De Spaanse ‘Marokkaanse Vereniging voor de Integratie van Immigranten’ heeft in Malaga eenconferentie tegen moslimhaat georganiseerd. De islamitische gemeenschap in Spanje moet beter beschermd worden tegen het gevaar van moslimhaat, vinden de organisatoren.
Wat de organisatoren vooral zorgen baart is het succes van de radicaal-rechtse partij Vox, die vorige maand de derde partij van het land werd. De partij kreeg 52 zetels: een verdubbeling ten opzichte van het resultaat in april, toen er ook al parlementsverkiezingen plaatsvonden in Spanje.
Vox is tegen het toelaten van niet-westerse migranten. De rechtervleugel van Vox bestaat uit Franco-aanhangers die met weemoed terugdenken aan de tijd van zijn fascistische dictatuur (1939-1975)
Eerder dit jaar lanceerde de Marokkaans-Spaanse organisatoren van de conferentie een app om moslimhaat in Spanje tegen te gaan. De app ‘Islamofobia’ kan gratis worden gedownload via Google Play. Mensen die slachtoffer of getuige zijn van moslimhaat kunnen anoniem de feiten melden.
In Spanje wonen zo’n twee miljoen moslims. Volgens het laatste jaarverslag van het Spaanse ‘Burgerforum tegen Islamofobie’ is veertig procent van de haatmisdrijven in Spanje tegen moslims gericht. Van deze aanvallen vindt 46 procent op het internet plaats.
Een civiele rechter in Rome heeft geoordeelddat Facebook onmiddellijk het account van de Italiaanse neofascistische beweging CasaPound moet reactiveren.
Doet Facebook dit niet, dan moet het CasaPound elke dag een dwangsom van 800 euro betalen. Daarnaast moet Facebook 15.000 euro aan gerechtskosten terugbetalen.
Twee maanden geleden besloot Facebook het account van CasaPound te deactiveren, samen met het Instagram-account van de partij. Facebook kwam tot dit besluit omdat er op deze accounts haat zou worden gezaaid.
Maar volgens de rechter zou CasaPound zonder Facebook van het Italiaanse politieke debat worden uitgesloten. Het pluralistische politieke landschap van Italië zou hierdoor in gevaar komen, luidt de redenering.
De partij CasaPound werd in de late jaren negentig opgericht als een fascistische drinkclub. De organisatie is vernoemd naar de Amerikaanse dichter Ezra Pound, die fascistische sympathieën had.
Het is niet de eerste keer dat Facebook actie heeft ondernomen tegen CasaPound. In april werden de accounts van CasaPound en van enkele radicaal-rechtse politici, waaronder de achterkleinzoon van dictator Benito Mussolini, geschorst.
CasaPound beweert een ‘democratische vorm’ van fascisme voor te staan. Toch wordt de beweging ervan beschuldigd geweld en racisme aan te moedigen. Deze zomer hield CasaPound op als partij te bestaan, om verder te gaan als beweging.
De Turkse ex-premier Ahmet Davutoglu werd eerder dit jaar uit Erdogans AKP gezet. Nu heeft hij een nieuwe politieke partij opgericht.
Vandaag wordt de ‘Toekomstpartij’ (‘Gelecek Partisi’) officieel gelanceerd. De partij is bedoeld als concurrent van de AKP.
Ahmet Davutoglu en de huidige president Recep Tayyip Erdogan werkten lange tijd samen. De relatie verslechterde dit jaar toen Davutoglu kritiek begon te uiten op de politiek van Erdogan en het annuleren van de gemeenteraadsverkiezingen in Istanbul.
Ook bekritiseerde Davutoglu in augustus Erdogans besluit om drie Koerdische burgemeesters af te zetten. Daarnaast zei hij dat de waarheid over de golf van aanslagen die Turkije in 2015 kende nog niet boven tafel is. Tevens suggereerde de ex-premier dat Erdogan de mislukte coup van 2016 al zag aankomen en tevens goed kon gebruiken.
Erdogan was al deze kritiek goed zat. Davutoglu werd in september dit jaar uit de AKP gezet, samen met andere kritische partijleden.
Davutoglu is overigens niet de enige AKP-dissident die bezig is met een nieuwe partij. Een half jaar geleden kondigde voormalig vice-premier Ali Babacan aan om samen met ex-president Abdullah Gül een nieuwe partij op te richten.
Deze partij is nog niet formeel opgericht. Babacan maakte eergisteren wel bekend dat de beroemde Turkse econoom Daron Acemoglu ook zal meedoen aan zijn nieuwe partijformatie.
Onder analisten was het al langer de verwachting dat Babacan en Gül niet samen zouden werken met Davutoglu. Gül en Davutoglu zouden slecht door één deur kunnen, terwijl Babacan bekend staat als relatief pro-westers en Davutoglu als een pan-islamist.
Van 2009 tot 2014 was Davutoglu minister van Buitenlandse Zaken. Daarna werd hij voorzitter van de AKP en minister-president. In mei 2016, twee maanden voor de mislukte couppoging, besloot Davutoglu onder druk van Erdogan zijn functie neer te leggen.
De laatste column van Jaswina Elahi op de Kanttekening zorgde voor nogal wat ophef op social media. Ze schreef ook over een moeilijk onderwerp: over wat Nederland moet doen met IS-vrouwen en hun kinderen die nu nog in Syrië in kampen zitten. Elahi hekelt de onwil van Nederland om deze Nederlandse vrouwen en kinderen terug te halen.
Dit heeft volgens haar onder andere te maken met de kleur van hun huid. En dit creëert dan rechtsongelijkheid. Want, zo stelt Elahi, Nederland is wel bezig met het terughalen van witte Nederlanders die elders op de wereld in de gevangenis zitten. Dus waarom niet de Syriëgangers? De enige verklaring die Elahi hiervoor kan bedenken is de huidskleur en het geloof van deze groep.
Dat Elahi besloot om de racismekaart te trekken toen ze het in haar column opnam voor IS-vrouwen schoot veel mensen op Facebook en Twitter in het verkeerde keelgat. Een relletje was geboren. Criticasters vonden het stuk ‘schandalig’ of zelfs ‘haatzaaiend’, de Kanttekening zou aan ‘riooljournalistiek’ doen, de islamitische achtergrond van hoofdredacteur Mehmet Cerit werd er bijgehaald en ook de hogeschool waar Elahi werkt werd bij de discussie betrokken. Eén twitteraar besloot haar werkgever te benaderen.
Ik wil een lans breken voor Jaswina Elahi. Dat doe ik niet omdat ik ook columnist ben bij de Kanttekening en ook niet omdat ik aan dezelfde hogeschool werk, maar omdat ik geloof dat we diversiteit aan perspectieven moeten koesteren.
Er is hier geen sprake van ‘riooljournalistiek’. Elahi heeft geen journalistiek product afgeleverd, maar een column. Voor columns gelden andere regels. Voor journalisten is het principe van hoor en wederhoor belangrijk, columnisten hoeven daar geen rekening mee te houden.
Sterker nog: columns zijn juist bedoeld om uit te dagen, om mensen aan het denken te zetten. Daarom vind ik het een slechte zaak als mensen oproepen tot censuur, de werkgever van Elahi erbij gaan halen of over riooljournalistiek spreken. Het is juist een goede zaak dat dit geluid, dat wel degelijk weerklank vindt in onze samenleving, ook een podium krijgt op de Kanttekening.
Tegelijkertijd verdient de column van Jaswina Elahi een stevig weerwoord, omdat ze beweringen doet die nogal misplaatst zijn.
Dat de Nederlandse staat Syriëgangers niet wil terughalen heeft niets te maken met kleur
De terugkeer van Syriëgangers is een moeilijk onderwerp, waar ook ik eerder over heb geschreven. De zorgen over de terugkeer van Syriëgangers zijn allesbehalve ongegrond. Dat de Nederlandse staat niet staat te popelen om IS-vrouwen terug te halen is heel begrijpelijk. Onze veiligheid is in het geding. Maar het meest problematische aan de column van Elahi is dat zij suggereert dat Nederland hierbij een racistisch motief zou hebben.
Allereerst gaat Elahi klakkeloos uit van de premisse dat alle Syriëgangers mensen van kleur zijn. De realiteit is anders. Een aanzienlijk deel van deze groep bestaat uit autochtone bekeerlingen en hun kinderen. De groep gevangenen in het buitenland die Nederland wel terughaalt, en waar Elahi in haar column naar verwijst, is eveneens divers. Hier zitten ook mensen van kleur tussen. Dat de Nederlandse staat Syriëgangers niet wil terughalen heeft niets te maken met kleur.
Is het dan geloof, wat Elahi ook suggereert? Hiermee is ze warmer, hoewel het onzin is dat IS-vrouwen niet naar Nederland worden gehaald omdat ze moslim zijn. Het gaat er juist om dat deze vrouwen een salafistisch-jihadistische variant van de islam aanhangen, en dat zij zich hebben aangesloten bij een terreurbeweging die niet alleen verantwoordelijk is voor aanslagen maar ook voor een genocide op Jezidi’s en Assyrische christenen. IS-vrouwen zijn geen doorsnee moslima’s. Ook op dit punt is Elahi veel te generaliserend.
Dat Nederland IS-vrouwen niet wil terughalen heeft dus niets met kwaadaardige racistische of islamofobe motieven te maken, maar met legitieme zorgen. Het gaat om een groep radicalen die bij terugkeer een bedreiging vormt voor onze nationale veiligheid.
Dat komt ook omdat de gevangenisstraffen die de IS-vrouwen zullen krijgen wellicht relatief laag zullen zijn. Bewijsgaring in Syrië is onmogelijk, en dus zullen ze voor veel misdaden die ze hebben begaan nooit gestraft worden. Binnen enkele jaren staan deze vrouwen weer op straat – als ze überhaupt al zo lang vast zullen zitten.
En als ze weer vrij zijn, dan zullen de IS-vrouwen niet alleen een potentieel terreurgevaar vormen. Ook zijn ze een bedreiging voor de verschillende moslimgemeenschappen. Nieuwe generaties jonge radicalen kunnen, geïnspireerd door verhalen van deze vrouwen, verder radicaliseren.
Degenen die zich op social media zo kwaad hebben gemaakt over de column van Jaswina Elahi moeten haar mening met argumenten bestrijden. Dat is veel beter dan op de vrouw spelen, verschillende literaire genres door elkaar halen of iemands werkgever erbij halen.
Het debat is gebaat bij inhoud, niet bij persoonlijke aanvallen en oproepen tot censuur en no-platforming. Zeker dit moeilijke debat, over de mogelijke terugkeer van Syriëgangers, verdient veel beter.
Uit de jaarlijkse ranglijst van persvrijheidsorganisatie Committee to Protect Journalists (CPJ) blijkt dat er ruim 250 journalisten gevangen zitten.
Vorig jaar waren dat er nog 255. China (48 gevangenen) is de koploper, gevolgd door Turkije (47 gevangenen). Voor het eerst in vier jaar is Turkije daarmee niet de nummer één.
De Turkse president Erdogan legt volgens CPJ de persvrijheid aan banden door kritische mediabedrijven te sluiten en journalisten te vervolgen wegens ‘propaganda voor terrorisme’.
China treedt hard op tegen journalisten die verslag doen van demonstraties in Hongkong of de onderdrukking van de islamitische Oeigoeren, constateert de persvrijheidsorganisatie.
Na China en Turkije zitten in Saudi-Arabië, Egyte, Vietnam, Eritrea en Iran de meeste journalisten vast.
In New York is sinds deze maand een speciale politie-eenheid actief om de toenemende dreiging van extreemrecht geweld tegen te gaan. Dat meldt the New York Times.
Deze speciale eenheid is één van de eerste in zijn soort en draagt de naam REME: ‘Racially and Ethnically Motivated Extremism’. REME wordt hoofdzakelijk ingezet om de terreurdreiging van neonazi’s en extreemrechtse organisaties te onderzoeken. In New York gaat het om groepen als extreemrechtse groepen met namen als ‘Atomwaffen Division’ and ‘The Proud Boys’.
Ditzelfde beveiligingsapparaat was aanvankelijk gebouwd om organisaties zoals Al Qaeda en IS te kunnen volgen. De New Yorkse politie (NYPD) zegt dat extreemrechtse groepen niet zo verschillen van islamitische extremistische groepen als Al Qaida, ‘behalve dat de daders van extreemrechts geweld waarschijnlijk al hier zijn’.
De NYPD laat weten dat de activiteiten van de nieuwe eenheid variëren van ‘het volgen van sociale media tot undercoveroperaties binnen extreemrechtse groepen’.
Volgens de politie in New York zijn er momenteel al tientallen lopende onderzoeken naar extreemrechts. In 2018 zijn er in de Verenigde Staten vijftig mensen vermoord door incidenten gepleegd vanuit extreemrechtse ideologie, laat de progressieve actiegroep Anti-Defamation League weten.
Eerder deze week vonden er in New York aanslagen plaats op verschillende locaties, waaronder een Joodse supermarkt in Jersey City. Hierbij kwamen vier personen om het leven. ‘Het gaat om een gewelddadige antisemitische haatmisdaad met voorbedachte rade’, zegt burgemeester Bill deBlasio.
De twee verdachten, een man en vrouw, kwamen om het leven in een schietpartij met de politie. De inmiddels geïdentificeerde man David N. Anderson (47) bleek al jaren online antisemitische uitingen te verspreiden.
Aanleiding om de oprichting van de eenheid te bespoedigen was een reeks extreemrechtse geweldsincidente afgelopen zomer, waaronder in El Paso, Texas. Daarbij opende iemand het vuur in een Walmart en doodde 22 mensen. De schutter had het voorzien op Mexicanen.
Britse Conservatieven zijn relatief anti-islam, aldus een nieuwe peiling op deze verkiezingsdag.
Peilingbureau ICM bevroeg tweeduizend Britten naar hun opvattingen over Joden en moslims. ICM deed dit in opdracht van de progressieve campagnegroep Avaaz.
37 procent van de Conservatieve stemmers zegt een negatief beeld van moslims te hebben. 60 procent van hen denkt zelfs dat de islam de Britse levensstijl bedreigt.
De peiling is gehouden nadat zowel Labour-leider Jeremy Corbyn als Tory-leider Boris Johnson onder vuur lagen vanwege hun aanpak van respectievelijk antisemitisme en moslimhaat binnen hun partij. Beiden hebben vorige week excuses gemaakt.
Conservatieven hebben het minder op met moslims dan Labour-kiezers, volgens de peiling door ICM. Waar 55 procent van de Tory-stemmers vindt dat het aantal moslims dat naar Groot-Brittannië emigreert teruggedrongen moet worden, deelt 33 procent van de Labour-kiezers die mening.
Zowel onder Conservatieve als Labour-stemmers denkt 7 procent negatief over Joden. 29 procent van de Labour-stemmers en 24 procent van de Tory-stemmers vermoeden dat Joden loyaler zijn aan Israël dan aan Groot-Brittannië.
In tegenstelling tot wat de krantenkoppen de afgelopen jaren deden vermoeden, is het negatieve beeld dat onder Tory-kiezers heerst over moslims groter dan de antisemitische houding onder Labour-kiezers, zegt Avaaz-campagneleider Bert Wander. Volgens hem worstelen de Conservatieven met ‘islamofobe onverdraagzaamheid’.
Vandaag gaan de Britten naar de stembus. In de meeste peilingen staan de Conservatieven voor op Labour, zij het vaak met een kleine marge.
Naar aanleiding van tips van collega’s heb ik vorige week twee keer een uur naar mensen met superioriteitsgevoelens gekeken.
Het gaat hier om de VPRO-documentaire Ons Moederland, waarin de extreemrechtse Constant Kusters van de Nederlandse Volks-Unie (NVU) centraal staat, en een gesprek in Café Weltschmerz tussen interviewer Önder Kaya en historicus Armand Sag over het secularisme in het Turkije van Mustafa Kemal Atatürk. Hoewel het racisme bij Kusters explicieter is, gaat het bij de twee Turkse Nederlanders in wezen om hetzelfde superioriteitsdenken.
Normaliter scroll ik gewoon door als ik deze namen voorbij zie komen op sociale media. Immers, je hoeft het riool niet in te gaan om te weten dat je er vies uit gaat komen. Maar goed, wanneer anderen mij erop wijzen, dan ga je toch kijken. Uit loyaliteit naar de tipgevers toe, maar ook beetje uit nieuwsgierigheid.
Wat me bij Ons Moederland het meeste trof, was de continuïteit van de racistische drek bij Kusters. We zien archiefbeelden van een jonge man. Ook toen was Kusters al een racist. Hij is geen spat verandert. Hij verkondigt nog steeds dezelfde wit-racistische troep. Heel expliciet zeggen hij en zijn metgezellen: oprotten, vol is vol, geen vermenging met moslims, zwarte mensen en andere minderheden.
Het enige mogelijke lichtpuntje in Ons Moederland was de oudste dochter van Kusters, die Surinaamse bara aan haar tegenstribbelende vader laat proeven. Vader Kusters wil namelijk liever alleen Hollandse pannenkoek eten, geen ‘exotische’ dingen. Met andere woorden: die man is hopeloos verloren, maar zijn dochter kan wellicht nog verlost worden.
Maar het is een naargeestig portret. Wat het meest akelig stemt is niet eens het racisme van Kusters, maar de constatering dat Nederland steeds meer als hem is gaan denken. Dat zegt Kusters zelf ook. Normaal rechts is meer en meer naar hem opgeschoven. Politici zoals Fortuyn, Wilders, Rutte en Baudet, hebben racisme stukje bij beetje genormaliseerd. En dat breekt onze samenleving op.
Turks superioriteitsdenken streeft ernaar om iedereen als Turk te verorberen
Dit gaat ons nog dieper raken als er geen antiracistische interventies worden gepleegd. Dat kan deze documentaire zijn, maar ook vreedzame demonstraties zoals die van Kick Out Zwarte Piet. Zonder racisme te confronteren komt er geen verandering.
Maar het is niet alleen het racisme van de Nederlandse Volks-Unie en andere witte Nederlanders dat onze maatschappij bedreigt. We hebben het ook te stellen met het racisme dat is overgewaaid uit bijvoorbeeld Turkije. En een subtiele vorm daarvan hebben we de afgelopen week kunnen horen in het gesprek tussen Armand Sag en Önder Kaya.
In tegenstelling tot het racisme van Kusters is hun vorm van racisme impliciet. Zo stelt Önder Kaya dat er 410.000 Turkse Nederlanders zijn in Nederland. Telt hij daarbij ook de Koerdische Nederlanders en andere mensen op, die zichzelf juist niet als Turk definiëren? Het valt mij vaker op dat Turks superioriteitsdenken ernaar streeft om iedereen met wortels uit Turkije als Turk te verorberen. We zijn allemaal Turken, klaar.
Een ander opvallende uitspraak komt uit de mond van Armand Sag. Hij zegt: ‘De verdiensten van Atatürk zorgden ervoor dat het volk zich achter hem schaarde’. Nogmaals: om welk volk gaat het hier eigenlijk? De Turken, de Armeniërs, Assyriërs, de Grieken?
Gedurende de gehele uitzending wordt vanuit een dominant Turks perspectief gesproken. En vast nummer bij zulke gesprekken is wantrouwen en minachting tegenover minderheden. Zo wordt het zuidoostelijke Diyarbakir, waar veel Koerden wonen, een ‘uithoek’ genoemd. Verder spreken ze van Koerdische en Armeense ‘opstanden’, maar is er nooit sprake van Turkse onderdrukking.
Tijdens hun gesprek voor Café Weltschmerz wordt ook Ziya Gökalp aangehaald, de godfather van het Turkse nationalisme. Hij zou hebben beweerd dat de etnische achtergrond niet belangrijk is om Turk te worden: het gaat om culturele verturksing, wat een essentieel verschilpunt zou zijn met Europees nationalisme.
Nou, dat is dus buiten de onverturksbaarheid van Armeniërs, Assyriërs, Grieken en joden gedacht. Gökalp vind culturele verturksing – op zich al een uiting van Turks superioriteitsdenken – alleen voor sommige niet-Turkse moslimgroepen haalbaar, zoals de Koerden.
En dat maakt zijn nationalisme racistisch en vernietigend. Maar daar hoor je de heren in Cafe Weltschmerz niet over…
Waait er door de naderende Brexit een racistische wind door Groot-Brittannië? We vroegen het aan vier Britten van kleur.
Vorige maanden vonden in Groot-Brittannië de parlementsverkiezingen plaats. De Conservatieven onder leiding van Boris Johnson behaalden een meerderheid en kunnen nu de Brexit regelen.
Naast de Brexit speelde nog een boel andere thema’s, waaronder het thema discriminatie. Dit is niet geheel toevallig, want volgens the Guardian heeft Groot-Brittannië sinds 2016 – het jaar van het Brexit-referendum – veel meer last van racisme en racistische haatmisdrijven dan in de jaren ervoor.
Ook de Conservatieve Partij kampt nu met een ‘islamofobie-probleem’. Negatieve social media-uitlatingen over moslims en de islam door lokale Conservatieve politici worden breed uitgemeten in de media.
Zo openbaarde the Guardian vorige maand ‘anti-islamitische en racistische social mediaberichten’ door 25 Conservatieve kopstukken en onthulden Britse media dat een Schots Lagerhuis-kandidaat bang is voor ‘Eurabië’.
Tijdens de verkiezingscampagne hebben tenminste vier Tory-ministers hun steun uitgesproken voor Tory-kandidaten die worden beschuldigd van moslimhaat en racisme, berichtte the Guardian.. Die parlementskandidaten zouden onder meer hebben gesteld dat moslims niet loyaal zijn aan Groot-Brittannië. Ook zouden ze immigranten hebben beschuldigd van het meenemen van HIV.
Bovendien ligt premier Boris Johnson zelf onder vuur, omdat hij vorig jaar in een column voor the Telegraph vrouwen in een boerka met brievenbussen vergeleek. Johnson zei ‘sorry’ voor de moslimhaat in zijn partij en bood vorige week zijn excuses aan voor zijn brievenbus-opmerking, iets wat hij een week eerder nog weigerde te doen. Ook zegde hij een ‘onafhankelijk onderzoek naar elke vorm van vooroordelen en discriminatie’ binnen de Tory-partij toe.
Wat is de relatie tussen de Brexit en racisme? Hoe ervaren biculturele Britten racisme en andere vormen van discriminatie? En wat verwachten ze van de parlementsverkiezingen? De Kanttekening sprak hierover met vier Britse scholieren met een migratieachtergrond. Ze komen alle vier uit Birmingham, de tweede stad van het land.
Vijandigere sfeer
Ali, wiens roots in het Indiase deel van Kashmir liggen, is zeventien jaar en zit nu op een college. Volgend jaar gaat hij naar de universiteit. Hij heeft dit jaar stage gelopen in Brussel bij het Europees Parlement en is goed op de hoogte van wat er speelt in de politiek. Volgens Ali is er zeker een verband tussen Brexit en racisme, maar moet je genuanceerd naar dit complexe vraagstuk kijken.
Foto: Ali
‘De Brexit op zich is natuurlijk niet racistisch, maar veel brexiteers houden er nogal xenofobe, soms zelfs ronduit racistische standpunten op na’, zegt hij. ‘Maar er zijn ook een heleboel Brexit-voorstanders die dit loochenstraffen, zoals een docent van mij. Dat is een hele fijne vent.’
Volgens Ali hoopt een deel van de brexiteers de grenzen te kunnen sluiten. ‘Dit zijn mensen die bang zijn voor buitenlanders, voor immigratie. In de kranten die Brexit steunden was immigratie ook het belangrijkste onderwerp. Ze zaaiden angst tegen de Oost-Europeanen die massaal zouden komen om ‘onze’ banen te stelen.’
Ali gelooft dat er vanwege de Brexit-discussie meer racisme is in Groot-Brittannië. ‘Het is nu makkelijker om openlijk xenofoob, islamofoob en racistisch te zijn. Want deze mensen voelen zich gesteund door de politiek. Toen Theresa May nog minister-president was riepen haar fans tegen een groepje vluchtelingen: ‘Ga naar huis.’ Er is een vijandigere sfeer ontstaan, waar ik mij wel eens zorgen over maak.’
Ali houdt de Conservatieve Partij mede verantwoordelijk voor dit klimaat. ‘De Conservatieven zeggen wel dat ze ook Indische en Pakistaanse leden hebben en dus niet xenofoob zijn, maar de partij heeft een lange geschiedenis van hard-line beleid. De Conservatieven zijn niet pro-diversiteit. Niet-witte partijleden zijn vooral een tool, denk ik.’
‘Er is een vijandigere sfeer ontstaan’
De zeventienjarige Irfan, wiens familie oorspronkelijk uit Pakistan komt, is lid van de Conservatieve Partij. Hij is het niet met Ali’s analyse eens. ‘Verschillende groepen Britten zijn voor de Brexit. Een minderheid van de brexiteers is helaas racistisch, maar dat is echt een minderheid. De Brexit heeft niet voor racisme gezorgd, wel voor patriottisme en trots. Helaas uiten sommige mensen dit op een incorrecte manier. Dan verwordt patriottisme tot racisme. Dat is heel spijtig.’
Foto: Irfan
Maar waarom is Irfan lid van de Conservatieve Partij, ondanks al die ‘islamofobie’-incidenten? ‘Ik wil deze incidenten niet groter maken dan dat ze zijn. Boris Johnson maakte inderdaad een niet zo handige opmerking toen hij boerkadraagsters met brievenbussen vergeleek, maar je moet ook kijken naar de context van die column. Daarin had hij juist kritiek op het boerkaverbod. ‘Ja, de boerka is onderdrukkend en belachelijk, maar dat is nog steeds geen reden om de boerka te verbieden’, betoogde Johnson in zijn artikel. Iedereen is de kern van zijn betoog echter vergeten, het gaat alleen nog maar om die onhandige vergelijking.’
Racisme
Net als Irfan gelooft Raisha niet dat Groot-Brittannië nu racistischer is geworden door de Brexit. ‘Het racisme bestond al, maar is dankzij de Brexit wel zichtbaarder geworden.’ Raisha is zeventien en komt uit Bangladesh. Toen ze drie was emigreerde ze met haar ouders naar Italië. Ze woont nog maar drie jaar in Groot-Brittannië.
Foto: Raisha
‘Van racisme van witte Britse mensen heb ik weinig last’, vertelt ze. ‘Dat komt misschien ook omdat Birmingham een hele multiculturele omgeving is. Wel kunnen mensen van kleur racistisch naar elkaar zijn. Zo zijn sommige Britten met een Bengaalse achtergrond heel negatief over nieuwkomers uit Bangladesh zoals ik.’
Ook Ali en Irfan hebben persoonlijk nauwelijks racisme ervaren, vertellen ze. Net als Raisha denken zij dat dit komt omdat zij wonen in Birmingham, een stad die veel multicultureler is dan andere plaatsen in Groot-Brittannië. ‘Diversiteit is in Birmingham de norm’, zegt Ali. ‘De enige keer dat ik met racisme te maken had was toen mijn vader werd uitgescholden voor Paki (een scheldwoord dat vergelijkbaar is met het Nederlandse ‘neger’, red.) op de snelweg door een andere automobilist. Maar het was echt de enige keer.’
‘Dat je in Groot-Brittannië als persoon van kleur minder racisme ervaart komt omdat het racisme hier institutioneel is’, stelt Gabby. Ze is met haar zestien jaar de jongste van de groep. Ze is in Groot-Brittannië geboren, haar vader komt uit Nigeria en haar moeder uit Jamaica.
Foto: Gabby
‘In de Verenigde Staten is racisme soms heel openlijk, denk aan de politie die zwarte mensen sneller aanhoudt en zwarte verdachten sneller neerschiet. Dat is hier niet zo. In Groot-Brittannië is het racisme meer verborgen.’
Gabby heeft zelf nooit met racisme te maken gehad, maar kent wel verhalen van mensen uit haar omgeving. ‘Ik ken slachtoffers van hate speech. Iemand vertelde mij dat brexiteers tegen haar hadden gezegd: ‘Als de Brexit straks een feit is, dan hoepel jij op.’’
Ze gelooft in een relatie tussen Brexit en vreemdelingenhaat. ‘Het is geen racisme tegen zwarte mensen, maar vooral tegen immigranten en moslims. Islamofobie is het grootste probleem. De islam wordt de laatste tijd steeds vaker – en volkomen ten onrechte – met terrorisme in verband gebracht, wat ook komt door negatieve stereotypering in de media en de haatberichten op social media.’
Institutioneel racisme
De vier scholieren zijn nog te jong en mogen vandaag dus niet stemmen. ‘Als ik vandaag wel mocht stemmen, dan ging ik voor Labour’, zegt Ali resoluut. Gabby en Raisha gaan ook voor Labour, Irfan steunt – hij is niet voor niets lid – de Conservatieven.
‘De Liberal Democrats vind ik trouwens ook goed, misschien staan zij wel dichter bij mijn politieke idealen’, vertelt Ali, ‘maar in het Britse districtenstelsel maken zij geen kans. Zeker niet in ons district hier in Birmingham.’
In de peilingen staan de Conservatieven voor, zij het vaak met een kleine marge. Alle vier vermoeden dat de Conservatieven zullen winnen. Irfan is hier nog het minst zeker over. ‘De voorsprong die de Conservatieven hebben is minder groot geworden. Misschien krijgen we wel een hung parliament, waarbij geen enkele grote partij over de absolute meerderheid beschikt en er een coalitie tussen twee of meerdere partijen gesloten moet worden.’
In een overwinning van Labour gelooft niemand. ‘Misschien krijgen ze meer zetels dan de vorige keer. Maar als je afgaat op de peilingen, dan winnen ze niet’, zegt Ali. Raisha denkt dat dit komt door de radicaal-linkse koers van Jeremy Corbyn. ‘Zijn politiek schrikt de kiezers van het midden af.’
Ali beaamt dit: ‘Dat Labour opkomt voor etnische minderheden vind ik natuurlijk geweldig, maar je wint hier geen verkiezingen mee. Minderheden zijn hooguit goed voor 15 procent van het electoraat. Ze geven niet de doorslag.’
‘Islamofobie is het grootste probleem’
Stel, de Conservatieven winnen en over een half jaar vindt de Brexit plaats. Wat dan? Loopt Groot-Brittannië het risico racistischer te worden? ‘Een beetje denk ik’, antwoordt Gabby. ‘Over het openlijke racisme maak ik mij nauwelijks zorgen, dat is vooral iets Amerikaans. Maar je hebt hier wel institutioneel racisme.’
Het grootste probleem vindt Gabby dat de Conservatieve Partij het Britse zorgstelsel, de National Healthcare Service (NHS), wil privatiseren. ‘Dat betekent meer ongelijkheid in de gezondheidszorg. Arme mensen en illegale immigranten zullen hier last van krijgen. Die laatste groep krijgt het, vrees ik, het allermoeilijkst, omdat ze minder snel zullen worden geholpen. Daar maak ik mij best wel zorgen over.’
Nike heeft nu ook een boerkini in het assortiment. Het nieuwe kledingstuk van de sportgigant bestaat uit drie delen: een hijab, een tuniek en een broek.
Aan de website Fast Company vertelt een woordvoerder van Nike: ‘We houden er echt van om producten voor atleten te ontwerpen, helemaal als we een niet-aangeboord deel van de markt ontdekken, of wanneer mensen niet kunnen deelnemen aan iets waar ze aan willen deelnemen.’
Het is niet het eerste islamitische kledingstuk van Nike. Twee jaar geleden heeft het kledingmerk de islamitische markt ontdekt en introduceerde het een speciale sporthoofddoek.
De boerkini van Nike ligt vanaf februari 2020 in de winkels.
Onze site gebruikt cookies en vergelijkbare technologieën onder andere om u een optimale gebruikerservaring te bieden. Ook kunnen we hierdoor het gedrag van bezoekers vastleggen en analyseren en daardoor onze website verbeteren.
Deze website gebruikt cookies om uw gebruikservaring op deze website te verbeteren. Van deze cookies worden cookies aangemerkt als "Noodzakelijk" in uw browser bewaard, deze cookies zijn essentieel voor het functioneren van de website. Bijvoorbeeld het opslaan van uw keuze of u wel of geen cookies wilt hebben. Wij maken ook gebruik van cookies van derde partijen die ons helpen met het analyseren en begrijpen van de gebruik van deze website door u. Deze cookies worden alleen gebruikt als u daar toestemming toe geeft. U heeft ook de mogelijkheid om uzelf uit te sluiten voor deze cookies. Dit zal echter effect hebben op uw gebruikerservaring.
Noodzakelijke cookies zijn absoluut nodig voor het functioneren van de website. De cookies in deze categorie zorgen alleen voor de veiligheid en het functioneren van deze website . Deze cookies bewaren geen persoonlijke gegevens
Deze cookies zijn niet strict noodzakelijk, maar ze helpen de Kanttekening een beter beeld te krijgen van de gebruikers die langskomen en ons aan te passen aan de behoeftes van onze lezers. Hiervoor gebruiken wij tracking cookies. Bij het embedden van elementen vanuit andere websites zullen er door deze sites ook cookies worden gebruikt.
