Volt Rotterdam wil dat de gemeente meer hulp biedt aan ongedocumenteerden in de Maasstad, waarvan er zo’n vijfduizend zouden zijn.
Volt-raadslid Imane Elfilali (foto) wil dat Rotterdam net zo gastvrij is voor Oekraïners als voor ongedocumenteerden, die ‘met vaak schrijnende verhalen een schaduwbestaan leiden in de stad’.
Bij ongedocumenteerden is de verblijfsvergunning verlopen, is er geen paspoort of is de asielaanvraag geweigerd. Ze kunnen niet terug naar hun land van herkomst en blijven hier plakken, maar maken geen aanspraak op sociale voorzieningen. Ze zijn dakloos, hebben geen vaste woon- of verblijfplaats en verblijven in de illegaliteit. Slechts een deel is op de radar.
Elfilali wil donderdag Denk-wethouder Faouzi Achbar overhalen meer voor hen te doen. Dit lukte eerder niet, meldt Dagblad 010. Volt bepleitte toen een stadspaspoort voor ongedocumenteerden, zodat ze toch deel kunnen nemen aan de Nederlandse samenleving.
Achbar gaf toen aan dat ongedocumenteerden al gebruik kunnen maken van medisch noodzakelijke zorg en rechten hebben qua onderwijs en rechtsbijstand. ‘Tegelijkertijd neemt dit niet weg dat uitgeprocedeerden geacht worden terug te keren naar land van herkomst.’
Volt wil donderdag van de Denk-wethouder horen of het toch niet wat soepeler kan allemaal. De partij wil dat ongedocumenteerden langer onderdak en begeleiding wordt geboden. Rotterdam houdt op dit moment vast aan zes weken. Ook wil de fractie alle ongedocumenteerden beter in beeld krijgen. Volt wordt gesteund door de ChristenUnie.
Het korte verhaal over het schrikbewind van Matthijs van Nieuwkerk bij De Wereld Draait Door: het gaat om een vetgemeste – in 2020 drie keer de Balkenendenorm –, witte man in een leidinggevende functie. Nederland zit vol met dit soort grensoverschrijdende veelverdieners.
En het lange verhaal over hoe deze witte dictator arme, witte zzp’ers PTSS heeft bezorgd? En dan ook nog eens met ons belastinggeld? Dan moet je even verder lezen.
Zijn verhaal staat niet op zichzelf. Het hoort bij de verrechtsing, verruwing en verhuftering van Nederland, die plaatsvond in de jaren dat DWDD groot werd. De moord op Theo van Gogh in 2004, een jaar voor de eerste DWDD-uitzending, leidde tot een islamofobe en racistische backlash.
Dit waren de jaren dat ‘links’ – waar de kogel ‘vandaan kwam’ -, moslims en migranten door een witte man uitgefoeterd mochten worden. Dit ondervond GroenLinks-voorvrouw Femke Halsema aan den lijve in 2006, toen premier Jan Peter Balkenende haar in een debat over werkloosheid een tekort aan ‘VOC-mentaliteit’ aanwreef: ‘Over grenzen heen gaan… toch!?’
Zo’n klimaat heeft er dus ook ingehakt bij omroepen die als ‘links’ te boek staan. Omroepen die ook systematisch door rechtse en racistische politici zijn weggezet als schuldig aan ‘landverraad’ en ‘multiculti’ – dit zijn synoniemen in hun wit-nationalistische wereldbeeld.
Matthijs van Nieuwkerk wilde een witte tafel waar ook de rechtse, witte kijkers naar zouden zappen. Er moest geluisterd worden naar de ‘bezorgde burgers’. Dat heeft zijn redactie geweten. Er moest gepresteerd worden. En natuurlijk kwam het dan lekker uit dat hij de redactie kon wijzen op de boze witte mannen aan de rechterkant van het land, die hem en zijn linkse omroep bekritiseerden en zouden wegbezuinigen als ze aan de macht zouden komen.
Het is de luxepositie van witte, linkse omroepbobo’s. Ze voeren een paar allochtoontjes op aan tafel, om zo het racismeverwijt te neutraliseren, maar verder zijn ze zo rechts als de pest. ‘Ikke, ikke, ikke en de rest kan stikken.’
Een constante witte aanslag op onze waardigheid als Nederlanders met een migratieachtergrond
Nog zo’n veelvraat van een witte man op tv uit die tijd: Jeroen Pauw. Die man ging ‘gewoon’ op tv over grenzen heen. Zo zei in 2009 openlijk dat hij, uitgedaagd door de jurist Mohammed Enait, ‘niet gelooft in de multiculturele samenleving’. Ook bracht hij in 2012 toenmalig PvdA-prominent Nebahat Albayrak in verlegenheid door haar racistisch en seksistisch te confronteren: ‘Turkse vrouwen kunnen heel leuk zijn, weet ik uit ervaring.’
De Nederlandse tv was in 2005-2020, de tijd van Pauw (& Witteman) en DWDD, koud en kil – en nog steeds, in grote mate. Waarom denk je dat zoveel ‘allochtonen’ in die periode besloten om de publieke omroep rechts te laten liggen? Het werd alleen maar erger.
Onze grenzen werden niet in de duistere redactiekamers, maar gewoon op de nationale tv overschreden. Zoveel haat en nijd wilden we niet in onze eigen huiskamers. Ik keek eigenlijk alleen DWDD als Peter R. de Vries er zat. Die nagelde als een van de weinige witte Nederlanders Geert Wilders en het PVV-racisme aan de schandpaal, waarmee hij het werk deed dat Fidan Ekiz en Özcan Akyol en andere allochtonen hadden moeten doen.
Het tijdperk van Van Nieuwkerk en Pauw was een constante witte aanslag op onze waardigheid als Nederlanders met een migratieachtergrond. Dat ook heel veel arme, witte zpp’ers met tijdelijke contracten in een flexibiliserende economie de dupe van Matthijs zijn geworden, laat de tragiek van neoliberaal Nederland zien.
Nederland is niet alleen van geprivilegieerde witte mannen als Matthijs van Nieuwkerk, Sywert van Lienden en Jeroen Pauw. Nederland is van ons allemaal. Ik wil mijn geld en zendtijd terug, met veilige tv voor iedereen.
De Turkse topclub Fenerbahce heeft het contract met Koerdisch-Duitse middenvelder Ozan Suncak (18), die overkwam vanuit de Duitse Bundesliga onder 19, binnen een dag weer ontbonden. Dat gebeurde nadat een lovende tweet van Suncak was opgedoken over de Koerdische vlag.
Suncak, die ook uitkomt in het nationale Turkse jeugdteam, had zijn Fenerbahce-shirt al aan en zijn contract getekend. Hij ging ook trots op de foto (links). Maar binnen 24 uur maakte Suncak kennis met de Turkse mores over de Koerdische kwestie.
Er dook namelijk een oude tweet (foto, rechts) van hem op, waarin hij ‘Lang leve’ zegt over de vlag van Iraaks-Koerdistan. In staatsgezinde Turkse media wordt Suncak versleten ‘voor terreur-sympathisant’. Daarmee wordt gedoeld op de PKK, een Koerdische militante beweging in Turkije die in oorlog is met het bewind van Erdogan en ook in de Europese Unie en Amerika op de terreurlijst staat.
Op sociale media wordt Fenerbahce dan weer van ‘racisme’ beschuldigd vanwege de ontbinding van het contract. ‘Dit is puur racisme. Hoe kan je Ozan Suncak verbinden aan de PKK vanwege het liken van de Koerdische vlag?’, vraagt een twitteraar zich af.
Er waren afgelopen weekend zo’n drieduizend Indonesische supporters van het Nederlands elftal aanwezig bij het zogeheten ‘Oranje Indonesië Festival’ in hoofdstad Jakarta. Sommige Indonesiërs zijn niet blij met deze landgenoten.
Bij het festijn, dat werd georganiseerd door de KNVB, konden Indonesische Oranje-liefhebbers de WK-wedstrijd tegen Ecuador bekijken op grote schermen. Ook waren er optredens. Maar niet alle Indonesiërs zijn fan van Oranje. Integendeel, zelfs. Zo reageert een Indonesische twitteraar: ‘De VOC zou trots zijn’.
Delen van de Indonesische archipel vielen onder bewind van de VOC, die in 1798 werd opgeheven. Het Nederlandse bestuur over de kolonie Nederlands-Indië duurde voort tot de Tweede Wereldoorlog. Hierna riepen Indonesische strijders de onafhankelijkheid uit, met een bloedige oorlog tot gevolg die werd verloren door Nederland. Onlangs concludeerde een commissie dat Nederland zich hierbij schuldig maakte aan structureel buitensporig geweld.
Het is voor sommige Indonesiërs dus niet te verkroppen om hun landgenoten in een shirt van de oude ‘bezetter’ te zien. Zo reageert iemand in het Indonesisch: ‘Je weet dat hun voorouders al jouw voorouders afslachtten?’
Een geruststelling voor Indonesische Oranje-haters: er viel weinig te juichen voor het Nederlandse team, dat werd overklast door Ecuador en blij mocht zijn met 1-1. Morgen moet het team van Louis van Gaal tegen thuisland Qatar de koppositie in groep A alsnog veiligstellen.
Laten we toch eens stoppen met ‘dat gelul’ over excuses voor het slavernijverleden, zegt Maarten van Rossem in zijn nieuwe podcast.
‘Als je dan toch je best wil doen voor een betere wereld, stop dan met dat gelul over het verleden, waar toch niets aan te doen is. Besef dat het verleden een andere tijd is dan nu (…) en besteed je aandacht, inspanningen en geld aan moderne vormen van slavernij.’
De historicus noemt excuses ‘modieuze flauwekul’. ‘Je kunt wel aan de gang blijven’, vindt hij.
Op zijn YouTube-kanaal krijgt Van Rossem vooral bijval. Toch is er ook een enkele kritische noot zichtbaar. ‘Het gaat niet over mode, maar over hoe de gebeurtenissen nog steeds negatief doorwerken in het dagelijks leven’, schrijft iemand.
En die excuses gaan er toch komen. Vrijdag werd bekend dat het kabinet op 19 december zeven kabinetsleden wil sturen naar Suriname en het Caribische koninkrijksdeel, om daar excuses te maken. Premier Mark Rutte zal in Nederland een toespraak houden.
Gisteren liepen ook commentator Johan Derksen en tv-recensent Angela de Jong te hoop over de aangekondigde excuses. Dat deden ze in het SBS-programmaOranjewinter. Volgens Derksen kan het kabinet beter excuses maken aan de Groningers, of aan migranten die buiten in de kou slapen.
De Jong snapt ook niets van het kabinetsvoornemen. Dan wil ze ook excuses van de Duitsers vanwege de Tweede Wereldoorlog, zegt ze. Oplettende twitteraars wijzen er echter op dat Duitsland dat allang gedaan heeft.
Het Landelijk Platform Slavernijverleden dreigt de excuses van het Nederlandse kabinet voor het slavernijverleden niet te aanvaarden. Dit, omdat het kabinet zich er met een Jantje van Leiden vanaf zou willen maken.
Vrijdag werd bekend dat het kabinet op 19 december zeven kabinetsleden wil sturen naar Suriname en het Caribische koninkrijksdeel, om daar excuses te maken. Premier Mark Rutte zal in Nederland een toespraak houden. Maar Suriname vindt dat koning Willem-Alexander of Rutte moet komen. Ook vinden ze 1 juli 2023, de jaarlijkse Keti Koti-dag, geschikter.
Het Nederlandse Landelijk Platform Slavernijverleden voegt zich bij dat kritische koor. Het kabinetsvoornemen is bij voorzitter Barryl Biekman ‘als volslagen onverwacht, onbegrepen, kwetsend en beledigend’ binnengekomen. Volgens haar is het ‘participatieve proces’ van overleg nog lang niet klaar.
Het kabinet heeft het platform wel uitgenodigd voor een overleg op 8 december, maar hier wil Biekman niet bij zijn vanwege andere verplichtingen. Ook vindt ze het bijzonder dat het kabinet uitgerekend voor de datum heeft gekozen waarop de Decembermoorden in Suriname worden herdacht.
Biekman is tevens verontrust dat minister Franc Weerwind (Rechtsbescherming), zelf van Surinaamse afkomst, in Suriname excuses zal gaan aanbieden namens Nederland.
‘Ethisch, Psychologisch en Emotioneel klopt het niet, voelt het niet goed. Hoe u het ook draait of keert, Weerwind is zelf een Nazaat van tot slaaf gemaakten. Alle andere argumenten waarom de keuze hem te beurt zou mogen vallen zijn niet opportuun’, aldus Biekman.
‘De ogen van de spirits (geesten, red.) van de tot slaaf gemaakte voorouders kijken mee’, besluit Biekman. ‘De aan te bieden excuses moeten worden aanvaard. Dat kan alleen als de tekst aan beide zijden is afgestemd, gekoppeld aan een zogenoemd herstelprogramma.’
Over dat ‘herstelprogramma: Biekman eist 40.000 euro voor iedere nazaat – als voorschot.
Begrafenisondernemer Mourad Baddaou haalt in een viral video uit naar leden van ‘zijn’ Marokkaans-Nederlandse gemeenschap die gisteren, na het gewonnen WK-duel met België, vernielingen en geweld tentoonspreidden in de grote steden.
‘Goedenavond mensen’, begint een rustig ogende Baddaou. Maar hij zegt al gelijk dat hij van binnen ‘kookt’. ‘En jullie best wel waarom’, vervolgt hij.
‘Jullie hebben allemaal die verschrikkelijke beelden gezien van de rellen in België, de ME die is uitgerukt in Den Haag en Rotterdam. Waarom? (…) Waarom moet het zover komen? Waarom moeten wij het altijd verpesten?’
Met emotie in zijn stem legt Baddaou de bal bij de relschoppers, die het zouden verpesten voor de hele Marokkaans-Nederlandse gemeenschap – ‘en vooral ook de islam’. Want ‘de media gaan nu de islam erbij betrekken, Marokkanen gaan ze er weer bij betrekken – en dan gaan jullie weer zeggen: ja racisten, hun racisten’.
Dan wordt Baddaou nog bozer. Hij wijst met trillende vingers naar de Marokkaans-Nederlandse relschoppers: ‘Jullie maken ze racisten! Dat doen jullie zelf! Daar zorgen jullie zelf voor! Jullie geven Wilders en die collega van hem in België (Filip Dewinter, red.) nog meer werk.’
Hij sluit af: ‘Hoe kunnen jullie lachen op beelden en trots zijn op alles wat jullie hebben vernield? Dat jullie een step in de fik gooien en auto’s kantelen en in lichterlaaie zetten. Is dit de islam? Is dit het visitekaartje van de islam? Denk je dat de straten geen rechten hebben? (…) Denk je dat hier op de dag des oordeels hier onderuit komt? Nou, echt niet. Je zal je moeten verantwoorden voor wat je deze dag heb uitgespookt.’
Twitteraars zijn boos op justitieminister Dilan Yesilgöz (VVD) nadat zij gisteravond op Twitter Marokkaans-Nederlandse relschoppers veroordeelde. De minister reageerde onlangs minder snel op gewelddadige pro-Zwarte Piet-activisten uit Staphorst – en ook minder hard, aldus de twitteraars.
Gistermiddag won het Marokkaanse elftal met 2-0 van België op het WK in Qatar. In Amsterdam, Rotterdam en Den Haag leidde de Marokkaanse overwinning tot rellen, nadat jongeren besloten om brand te stichten en vuurwerk af te steken.
In Rotterdam moest de ME eraan te pas komen om een groep van vijfhonderd supporters tot bedaren te brengen, waarbij glas en vuurwerk naar de politie werd gegooid. Twee agenten raakten gewond.
Minister Yesilgöz veroordeelde de relschoppers gisteravond: ‘Echt, schaam jullie. De politie heeft stevig moeten optreden vanavond. Samen met justitie doet zij nu onderzoek naar de gebeurtenissen. Daders moeten vervolgd worden voor dit abjecte, misdadige gedrag.’
Veel Twitteraars betichten de VVD-minister van een dubbele maat. ‘Waarom gebruikte je deze taal niet bij Staphorst?’, twittert wetenschapper Charifa Zemouri, die in 2021 op nummer 5 stond van de kieslijst van Denk voor de Tweede Kamerverkiezingen.
‘Omdat we in dit land met verschillende maten meten’, antwoordt de Leidse wetenschapper Miko Flohr, die lid is van GroenLinks.
Ook advocaat Sidney Smeets, oud-Tweede Kamerlid voor D66, vindt het ‘wrang’ dat Yesilgöz bij de rellen in Staphorst later reageerde en minder uitgesproken.
Activisten wilde een week geleden bij de intocht in Staphorst demonstreren. Dorpelingen, sommigen uitgedost als Zwarte Piet, belemmerden hen de doorgang met tractors. Er werd met vuurwerk gegooid; ook werden auto’s bekogeld.
De minister tweette een dag later ‘geschrokken’ te zijn van hoe ‘KOZP-demonstranten door tegendemonstranten zijn belaagd. (…) Geen excuus voor’.
Yesilgöz zou met ‘tegendemonstranten’ suggereren dat de activisten ook verantwoordelijk waren voor alle onlusten. Veel twitteraars namen daar aanstoot aan.
In 2015 overleed Ilias (12) abrupt door een busongeluk. Voor moeder Petra Jongerius en haar man Mohamed leeft Ilias voort. Jongerius hield een rouwdagboek bij en vroeg schrijver Abdelkader Benali het verhaal van Ilias op te tekenen. Het werd de roman Paradijsvogel boven de Hoge Woerd. Rouwen, en dan met twee culturen, hoe gaat Jongerius daarmee om?
Baby Ilias met zijn moeder Petra Jongerius en vader Mohamed (Beeld: Petra Jongerius)
Ilias el Aghzaoui, zo heette hij voluit. Maar wie was je zoon als persoon?
‘Ilias was als twaalfjarige eerlijk gezegd niet zo heel veel anders dan als baby. Een heel nieuwsgierig jongetje. Hij keek echt met grote ogen de wereld in, had heel veel energie. Wilde alles meemaken, overal bij zijn, op zoek naar avontuur, had allerlei plannen.
‘Zijn oudere broer Younes was een keer met zijn moeder naar New York geweest. Ilias wilde ook – met Younes, ‘want dat is mijn grote broer en die is er al geweest’. Die twee waren echt heel close. Ilias was heel trots op zijn broer. Misschien ook omdat Younes niet altijd bij ons was, denk ik. (Petra Jongerius en haar man Mohamed vormen een samengesteld gezin; Mohamed kreeg Younes, die bij zijn moeder woonde, uit een eerder huwelijk, red.). Ilias was gewoon helemaal gek op die jongen, dus samen maakten ze ook avontuurlijke plannen.
‘Als je vroeg wat hij later wilde worden, dan was het profvoetballer of heel rijk worden. Ilias was verder bezig met muziek, luisterde vooral naar Mister Polska en Lil’ Kleine. Hij kende al die teksten uit zijn hoofd. Hij was ook altijd op pad, dan ging hij met buurkinderen mee. En hadden ze ergens anders in de buurt een feestje, dan appte een buurman weer: ‘Ilias is echt helemaal aan het meezingen en krijgt alle aandacht.’ Zo’n kind was het, eigenlijk van kleins af aan. Iedereen zag hem. Hij kon nergens komen zonder dat hij opviel. Ook in ons gezin.
‘Younes is het oudste kind, toen kwam Ilias en daarna kwam mijn dochter Hind. Het grappige was dat hij alle posities heeft ingenomen. Hij was de oudste voor mij en ook als Younes er niet was. Hij was de middelste als Younes er wél was en nu blijft hij als het ware twaalf en dus de jongste. Hind is hem nu voorbij.’
Liefde voor Ilias, dat gaat bij jou nooit weg. Maar hoe geef je die zeven jaar na het ongeluk vorm?
‘Hij is er eigenlijk altijd, hè? In het begin is dat bijna letterlijk. Die eerste periode is er geen minuut dat hij er niet is. Hij is in mijn gedachte of ik voel het in mijn lijf, een soort schok of kippenvel. De pijn in mijn maag, mijn rug, mijn hoofd. Al die pijn en dat verdriet en daarmee ook dat leven voelen. Ik herinner me nog heel goed dat in het eerste jaar een buurman tegen mij zei: ‘En als je dan even een uurtje niet aan hem denkt, voel je je dan schuldig?’ Ik keek hem toen aan: ‘Een uur? Een uur niet aan hem denken? Dat is onmogelijk!’
‘Kijk, je hebt je gedachten en je gevoel. Ik voel dat hij leeft in mij. Maar ergens wil je ook iets tastbaars dat je ook letterlijk kunt vasthouden. Ik heb bijvoorbeeld heel snel een ring laten maken met zijn naam in het Arabisch. Hij is een kind van twee culturen. Het is zo een soort van zichtbaar, maar ook onzichtbaar. Een ander hoeft niet precies te weten wat er staat of wat iets betekent, maar voor mij is het wel iets wat ik dan altijd bij me heb.
‘Ik heb een ring met zijn naam in het Arabisch. Zo is het zichtbaar, maar ook onzichtbaar’
‘En van een vriendin heb ik een kettinkje gekregen. Dat heeft zij voor mij laten maken omdat ik altijd zei: ‘Hij is er eigenlijk altijd, van binnen.’ Het ovaal is een soort van baarmoeder, de ‘I’ in het goud staat voor Ilias, de lemniscaat staat voor ‘Hij leeft eeuwig voort’. Ik draag het altijd, dat is ook hoe ik hem levend hou. Natuurlijk accepteer ik nog steeds niet dat mijn kind dood is. Alleen is nu wel anders, na zeven jaar. Ik praat er ook nog wel over – nu ook met jou – maar niet meer continu.
‘Ik houd hem ook levend doordat hij nu een plek heeft in een roman die allerlei mensen gaan lezen. En die nu de wereld in gaat. Hij zou in december twintig worden. Toen ik zelf die leeftijd had, ging ik langzamerhand het huis uit. Ik bedenk dan: ‘Hij zou dan nu ook misschien wel het huis uit gaan. Nu gaat hij via zo’n roman het huis uit.’’
Beeld: Arbeiderspers
In het boek rouwen jij en je man Mohamed heel verschillend. Is dit verschil alleen cultuurgebonden, of spelen jullie verschillende karakters ook een belangrijke rol?
‘Natuurlijk heb je ook verschil van karakter. Sekse speelt denk ik ook zeker een rol. Ik heb een boek gelezen over mannen die rouwen; ik denk dat ik Mohamed er ook zo in kan plaatsen. Maar ook rouwen verschillende culturen inderdaad anders. Abdelkader (Benali, red.) heeft mij ook wel eens gevraagd: ‘Wat is nou het verschil tussen een Marokkaanse man en een Nederlandse man, qua cultuur?’ Maar dat vind ik zo’n moeilijke vraag. Ik probeer ook altijd een beetje op mijn hoede te zijn. Voordat je het weet ga je allemaal stempels zetten. Ik ben met een individu getrouwd, niet met een cultuur.
‘Mohamed heeft ook een bepaald karakter, hij is heel autonoom. En als je heel autonoom bent, dan kan je ook heel koppig worden en vastzitten in bepaalde ideeën of standpunten. Ik kan niet accepteren dat mijn kind overleed en hij ook niet, maar hij zit nog veel vaster daarin. Hij gaat er ook heel anders mee om. Voor zijn gevoel is zijn kind van hem afgepakt. Er zit heel veel boosheid, hij kan en wil het niet accepteren. Want op het moment dat hij een soort van mededogen met zo’n chauffeur zou hebben, dan is dat voor hem een verraad aan zijn kind. Zijn kinderen zijn alles voor hem, zijn leven draait om zijn kinderen. Dus hij trekt zich terug en hij houdt vast aan dat standpunt, terwijl ik dan toch veel meer praat en huil, emoties toon. En dat iedere keer weer opnieuw, waardoor het uiteindelijk lichter voelt.
‘Het zijn net van die dolkstoten die op je inhakken, elke herinnering is pijn. Nu zijn het meestal speldenprikjes. Soms kan ik ook wel heel erg lachen, gewoon om bepaalde dingen. Zo van: ‘Wat was het toch een apart of leuk kind!’ Uiteindelijk maken al deze dingen bij elkaar natuurlijk wel hoe jij als persoon dan bent.’
Als lezers Benali’s boek over Ilias uit hebben, wat zou je dan graag willen dat ze onthouden?
‘Voor mij is openheid altijd heel erg belangrijk. Niet iedereen is heel verbaal, maar belangrijk is wel het besef dat je pijn en verdriet er gewoon mogen zijn. En dat het helpt als je daar open over kan zijn. Ik vind dat soms ook moeilijk, hè? Dat hele vraagstuk van hoe je dingen respecteert die Mohamed heeft meegekregen, of over cultuur of geloof of familiegeschiedenis, tradities en hoe je dat dan op een respectvolle manier samenbrengt. Het mag er allebei zijn, maar je mag ook je eigen verhaal maken, hechten aan wat je zelf belangrijk vindt.
‘Ik wilde met de uitvaart iedereen de ruimte geven om daarin een eigen plek te vinden. Ik verzorgde het ochtenddeel, Mohamed het middagdeel. Voor zijn idee moest het dan wel een islamitische begrafenis zijn, maar ja, wat is dat dan? Hij wist het zelf ook niet helemaal. Ik wilde daar respectvol mee omgaan. Ik had bijvoorbeeld geen idee wat ik aan moest, Mohamed ook niet, dus ging hij dat navragen bij zijn moeder en nicht. Toch allemaal een jellaba (traditioneel Marokkaans kledingstuk, red.) aan, dus die hebben wij toen uit de kast gehaald, en de vrouwen hoofddoeken om.
‘De begrafenis wilde ik respectvol doen, volgens de islamitische regels, zoals het hoort. Maar er komt dan toch ‘zo’n’ moment. Hind wilde het bloemstuk op het graf zetten en de imam hield dat tegen. Ik keek naar Mohamed. Hij stond op en zei: ‘Maar ik ben hier de vader, hè? Dus ik begraaf mijn kind.’ Dat vond ik wel een heel belangrijk moment.
‘De mooie dingen van die twee werelden, dat is voor mij ook de essentie van het boek’
‘In het klein vond ik het ook heel mooi dat, in de ochtend van de uitvaart, Ilias’ nichtje zei dat ze nog nooit een Nederlandse begrafenis had meegemaakt en dit zo’n mooi eerbetoon vond, met allerlei foto’s. Dat vond ik weer heel mooi. ’Nou’, dacht ik, ‘ik heb haar iets laten zien van een voor haar andere wereld, wat voor meer begrip zorgt.’
‘Andersom gold het ook: mijn vriendin die in de moskee was, met al die vrouwen. Iedereen was heel warm en hartelijk, en al dat bezoek kwam de hele tijd. Mijn vriendin kende die gebruiken ook niet, maar was daar heel erg van onder de indruk: van de warmte, de liefde en de betrokkenheid die ze daar voelde.
‘Dat zijn maar twee mensen, maar die heb ik toch iets laten zien van een wereld die ze niet kennen en de waarde daarvan. De mooie dingen van die twee werelden, dat is voor mij ook de essentie van het boek.’
Stel dat Ilias nog in leven zou zijn. Hoe zou zijn leven er nu uitzien?
’Ja, daar fantaseer ik natuurlijk over, hè? Hoe hij eruit zou zien en welke rol hij in huis zou hebben. Als je twaalf bent, ga je voor mijn gevoel ook een soort nieuwe fase in je leven in. En bij Ilias had ik altijd een beetje een bang of ongerust gevoel, dat er iets zou gebeuren. Ik herinner me ook heel goed een moment dat we naar bed gingen en ik tegen Mohamed uitsprak: ‘Ik ben soms zo bang dat er iets met hem gebeurt.’
‘Ik was altijd een beetje bang voor drugs en alcohol. Dat hij ergens verslaafd aan zou raken, of daar te veel de grenzen over zou gaan. Mohamed was sowieso altijd bang voor alles. Toch ben ik ook wel iemand die altijd heel veel vertrouwen heeft. Ik denk dat het uiteindelijk wel goed was gekomen met Ilias, omdat hij ook Younes echt als zijn voorbeeld zag. En Younes is gewoon een hele lieve, zachte jongen, die wel iets van zijn leven wil maken. Niet per se keihard werken, maar wel gewoon leuk werk hebben. En een beetje genieten en reizen.
‘Ilias zou zijn studie misschien al bijna af hebben, een hbo-opleiding. Zijn laatste plan was een eigen zaak, hij was heel ondernemend. Ik denk dat hij ook echt wel de wereld over zou gaan reizen – met Younes, hè? Ook zei Ilias: ‘Papa, ik koop een busje en dan gaan we door Marokko heen reizen.’ Daar liggen toch zijn roots.
Beeld: Petra Jongerius
‘Iemand heeft ooit tegen mij gezegd dat Ilias op een zekere manier een soort verbinder was. Hij stond altijd in groepjes en bracht kinderen samen. Rondom hem vormden ze dan een groepje. Dat vind ik zelf ook wel een mooie gedachte.
‘En hoe hij eruit zou zien? Ja, ik probeer mij dat gezicht voor te stellen, en dan wat ouder. Ik weet het niet. Ik denk dat het gewoon een hele mooie jongen zou zijn, dat veel meisjes aan de deur zouden komen. Ik denk wel dat hij populair zou zijn, een gangmaker op feestjes!’
Terwijl vanuit Nederland en andere westerse landen harde kritiek klinkt op Qatar, zijn er ook social mediagebruikers die juist de ‘racistische’, ‘islamofobe’ en ‘oriëntalistische’ berichtgeving over Qatar hekelen. Dit meldt nieuwssiteMiddle East Eye.
Een Twittergebruiker reageert lachend als een Britse journalist meldt in Qatar te zijn uitgescholden omdat ze met haar partner hand in hand liep.
Weer een andere gebruiker hekelt een interviewer van het Britse Talk TV, die aan een Conservatief politicus in Engeland vraagt hoeveel respect men moet hebben voor de ‘gruwelcultuur’ in Qatar.
Anderen reageren verbaasd wanneer het Britse nieuwsblad the Times schrijft dat Qatari’s ‘niet gewend’ zijn om vrouwen in ‘westerse’ kleding te zien (foto). Deze tekst is inmiddels aangepast, aldus Middle East Eye.
Eerder al zei de Zwitserse FIFA-baas Gianni Infantino dat het Westen hypocriet is met alle kritiek op Qatar, omdat westerlingen zelf ook al drieduizend jaar gruwelijkheden begaan.
Onze site gebruikt cookies en vergelijkbare technologieën onder andere om u een optimale gebruikerservaring te bieden. Ook kunnen we hierdoor het gedrag van bezoekers vastleggen en analyseren en daardoor onze website verbeteren.
Deze website gebruikt cookies om uw gebruikservaring op deze website te verbeteren. Van deze cookies worden cookies aangemerkt als "Noodzakelijk" in uw browser bewaard, deze cookies zijn essentieel voor het functioneren van de website. Bijvoorbeeld het opslaan van uw keuze of u wel of geen cookies wilt hebben. Wij maken ook gebruik van cookies van derde partijen die ons helpen met het analyseren en begrijpen van de gebruik van deze website door u. Deze cookies worden alleen gebruikt als u daar toestemming toe geeft. U heeft ook de mogelijkheid om uzelf uit te sluiten voor deze cookies. Dit zal echter effect hebben op uw gebruikerservaring.
Noodzakelijke cookies zijn absoluut nodig voor het functioneren van de website. De cookies in deze categorie zorgen alleen voor de veiligheid en het functioneren van deze website . Deze cookies bewaren geen persoonlijke gegevens
Deze cookies zijn niet strict noodzakelijk, maar ze helpen de Kanttekening een beter beeld te krijgen van de gebruikers die langskomen en ons aan te passen aan de behoeftes van onze lezers. Hiervoor gebruiken wij tracking cookies. Bij het embedden van elementen vanuit andere websites zullen er door deze sites ook cookies worden gebruikt.
