Twee voorname Palestijnse activisten en een journalist van de Arabische nieuwszender al Jazeera zijn weer op vrije voeten, nadat ze afgelopen weekend waren gearresteerd door de Israëlische politie in Oost-Jeruzalem.
Reden van hun arrestatie was hun campagne om uithuiszettingen van Palestijnen in de bezette wijk Sheikh Jarrah in Oost-Jeruzalem te stoppen. De beschietingen tussen Israël en Gaza zijn dan wel afgelopen, maar de gespannen situatie in Oost-Jeruzalem, waar het allemaal mee begon, duurt nog steeds onverminderd voort.
De twee noemen hun arrestatie een intimidatietactiek van de Israëlische politie. ‘We zijn niet bang, we zijn niet geïntimideerd, we zullen ons blijven uitspreken tegen al deze onrechtvaardigheden en we zullen onze huizen blijven beschermen’, zei El Kurd na zijn vrijlating gisteren.
Zijn zus beaamde dit. ‘Wat ze ook doen om ons te terroriseren en bang te maken, geen enkel aantal arrestaties zal ons afschrikken. We zullen in onze huizen blijven en we zullen doorgaan met het verdedigen van ons land, waar we zijn geboren en getogen.’
De Arabische journalist Givara Budeiri, die verslag deed van een demonstratie in Sheikh Jarrah, belandde na haar arrestatie in het ziekenhuis. Israëlische troepen hadden haar linkerhand gebroken toen ze afgelopen zaterdag werd opgepakt. Ook vernietigde de Israëlische politie apparatuur van haar cameraman.
Budeiri werkt sinds 2000 als journalist voor al Jazeera. Ze droeg een kogelvrij vest met de opdruk ‘pers’ toen ze werd gearresteerd en had een Israëlische perskaart bij zich. ‘We zullen jou je mond laten houden’, zou een politieagent volgens haar hebben gezegd.
Vlogger Shashi Roopram heeft aangifte gedaan van racistische discriminatie. Hij is onder meer voor het beledigende ‘koelie’ uitgemaakt.
Op het rechtse YouTube-kanaal UP! Networkhekelde Roopram de selectieve verontwaardiging waar pro-Palestina-ijveraars zich volgens hem schuldig aan maken. Dat de Palestijnen voor veel emotie zorgen komt volgens Roopram door het westerse en Joodse Israël. Saoedi-Arabië bijvoorbeeld, dat Jemen bombardeert, zou onder linkse mensen en moslims helemaal niet voor commotie zorgen.
Naar aanleiding van deze kritiek wordt Roopram op social media uitgescholden. Zo noemen pro-Palestijnse gebruikers hem bijvoorbeeld ‘donkerwitte mongool’ en ‘koelie’.
Koelies waren in de negentiende eeuw ongeschoolde arbeiders, vaak sjouwers, uit Azië. De term wordt in het Nederlands specifiek gebruikt voor koloniale ongeschoolde contractarbeiders uit India, uit de tijd na de slavernij. Het woord heeft een negatieve connotatie. Koelies zijn een soort slaven, dienaren van witte mensen.
Ook wordt Roopram aangevallen op zijn hindoestaanse identiteit, met beledigingen als: ‘Ga lekker koeienpoep smeren over je lichaam tegen corona ofzo.’
Roopram voelt zich in zijn aangifte gesterkt door de zaak die journaliste Clarice Gargard tegen haar online belagers had aangespannen. Zij werd, omdat ze een tegenstander is van Zwarte Piet, op social media op een racistische manier bejegend, uitgescholden en bedreigd. Haar belagers kregen eind vorig jaar van de rechter taakstraffen opgelegd.
Door de recente spanningen in en rond Israël staan ook tegenstellingen in Nederland op scherp. Voor zover bekend is er geen piek in de meldingen van moslimhaat, wel wat betreft antisemitisme.
Het aantal meldingen van antisemitisme nam in 2021 tot nu toe met ruim veertig procent toe vergeleken met 2020, vertelt Anton Vrieler van het Centrum Informatie en Documentatie Israël (CIDI), dat meldingen van antisemitisme bijhoudt. ‘Die stijging is bijna helemaal te wijten aan de meldingen sinds het oplaaien van het conflict tussen Israël en Hamas.’ Een dag voor het staakt-het-vuren meldde het CIDI er al tientallen te hebben gekregen.
Denk aan woordenwisselingen als scheldpartijen op straat, discriminerende opmerkingen op school of op het werk. Of digitale privéberichten, waaronder teksten die als bedreiging worden opgevat. Volgens Vrieler gingen daarnaast sommige pro-Palestijnse demonstraties gepaard met antisemitische uitingen tegen Joden als groep.
‘In Amsterdam waren er demonstranten die een Taliban-vlag droegen en opriepen om Israël te vervangen door een islamitisch kalifaat. En via een megafoon klonk tijdens de demonstraties in Amsterdam en Utrecht de Arabische leus (‘Khaybar’, red.) waarin Joden worden gewaarschuwd dat een slachting van hun volk zich zal herhalen.’ Dit is een herinnering aan de slag bij Khaybar in 629, waar alle mannelijke leden van een Joodse stam in Medina werden uitgemoord na een verloren slag tegen het leger van Mohammed.
Ook registreert het CIDI pesterijen van kinderen in en rond scholen, zoals twee jongens rond de tien à elf jaar die na het weekend van de grote pro-Palestinademonstraties ineens werden gepest en antisemitisch werden uitgescholden. In beide gevallen hebben de pesters de omgeving aangespoord om zich ook tegen deze Joodse kinderen te keren – deels met succes, zegt Vrieler.
‘Israël is de duivel’, kreeg een kind te horen als reden dat hij niet geduld werd op een speelplaats. De daders wisten van zijn Joodse afkomst. Het kind werd na een week te angstig om nog naar school te gaan. ‘Dit laat zien dat scholen, ondanks de druk waaronder zij staan, snel en adequaat moeten kunnen optreden tegen dergelijke dynamieken.’
Vrieler denkt dat de voorvallen die hij registreert slechts het topje van de ijsberg zijn. ‘Uit onderzoek blijkt dat het werkelijke aantal incidenten veel hoger ligt dan het aantal gemelde incidenten. Er heerst echter een gevoel dat je niet moet klagen, dat je zeurderig bent als je een melding doet, of zelfs dat antisemitisme er nu eenmaal bij hoort.’ Hij benadrukt ook dat het merendeel van de online retoriek simpelweg teveel is om bij te houden. Wel ziet hij dat online antisemitisme sinds de beschietingen een vlucht heeft genomen.
‘Mensen die op social media een Joodse of Israëlische affiniteit uiten kregen een stortvloed aan antisemitische boodschappen en commentaren over zich heen. Vooral de associatie met Adolf Hitler, de Holocaust en vergassing komen veel voor. Het gaat om opmerkingen zoals ‘Hitler had zijn werk af moeten maken’ of ‘Wat jullie doen is erger dan Hitler’.’
Ook de aard en toon van veel berichten kunnen als bedreiging gelezen worden, zegt Vrielier. ‘Zulke internetintimidatie is niet nieuw, maar het lijkt nu een stuk grimmiger en omvangrijker dan voorheen’, zegt Vrieler.
Volgens Vrieler kregen Joden in Nederland tijdens de laatste Israëlisch-Palestijnse beschietingen vaak met uitsluiting te maken, ook door bekenden, puur vanwege iemands ‘affiniteit’ met Israël en los van diens politieke kleur. Hij garandeert dat bij alle meldingen is nagetrokken of het doelwit van de uitsluiting of scheldpartij niet zelf heeft geprovoceerd.
‘Antisemitisme en racisme mogen niet getolereerd worden, ongeacht iemands standpunt over Israël’
CIDI hanteert de antisemitismedefinitie van de International Holocaust Remembrance Alliance (IHRA). Dat is bewust om politisering van het begrip tegen te gaan, stelt Vrieler. Maar critici vinden dat IHRA te veel een koppeling maakt tussen Israëlkritiek en Jodenhaat. Kritiek dat het bestaan van Israël zou ingegeven door racistische overwegingen merkt IHRA bijvoorbeeld aan als antisemitisme, evenals het collectief aanspreken van Joden op het beleid van Israël of het vergelijken van nazi-Duitsland met Israël.
Volgens Abdou Menebhi, voorzitter van het Euro-Mediterraans Centrum Migratie & Ontwikkeling (EMCEMO), ziet het CIDI iedereen die tegen Israël is al als antisemiet. ‘En dat is niet waar’, stelt hij resoluut. Onder EMCEMO valt ook Stop Islamofobie, een organisatie die meldingen van moslimhaat bijhoudt. Menebhi ziet de laatste maanden geen piek in het aantal meldingen van moslimhaat. Hij signaleert wel iets anders: ‘Het CIDI staat onvoorwaardelijk achter Israël. Volgens mij zorgt dit voor spanningen.’
CIDI-medewerker Vrieler verwerpt de stelling dat iedereen die tegen Israël is volgens zijn organisatie een antisemiet zou zijn. ‘Dat is onzin. Een vooroordeel. Ik nodig Menebhi uit om onze website en onze nieuwsbrieven eens goed te lezen, zodat hij weet wat onze echte mening is.’
Het CIDI neemt een onafhankelijk standpunt in en is als het moet ook kritisch op de Israëlische regering, aldus Vrieler. Zo is het CIDI voor een tweestatenoplossing en tegen de bouw van nederzettingen door Israël in de Westelijke Jordaanoever.
‘Wij vinden dat Israël het recht heeft om in vrede en veiligheid te bestaan. Dat recht wordt opvallend vaak en makkelijk ontkend. Het CIDI is tegen het in twijfel trekken van dit bestaansrecht.’
Het is problematisch om te suggereren dat een standpunt over Israël antisemitisme mag veroorzaken, redeneert hij. ‘Antisemitisme en racisme mogen niet getolereerd worden, ongeacht iemands standpunt over Israël.’ In tegenstelling tot Menebhi denkt Vrieler dan ook niet dat de standpunten van het CIDI voor extra spanningen zorgen.
Toch kan wat Menebhi betreft het wel CIDI een voorbeeld nemen aan een andere Joodse organisatie: Een Ander Joods Geluid. ‘Zij zijn wél solidair met de slachtoffers en nemen een standpunt in tegen Israël’, zegt hij. ‘Ze hebben ook gesproken tijdens de manifestatie tegen de Israëlische apartheid. Een Ander Joods Geluid durft wél kritiek te leveren.’
Menebhi ziet het klimaat binnen Nederland veranderen. ‘Moslims zouden terrorisme steunen, werd er vroeger gezegd. Dat hoor je nu minder. Steeds meer mensen nemen tegenwoordig een open houding aan tegenover Israël en de Palestijnen. Ze zien dat het gaat om ongelijke machtsverhoudingen. Hoewel de Nederlandse regering en de meeste media nog steeds achter het ‘recht op zelfverdediging’ van Israël staan, kantelt de publieke opinie. Ook in de Verenigde Staten slaat het publiek aan het twijfelen.’
Sinds enkele maanden kruisen twee zwarte Franse vrouwen de degens over racisme: Rokhaya Diallo (foto, links) en Rachel Khan (foto, rechts). Wat is het beste antwoord op racisme? Wokeness of republikeins universalisme?
Diallo is dé spreekbuis in Frankrijk van radicaal-linkse ‘woke’-ideeën. Ze is sterk beïnvloed door de discussies over racisme en intersectioneel feminisme die in Amerika worden gevoerd. Sinds kort heeft Diallo concurrentie van voormalig topatleet Rachel Khan, auteur van het boek Racée dat in maart verscheen.
Hierin schrijft Khan, zelf van islamitisch-Ghanese en joods-Poolse achtergrond, dat Diallo zwarte mensen als slachtoffer neerzet. Daarnaast zouden de begrippen die Diallo gebruikt (‘intersectionaliteit, ‘racialisering’) enkel haat teweegbrengen. Ze noemt Diallo een ‘pyromaan die de wereld simplificeert en een door ras geobsedeerde jeugd hersenspoelt’, een ‘ondernemer in slachtofferschap’ die rechtvaardigheid predikt maar verdeeldheid zaait – en daar nog op kickt ook.
De Franse pers, die in een lange traditie van het Verlichtingsuniversalisme – dat nadruk legt op het individu – staat en kritisch is tegenover ’identiteitspolitiek’ zoals van Diallo, omarmt Khan. Zij hebben volgens het Afrikaanse medium the Africa Report Khan de perfecte republikeinse muze gevonden tegen racisme.
Eind maart gingen beide vrouwen met elkaar in debat op de Franse nieuwszender LCI. Voor Diallo de perfecte gelegenheid om te benadrukken dat Khan haar dan wel een obsessie met ras kan verwijten, maar dat het de maatschappij is die oordeelt op basis van ras.
Diallo: ‘We worden niet racistisch geboren. Geracialiseerd zijn is juist het hebben van een specifieke raciale conditie in een bepaalde geografische context.’
Half april liepen de spanningen opnieuw op nadat Khan verscheen op CNews, een andere Franse tv-zender. De presentator beschreef de actrice als ‘intelligent’ en ‘welwillend’. Hij zei dat hij niet begreep ‘waarom anderen kwaadaardig, jaloers en gewelddadig zijn’.
Een Twitter-gebruiker schreef dat Praud eigenlijk zei: ‘Je bent niet zoals Rokhaya Diallo (…) en daar hou ik van.’ Waarop Diallo koelbloedig antwoordde: ‘Zolang we hun ego strelen en lof zingen over Frankrijk, houden ze van ons.’
Ze voegde aan haar bericht een afbeelding toe van een oude racistische advertentie voor bananen, met de suggestie dat Khan een ‘huisneger’ is – een concept geïntroduceerd door Malcolm X om mensen van kleur aan te duiden die hun best doen gewaardeerd te worden onder een wit publiek.
Deze reactie riep veel verontwaardiging op. ‘Gestoken als een wesp, jaloers als een oude diva, gewelddadig als een ontheemd kind, heeft Diallo zojuist haar eigen glazen ingegooid door’ vond de Franse filosoof Raphaël Enthoven op Twitter.
Diallo liet zich hierdoor niet van streek brengen. ‘Om bepaalde tv-platforms te behagen kan men zich beter onthouden van kritiek op Frankrijk of het aan de kaak stellen van racisme’, observeerde Diallo. Ze hekelt de ‘gladde en volgzame opstelling’ van Khan, die volgens haar wijst op ‘koloniaal paternalisme’. Andere twitteraars wezen op teksten van Khan uit het verleden, waaruit blijkt dat de universalistische antiraciste tegenwoordig ideeën bestrijdt die ze vroeger zelf aanhing.
Palestijnen op de bezette Westbank en in Gaza zijn sceptisch over de nieuwe coalitie in Israël, bericht de Arabische nieuwszender al Jazeera. De gedoodverfde opvolger van Benjamin Netanyahu, Naftali Bennett, zal waarschijnlijk dezelfde zionistische agenda nastreven.
De 49-jarige Bennett (foto) was hoofd van Israëls belangrijkste kolonistenorganisatie op de Westbank. Hij was vroeger een bondgenoot van Netanyahu, maar steunt nu de oppositie tegen de Israëlische premier.
Volgens de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie (PLO) is Bennett niet minder extreem dan Netanyahu. Bennett was een groot voorstander van de annexatie van delen van de Westbank, het gebied dat Israël in 1967 veroverde en bezette. Tegenwoordig lijkt hij een meer gematigde koers te zijn ingeslagen en voorstander te zijn van de status quo.
Hamas, dat op de Gazastrook de scepter zwaait, zegt dat het geen verschil maakt wie in Israël regeert. ‘Palestijnen hebben door de geschiedenis heen tientallen Israëlische regeringen gezien, rechts, links, in het midden, zoals ze het noemen. Maar ze zijn allemaal vijandig geweest als het gaat om de rechten van ons Palestijnse volk, en ze hadden allemaal een vijandig beleid van expansionisme.’
Ook de Palestijns-nationalistische Balad-partij zegt dat het niet om de ‘persoonlijkheid’ van Netanyahu gaat, maar om het beleid dat Israël voert.
Eergisteren verklaarden de centrumpartij Yesh Atid en Bennett dat ze een deal hadden bereikt. Samen met een aantal andere partijen, waaronder linkse en zelfs een islamitische partij, hebben ze net genoeg zetels om de Likud-partij van Netanyahu uit een volgende regering te houden.
De Amerikaanse president Joe Biden zal op 14 juni in Brussel voor het eerst zijn Turkse collega Erdogan ontmoeten. Dit bericht de Arabische nieuwszender al Jazeera.
De relatie tussen de Verenigde Staten en Turkije is de laatste jaren ernstig bekoeld, onder andere vanwege de strijd in Syrië en de Turkse aanschaf van het Russische raketafweersysteem S-400.
De eerste keer dat Biden Erdogan opbelde was in april, drie maanden na zijn inauguratie, om de Turkse president te vertellen dat de VS de Armeense Genocide erkennen.
Ook tijdens de afgelopen beschietingen tussen Israël en Hamas werd hun relatie er niet beter op. Erdogan zei dat Biden ‘bloed aan zijn handen heeft’ omdat hij Israël steunt en noemde Israëli’s ‘moordenaars die kinderen van vijf of zes jaar doden’. Biden, op zijn beurt, veroordeelde deze ‘antisemitische uitspraken’ van zijn Turkse ambtsgenoot.
Biden en Erdogan zullen naar verwachting ‘het volledige scala van bilaterale en regionale kwesties bespreken’, aldus het Witte Huis.
In Brussel, waar dan een NAVO-top aan de gang is, zal Biden ‘herstel van onze bondgenootschappen benadrukken, de trans-Atlantische relatie nieuw leven inblazen en nauw samenwerken met onze bondgenoten en multilaterale partners om mondiale uitdagingen aan te pakken en Amerika’s belangen beter te beschermen.’
Biden zei vorig jaar dat hij het helemaal anders wilde doen dan president Donald Trump, die persoonlijk goed met de Turkse president kan opschieten. De presidentskandidaat vindt dat de Amerikanen actief de Turkse oppositie moeten steunen, zodat Erdogan op democratische wijze verslagen kan worden. De Turkse regering reageerde toentertijd boos op Bidens uitspraak.
In de nacht van woensdag op donderdag verwoestte een brand een islamitische supermarkt en halal slagerij in het Gelderse Wijchen. De politie gaat uit van brandstichting.
De brand brak iets voor twee uur ’s nachts uit en werd ontdekt door de bewoonster van het appartement boven de winkel. Dankzij tussenkomst van de brandweer werd voorkomen dat de brand naar andere panden oversloeg, maar de schade aan de winkel is groot, meldt de Gelderlander.
Zes maanden geleden was Jehad al Ouwer, een statushouder uit Syrië, met zijn gezin de islamitische winkel Tayba Markt begonnen. Hij is kapot: ‘We werken hard, hadden alles mooi gemaakt. Ik weet niet wat we nu moeten’, zegt hij tegen de Gelderlander.
Mogelijk is de brand aangestoken, zegt Mohanad, de oudste zoon van Jehad. ‘Ik hoorde dat er mogelijk benzine naar binnen is gegooid. Het is ongelofelijk. We hebben geen idee waarom dit gebeurt.’
De politie gaat ook uit van brandstichting. Een ondernemer uit de buurt vertelt beelden te hebben gezien van een persoon die de achterkant van de winkel besmeurd heeft met witte verf. Het is niet duidelijk of dit verband houdt met de brand, maar de politie houdt daar wel rekening mee.
In tien jaar tijd is het aantal Brazilianen in Nederland verdubbeld, zegt het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS). Met een deel gaat het prima, maar velen zijn ongedocumenteerd en afhankelijk van voedselhulp.
Flávia Ramos Costa kwam achttien jaar geleden naar Nederland. Ze had het behoorlijk lastig, dus gelukkig vingen haar partner, schoonfamilie en nieuwe vrienden haar op. Toch bleef ze zich buitengesloten voelen, ondanks het feit dat ze hoger opgeleid was. Ze leerde Nederlands, ging aan de slag als maatschappelijk werker en richtte een paar jaar geleden Compasso Social op.
‘Eigenlijk is het een commercieel-sociaal bedrijf. Ik help Portugees sprekende mensen bij hun inburgering en integratie in Nederland’, vertelt ze. ‘Ze komen bij mij via onder andere mond-tot-mond-reclame, sociale media, welzijnsorganisaties en psychologiepraktijken.’
Volgens het CBS zijn er 33.000 Brazilianen in Nederland, het Braziliaanse consulaat schat dat het er drie keer zo veel kunnen zijn. Daar zitten ook Brazilianen met een dubbele nationaliteit tussen, die soms niet worden meegerekend. Vooral na de Tweede Wereldoorlog kwamen er veel Italianen, Portugezen en Duitsers naar Brazilië. Hun nabestaanden hebben vaak twee nationaliteiten.
‘Via een paspoort uit een EU-land kun je veel makkelijker naar Europa komen’, zegt Ramos Costa. ‘Deze immigranten worden in sommige gevallen geregistreerd als bijvoorbeeld Duitser, maar het zijn in feite geboren en getogen Brazilianen. Verder gaat het veelal om ongedocumenteerden.’
Dit geldt bijvoorbeeld voor Franciale* (28). Aan een procedure beginnen om haar verblijf legaal te maken, ziet ze niet zitten. Veel te complex en veel te weinig kans dat ze mag blijven, denkt ze.
Eigenlijk vindt ze het in Nederland – ze woont hier nu drie jaar – helemaal niet zo leuk, maar ze is gekomen om zich bij haar familie te voegen. Ze miste hen erg. ‘Ook al ben ik liever in Brazilië, mijn familie missen is erger dan in Nederland wonen én in dit land is het rustiger en veiliger.’
Flávia Ramos Costa, links (Beeld: Femke Berkhout)
Vooral de onrust en onzekerheid in Brazilië vormen een grote motivatie voor migranten om het land te verlaten. Het in Brazilië totaal uit de hand gelopen coronavirus draagt bij aan het toenemende aantal Braziliaanse migranten, maar dit is volgens Ramos Costa slechts het topje van de ijsberg, ook omdat het juist door het coronavirus lastiger is om naar Nederland te emigreren.
‘De afgelopen vijf jaar zijn veel kennismigranten naar Nederland gekomen, zoals IT’ers. Opleiding en motivatie zijn twee belangrijke schakels voor succes en geluk in het nieuwe land’, aldus Ramos Costa. Zij merkt dat hoogopgeleide kennismigranten uit Brazilië in een isolement raken als zij de Nederlandse taal niet spreken en geen baan hebben. ‘Door Nederlands te leren, kunnen ze dat opheffen.’
Veel Brazilianen die alleen naar het buitenland emigreren missen hun familie, gaat zij verder. ‘In de Braziliaanse cultuur staan familie en saamhorigheid centraal. Je kunt altijd op hen terugvallen. In Brazilië ben je constant in gezelschap van vrienden en familie. In combinatie met de koude winter kan het zonder hen heel zwaar zijn. Nederlands leren heeft mij geholpen om hier vrienden te maken, te werken en de Nederlandse cultuur te kennen. Dit gun ik mijn cliënten van harte.’
‘Bijna 90 procent van de Brazilianen die we helpen is ongedocumenteerd’
Ook Braziliaanse gezinnen die naar Nederland emigreren kunnen in een isolement raken en daardoor in de problemen komen. Dit viel de Braziliaans-Nederlandse Marlène Nascimento op. Samen met haar team richtte zij een voedselbank op voor de veelal ongedocumenteerde Brazilianen.
‘Ons project begon vijf jaar geleden met kleine ogenschijnlijk simpele dingen, zoals met mensen meegaan naar de dokter om te tolken’, vertelt zij. ‘Langzaam begon ons project te groeien en kwam er voedselhulp bij voor ongeveer dertig à veertig families. In maart 2020 kwam hier drastisch verandering in door de coronapandemie. Anno nu zijn er ongeveer negenhonderd Braziliaanse migranten in de problemen geraakt, voor zover wij weten.’
Zelf woont Nascimento elf jaar in Nederland. Ze werkt als accountant bij een groot Amerikaans bedrijf. Dit doet ze fulltime. De rest van haar tijd besteedt ze aan dit project.
‘Ik begin ’s ochtends vrij vroeg om tijd over te houden. Het is echt nodig. Bijna 90 procent van de Brazilianen die we helpen is ongedocumenteerd. Ze kunnen nergens op terugvallen en hebben sinds corona minder inkomsten, meestal omdat ze schoonmaakwerk doen. Op de adressen waar ze schoonmaakten waren ze niet meer welkom, omdat hun klanten bang waren met het virus besmet te worden. Daar staat tegenover dat ze vaak enorm hoge huren betalen.’
Ongedocumenteerden kunnen niet langs de gangbare weg huren. Verhuurders die een oogje dicht doen bij gebrek aan een verblijfsvergunning laten hun huurders flink betalen voor deze ‘service’. Huren van 1.600 euro of zelfs 2.000 euro per maand vormen geen uitzondering.
Nascimento: ‘Maar de grootste barrière is voor veel mensen de Nederlandse taal. Die is moeilijk. De meeste ongedocumenteerde Brazilianen spreken alleen Portugees en amper Engels. Bovendien gaan ze, zodra ze in Nederland zijn, ergens aan de slag om hun vaste lasten te kunnen betalen en hebben eigenlijk geen tijd om Nederlands te leren.’
Met haar project kan Nascimento en haar team tot vierhonderd voedselpakketten per week uitdelen aan hulpbehoevende Braziliaanse gezinnen en alleenstaanden. Ongeveer 80 procent van de families die zij met haar initiatief helpt is Braziliaans. De overige 20 procent bestaat uit Latino’s en Filippijnen.
Marlène Nascimento maakt voedselpakketten gereed voor Braziliaanse migranten (Beeld: Anne-Rose Hermer)
Er zijn mensen die elke week een hulppakket komen halen. Anderen komen eens in de twee weken. De pakketten bevatten standaard groente, fruit, vlees, brood, rijst, bonen, eieren, bloem en zwarte bonen.
‘Voor Brazilianen zijn zwarte bonen met rijst het nationale gerecht. Bij wat we zelf aanschaffen houden we daar rekening mee’, zegt Nascimento. ‘We hebben drie belangrijke sponsors: Het Rode Kruis, Human Aid Now en Hoop Voor Morgen – de voedselbank in Amsterdam Zuidoost. Via Het Rode Kruis ontvangen we cadeaukaarten van de Albert Heijn. De stichting Human Aid Now helpt ongedocumenteerden, en dankzij hen hebben we zwarte bonen, rijst, eieren en melk. De voedselbank schenkt ons voedsel waarvan de houdbaarheidsdatum nadert, zoals groenten en brood. De rest krijgen we van donateurs.’
Een van de mensen die voedselpakketten van Nascimento ontvangt is de Braziliaanse Marilda* (54). Zij woont al negentien jaar in Nederland. Hoewel ze nog steeds ongedocumenteerd is, is ze niet bang om uitgezet te worden. Ze doet immers niets fout. Door corona heeft zij minder inkomsten, waardoor ze de voedselhulp goed kan gebruiken.
‘Het helpt echt een heleboel. Ik moet 2.800 euro aan huur betalen. Daarom verhuur ik kamers, anders red ik het niet.’ Ze heeft meerdere redenen om in Nederland te blijven. Twee daarvan zijn de onveiligheid in Brazilië en het feit dat ze niet tegen de hitte kan.
‘De grootste barrière is voor veel mensen de Nederlandse taal. Die is moeilijk’
Omdat er in Brazilië geen oorlog aan de gang is, verklaart de Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND) het land als ‘veilig’. Brazilianen worden daarom vaak als economische vluchtelingen aangemerkt. Volgens Nascimento klopt dat beeld niet, want veel Brazilianen verlaten hun land juist uit onveiligheid.
‘Je kunt in veel buurten in Brazilië niet eens buiten bellen, omdat je meteen van je telefoon wordt beroofd. Ik ken een echtpaar dat jaren in Nederland had gewerkt en goed had verdiend. Ze gingen terug naar Brazilië en openden daar een ijssalon. De zaak werd overvallen en ze werden bijna vermoord. Daarna zijn ze teruggekeerd naar Nederland’, vertelt zij.
Veel Brazilianen hebben soortgelijke ervaringen, waardoor zij terughoudend zijn om terug te keren naar hun vaderland. Nascimento schat dat slechts 5 procent van de Brazilianen in Nederland uiteindelijk terugkeren.
Ook Janaina* (48), die nu vier jaar in Nederland, wil op een moment weer terug naar Brazilië. ‘Ik ben alleen. Mijn kinderen wonen in Brazilië én ik ben óma’, verklaart ze. ‘Aan de procedure om legaal te worden, begin ik niet’, gaat ze verder. ‘Je bent bijna kansloos.’
Wel doet ze erg haar best om Nederlands te leren. Een moeilijke taal, maar dat houdt haar niet tegen. Janaina is tevens vrijwilliger bij het voedselproject van Nascimento, waar ze erg blij mee is.
‘De hulp is erg welkom, maar ik heb er ook vriendschap gevonden. Dat vind ik heel erg belangrijk!’
Hoewel een staakt-het-vuren van kracht is, kunnen de meeste inwoners van Gaza die medische zorg nodig hebben Israël nog steeds niet in om behandeld te worden.
Het Israëlische leger zegt dat alleen urgent levensbedreigende gevallen welkom zijn ‘vanwege de veiligheidssituatie’, meldt the Times of Israel.
Veel Gazanen hebben een vergunning om Israël binnen te komen voor een medische behandeling. Toch mogen Palestijnse kankerpatiënten die chemotherapie krijgen in Israël het land niet in, omdat dat niet dringend genoeg zou zijn.
In Gaza zelf zijn de ziekenhuizen onvoldoende uitgerust en veel medische behandelingen – waaronder chemotherapie – zijn zelfs niet mogelijk.
De burgemeester van Boedapest heeft aangekondigd dat de straten bij een nog te bouwen Chinese universiteit in de Hongaarse hoofdstad een nieuwe naam krijgen. En daar zal China niet blij mee zijn.
Ze zullen namelijk worden genoemd naar slachtoffers van het Chinese communistische regime. Behalve een ‘Oeigoerse Martelarenstraat’ komt er ook een ‘Free Hong Kong-straat’ en een straat die naar de Dalai Lama is vernoemd, de spirituele leider van Tibet die nu in ballingschap woont.
Hongarije, dat onder de autoritaire Viktor Orbán bezig is om de liberale Central European University van de Hongaars-Amerikaanse miljardair en filantroop George Soros weg te krijgen, zal in 2024 in Boedapest de Chinese Fudan Universiteit openen, die plaats zal bieden aan zesduizend studenten.
‘Dit Fudan-project zou veel van de waarden waartoe Hongarije zich dertig jaar geleden bij de val van het communisme heeft verbonden, op losse schroeven zetten’, aldus burgemeester Gergely Karacsony, een liberaal die zich volgend jaar kandidaat wil stellen om Viktor Orbán af te zetten.
Orbáns liberale tegenstanders beschuldigen hem ervan vriendjes te zijn met China, Rusland en andere illiberale regeringen, terwijl hij Europese bondgenoten boos maakt door de onafhankelijkheid van de rechterlijke macht en de media in te perken.
De Central European University, de grootste particuliere universiteit van Hongarije, verplaatste in 2019 de meeste activiteiten naar buurland Oostenrijk. Dit, nadat de regering-Orban wetswijzigingen had doorgevoerd die de status van de universiteit in gevaar brachten en een publieke campagne had gelanceerd tegen Soros, oprichter van de universiteit.
Tegelijkertijd worden de banden met China aangehaald. Met een Chinese miljardenlening wil Orbán de spoorverbinding tussen Boedapest en Belgrado herstellen. Hij keurde ook een Chinees vaccin tegen het coronavirus goed, dat niet is goedgekeurd in de EU.
Onze site gebruikt cookies en vergelijkbare technologieën onder andere om u een optimale gebruikerservaring te bieden. Ook kunnen we hierdoor het gedrag van bezoekers vastleggen en analyseren en daardoor onze website verbeteren.
Deze website gebruikt cookies om uw gebruikservaring op deze website te verbeteren. Van deze cookies worden cookies aangemerkt als "Noodzakelijk" in uw browser bewaard, deze cookies zijn essentieel voor het functioneren van de website. Bijvoorbeeld het opslaan van uw keuze of u wel of geen cookies wilt hebben. Wij maken ook gebruik van cookies van derde partijen die ons helpen met het analyseren en begrijpen van de gebruik van deze website door u. Deze cookies worden alleen gebruikt als u daar toestemming toe geeft. U heeft ook de mogelijkheid om uzelf uit te sluiten voor deze cookies. Dit zal echter effect hebben op uw gebruikerservaring.
Noodzakelijke cookies zijn absoluut nodig voor het functioneren van de website. De cookies in deze categorie zorgen alleen voor de veiligheid en het functioneren van deze website . Deze cookies bewaren geen persoonlijke gegevens
Deze cookies zijn niet strict noodzakelijk, maar ze helpen de Kanttekening een beter beeld te krijgen van de gebruikers die langskomen en ons aan te passen aan de behoeftes van onze lezers. Hiervoor gebruiken wij tracking cookies. Bij het embedden van elementen vanuit andere websites zullen er door deze sites ook cookies worden gebruikt.
