Moslims in Europa geloven dat haat tegen moslims op internet net zo gevaarlijk is als aanvallen op straat, blijkt uit een studie door de Raad van Europa.

Onderzoeker Daniel Höltgen interviewde hiervoor moslimverenigingen uit acht verschillende Europese landen, waaronder Frankrijk, het Verenigd Koninkrijk en Duitsland.

Höltgen ziet dat berichten meestal anoniem worden gedeeld, maar dat het aantal gebruikers dat haatberichten onder de eigen naam online deelt de laatste tijd is toegenomen.

Slachtoffers van online misbruik melden dit niet bij de autoriteiten, volgens Höltgen, omdat ze niet weten waar ze dit moeten doen en omdat ze denken dat de daders toch niet worden aangepakt.

Moslimorganisaties klagen over het gebrek aan bescherming door overheidsinstellingen. Dit zou onder andere meer omdat anti-moslimincidenten niet goed worden geregistreerd.

In Nederland registreert de politie voorvallen van moslimhaat niet langer als een aparte categorie, een besluit waar deskundigen kritiek op hebben.

Volgens Höltgen vallen doodsbedreigingen, oproepen tot geweld tegen moslims en grof taalgebruik niet onder de categorie ‘vrijheid van meningsuiting’ en moet hier dus ook online tegen worden opgetreden.

‘Alles wat in het openbare leven verboden is, moet ook op het internet verboden worden’, aldus Höltgen.

De Turkse journalist en schrijver Erk Acarer (49), die in Duitsland woont en werkt, is aangevallen in Berlijn. Dit twitterde hij gisteravond.

Acarer werd mishandeld met ‘vuisten en messen’ in zijn huis in Berlijn, zei hij. Hij plaatste een foto van zichzelf, waarop blauwe plekken te zien zijn. De mishandeling bezorgde de journalist in ballingschap een grote bult aan de rechterkant van zijn hoofd.

‘Ik verkeer niet in levensgevaar, we gaan naar het ziekenhuis’, zei hij ook. ‘Ik ken de daders. Ik zal mij nooit overgeven aan het fascisme. Niemand hoeft zich zorgen te maken, deze dagen gaan voorbij.’

De Berlijnse politie bevestigt dat Acarer was aangevallen op de binnenplaats van zijn flatgebouw, maar geeft geen details over eventuele verdachten.

Tegen Birgün, de krant waarvoor hij schrijft, zegt Erk Acarer dat de aanvallers hem bedreigden. Ze zeiden dat hij moest stoppen met schrijven over Turkije en hadden vuurwapens bij zich.

Can Dündar, de bekendste Turkse journalist die in ballingschap in Duitsland woont, beschouwt de aanval als een boodschap van de Turkse president Erdogan aan Berlijn: ‘Ik heb een lange arm. We kunnen dissidente journalisten aanvallen, zelfs in Berlijn.’

Het gebeurt vaker dat dissidente Turkse journalisten in ballingschap worden mishandeld. Eind vorig jaar werd de Turks-Zweedse onderzoeksjournalist Abdullah Bozkurt vlakbij zijn huis in Stockholm aangevallen door drie mannen.

Persvrijheidswaakhond Reporters Without Borders heeft kritiek op de radicaal-rechtse Spaanse partij Vox, vanwege het ‘bedreigen’ van de hoofdredacteur van een satirisch magazine.

Het satirische magazine el Jueves neemt Vox regelmatig onder vuur. Gisteren publiceerde het officiële Twitteraccount van Vox de naam en de foto van de hoofdredacteur van het blad. Het beschuldigde el Jueves van ‘het verspreiden van haat tegen miljoenen Spanjaarden op een dagelijkse basis’.

Ook schreef Vox: ‘Het is mogelijk dat velen van hen gaan eisen dat hij de verantwoordelijkheid hiervoor op zich neemt, als ze hem zijn kantoor zien verlaten.’ Het Vox-account publiceerde ook het adres van het kantoor.

Reporter Without Borders heeft de tweet van Vox scherp veroordeeld. Volgens de perswaakhond heeft de partij ethische en juridische grenzen overschreden door zijn werkadres te publiceren, zodat de hoofdredacteur lastig kan worden gevallen op straat.

Vox lijkt vooral woedend te zijn over een recente  serie cartoons, waarin leiders van Vox onder meer hun ontlasting de vrije loop laten en ondergoed dragen met hakenkruizen.

Onderzoekers Naomi Appelman, Jill Toh en Hans de Zwart van het platform Racism and Technology Center hekelen surveillancesoftware van de Universiteit van Amsterdam, omdat die mensen van kleur benadeelt. Dit schrijven de drie in het Parool.

Via het programma Proctorio checkt de UvA of studenten van thuis niet frauderen bij tentamens. Studenten willen graag van dit programma af, omdat ze tijdens de tentamens nu niet meer naar de wc kunnen. Ook zou de privacy van studenten worden geschonden.

Maar volgens de drie onderzoekers, waarvan Appelman en Toh promoveren aan de UvA, is het programma ook racistisch.

Proctorio maakt gebruik van OpenCV, een vrij te gebruiken softwarebibliotheek die gezichten kan herkennen. Maar uit een experiment van de Amerikaanse wetenschapper Akash Satheesan bleek dat OpenCV mensen met een donkere huidskleur minder goed herkent.

Voor de drie activisten is dit hét bewijs dat proctoringssoftware racistisch is, en dat de UvA hiermee moet stoppen.

‘Je kunt als instelling niet aan de ene kant beloftes doen om racisme tegen te gaan, terwijl je tegelijkertijd software gebruikt die bewezen racistisch is.’

Tijdschrift the New Yorker schreef eerder over een zwarte student bewegingswetenschappen topsporter die bij Proctorio bij geen van zijn zeven online tentamens kon worden geïdentificeerd, terwijl zijn witte medestudenten nergens last van hadden.

In een speech waarin hij de bevrijding van Minsk door Rusland herdacht deed de Belarussische dictator Aleksandr Loekasjenko antisemitische uitspraken.

In 1944 werd Minsk bevrijd door het Rode Leger. Het getto van Minsk huisvestte tijdens de bezetting bijna 100.000 Joden, die bijna allemaal omkwamen. Van de in totaal 375.000 Joden die voor de oorlog in Belarus woonden kwam 66 procent om. Loekasjenko betoogde dat Joden door de Holocaust een onaantastbare status hebben gekregen.

‘De Joden zijn erin geslaagd de wereld te dwingen de Holocaust te herdenken’, zei hij. ‘De hele wereld kruipt voor hen en geeft toe aan hen. Ze zijn bang om ook maar één woord te zeggen dat niet op zijn plaats is.’

Volgens een woordvoerder van de officieuze Belarussische oppositieleider Svetlana Tichanovskaja liet Loekasjenko in deze speech zijn ‘onbeschaafdheid, ziekelijke leugens en openlijke antisemitisme zien’.

In 2007 zei Loekasjenko over het Belarussische stadje Babroejsk: ‘Dit is een Joodse stad, en Joden geven niet om de plaatsen waar ze leven. Ze hebben Babroejsk tot een varkensstal gemaakt. Kijk maar naar Israël, ik ben er geweest.’

Loekasjenko’s nieuwste antisemitische uitlatingen komen terwijl Belarus onder een vergrootglas ligt. In mei werd een Ryanair-vlucht door de autoriteiten omgeleid naar Minsk. Dit leidde tot de arrestatie van inzittende anti-Loekasjenko-activist Roman Protasevich en zijn vriendin. Kort hierna werden de twee op de staatstelevisie geparadeerd, met zichtbare blauwe plekken, veroorzaakt door marteling.

De Turkse politicus Ömer Faruk Gergerioglu van de pro-Koerdische oppositiepartij HDP is tóch vrijgelaten uit de gevangenis van Ankara.

Het Constitutioneel Hof had eind vorige week bepaald dat het intrekken van zijn status als parlementariër en zijn arrestatie illegaal waren. Maar dit leidde niet tot de vrijlating van Gergerioglu. Ook zijn zoon (foto, rechts), die voor de vrijlating van zijn vader demonstreerde, werd maandag opgepakt. Inmiddels is hij ook weer op vrije voeten.

Gergerioglu werd in april gearresteerd en kreeg tweeënhalf jaar cel voor ‘het maken van PKK-propaganda’, vanwege berichten die hij vijf jaar geleden op social media had geplaatst. De PKK is een gewapende Koerdische groepering die door Turkije, de VS en de EU op de lijst van terroristische organisaties is geplaatst.

Ook werd hij om diezelfde reden geroyeerd als lid van het Turkse parlement. Een procedire om zijn verbanning weer omgedaan te maken loopt nog.

De HDP van Gergerioglu is de op één na grootste oppositiepartij van Turkije. De partij hangt nu een verbod boven het hoofd, omdat de regering haar beschuldigt van banden met de PKK.

HDP-politici worden keihard aangepakt door de regering. Zo werden voormalige HDP-leiders Selahattin Demirtas en Figen Yüksekdag in 2016 gearresteerd op beschuldiging van terrorisme. Zij zitten nog steeds achter de tralies.

Het Franse Openbaar Ministerie start een onderzoek naar een Saoedische prins, die zeven vrouwelijke werknemers mogelijk in moderne slavernij hield in een groot appartement dat hij bezat buiten Parijs.

De vrouwen, de meesten uit de Filipijnen, hadden al in 2019 een klacht ingediend over prins Faisal bin Turki Bin Abdallah al Saud (44). Ze waren gerekruteerd in Saoedi-Arabië en werkten voor de prins en zijn familie afwisselend in dat land en Frankrijk, aldus Franse media.

De moderne slavernij waar ze de prins van betichten zou zich al sinds 2008 afspelen, en dat onder erbarmelijke omstandigheden. De vrouwen zouden dag en nacht ter beschikking moeten staan van hun baas, die ze niet mochten aanspreken. Sommigen moesten op de grond slapen en hadden nauwelijks tijd om te eten terwijl ze de vier kinderen van de prins dienden, volgens de Franse krant le Parisien.

Deze kinderen mochten hen naar verluidt slaan en in hun gezicht spugen als ze hun zin niet kregen. Ze zouden omgerekend een maandsalaris van 300 euro hebben gekregen.

Uiteindelijk zouden de vrouwen zijn gevlucht. ‘Ze huilden van de honger’, aldus een medewerker van SOS Esclaves, een Franse NGO die optreedt tegen moderne slavernij.

Een tegenvaller voor de aanklagers: prins Faisal bin Turki Bin Abdallah al Saud, een zoon van de Saoedische koning, verblijft momenteel niet in Frankrijk.

Het Israëlische parlement heeft niet voor een verlenging van de zogenoemde Herenigingswet gestemd. Deze wet, in 2003 ingevoerd, voorkwam dat Palestijnen via een huwelijk in Israël kunnen wonen en staatsburgerschap verkrijgen. 

Deze Herenigingswet, ingevoerd vanwege veiligheidszorgen door de Tweede Intifada, wordt normaliter elk jaar verlengd door het parlement. Maar nu dus niet. De stemming eindigde precies in 59-59. Linkse partijen vinden de wet al langer discriminerend, maar ook het rechtse Likud van ex-premier Benjamin Netanyahu stemde tegen.

Netanyahu doet dit om de nieuwbakken coalitie een pootje te lichten. ‘Met alle respect voor deze wet, is het belang van het omverwerpen van de regering groter’, aldus Netanyahu.

Vorige maand kwam er een einde aan Netanyahu’s elfjarige premierschap, nadat partijen ter rechter- en linkerzijde van het spectrum een monsterverbond met elkaar sloten.

‘Als het aan Bibi (Netanyahu, red.) ligt, mag de staat in vlammen opgaan zolang hij niet aan de macht is’, aldus de radicaal-rechtse partij Yamina van premier Naftalie Bennet (foto) in een verklaring.

Bennett rekende erop dat Likud uit staatsveiligheidsredenen tijdig zou bijdraaien, maar krijgt nu dus het deksel op de neus. Nu de wet terzijde is geschoven, moet de minister van Binnenlandse Zaken elke Palestijnse aanvraag van het Israëlische staatsburgerschap individueel beoordelen.