiden tot psychoses, aldus een studie door een team van twintig wetenschappers in het American Journal of Psychiatry.
Volgens hen is het aantal psychoses bij zwarte Amerikanen en Latino’s groter dan bij witte Amerikanen in dezelfde sociaaleconomische positie. Dat komt omdat niet-witte Amerikanen ook nog eens raciale discriminatie ervaren, aldus de onderzoekers.
Door al uitgekomen wetenschappelijke literatuur aan elkaar te linken komen de wetenschappers tot de volgende conclusie: het ervaren van racisme zorgt voor ‘individuele en collectieve trauma’s’ en meer stress, waardoor de kans op psychoses toeneemt.
De kinderen van mensen die racisme ervaren en gestrest zijn krijgen hier ook last van, aldus de onderzoekers. Ook angst voor gentrificatie zou leiden tot een grotere kans op psychoses bij arme Afro-Amerikanen en Latino’s.
De onderzoekers vinden dat het racisme-aspect bij psychoses niet langer door hun vakbroeders- en zusters genegeerd mag worden, ook gezien zwarte mensen en Latino’s door de Amerikaanse maatschappij extra benadeeld zouden worden.
Eerder onderzoek wees al uit dat racisme dodelijk kan zijn, door de stress die mensen ervaren.
Ook werd eerder bekend dat Afro-Amerikanen structureel zijn ondervertegenwoordigd in kankeronderzoeken, waardoor kanker onder donkere mensen minder effectief kan worden bestreden.
Turkse aanklagers zijn een strafrechtelijk onderzoek begonnen tegen burgemeester Ekrem Imamoglu van Istanbul, omdat hij de Ottomaanse sultan Mehmet de Veroveraar (1432-1481) zou hebben beledigd.
De burgemeester hield vorig jaar, tijdens de 567ste herdenking van de verovering van Istanbul, zijn handen op zijn rug toen hij de graftombe van de sultan bezocht. De aanklagers vinden deze houding respectloos.
De burgemeester is dikwijls slachtoffer van juridische aanvallen van de zijde van de regering, die gedomineerd wordt door de islamistische AKP van president Erdogan. Imamoglu is lid van de seculiere CHP, de grootste oppositiepartij van het land. Hij won in 2019 de burgemeestersverkiezingen in Istanbul, waar de AKP bijna twintig jaar lang de scepter zwaaide.
Sultan Mehmet II veroverde in 1453 Istanbul, toen nog Constantinopel geheten, op het Byzantijnse Rijk en maakte van deze stad de hoofdstad van zijn eigen imperium. De Hagia Sophia veranderde toen van een christelijke kathedraal in een islamitische moskee.
Erdogan koestert grote bewondering voor het Ottomaanse verleden en besloot vorig jaar om de Hagia Sophia – in 1935 in een museum veranderd – weer te transformeren in een moskee. Het ‘beledigen’ van Mehmet II wordt door Erdogan en de AKP gezien als een aanval op de Ottomaanse identiteit van Turkije.
Amerikaanse toestanden, Belgische toestanden, Italiaanse toestanden. Het zijn bekende Nederlandse termen om wantoestanden in het buitenland te duiden. Zijn die toestanden ook mogelijk in ons land? Never, nooit! In het zelfbeeld van Nederlanders is er weinig aan te merken op hun samenleving en cultuur. Niet dat er geen problemen zijn, maar die ontstaan niet op Nederlandse bodem. Ze komen altijd uit het buitenland: de Europese Unie, de Verenigde Staten, immigranten uit Afrika en het Midden-Oosten, en ja, zelfs het slechte weer hier wordt veroorzaakt door depressies afkomstig uit Ierland.
Kortom: wat er ook gebeurt in Nederland, altijd waant dit kleine volkje zich moreel onaantastbaar. En deze onaantastbaarheid straalt Nederland met grote vanzelfsprekendheid en een sterk gevoel van culturele superioriteit uit.
Ik heb Nederland in verschillende publicaties ‘het Paradijs van Oranje’ genoemd. En dat was niet gekscherend bedoeld. Nederland is in menig opzicht een paradijs. In zijn roman Waar die andere God woont noemt de van oorsprong Portugese schrijver Rentes de Carvalho enkele kenmerken die horen bij het Oranje Paradijs. Zo kun je er in Nederland op vertrouwen dat er elke dag water uit de kraan komt, dat de elektriciteit niet uitvalt, dat er (vrijwel) geen aardbevingen of overstromingen zijn, dat het onderwijs, de gezondheidszorg en het bestuur niet zullen instorten, en last but not least dat elke burger recht heeft op een minimumbestaan. Dat was in 1972. Gelden die zekerheden nog steeds?
In de afgelopen decennia zijn tal van zaken naar voren gekomen die niet passen in de paradijselijke voorstelling van Nederland. Denk aan hardnekkige armoede, aftakelende onwil om vluchtelingen op te nemen en aanhoudende discriminatie in tal van leefdomeinen. Denk ook aan politiegeweld, een toenemende invloed van de onderwereld op het openbaar bestuur, een steeds beter georganiseerde criminaliteit, rellende jongeren, ondermaatse basisschoolleraren en een bestuurlijk onvermogen dat steeds zichtbaarder wordt. En vergeet niet ambtelijke corruptie en machtsmisbruik, publieke belediging van allochtonen, ongebreidelde persvrijheid die ook de vrijheid van discrimineren inhoudt, en een verruwing van de sociale en politieke omgangsvormen. Dit is maar een kleine opsomming van misstanden en wantoestanden, die goed gedocumenteerd zijn door parlementaire onderzoekscommissies en in universitaire onderzoeksrapporten.
Toch beklijft het allemaal niet. Een goed voorbeeld hiervan is Mark Rutte, onze goedlachse, amicale, meer-dan-tien-jaar-zittende bijna joviale premier. Het maakt niet uit wat hij verkeerd doet, het glijdt van hem af. Gooi een emmer drek over een eend, dan schudt het beest zich even, en de eend is weer glanzend schoon. Dat hebben die eenden natuurlijk van Rutte afgekeken.
Gooi een emmer drek over een eend, dan schudt het beest zich even, en de eend is weer glanzend schoon
Toen de minister-president tijdens de heisa rondom de toeslagenaffaire werd gemaand om, zoals enkele politici voor hem, af te treden, antwoordde Rutte dat het aan de kiezers was om daar een oordeel over te vellen. Dat kiezersoordeel was echter niet voorbehouden aan zijn afgetreden collega’s, maar nog opmerkelijker was dat de kiezers Rutte beloonden met een extra zetel voor de VVD. De coalitiepartijen behielden hun parlementaire meerderheid waardoor Rutte in het zadel blijft zitten. Je kunt je afvragen of het kiezersoordeel voortvloeide uit de vanzelfsprekende culturele superioriteit van witte Nederlanders, of omdat de toeslagenaffaire teveel met Nederlanders van kleur werd geassocieerd.
Ik denk beide. Want ze liggen in elkaars verlengde. Het gezegde is bekend: ‘God schiep hemel en aarde, Nederlanders schiepen Nederland.’ We weten natuurlijk dat God en zijn engelen allemaal wit zijn en dat mensen van kleur een lagere plaats in de paradijselijke hiërarchie innemen.
Maar de Rutte-attitude is niet beperkt tot kwesties waarin biculturele Nederlanders betrokken zijn. Zijn vaak tekortschietende herinnering, zijn arrogantie om te bepalen wat de Tweede Kamer mag weten en wat niet, de vele blunders tijdens de bestrijding van de coronacrisis, het gemak waarmee Rutte excuses maakt en verder gaat, de milde kritiek op Rutte in de media en de meegaandheid van zijn coalitiepartners laten zien dat Rutte feitelijk model staat voor de archetypische Nederlander.
Een liegende Trump kon worden weggezet als een gek, maar Rutte kan je hooguit eendengedrag verwijten. Het mag in Nederland nog zo erg worden, we spelen altijd de vermoorde onschuld, zoals de Vlaamse journalist Steven Foer in zijn Onder Hollanders treffend beschreef. Met als gevolg dat het politieke eendengedrag ondertussen een meerderheid van de Nederlanders kenmerkt.
Wij Nederlanders hebben een handje van om te doen alsof we leven in Paradijs Oranje, maar de Nederlandse toestanden bestaan al een hele tijd. Rutte past daarom in een politieke traditie.
De nieuwe ambassadeur van China in Marokko, Li Changlin, wil meteen laten zien dat hij de bevolking goedgezind is: hij deelt voedselpakketten uit aan arme gezinnen tijdens de ramadan.
De Chinese ambassade is een samenwerking aangegaan met de Marokkaanse liefdadigheidsinstelling Al Rayane. Ambassadeur Li zal naar eigen zeggen toezien op de distributie, zodat de pakketten toekomen aan de armste gezinnen waar ze voor bedoeld zijn.
De ambassadeur wil ‘een gebaar van solidariteit en troost maken naar deze families tijdens deze heilige maand ramadan’, zeker in tijden van corona.
Marokko is hard getroffen door het virus, waar veel mensen door de lockdowns zonder werk zijn komen te zitten. Het koninkrijk probeert nu zoveel mogelijk mensen in te enten met vaccins van onder andere het Chinese bedrijf Sinopharm, om zo snel weer uit de crisis te komen.
Li is een doorgewinterde diplomaat die al sinds de jaren tachtig voor Chinese regering werkt. Hij was onder meer ambtenaar bij het Chinese ministerie van Buitenlandse Zaken en ambassadeur in het Afrikaanse land Burundi.
Ondertussen houden China en Marokko zich stil over de onderdrukking van de islamitische Oeigoeren in de Chinese provincie Xinjiang, die niet aan de ramadan durven mee te doen omdat ze vrezen dat ze dan in een concentratiekamp worden opgesloten.
Meer dan een miljoen mensen worden naar schatting vastgehouden in deze detentiecentra. Ook vinden er gedwongen sterilisaties plaats, worden moslims gedwongen om varkensvlees te eten en worden moskeeën gesloopt.
De Amerikaanse regering-Trump en de parlementen van Nederland, Groot-Brittannië en Canada hebben inmiddels erkend dat China genocide pleegt op de Oeigoeren.
In maart sprak een internationale set van deskundigen in een mensenrechtenrapport van ‘een intentie om de Oeigoeren als groep geheel of gedeeltelijk te vernietigen’.
Marokko en andere landen spreken zich vaak uit over onderdrukking ten aanzien van islamitische Palestijnen, Rohingya of moslims in Europa, maar niet over de islamitische Oeigoeren. De Arabische Liga en het daarbij aangesloten Marokko hebben zelfs enkele keren hun expliciete goedkeuring verleend aan de Oeigoeren-politiek van China, onder het mom van wat China zelf ook altijd beweert: namelijk dat China het terrorisme, separatisme en extremisme aanpakt onder de Oeigoeren.
Het besluit van moslimlanden om zich achter China te scharen is keiharde Realpolitik, zei Bernard Haykel, hoogleraar Midden-Oostenstudies aan de universiteit van Princeton, eerder tegen de Kanttekening:
‘Het is overduidelijk dat de overheden een dubbele standaard hanteren door wel op te komen voor de Rohingya-moslims in Myanmar, maar niet voor de Oeigoeren. Ook binnen eigen gelederen is deze hypocrisie geen geheim, maar de kosten wegen simpelweg niet op tegen de baten. Natuurlijk is er sympathie voor de Oeigoerse moslims, maar niemand is bereid zijn waardevolle relatie met China ervoor op het spel te zetten.’
De Duitse regering heeft kritiek op het laatste rapport van mensenrechtenorganisatie Human Rights Watch (HRW), waarin Israël een apartheidsstaat wordt genoemd vanwege discriminatie jegens de Palestijnen.
Volgens de Duitse regeringswoordvoerder Steffen Seibert wordt het HRW-standpunt dat Israël zich schuldig maakt aan apartheidspolitiek ‘uitdrukkelijk niet (…) onderschreven door de federale regering’. Hij reageerde op een vraag van een journalist over het HRW-rapport. ‘Wij denken niet dat dit een correcte beoordeling is’, voegde Seibert eraan toe.
Vorige week bracht HRW een 213 bladzijden tellend rapport uit waarin het Israël beschuldigt van apartheid en vervolging van het Palestijnse volk in de bezette gebieden.
In het rapport stelt de in New York gevestigde NGO dat de staat Israël in zijn wetgeving de Israëlische Joden bevoorrecht, terwijl de rechten van de Palestijnen worden geschonden.
BIJ1-parlementariër Sylvana Simons greep het HRW-rapport aan om Israël stevig te bekritiseren in de Tweede Kamer. Het Centrum Informatie en Documentatie Israël (CIDI) was het daar niet mee eens: ‘BIJ1 neemt ongefundeerde beschuldigingen van HRW aan Israël over’, stelde de pro-Israëlische belangenorganisatie gisteren.
Israël zelf noemt de beschuldigingen ‘belachelijk’ en stelt dat HRW al jaren naar een internationale boycot van Israël streeft. Het land noemt dat het rapport is geschreven door de Irakees-Amerikaanse Omar Shakir, die in 2019 door Israël het land uit werd gezet omdat hij de BDS-beweging (Boycot, Desinvesteren en Sancties) zou steunen die Israël wil boycotten. Shakir ontkende deze aantijging toentertijd.
In 2020 kreeg het Openbaar Ministerie maar liefst 409 feiten binnen waarbij een verdenking van discriminatie speelde. Dat zijn er 65 meer dan in het jaar ervoor. Dit schrijft het Openbaar Ministerie in een persbericht.
In 157 feiten ging het om specifieke discriminatiefeiten, bij de andere 252 feiten ging het om delicten als mishandeling, openlijke geweldpleging, eenvoudige belediging, bedreiging, opruiing, vernieling, brandstichting of doodslag, waarbij een discriminatieaspect als motief of aanleiding heeft gespeeld, of is gebruikt om het delict indringender te plegen.
Net zoals eerdere jaren had het merendeel van de specifieke discriminatiefeiten betrekking op groepsbelediging (74 procent).
De meeste specifieke discriminatiefeiten werden in 2020 gemeld in het parket Amsterdam, aldus het rapport Cijfers in Beeld 2020. Discriminatiecijfers Openbaar Ministerie. In 2019 ging het om 18 feiten. Dit steeg naar 49 feiten in 2020. Ook in Limburg steeg het aantal feiten flink, van 6 in 2019 naar 20 in 2020.
Als discriminatiegrond werd ‘ras’ het meest geregistreerd (57 procent). De meeste discriminatie vond plaats op het internet (30 procent), gevolgd door de straat/openbare gelegenheid (26 procent).
De cijfers in het rapport geven niet weer hoeveel discriminatie-incidenten zich in 2020 in Nederland daadwerkelijk hebben voorgedaan, aldus het OM. Enkel de vormen van discriminatie die strafbaar gesteld zijn in het Wetboek van Strafrecht worden behandeld door het OM. Bovendien komt niet alles wat strafbaar is terecht bij het OM. Zo wordt er lang niet altijd aangifte van discriminatie gedaan. Ook gebeurt het wel eens dat er geen verdachte wordt gevonden of dat er sprake is van onvoldoende bewijs. Deze factoren verklaren onder meer waarom het aantal feiten dat bij het OM is binnengekomen altijd lager ligt dan het aantal meldingen en aangiften bij de politie.
Onze site gebruikt cookies en vergelijkbare technologieën onder andere om u een optimale gebruikerservaring te bieden. Ook kunnen we hierdoor het gedrag van bezoekers vastleggen en analyseren en daardoor onze website verbeteren.
Deze website gebruikt cookies om uw gebruikservaring op deze website te verbeteren. Van deze cookies worden cookies aangemerkt als "Noodzakelijk" in uw browser bewaard, deze cookies zijn essentieel voor het functioneren van de website. Bijvoorbeeld het opslaan van uw keuze of u wel of geen cookies wilt hebben. Wij maken ook gebruik van cookies van derde partijen die ons helpen met het analyseren en begrijpen van de gebruik van deze website door u. Deze cookies worden alleen gebruikt als u daar toestemming toe geeft. U heeft ook de mogelijkheid om uzelf uit te sluiten voor deze cookies. Dit zal echter effect hebben op uw gebruikerservaring.
Noodzakelijke cookies zijn absoluut nodig voor het functioneren van de website. De cookies in deze categorie zorgen alleen voor de veiligheid en het functioneren van deze website . Deze cookies bewaren geen persoonlijke gegevens
Deze cookies zijn niet strict noodzakelijk, maar ze helpen de Kanttekening een beter beeld te krijgen van de gebruikers die langskomen en ons aan te passen aan de behoeftes van onze lezers. Hiervoor gebruiken wij tracking cookies. Bij het embedden van elementen vanuit andere websites zullen er door deze sites ook cookies worden gebruikt.
