Een opmerkelijke nieuwe naam in het kamp van de uiterst rechtse Franse presidentskandidaat Éric Zemmour: Marion Maréchal. Zij is de kleindochter van de extreemrechtse politicus Jean-Marie Le Pen en het nichtje van Marine le Pen, de leider van de radicaal-rechtse partij Rassemblement National.

Maréchal (32) was al jong parlementariër voor Le Pens partij, van 2012 tot 2017, maar is inmiddels geen lid meer. Ze stond een andere partijkoers voor dan haar tante: Maréchal is conservatiever in sociaal-culturele kwesties als het homohuwelijk en economisch liberaler. Ze zal zondag speechen op een van de verkiezingsrally’s van Zemmour, melden ingewijden.

Zemmour, net als Le Pen een felle criticus van de islam, werd onlangs nog veroordeeld tot een boete van 10.000 euro vanwege aanzetten tot rassenhaat. Maar zelfs voor Marine le Pen is Éric Zemmour te radicaal, zei ze eerder dit jaar.

Zemmour zei onlangs dat hij niet wilde dat Oekraïense vluchtelingen zouden worden opgevangen door Frankrijk, ‘dat al overspoeld wordt door immigratie’. Le Pen bekritiseerde zijn standpunt als te extreem en zei dat Frankrijk geheel ‘solidair’ moet zijn met Oekraïne, een ‘Europees land dat wordt gebombardeerd’.

Eerder dit jaar liepen ook twee Europarlementariers van Rassemblement National over naar Zemmour. Hetzelfde geldt voor parlementslid Guillaume Peltier, nummer twee van de conservatieve partij Les Républicains.

Zemmour zou in staat zijn om alle rechtse kiezers samen te brengen, beargumenteerde Peltier. Toch staat op dit moment Zemmour (14 procent) in de opiniepeilingen achter Le Pen (17 procent), die op haar beurt ver achter zittend president Emmanuel Macron (28 procent) staat.

Gisteren maakte Macron bekend daadwerkelijk mee te doen aan de presidentsverkiezingen, waarvan de eerste ronde gepland staat op 10 april. Twee weken later zal Macron het in de tweede en beslissende ronde moeten opnemen tegen, zoals het er nu naar uitziet, Le Pen.

De kritische Marokkaanse journalist Omar Radi (35) is ook in hoger beroep veroordeeld tot zes jaar celstraf. Het Marokkaanse Openbaar Ministerie had in hoger beroep gevraagd om zijn gevangenisstraf te verhogen van zes tot tien jaar.

Eerder dit jaar werd Radi veroordeeld tot zes jaar gevangenisstraf. Tot een hogere straf komt het dus niet, maar ook blijft de rechtbank van mening dat de verslaggever, bekend om zijn kritische houding tegenover het Marokkaanse regime, schuldig is aan spionage en verkrachting.

Volgens de officier van justitie ontmoette Radi Nederlandse diplomatieke vertegenwoordigers – door het OM voorgesteld als ‘inlichtingsfunctionarissen’-, wat in zijn ogen ‘de schuld bewijst’ van de journalist. Ook zou Radi als spion informatie hebben verstrekt aan twee Britse economische adviesbureaus.

Radi ontkende deze beschuldigingen, evenals de Nederlandse regering: ‘Het kabinet verwerpt de beschuldigingen met betrekking tot spionage en deze boodschap is direct hoog ambtelijk overgebracht aan de Marokkaanse ambassadeur in Den Haag’, schreef toenmalig minister van Buitenlandse Zaken Ben Knapen oktober vorig jaar aan de Tweede Kamer.

Radi werd ook beschuldigd van spionage voor Polisario, de beweging die strijd voor een vrije Westelijke Sahara. Dit ‘spionage’-onderzoek werd in2020 geopend, nadat Amnesty International beweerde dat de telefoon van Radi door Marokko was gehackt.

Radi werd tevens van verkrachting beschuldigd. Een oud-collega beweerde, tijdens een hoorzitting achter gesloten deuren, dat ze door Radi was verkracht. Radi ontkent deze beschuldiging en zegt dat de vrouw instemde.

De Marokkaanse autoriteiten houden vol dat de aanklachten tegen Radi niets te maken hebben met zijn journalistieke werk, maar hier denken mensenrechtenorganisaties anders over.

Marokko pakt kritische journalisten keihard aan vanwege ‘zedendelicten’. Zo werd in 2019 journaliste Hajar Raissouni opgepakt voor ‘buitenechtelijke seks’ en abortus. Haar oom en journalist Soulaiman Raissouni zit in de cel vanwege ‘aanranding’, hetzelfde geldt voor journalist Taoufik Bouachrine.

De Raissouni’s en Bouachrine waren verbonden aan de inmiddels ter ziele gegane krant Akhbar al Yaoum, die de Marokkaanse regering regelmatig bekritiseerde. Mensenrechtenorganisaties maakten keer op keer gehakt van de aantijgingen van de Marokkaanse overheid.

Marokko staat op plek 136 van 180 in de World Press Freedom Index van de internationale perswaakhond Reporters Without Borders.

Utrechtse moslims kunnen het best op Denk stemmen. Althans, dat beweert een lokale stemwijzer die speciaal is opgezet voor moslims. De PvdA in de Domstad spreekt van misleiding, schrijft AD Utrecht.

Het stemwijzer-overzicht (foto) zet op een rij hoe Denk, GroenLinks, D66 en PvdA over bepaalde onderwerpen zouden denken die raken aan moslims en de wijk Overvecht, waar veel moslims wonen.

Op alle punten, zoals ‘geen haatdemonstraties voor moskeeën’ en ‘gratis parkeren op islamitische feestdagen’, scoort Denk ‘positief’, terwijl de andere partijen ver achterblijven.

PvdA-lijsttrekker Van der Zweth noemt de stemwijzer op Twitter ‘politiek op zijn allersneust’. Zo doet de stemwijzer volgens hem lijken alsof de PvdA zich heeft verzet tegen de komst van een islamitische begraafplaats, maar is dat helemaal niet waar.

‘Afgelopen periode hebben wij als PvdA, GroenLinks en Denk Utrecht er alles aan gedaan om een islamitische begraafplaats voor elkaar te krijgen. En dat is gelukt! En Denk zet ons vervolgens weg alsof we altijd tegen waren.’

De PvdA is, anders dan de stemwijzer doet lijken, ook tegen ‘intimiderende demonstraties bij moskeeën’, twittert Van der Zweth. ‘Maar dat kwam natuurlijk niet handig uit.’

Volgens Denk komt de stemwijzer niet vanuit de partij zelf, maar wel van ‘iemand uit onze kring’.

Turkije is, hoe cru het ook mag klinken, tot nu de de grootste ‘winnaar’ van de oorlog in Oekraïne. Dit schrijft de Amerikaanse academicus en Midden-Oostenexpert Louis Fishman (Brooklyn College) in de Israëlische krant Haaretz.

De reden: het lukt de Turkse president Erdogan namelijk vooralsnog de banden met zowel Oekraïne, Moskou én de NAVO-bondgenoten warm te houden. Een lastige balanceeract, aldus Fishman.

Erdogan heeft de Russische agressie verschillende malen veroordeeld en is voorstander van de soevereiniteit van Oekraïne, in lijn met de NAVO-bondgenoten, maar wat betreft economische sancties doet Turkije niet mee met het Westen. Terwijl Rusland lukrake bombardementen uitvoert op de burgers van Charkov en Kiev, heeft Erdogan nogmaals benadrukt dat Turkije de banden met Rusland en Oekraïne niet zal verbreken.

‘Voor nu, in de strijd tegen Poetins oorlog, heeft de Turkse balanceeract de impliciete goedkeuring van de Amerikaans-Europese coalitie. Turkije is een strategische bemiddelaar met Rusland en tegelijkertijd is deze crisis voor Turkije de beste kans tot nu toe om de betrekkingen met de VS en Europa te verbeteren’, aldus Fishman.

De huidige crisis komt dus als geroepen voor een Turkije dat steeds meer geïsoleerd was geraakt, volgens de professor. Hij denkt wel dat het voor Turkije moeilijker zal worden om ‘de derde weg’ te bewandelen, zolang het conflict langer voortsleept.

De steun van Erdogan aan de Oekraïense strijd voor vrijheid is volgens Fishman overigens ironisch. Thuis onderdrukt Turkije de oppositie en politieke dissidenten en treedt Erdogan juist als een soort Poetin op. Fishman waarschuwt dan ook een voor een al te innige toenadering vanuit het Westen naar Turkije. Die zou alleen mogen plaatsvinden als ook de onderdrukking in Turkije stopt, vindt hij.

Het extreemrechtse Azovbataljon vecht ook mee met Oekraïne tegen de Russen. Dat meldt de Oekraïense onderzoeksjournalist Oleksiy Kuzmenko, die verbonden is aan het internationale onderzoeksjournalistieke platform Bellingcat.

Het Azovbataljon is een vrijwilligerslegioen waarvan de leden – geschat op negenhonderd –Oekraïense ultranationalisten zijn. Ze worden ervan beschuldigd worden nazistische en wit-supremacistische ideeën aan te hangen.

De rol van het Azov-bataljon wordt al tijdenlang uitvergroot door Poetin en consorten, die zeggen Oekraïne te willen ‘denazificeren’. Toch speelt het Azovbataljon wel degelijk een rol, zegt Kuzmenko tegen het Amerikaanse tijdschrift Newsweek.

Volgens Kuzmenko is de Azovbeweging betrokken bij de strijd tegen Rusland in een aantal Oekraïense steden, waaronder Kiev en Charkov. Ze spelen volgens de onderzoeksjournalist zelfs een belangrijke rol in de verdediging van de havenstad Marioepol.

Terwijl Oekraïense ambassades over de hele wereld mensen oproepen om mee te vechten voor Oekraïne, heeft het Azovbataljon buitenlandse vrijwilligers ook opgeroepen om mee te doen.

De leider van de Azovbeweging leverde onlangs kritiek op de Oekraïense president Volodymyr Zelensky, omdat die onderhandelingen aanging met Rusland.

Volgens Kuzmenko streeft Oekraïens extreemrechts een eigen visie op Oekraïne na, dat veel anders is dan wat de Oekraïense president Zelensky voor ogen heeft, ‘maar ze strijden nu duidelijk dezelfde strijd’.

Mensenrechtenorganisatie Amnesty International roept de internationale gemeenschap op snel actie te ondernemen tegen de dreigende executie van zeven Koerdisch-Iraanse gevangenen. Dit schrijft de Koerdische nieuwssite Rudaw.

De Koerdische mannen zitten al twaalf jaar vast in een gevangenis vlakbij Teheran. Ze worden ervan verdacht te behoren tot een soennitisch-salafistische groepering die het overwegend sjiitische Iran zou willen ondermijnen. Leden van de Azerbeidjaanse en Koerdische minderheid worden in Iran vaker hard gestraft voor ‘ondermijning’.

Hun doodvonnis zou ‘oneerlijk’ zijn, onder meer vanwege schuldbekentenissen na martelingen. ‘Ik heb de meest ernstige fysieke en mentale marteling ondergaan gedurende mijn detentie’, schreef een van de Koerdische gevangen in een brief.

Amnesty roept de Iraanse rechtbank op om de doodvonnissen te vernietigen, het martelen te stoppen en een eerlijk proces op te starten.

Iran behoort tot een van de landen waar het vaakst de doodstraf wordt voltrokken. Vorig jaar is de Koerdische politieke gevangene Heidari Ghorbani in het geheim geëxecuteerd. In 2020 hebben naar schatting 230 mensen de doodstraf in Iran gekregen, aldus Rudaw.

Het Marokkaanse Openbaar Ministerie heeft in hoger beroep gevraagd om de gevangenisstraf van de kritische journalist Omar Radi (35) te verhogen tot tien jaar.

Eerder dit jaar werd Radi veroordeeld tot zes jaar gevangenisstraf. De 35-jarige verslaggever, bekend om zijn kritische houding tegenover het Marokkaanse regime, wordt beschuldigd van spionage en verkrachting.

Volgens de officier van justitie ontmoette Radi Nederlandse diplomatieke vertegenwoordigers – door het OM voorgesteld als ‘inlichtingsfunctionarissen’-, wat in zijn ogen ‘de schuld bewijst’ van de journalist. Ook zou Radi als spion informatie hebben verstrekt aan twee Britse economische adviesbureaus.

Radi ontkent deze beschuldigingen, evenals de Nederlandse regering: ‘Het kabinet verwerpt de beschuldigingen met betrekking tot spionage en deze boodschap is direct hoog ambtelijk overgebracht aan de Marokkaanse ambassadeur in Den Haag’, schreef toenmalig minister van Buitenlandse Zaken Ben Knapen oktober vorig jaar aan de Tweede Kamer.

Radi wordt ook beschuldigd van spionage voor Polisario, de beweging die strijd voor een vrije Westelijke Sahara. Dit ‘spionage’-onderzoek werd in2020 geopend, nadat Amnesty International beweerde dat de telefoon van Radi door Marokko was gehackt.

Radi wordt tevens van verkrachting beschuldigd. Een oud-collega beweerde, tijdens een hoorzitting achter gesloten deuren, dat ze door Radi was verkracht. Radi ontkent deze beschuldiging en zegt dat de vrouw instemde.

De Marokkaanse autoriteiten houden vol dat de aanklachten tegen Radi niets te maken hebben met zijn journalistieke werk, maar hier denken mensenrechtenorganisaties anders over.

Het hoogste gerechtshof van Frankrijk heeft een verbod op het dragen van de hijab en andere religieuze symbolen in rechtszalen door advocaten bekrachtigd. De dertigjarige islamitische advocate Sarah Asmeta, die in de rechtszaal van Lille graag een hijab wilde dragen, trok aan het kortste eind.

In zijn uitspraak noemde het Hof van Cassatie het verbod ‘noodzakelijk en passend, enerzijds om de onafhankelijkheid van de advocaat te beschermen en anderzijds om het recht op een eerlijk proces te garanderen.’ Het verbieden van het dragen van religieuze symbolen beschouwt het hof niet als discriminatie.

Asmeta zegt geschokt en teleurgesteld zijn door deze uitspraak. ‘Mijn cliënten zijn geen kinderen’, zei ze tegen het internationale persbureau Reuters. ‘Als ze mij als hun advocaat kiezen, met mijn sluier, dan is het hun keuze.’

Er is geen wet die expliciet stelt dat advocaten geen hijab mogen dragen in de rechtszaal. Wel zijn religieuze symbolen en kleding verboden voor ambtenaren in Frankrijk, vanwege de laïcité, de strenge scheiding tussen kerk en staat. Asmeta zegt dat ze overweegt haar zaak voor het Europees Hof voor de Rechten van de Mens te brengen.