Bestuurders van de pro-Koerdische Mens- en Vrijheidspartij (PIA) protesteerden tien dagen voor het gebouw van het ministerie van Binnenlandse Zaken in Ankara. Ze willen dat hun politieke partij door de overheid officieel wordt erkend.
Als je in Turkije een nieuwe politieke partij wil oprichten, moet je een verzoekschrift schrijven aan het ministerie van Binnenlandse Zaken. De desbetreffende autoriteiten accepteren dan je verzoek. Maar PIA is na twee jaar nog steeds niet officieel erkend als politieke partij, schrijft nieuwssite Turkish Minute.
Het ministerie heeft hiervoor enkele technische redenen aangedragen. Maar de werkelijke reden, aldus Turkish Minute, is dat president Erdogan zich zorgen maakt dat de alliantie tussen zijn eigen AKP en de Vrije Zaak Partij (HÜDA-PAR), de Koerdische tak van de radicaal-islamistische Hezbollah-beweging, dan in gevaar loopt.
PIA is net als HÜDA-PAR een islamistische partij, maar staat naar eigen zeggen een ‘gematigde’ islamistische koers voor. Ook heeft PIA goede contacten met de HDP, de pro-Koerdische partij die een links-seculiere ideologie promoot en al in het parlement zit.
De HDP wordt door Erdogan beschuldigd van banden met de PKK en hangt mogelijk een verbod boven het hoofd, waar Erdogans ultranationalistische coalitiepartner MHP voor pleit. Selahattin Demirtas, voormalig medevoorzitter van de HDP, zit sinds november 2016 achter de tralies op grond van politiek gemotiveerde aanklachten.
Er zijn, aldus PIA-oprichter Mehmet Kamac (foto, midden), sinds mei 2018 meer dan dertig verzoekschriften voor erkenning naar het ministerie van Binnenlandse Zaken gestuurd.
‘Ik denk dat ze ons misschien als een bedreiging hebben gezien vanwege de manier waarop wij de kwestie van de Koerden en Koerdistan aanpakken’, vertelt Kamac, ‘in het kader van rechten, rechtvaardigheid en vrijheden, en door het bevorderen van islamitische waarden naast waarden van de moderne wereld. Dit is niet langer een kwestie van het oprichten van een partij, maar een kwestie van recht en democratie.’
Drie Turks-Franse organisaties hebben het anti-extremismehandvest van de Franse moslimraad niet ondertekend. Het gaat om de moskeekoepel Coördinatiecomité van Turkse moslims in Frankrijk (CCMTF), moskeekoepel Milli Görüs en de Turkse beweging Geloof en Praktijk.
Afgelopen tijd vroeg de Franse regering de landelijke moslimraad, waar ook deze organisaties onder vallen, om een ‘verklaring Republikeinse waarden’ te ondertekenen. Daarmee committeert de raad zich aan de seculiere waarden van de Franse Republiek. Imams moeten straks ook deze loyaliteitsverklaring ondertekenen, in ruil voor een accreditatie.
Maar CCMTF, Milli Görüs en Geloof en Praktijk stellen dat bepaalde passages in het handvest ‘de vertrouwensbanden tussen moslims in Frankrijk en de natie zouden kunnen verzwakken’. Daarnaast zouden enkele passages in het handvest ‘de eer van moslims kunnen ondermijnen’. Moslims zouden in het verdachtenbankje worden geplaatst en gemarginaliseerd.
De regering-Macron wil ‘islamistisch seperatisme’ aanpakken en de islam weghouden van invloeden uit de Golfstaten en Turkije. Het handvest van de Franse moslimraad verwerpt daarom de politieke islam en aanvaardt de gelijkheid tussen mannen en vrouwen, terwijl het vrouwenbesnijdenis, gedwongen huwelijken en ‘maagdelijkheidscertificaten’ voor bruiden afwijst.
Het manifest ageert ook tegen ‘de verspreiding van een nationalistisch discours, het verdedigen van buitenlandse regimes en de ondersteuning van buitenlands beleid vijandig tegenover Frankrijk, ons land, en onze Franse landgenoten’.
Samen zijn het CCMTF en Milli Görüs actief in zo’n 250 moskeeën. Het gaat om twee organisaties die nauwe banden met Turkije onderhouden.
Milli Görüs is opgericht door Necmettin Erbakan, de islamistische leermeester van de Turkse president Erdogan. Het CCMTF is gelinkt aan het Turkse presidium voor Godsdienstzaken, beter bekend als Diyanet, een soort ministerie dat imams naar Europa stuurt en betaalt om te preken in moskeeën.
Turkije en Frankrijk staan recht tegenover elkaar vanwege de Franse steun aan Griekenland en Cyprus in hun verzet tegen Turkse gasboringen in de Middellandse Zee. Turkije vind ook dat de antiradicaliseringsmaatregelen van de Franse overheid, zoals het sluiten van radicaal geachte moskeeën en organisaties, ‘islamofoob’ zijn.
De vraag is nu wat er gaat gebeuren met de drie Turkse organisaties die afstand hebben genomen van deze verklaring. ‘De maskers vallen af’, aldus een bron rond de regering-Macron tegen het Franse persbureau AFP.
De gemeenteraad van Zaanstad heeft besloten dat de Essalam-moskee in Zaandam niet mag uitbreiden. Dit schrijft de lokale krant de Orkaan.
Coalitiepartijen VVD, D66 en CDA, een trits lokale partijen, de SP en de Partij voor de Dieren stemden tegen de plannen, die laatste partij omdat er anders een stukje groen zou worden opgeofferd.
Denk was bij monde van raadslid Sebnem Pancar een felle voorstander van de uitbreiding van de moskee. Hij beschuldigde VVD en CDA van stemmingmakerij voor de aanstaande Tweede Kamerverkiezingen. Ook GroenLinks, PvdA en ChristenUnie hadden geen moeite met de uitbreiding van de moskee.
Buurtbewoners hadden geklaagd over de uitbreiding van de moskee, mede omdat veel bezoekers van het gebedshuis uit andere wijken komen. Dit zou veel extra verkeer opleveren. Met een uitbreiding van de moskee zou de verkeersoverlast alleen maar erger worden.
In maart vorig jaar kreeg de Essalam-moskee bezoek van leden van de extreemrechtse actiegroep Rechts Verzet, die spandoeken ophingen. Sindsdien wordt de moskee beveiligd. In november kreeg een andere moskee in Zaandam een steen door de ruit.
Gisteren heeft de fractie van Denk in de Utrechtse gemeenteraad de andere fracties tegen zich in het harnas gejaagd, door tijdens een debat over Joods rechtsherstel aandacht te vragen voor het slavernijverleden van de stad. Dit schrijft AD Utrecht.
De gemeente Utrecht heeft eind vorig jaar diepe spijt betuigd over de ongastvrije en uiterst zakelijke houding waarmee Joodse Holocaustoverlevenden vlak na de bevrijding werden bejegend. De gemeente wil de Joodse gemeenschap compenseren met een bedrag van 300.000 euro.
De bedoeling was dat dit een kort punt op de agenda zou worden, maar Denk-raadslid Ismail el Abassi vond het nodig om een punt te maken over het slavernijverleden van de stad. Ook vroeg hij aandacht voor het lot van de Roma en de Sinti, die ook door de nazi’s werden vervolgd.
‘Alles wat Denk nu naar voren brengt, had ook op een ander moment en op een andere manier aan de orde worden gesteld in deze raad’, stelde PVV-raadslid Henk van Deún. Vlak daarvoor had El Abassi Van Deún verweten dat PVV’ers soms met NSB-vlaggen zouden rondlopen.
Burgemeester Sharon Dijksma betreurde het dat dit moment, ‘dat eigenlijk vooral waardig had moeten zijn, op deze manier wordt gebruikt om politiek te bedrijven. Dat had u eigenlijk niet moeten doen’, zei ze richting El Abassi. ‘Dat is jammer, want het doet geen recht aan hetgeen dat gebeurd is en er zijn voldoende andere momenten, ook in dit huis, om dat debat te voeren.’
Begin 1914 vertrekt de Nederlandse diplomaat Louis Westenenk naar Istanbul voor een belangrijke missie. Hij moet als inspecteur-generaal in Oost-Anatolië een semionafhankelijk gebied leiden waar Armeniërs, onderdrukt door het groeiende Turkse nationalisme, hun toevlucht kunnen zoeken.
Beeld: Singel Uitgeverijen
Enkele maanden later breekt de Eerste Wereldoorlog uit, waar ook de Ottomanen aan meedoen. Westenenk, die nog geen kans heeft gekregen om naar Oost-Anatolië te reizen, blijft in Istanbul.
Eind september besluit hij vanwege de oorlog het land te verlaten, hopend dat hij na de oorlog zijn werk kan voortzetten. Dan vindt in 1915 de Armeense Genocide plaats.
Nadette de Visser, journalist bij het Amerikaanse nieuwsmedium the Daily Beast, schreef een nieuw boek hierover: Missie Turkije. Louis Westenenk en de Armeense kwestie.
De missie van Westenenk naar Turkije is duidelijk mislukt, zo blijkt uit uw boek. Na zijn vertrek zijn zo’n anderhalf miljoen Armeniërs vermoord door het Ottomaanse Rijk. Heeft hij de moordpartijen zien aankomen?
‘Nee, dat heeft hij niet gezien, en hij droeg ook geen verantwoordelijkheid. Er waren in 1914 spanningen tussen Turken en Armeniërs en tussen Koerden en Circassiërs en Armeniërs, maar die waren er altijd al. En de incidenten die plaatsvonden toen Westenenk in Constantinopel – nu Istanbul – was, waren niet noemenswaardig. Het was in het verleden veel erger geweest. Denk aan de Hamidische Bloedbaden van 1894-1896 en de pogroms in en rond Adana in 1909. Louis Westenenk zag de Armeense Genocide niet aankomen. Pas nadat hij vertrok begonnen de spanningen snel op te lopen. Ook de Amerikaanse ambassadeur had in de tijd dat Westenenk in Istanbul was nog niets in de gaten. Dat kreeg hij later pas.’
Wat was het doel van Westenenks missie?
‘Om de juridische en sociale positie van de Armeniërs te verbeteren in een semiautonoom gebied in Oost-Anatolië. Hiervoor werd het Armeense leefgebied opgedeeld in een noordelijk en zuidelijk deel. Westenenk werd inspecteur-generaal van het noordelijke deel, een Noor van het zuidelijke deel.’
Waarom werd juist hij op pad gestuurd?
‘Rusland liet na de Turks-Russische oorlog van 1877-1878 een clausule opnemen in het vredesverdrag, waarin de Armeniërs extra bescherming moesten krijgen. De Russen eisten sindsdien dat deze ‘Armeense hervormingen’ uitgevoerd zouden worden. Pas begin 1914 besloten de grote mogendheden dat het nu eindelijk maar eens moest gebeuren. Dat ging in overleg met het Ottomaanse Rijk. Maar: de Jong-Turken, die sinds 1908 in Turkije aan de macht waren, hadden er helemaal geen zin in. De hervormingen waren nog een erfenis van de sultan, waar zij niets voor voelden.
‘De inspecteurs moesten uit de kleine mogendheden komen, landen als Noorwegen, België of Nederland. Want de grote mogendheden gunden elkaar zo’n invloedrijke post niet. Het Ottomaanse Rijk, dat ook zijn zegje mocht doen, had een sterke voorkeur voor iemand met kennis over en feeling met de islam. Daarom viel de keuze op Westenenk, die in Nederlands-Indië een koloniale ambtenaar was en in Delft Indologie had gestudeerd. Hij had ook kennis van islamitische wetgeving.’
Had Westenenk vanwege deze koloniale achtergrond vooroordelen over de volkeren in Turkije?
‘Die indruk krijg ik niet. Hij uit zich ook in zijn privé-correspondentie niet negatief over niet-westerse mensen. Bovendien is hij heel kritisch op de Franse ambassadeur, die zich laatdunkend over Armeniërs had uitgelaten. Je kon volgens de ambassadeur nét met een Turk bevriend zijn, maar nooit met een Armeniër.’
Merkte u wel iets van die koloniale mentaliteit?
‘Westenenk vond het vanzelfsprekend dat Nederland heerste over Nederlands-Indië. Daarin was hij een typische koloniaal van zijn tijd. Maar ik heb nergens kunnen lezen dat hij Indonesiërs minderwaardig vond, of Turken, Armeniërs of anderen. Daarnaast had hij een sterk gevoel voor rechtvaardigheid en recht. Hij wilde echt wat van deze missie in Turkije maken.’
Heeft Westenenk überhaupt nog dingen voor elkaar gekregen, in de maanden dat hij in Istanbul was?
‘De Turkse machthebbers wilden de Armeense hervormingen en daarmee de impact van Westenenks missie zo klein mogelijk maken. Maar dat had Westenenk wel door. Hij deed er tijdens de onderhandelingen alles aan om de voorwaarden voor de hervormingen zo gunstig mogelijk voor hem te laten uitvallen. Dat er uiteindelijk niks van zijn missie terecht is gekomen, komt omdat de Eerste Wereldoorlog uitbrak. Er gebeurden allemaal dingen waar hij geen grip meer op had. Westenenk stond op 10 augustus op het punt om naar Oost-Anatolië te gaan, toen de autoriteiten hem meldden dat de missie tot nader order was opgeschort. Eind september vertrok Westenenk naar Nederland, toen bleek dat hij eigenlijk niets meer in het Ottomaanse Rijk kon doen.’
‘Dat Westenenk niets losliet over zijn missie in Turkije is veelzeggend. Ik denk dat hij zich hierover zeer ongemakkelijk heeft gevoeld’
Louis Westenenk was de grootvader van uw schoonmoeder, vertelt u in uw boek. Was uw schoonfamilie ook bekend met deze episode uit zijn leven?
‘Jawel, maar deze periode in Constantinopel was relatief kort. Het gaat maar om vijf maanden uit het leven van Louis. Dus van zijn carrière in Nederlands-Indië, waar hij tot zijn dood in 1930 vele jaren had doorgebracht, was bij hen veel meer bekend. Dat komt ook omdat hij na de missie in het Ottomaanse rijk hierover maar weinig sprak. Louis Westenenk was een hele goede verhalenverteller, weet ik van mijn schoonfamilie en uit bronnen geschreven door tijdgenoten. Dat hij niets losliet over zijn missie in Turkije is veelzeggend. Ik denk dat hij zich hierover zeer ongemakkelijk heeft gevoeld. Vanaf 1915 schrijven de internationale media uitgebreid over de massamoorden op de Armeniërs. Hier moet Westenenk ook zeker iets van hebben meegekregen. Maar hij zit dan alweer in Nederlands-Indië en houdt zich op dat vlak stil.
‘Interessant is trouwens dat Westenenk in 1914 een gedetailleerd dagboek heeft bijgehouden, dat in de jaren tachtig van de vorige eeuw in een Armeens tijdschrift in de Verenigde Staten is verschenen. Het dagboek staat als bijlage achterin in mijn boek.’
In uw boek wilt u ook lessen voor het heden trekken.
Beeld: Singel Uitgeverijen
‘De belangrijkste les is dat landen het nog steeds heel moeilijk vinden om hun eigenbelang op te offeren en om naar het grote plaatje te kijken. De grote mogendheden droomden ervan om hun invloed in het Ottomaanse Rijk uit te breiden en het zelfs op te delen. Denk aan de beruchte Sykes-Picot-overeenkomst in 1916, waarbij Groot-Brittannië en Frankrijk in het geheim het Midden-Oosten verdeelden. Daarbij hielden ze geen rekening met de plaatselijke bevolking. De grenzen die Groot-Brittannië en Frankrijk in 1916 in het geheim trokken bestaan nog steeds. De grens tussen Syrië en Irak is een lange rechte lijn, en dat is ook de grens tussen Jordanië en Irak. Stammen kwamen opeens aan twee kanten van de grens te wonen. Dat een ISIL-jihadist in 2014 zich liet filmen op de grens van Syrië en Irak, terwijl hij een Daesh-vlag in de grond prikte en het einde van Sykes-Picot uitriep, vond ik veelzeggend, zeker ook omdat hij dat deed op dezelfde dag dat ISIL de Islamitische Staat uitriep. Het laat zien dat er directe verbanden bestaan tussen het heden en het verleden en dat fouten uit het verleden nog heel lang kunnen doorwerken.’
En de Armeniërs waar Westenenk zich voor inzette, werden zij ook gebruikt?
‘Ja, ze waren voor Rusland in de eerste plaats een breekijzer om het Ottomaanse Rijk open te breken. In maart 1915 sloten Rusland, Frankrijk en Groot-Brittannië de zogenoemde Constantinopel-overeenkomst, waar de drie bondgenoten afspraken dat Rusland na de oorlog Istanbul zou krijgen. Maar vanwege de Russische Revolutie is dat nooit gebeurd.’
Laten naties laten zich nog steeds te erg leiden door eigenbelang?
‘Ja. Denk aan de vluchtelingencrisis. Eigenlijk moet het heel makkelijk zijn, de vluchtelingen volgens een verdeelsleutel gelijkelijk over de verschillende Europese landen te verdelen. Maar het eigenbelang van de verschillende nationale staten heeft ervoor gezorgd dat dit niet is gebeurd en vluchtelingen in de kampen in Griekenland, Turkije en Libië moeten blijven zitten, waar ze leven onder erbarmelijke omstandigheden.’
Het rapport Ongekend Onrecht over de toeslagenaffaire heeft uiteindelijk geleid tot het aftreden van het kabinet-Rutte III. Hiermee zegt de regering collectief haar politieke verantwoordelijkheid te nemen voor het leed wat duizenden ouders is aangedaan. Maar al in 2018 berichtte Trouw hierover en in 2019 beschreef journalist Pieter Klein de toeslagenaffaire in zijn column als ‘Noord-Koreaanse praktijken van de Belastingdienst’. Dit bleek onvoldoende om de impasse voor de gedupeerde ouders te doorbreken. Daar waren uiteindelijk twee kritische Kamerleden voor nodig .
Wat volgde was ontkenning. Het zou slechts gaan om een gering aantal gevallen die door de Belastingdienst verkeerd waren beoordeeld. Toen dit aantal opliep naar honderden en vervolgens naar duizenden, begon de ambtelijke informatie spaarzaam naar buiten te druppelen. Ronduit tartend en vernederend was dat de betrokkenen voornamelijk zwart gelakte pagina’s ontvingen. Een klucht die in de Nederlandse politiek niet eerder was opgevoerd.
De parlementaire onderzoekscommissie liet er geen twijfel over bestaan: de ouders waren slachtoffer van een groot onrecht en waren daarin niet gekend. Alle betrokken partijen hadden gefaald. In de weken daarna ontstond een nieuw mantra: omdat alle betrokken partijen hadden gefaald, was er niet één verantwoordelijk maar sprake van ‘systeemfalen’. Dus nam het voltallige kabinet het besluit om zijn ontslag in te dienen.
Het probleem is niet beperkt tot de Belastingdienst. Het is breder en omvat ambtenaren, politici, en een belangrijk deel van de spraakmakende bevolking
Maar wie was schuldig? Het ‘systeem’ verantwoordelijk houden is de makkelijkste manier om van de schuldvraag af te komen. Want dan is er geen concrete dader. Het systeem bestaat gewoon uit mensen – het is bedacht, opgezet en uitgevoerd door mensen. Het ‘systeem’ is simpelweg een constellatie van mensen die informatie uitwisselen, besluiten nemen en andere handelingen verrichten. Met andere woorden: er zijn wel degelijk schuldigen aan te wijzen. Het zijn de ambtenaren, de ministers en de premier, en ja, ook de Kamerleden die de wetten hebben ontworpen en goedgekeurd, en de media die dat alles hebben gelegitimeerd.
Deze constellatie van mensen deelt normen, waarden, meningen, vooroordelen, overtuigingen en gedragingen, dus een bestuurlijke cultuur. Door deze cultuur konden ambtenaren burgers jarenlang door de mangel halen. Ze waren overtuigd dat dat burgers, in het bijzonder specifieke etnische groepen, misbruik maken van de Nederlandse belastingcenten. En zij werden ondersteund door wetten, regels en procedures en een stoere rechtse bevolking die applaudisseerde voor de stoere taal van een hysterische Tweede Kamer.
Het verschijnsel van de ‘fraudejacht’ doet zich al decennialang voor. Denk bijvoorbeeld aan het zogenoemde misbruik van de kinderbijslag of misbruik van de uitkering. Ook in dat drama werden etnische groepen en mensen met weinig inkomen geslachtofferd. Dat burgers het stempel van fraudeur krijgen, van het kastje naar de muur gestuurd worden, niet gehoord worden en als criminelen worden behandeld is niet iets van nu.
Het probleem is niet beperkt tot de Belastingdienst. Het is breder en omvat ambtenaren, politici, en een belangrijk deel van de spraakmakende bevolking. Geen wonder dat de belangrijkste instituties van het land (Belastingdienst, sociale diensten, het rechtssysteem, de politiek, de media) jarenlang ongestoord konden ontsporen. De onwil om informatie te verschaffen en het gebrek aan transparantie over de misstanden wijzen bovendien op een hardnekkige doofpotcultuur, die het bestaan van deze mentaliteit verhult.
Om deze situatie te veranderen is een gezonde dosis zelfreflectie nodig. En juist dat ontbreekt. In de politiek breekt eenieder zich nog steeds zijn hoofd waarom niet eerder is ingegrepen, terwijl het onrecht onder hun neus plaatsvond. En onze Rutte, de personificatie van de vermoorde onschuld, is populairder dan ooit. Dat het bestuurlijke rot echt in deze mentaliteit zit, daar wil men niet aan.
Niks ‘systeemfalen’. Het gaat hier om een samengesteld probleem, dat is samengebald in een typisch Hollandse mentaliteit. Een mentaliteit van normaal gevonden verdachtmaking van mensen met lage inkomens en met een migratieachtergrond, en van een demonstratie van ongevoelige stoerheid wanneer het om de centjes gaat.
Schrijver Abdelkader Benali heeft, na alle ophef over een uitlating van vijftien jaar geleden, besloten om toch niet de 4 mei-lezing te houden.
Twitteraars rakelden dinsdag een uitspraak op die Benali deed op een feestje in 2006, over dat ‘zoveel joden’ in Amsterdam-Zuid zouden wonen en hij zich daar als ‘Marokkaan’ ongemakkelijk bij zou voelen. De ophef haalde alle landelijke media.
Onder meer GeenStijl en het Nieuw Israëlitisch Weekblad reageerden kritisch op de keuze van het Nationaal Comite 4 en 5 mei voor Benali Het Centrum Informatie en Documentatie Israël (CIDI) gaf aan dat er onrust was ontstaan bij de Joodse gemeenschap.
Gisteren zei Benali nog dat hij zijn uitspraak in een dronken bui had gedaan en ‘te letterlijk’ werd genomen. Maar nu gooit hij de handdoek in de ring.
‘Helaas, maar het is niet anders’, aldus Benali op Twitter. ‘Er mag op dat podium geen seconde twijfel zijn. En daarom heb ik deze beslissing genomen. Ik wens jullie allemaal veel wijsheid, liefde en compassie.’
Ook slaat hij op hetzelfde medium van zich af: ‘Er is een hetze gevoerd. Laster verspreid. Om iemand monddood te maken. Ik heb daar niet aan toegegeven maar ik wil niemand kwetsen. Feit is wel dat er is georchestreerd.’
De Marokkaans-Nederlandse schrijver krijgt veel bijval op Twitter. ‘Schandalige zaak Abdelkader. Heel treurig en veel sterkte!’, schrijft migratieprofessor Leo Lucassen. Ook Farid Azarkan van Denk steekt de schrijver een hart onder de riem. ‘Sterkte Bro. Moet erg naar voor je zijn als er zo een hetze is gevoerd. Valt niet tegen te vechten.’
Linkse Joodse Nederlanders staan eveneens achter Benali. ‘Ik vind het afschuwelijke dat Abdelkader Benali nu wordt uitgemaakt voor Jodenhater!’, zegt Parool-columniste Natascha van Weezel. ‘Hoe komen mensen erbij? Ik ken hem al jaren en dit slaat echt echt helemaal nergens op.’
Simcha de Vries van Een Ander Joods Geluid kiest voor een humoristische benadering: ‘Ik zou willen voorstellen dat de 4 mei-lezing nu gedaan wordt door de (Palestijnse, red.) man van Sigrid Kaag’, zegt hij.
‘Dit is precies wat er iedere keer weer gebeurt, met kandidaat kamerleden (Kauthar Bouchallikht, red.), medewerkers van instanties, activisten, schrijvers’, twittert journalist Okke Ornstein, ‘en we moeten ophouden eraan toe te geven en gewoon een dikke ‘fuck you’ aan de haatzaaiers en extreemrechts geven.’
UPDATE: NRC-cartoonist Ruben Oppenheimer had ook nog een appeltje te schillen met Benali: ‘Van alle schrijvers in Nederland kiest Comité 4 & 5 mei de man die ooit over ondergetekende, wiens halve familie door de nazi’s is vermoord, zei: ‘Die cartoonist zou in de Nazi-tijd zich werkelijk hebben uitgeleefd.’ Is die 4 mei-lezing soms een strafopstel voor Holocaust-wappies?’, twitterde hij dinsdag.
Inmiddels hebben de twee dit voorval bijgelegd. Vanmiddag stuurde Benali Oppenheimer een excuusmail. Op Facebook schrijft Oppenheimer vanavond: ‘Wat mij betreft kunnen we een streep zetten onder de ‘nazi-tweet affaire’. Ik waardeer het dat Benali – zij het wat laat – zijn excuses maakt en ben blij dat hij mijn suggestie om zich terug te trekken ter harte heeft genomen.’
Haat en discriminatie tegen moslims nemen toe, maar incidenten worden zelden gemeld. Dit is de conclusie van een rapport van de moslimraad in München, meldt de Beierse radiozender BR24.
Op straat worden moslims beledigd of geduwd, afgewezen bij sollicitatiegesprekken of benadeeld bij het zoeken naar een appartement, meldt de moslimraad. Vrouwen worden opvallend vaak gediscrimineerd, omdat ze door hun hoofddoek meteen als moslim kunnen worden geïdentificeerd.
Ook is er soms sprake van levensbedreigende situaties. Zo kreeg de Turks-Duitse gemeenschap in het zuidwestelijke plaatsje Röthenbach een dreigbriefje: ‘Je zult nooit veilig zijn.’ In de envelop zat een echt pistoolpatroon.
Slachtoffers kloppen echter zelden aan bij de politie, aldus de moslimraad: En is een zekere schaamte, de angst voor de gevolgen als je een klacht indient en of je überhaupt serieus wordt genomen.
Een antidiscriminatiebureau in Berlijn kreeg vorig jaar 153 meldingen binnen van moslimdiscriminatie, maar deskundigen vermoeden dat het werkelijke aantal incidenten veel hoger ligt.
Onlangs stelde de Duitse afdeling van de Turks-islamitische moskeekoepel Milli Görüs nog dat Turkse Duitsers zich grote zorgen maken over groeiende moslimhaat. In 2020 zijn er 122 aanvallen geweest op moskeeën in Duitsland, meldde de organisatie.
Het land kende afgelopen jaren ook aanslagen tegen moslims. In 2019 probeerde een rechtsextremist tevergeefs de synagoge van Halle binnen te komen, waarna hij slachtoffers maakte bij een joodse begraafplaats en een dönerzaak. Een andere rechtsextremist ging in 2020 langs bij twee shishalounges en schoot daar negen mensen dood.
Dit voorjaar gaat een rechtszaak van start tegen een officier uit het Duitse leger die vermomd als vluchteling een aanslag zou hebben willen plegen, zodat vluchtelingen hier de schuld van zouden krijgen.
In Duitsland wonen 4,7 miljoen moslims, waarvan drie miljoen met een Turkse achtergrond.
Aanklagers in het Franse Bordeaux zijn tegen de pro-Turkse website Medyaturk Info een rechtszaak gestart. Dit gebeurde na een verhaal over een aanval op een Turks-Franse familie, meldt Medyaturk Info zelf.
Een Franse vrouw die met een Turkse man is getrouwd benaderde in 2019 Medyaturk Info, omdat ze racistisch belaagd zou zijn door de buren. De reactie van de politie, dat het om een gewone burenruzie ging, werd netjes in het verhaal ingevoegd, aldus Medyaturk Info. Maar in november 2020 ontving Medyaturk Info een brief dat het wordt aangeklaagd voor ‘laster en smaad’.
Medyaturk Info: ‘De Franse autoriteiten willen voorkomen dat er aangifte wordt gedaan van dergelijke racistische aanslagen door ons bang te maken door ons onder druk te zetten en ons financieel te belasten, ook al is er geen sprake van een misdrijf.’
Turkije is sinds vorig jaar in een diplomatiek conflict met Frankrijk verwikkeld, vanwege de Franse steun aan Griekenland en Cyprus in hun verzet tegen Turkse gasboringen in de Middellandse Zee. Turkije heeft bovendien felle kritiek op de wijze waarop Frankrijk de radicale islam wil aanpakken na de moord op geschiedenisleraar Samuel Paty.
De nieuwe regering van de Verenigde Staten gaat onderzoeken of het geweld tegen de islamitische Rohingya-minderheid in Myanmar als genocide bestempeld kan worden.
De bedoeling is om de gebeurtenissen die sinds augustus 2017 hebben plaatsgevonden in Myanmar te onderzoeken. In die maand lanceerde het Birmese leger een brute ‘opruimingsoperatie’ in de deelstaat Rakhine in het westen van het land.
Tijdens dit offensief, dat werd gerechtvaardigd als een reactie op aanvallen van Rohingya-militanten, staken soldaten en burgerwachten dorpen in brand, werden burgers vermoord en vluchtten naar schatting 750.000 wanhopige mensen over de grens naar Bangladesh.
Het hoofd van de mensenrechtencommissie van de Verenigde Naties heeft de acties van het leger eerder omschreven als mogelijke ‘daden van genocide’.
Ook diende Gambia in 2019 bij het Internationaal Gerechtshof in Den Haag een formele aanklacht in tegen Myanmar wegens genocide, een zaak waar Nederland zich vorig jaar samen met Canada bij heeft aangesloten.
In 2020 verklaarde het Internationaal Gerechtshof dat er op het eerste gezicht bewijs was van schendingen van het Genocideverdrag. Ook waarschuwde het dat de naar schatting 600.000 Rohingya die in Myanmar waren achtergebleven ‘uiterst kwetsbaar’ waren voor aanvallen door het leger.
Deze week verklaarde de inmiddels afgetreden Mike Pompeo (Buitenlandse Zaken) dat Amerika de onderdrukking van de Oeigoerse moslims in China als genocide bestempelt.
Onze site gebruikt cookies en vergelijkbare technologieën onder andere om u een optimale gebruikerservaring te bieden. Ook kunnen we hierdoor het gedrag van bezoekers vastleggen en analyseren en daardoor onze website verbeteren.
Deze website gebruikt cookies om uw gebruikservaring op deze website te verbeteren. Van deze cookies worden cookies aangemerkt als "Noodzakelijk" in uw browser bewaard, deze cookies zijn essentieel voor het functioneren van de website. Bijvoorbeeld het opslaan van uw keuze of u wel of geen cookies wilt hebben. Wij maken ook gebruik van cookies van derde partijen die ons helpen met het analyseren en begrijpen van de gebruik van deze website door u. Deze cookies worden alleen gebruikt als u daar toestemming toe geeft. U heeft ook de mogelijkheid om uzelf uit te sluiten voor deze cookies. Dit zal echter effect hebben op uw gebruikerservaring.
Noodzakelijke cookies zijn absoluut nodig voor het functioneren van de website. De cookies in deze categorie zorgen alleen voor de veiligheid en het functioneren van deze website . Deze cookies bewaren geen persoonlijke gegevens
Deze cookies zijn niet strict noodzakelijk, maar ze helpen de Kanttekening een beter beeld te krijgen van de gebruikers die langskomen en ons aan te passen aan de behoeftes van onze lezers. Hiervoor gebruiken wij tracking cookies. Bij het embedden van elementen vanuit andere websites zullen er door deze sites ook cookies worden gebruikt.
