21.1 C
Amsterdam
Home Blog Pagina 762

Leider Spaanse rechts-radicale partij Vox: ‘Marokko vernedert Spanje’

1

Santiago Abascal, de leider van de radicaal-rechtse partij Vox, is woedend op Marokko.

Het geld dat de Marokkanen krijgen om de grenzen met Spanje mee te bewaken wordt volgens Abiscal besteed aan oorlogsschepen waarmee Marokko de wateren rondom de Canarische eilanden probeert te claimen. Dit schrijft Morocco World News.

Abascal heeft ook felle kritiek op de Spaanse regering van minister-president Pedro Sanchez. De Spaanse regering zou zich te slap en toegeeflijk opstellen tegenover Marokko, waardoor de Marokkaanse regering zich steeds brutaler zou gaan gedragen. ‘Dat is logisch: als een land zichzelf niet respecteert, probeert iedereen hier misbruik van te maken.’

Abascals uitlatingen volgen na twee wetsvoorstellen van het Marokkaanse ministerie van Buitenlandse Zaken, die in december door het Marokkaanse parlement zijn goedgekeurd. Marokko wil de eigen territoriale wateren uitbreiden en claimt ook wateren die bij Spanje horen.

Volgens minister van Buitenlandse Zaken Nasser Bourita heeft Marokko het soevereine recht om dit te doen. Wel staat het koninkrijk open voor een dialoog met Spanje om te onderhandelen over deze wateren, die overlappen met die van Spanje.

In zijn speech nam Abascal ook Groot-Brittannië en het Catalaanse onafhankelijkheidsstreven op de korrel. Spanje moet Gibraltar weer terugkrijgen en de Catalaanse separatisten arresteren, vindt hij.

Vox is sinds november de op twee na grootste partij in het Spaanse parlement.

Als Armita Taheri Thierry Baudet niet aanspreekt op racisme, wie dan wel?

12

Statenleden leiden vaak een anoniem bestaan en moeten bedelen om aandacht van het grote publiek. Provinciale politiek gaat immers over een handjevol thema’s waar weinig burgers voor te porren zijn. Media-aandacht voor de provincie is beperkt, partijen sturen er nauwelijks prominenten heen en burgers halen er hun schouders over op. Behalve als je voor FvD in de Provinciale Staten van Gelderland zit en van Iraanse komaf bent. Dan staat de Gelderlander op de stoep: Armita Taheri kwam afgelopen weekend uitgebreid in deze krant aan het woord.

Toevallig is de aandacht van de Gelderlander niet. Taheri sprak eind vorig jaar bij het FvD-congres en die zes minuten gingen niet ongemerkt voorbij. Taheri vertelde dat ze gevlucht is uit Iran vanwege de onderdrukking door de islam. Sadistische moslimleiders hebben het land en haar cultuur naar de afgrond gewerkt, meldde ze. In Nederland is wel vrijheid en veiligheid, maar geweld en onderdrukking nemen volgens Taheri toe door het partijkartel, dat sharia en salafisme toelaat.

Het FvD-publiek klapte er hard voor. Een migrant die zich zo duidelijk achter het gedachtegoed van FvD schaart, is al snel een rijzende ster. Hoorde ik ergens de naam Ayaan vallen?

Taheri doet alles precies zoals FvD het graag ziet: ze heeft zich niet alleen aangepast aan haar tweede vaderland, ze is ook trots op dat land en wil de Nederlandse cultuur beschermen. Niet zo gek dus dat FvD haar op het podium zet: de partij heeft nauwelijks mensen met een migratie-achtergrond in de eigen gelederen en probeert bovendien verwijten van racisme van zich af te schudden.

Eerder probeerde men dat – op niet erg succesvolle wijze – met de Amsterdamse kandidaat Yernaz Ramautarsing, nu met Taheri. FvD is een partij voor iedereen, ook als je een migratie-achtergrond hebt, zo is de boodschap. Van racisme kan geen sprake zijn.

Die boodschap is niet erg geloofwaardig, zo weten ook de journalisten van de Gelderlander. Ze vroegen Taheri naar een opmerkelijke tweet van Baudet over de in Amsterdam geboren en getogen Daniel Buter, die door bureaucratische rompslomp geen Nederlands paspoort heeft en dreigde te worden uitgezet. De NOS noemde de jongen ‘een Amsterdammer’ en dat noemde Baudet dan weer ‘propaganda’, ‘framing’ en ‘hilarisch’. Het kwam Baudet op het verwijt van racisme te staan, aangezien Buter niet wit is. Excuses kwamen er niet en Baudet trok zijn uitspraken nooit in.

Baudet leeft van dubbelzinnigheid: misschien was zijn tweet niet racistisch bedoeld, misschien was het gewoon een ongelukje en misschien is Baudet gewoon te trots om dat toe te geven. Dat zou allemaal kunnen, maar dan blijft het een probleem dat Baudet met dit soort uitspraken zijn partijgenoten legitimeert om soortgelijke dingen te zeggen.

Vrij snel na Baudet kwam het Overijsselse FvD-Statenlid Stijn Hesselink met de insinuatie dat een groepsverkrachting in Brabant door allochtonen zou zijn gepleegd. Dit bleek juist niet het geval. Excuses kwamen er niet, alleen ‘verbazing’ dat het anders zat dan Hesselink dacht.

Het interview van Taheri met de Gelderlander bood haar een prachtige mogelijkheid om binnen haar partij een norm te stellen. Als de leiding het niet doet, moeten anderen het maar doen. Wie komt daarvoor het meest in aanmerking? Juist: het Statenlid dat door Baudet persoonlijk op het podium wordt gehesen en vanwege haar achtergrond hoge ogen gooit in eigen gelederen. Als Baudet niet wil zeggen dat onderscheid op basis van huidskleur of achtergrond uit den boze is, of daar twijfel over laat bestaan, kan Taheri prima laten zien hoe het wel moet.

Het had een begin kunnen zijn van het opschonen van FvD

Dat deed Taheri niet. Ze wilde geen antwoord geven op wat ze van Baudets tweet vond. We begrijpen meteen waarom: binnen FvD geldt een stalen hiërarchie en is het niet toegestaan de leiding te bekritiseren. Iedereen weet nog wat Henk Otten overkwam toen hij het waagde om Baudet het gebruik van hondenfluitjes te verwijten en te zeggen dat Baudet de partij te veel naar rechts trekt. En dus houden FvD’ers sindsdien hun mond en durft niemand de leider af te vallen, zeker niet op de meest gevoelige punten als de radicaal-rechtse koers, boreale praat en racisme.

De grote vraag is: als Taheri het vanuit haar positie niet aandurft om Baudet aan te spreken, wie durft het binnen FvD dan wel? Als ze had gezegd dat Baudet fout zat met zijn tweet en nadrukkelijk afstand zou moeten nemen van racisme, was het heel moeilijk geweest voor de partijleider om zijn oogappel – een perfect geïntegreerde vluchteling die de Nederlandse cultuur prachtig vindt en waar de leden voor klappen – uit de partij te zetten. Het had een begin kunnen zijn van het opschonen van FvD.

Taheri is helaas zó goed geïntegreerd dat ze begrijpt dat je bij FvD naar de leider moet luisteren en principes daarvoor moeten wijken. Zo blijft FvD nog heel lang met een dubieuze reputatie zitten.

Studie: Europese kiezer laatste 20 jaar niet negatiever over immigratie geworden

0

In Europa krijgen radicaal-rechtse politieke partijen steeds meer steun. In twintig jaar groeiden deze partijen van 5 procent van de stemmen naar ongeveer 15 procent. Toch zijn Europese kiezers niet negatiever over immigratie geworden. Dit schrijft politiek socioloog Matthijs Rooduijn op het blog Stuk Rood Vlees.

In sommige landen zijn kiezers in het algemeen negatiever geworden over immigratie, zoals in Bulgarije en Hongarije. In andere landen zijn kiezers gemiddeld juist positiever geworden over immigratie, bijvoorbeeld in het Verenigd Koninkrijk en in Noorwegen. ‘Maar in de meeste gevallen zijn de veranderingen zeer klein en zien we een vrijwel horizontale lijn’, schrijft Rooduijn.

De politiek socioloog baseert zijn artikel op de data van de European Social Survey, die de gemiddelde opvattingen van Europese kiezers over immigratie tussen 2002 en 2018 in kaart heeft gebracht.

Rooduijn concludeert: ‘De grafieken laten zien dat de door velen waargenomen mainstreaming van radicaal-rechts op partijniveau niet lijkt op te treden als we kijken naar de opvattingen van kiezers. Hoewel radicaal-rechtse partijen steeds succesvoller zijn geworden en middenpartijen zich steeds meer in hun richting zijn gaan bewegen, is de publieke opinie met betrekking tot het hoofdthema van deze partijen – immigratie – niet geradicaliseerd.’

Turkije: 70 luchtmachtkadetten krijgen levenslang voor ‘steun aan coup van 2016’

1

Een rechtbank in Istanbul heeft zeventig luchtmachtkadetten veroordeeld tot levenslang. Ze stonden terecht voor hun rol in de mislukte staatsgreep van juli 2016 tegen president Recep Tayyip Erdogan.

Vlak na de coup werden de kadetten gearresteerd en gevangen gezet, in afwachting van hun proces. Na zeven maanden werden ze vrijgelaten, omdat het proces op zich liet wachten. Nu zijn ze, tweeënhalf jaar na hun vrijlating, tot levenslang veroordeeld.

Aanvankelijk zouden de zeventig kadetten tot verzwaard levenslang worden veroordeeld. Maar vanwege goed gedrag werd deze straf veranderd in ‘slechts’ levenslang.

Ze werden in de nacht van de coup naar Istanbul gereden, vanuit hun trainingskamp in Yalova. Ze zeiden niet te weten dat ze betrokken waren in een staatsgreep.

Verzwaard levenslang is de hoogste straf die een rechter in Turkije aan verdachten kan opleggen. In 2002 is de doodstraf afgeschaft. Hoewel Erdogan meerdere malen heeft aangekondigd de doodstraf weer in te voeren, is dit nog niet gebeurd.

SP-Kamerleden Marijnissen en Karabulut bezoeken ouderlijk huis Zefzafi in Marokko

3

De Nederlandse parlementariërs Lilian Marijnissen en Sadet Karabulut van de Socialistische Partij hebben het ouderlijk huis van Hirak-leider Nasser Zefzafi in de Riffijnse stad Al Hoceima bezocht. Dit meldt Arif News.

Zefzafi zit in Marokko een gevangenisstraf van 20 jaar uit, vanwege zijn rol in de volksopstand van de Rif in 2017-2018.

Door als Nederlandse parlementariërs het ouderlijk huis van Zefzafi te bezoeken geven Marijnissen en Karabulut de Hirak-beweging een steuntje in de rug.

Als Kamerleden mochten zij de Rif in. Voor journalisten daarentegen is de Rif een verboden gebied. Dit merkte de Nederlandse journalist Gerbert van der Aa begin vorig jaar aan de lijve. Hij werd door de Marokkaanse autoriteiten het land uitgezet.

Volgens diverse berichten op social media zou PvdA-Europarlementariër Kati Piri, die zich al langer inzet voor Zefzafi en de andere Hirak-gevangenen, op maandag 6 januari ook Al Hoceima bezoeken. De PvdA-politica schrijft op haar Facebookwall echter dat ze zelf van niets weet en dat de berichten over haar vermeende bezoek fakenews zijn. Volgens Arif News probeert het Marokkaanse regime Kati Piri en de Hirak-beweging door middel van dit soort nepnieuws in diskrediet te brengen.

 

Doodsstrijd van een onderdrukte minderheid: de Khmer Krom in Vietnam

3

Al jaren strijdt de etnisch Cambodjaanse minderheid in Zuid-Vietnam, de Khmer Krom, voor erkenning, cultuurbehoud en zelfbeschikking. De Vietnamese overheid ziet dit streven als een gevaar voor de nationale eenheid en slaat elke vorm van vreedzaam protest hard neer. Ook vanwege de geringe media-aandacht blijft de stem van de Khmer Krom ongehoord. ‘We zijn tweederangsburgers en moeten onze plek kennen.’ Een reportage door Tieme Hermans, over een volk dat misschien zal worden opgeslokt door de geschiedenis:

Voor bezoekers met een ongetraind oog lijkt de provinciestad Sóc Trăng in de Mekongdelta op elke andere marktplaats in het gebied. Volbeladen brommers razen rond de smalle straten, vrouwen met rijsthoeden zitten op kleedjes vis te verkopen en er liggen houten vrachtschepen met kokosnoten en ananassen aangemeerd. Maar wie de stadsdrukte achter zich laat en het platteland verkent, hoort ineens andere stemmen, ziet kleurrijke tempels met bonte versiering en iets donkerdere mensen; potiger en vaak met gekruld haar.

Dit is het culturele hart van Kampuchea Krom, een gebied waar de etnisch Cambodjaanse Khmer Krom al meer dan tweeduizend jaar het vruchtbare land bewerken. Ondanks dat zij een minderheid in eigen regio zijn geworden, is hun cultuur op het platteland nog springlevend. Ouderen spreken alleen Khmer, er wonen tienduizend boeddhistische monniken in de talrijke kloosters en de Khmer Krom houden vast aan hun eigen traditionele sporten en feestdagen.

Kampuchea Krom staat voor Lager Cambodja en was meer dan achthonderd jaar de meest zuidelijke regio van het machtige Khmer-rijk. Vanaf de vijftiende eeuw raakte dit rijk in verval en werd de Mekongdelta langzaam maar zeker overgenomen door de Vietnamezen. Toch wordt dit vruchtbare deltagebied nog altijd geclaimd door de etnisch Cambodjaanse gemeenschap. Inmiddels zijn zij afgegleden tot de armste bewoners van het gebied.

De Khmer lopen achter op het gebied van onderwijs, taal en arbeidsparticipatie. Sommigen vrezen voor een culturele genocide. ‘Ons aantal is aan het afnemen en we vrezen voor de toekomst’, klaagt Thach Ngoc Thach (63). De activist noemt de onderdrukking van onderwijs in het Khmer, het verbod op samenscholing en de gedwongen naamsverandering die de gemeenschap moesten ondergaan vanaf de jaren vijftig, waardoor ze op papier en in naam niet meer te identificeren zijn als Khmer.

‘Dat noem ik culturele genocide’, zegt Thach. ‘Het recht wordt ons ontnomen om te zijn wie we zijn. Daar komt bij dat we van oudsher boeren zijn die leven in kleine, hechte gemeenschappen. Toen de communisten hier aan de macht kwamen, werd onze landbouwgrond oneerlijk herverdeeld en zijn veel Khmer landloos en arm geworden. Daardoor voelen velen van ons zich gedwongen zich te vestigen in grote steden als Ho Chi Minhstad, waar we afgesloten raken van onze taal, cultuur en gemeenschap. De tragiek is dat juist Ho Chi Minhstad ooit een Cambodjaans bolwerk was en bekend stond als Prey Nokor, boskoninkrijk in het Khmer. Dat we juist hier onze identiteit moeten verliezen is extra schrijnend.’

‘Het recht wordt ons ontnomen om te zijn wie we zijn’

Ook mensenrechtenorganisatie Human Rights Watch geeft aan dat de Khmer Krom kampen met ernstige restricties op vrijheid van meningsuiting, samenkomst, vrije informatievoorziening en zelfs op vrij reizen. Daarnaast heeft de Mensenrechtenraad van de Verenigde Naties kritiek op de mensenrechtensituatie in Vietnam. Ondanks dat Vietnam ondertekenaar is van de VN-verklaring over de rechten van inheemse volken en de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens, vindt de Mensenrechtenraad dat het land weinig politieke wil toont om ernstige mensenrechtenschendingen aan te pakken. Hier zijn vooral etnische minderheden het slachtoffer van.

‘Zonder connecties binnen de overheid heb je in Vietnam geen poot om op te staan, dus moeten we het onrecht maar slikken’, zegt boerin Neang Sen (67). ‘Onze roep om gerechtigheid wordt niet alleen genegeerd, maar wordt gezien als verstoring van de openbare orde. Een vrouw uit mijn dorp die probeerde haar land terug te krijgen, kreeg bezoek van een door de overheid aangestuurde bende. Ze waren bewapend met stokken en kapmessen en staken haar huis in brand. De boodschap is duidelijk. We zijn tweederangsburgers en moeten onze plek kennen.’

Omdat waarnemers en journalisten buiten de deur worden gehouden blijft het leed van de Khmer Krom grotendeels ongehoord in de rest van de wereld. Ook de Vietnamezen zelf krijgen niets te horen. Zo vertelt docente Thao (34) uit Ho Chi Minhstad dat ze wel vaag gehoord heeft van de Khmer, maar vooral dat het gevaarlijke mensen zijn waarvoor je moet uitkijken. ‘Ik weet dat ze trouw zijn aan hun cultuur, maar ook wat grof en agressief.’ Haar collega An (31) vult aan: ‘Ze zijn arm en een beetje dom.’

Deze stereotypen zijn zo diep doorgedrongen in de samenleving dat ook veel Khmer zelf geloven dat ze slechter zijn in plannen, handel en geldzaken. ‘Om uit de marge te komen hebben we het recht nodig om vreedzaam te kunnen leven in ons vaderland’, zegt student Serey (24). ‘Dit komt neer op meer toegang tot onze moedertaal, vrijheid van meningsuiting en openheid over de geschiedenis van ons volk en dit gebied.’

Verdrukking

Volgens Vietnamese overheidsstatistieken wonen er zo’n 1,2 miljoen Khmer Krom in Vietnam. Externe schattingen zijn beduidend hoger en lopen op van zeven tot zelfs tien miljoen. Daarnaast wonen er significante groepen Khmer Krom-vluchtelingen in Cambodja, Amerika, Frankrijk en Australië.

Het lijkt erop dat de Khmer Krom voor een zware strijd staan als de gemeenschap overeind wil blijven in Vietnam. Door restricties op onderwijs in de eigen taal en beperkte economische mogelijkheden kiezen velen voor assimilatie. Khmer Krom die in de steden geboren zijn spreken hun eigen taal niet goed meer. Ze zijn bovendien afgezonderd van de Cambodjaanse boeddhistische tempels waar de gemeenschap samenkomt. Ook zijn ze maar half op de hoogte van hun culturele erfgoed, doordat ze naar Vietnamese scholen gaan en geen vakantie krijgen tijdens Cambodjaanse feestdagen.

De Khmer Krom genieten slechts beperkt recht op vrijheid van onderwijs. Het is verboden om les te geven in de geschiedenis van Kampuchea Krom en het studeren in eigen taal wordt door de overheid beperkt tot een ondermaats programma van een paar uur per week. Hierdoor is het Khmer gedegradeerd tot een taal die ze alleen thuis spreken in de dorpen.

‘Klasgenoten en zelfs leraren zorgden ervoor dat we ons niet welkom voelden’

Tegelijkertijd worstelen de plattelandskinderen met het Vietnamees. Daarbij hebben families vaak geen geld voor hoger onderwijs en verlaat 56 procent van de Khmer Krom school voortijdig. Zo vertelt Serey dat hij en zijn vrienden geen woord Vietnamees spraken toen zij voor het eerst naar school gingen. ‘Klasgenoten en zelfs leraren maakten ons belachelijk en zorgden ervoor dat we ons niet welkom voelden. Logisch dat zoveel van ons het niet redden.’

Naast restricties op onderwijs is het in Vietnam verboden om te kijken naar tv-zenders uit buurland Cambodja. De overheid patrouilleert actief in de dorpen om dit verbod te handhaven. Ondanks al deze pogingen om de Khmer gedwongen te assimileren en te marginaliseren, staat de gemeenschap bekend om haar loyaliteit aan de eigen cultuur.

In het hart hiervan staan de boeddhistische monniken, die zich vaak hard maken voor het leed van de gemeenschap. Daarom zijn in de afgelopen jaren veel monniken gearresteerd. Sommige monniken werden bovendien gedwongen om uit hun kloosterorde te stappen, omdat ze een bedreiging zouden vormen voor de nationale veiligheid. Hun ‘misdrijven’: lesgeven in het Khmer zonder toestemming, het verspreiden van boeken in het Khmer en het organiseren van vreedzame protesten.

Verleden en toekomst

De Khmer en hun voorouders wonen al meer dan tweeduizend jaar – misschien wel vierduizend jaar – in de Mekongdelta, zo blijkt uit oude Chinese manuscripten en recent archeologisch onderzoek. De Vietnamezen betraden het toneel pas vanaf 1620, toen veel boeren Centraal-Vietnam ontvluchtten vanwege droogte, oorlog en voedseltekorten.

De toenmalige Cambodjaanse koning stond hen toe land te ontginnen en een douanepost op te zetten in de haven van Prey Nokor. Al snel kwamen de kolonisten in groten getale en veranderde de demografische samenstelling van het gebied. Gedurende de zeventiende en achttiende eeuw kregen Vietnamese koningen een steeds grotere invloed en maakten zij het verzwakte Cambodjaanse hof onderdanig en schatplichtig.

Terwijl de Khmer Krom langzaam een minderheid werden in eigen land begonnen de Vietnamezen aan een ‘beschavingsmissie’, waarbij ze hun eigen cultuur probeerden op te dringen aan de inheemse bevolking. Opstanden tegen de Vietnamese machthebbers werden neergeslagen. De koning van Cambodja riep de hulp van de Fransen in, maar die zagen hun kans schoon en besloten de Mekongdelta te koloniseren.

Ondanks dat het gebied op uitnodiging van de Cambodjaanse koning en met hulp van de lokale Khmer Krom onder Franse controle was gebracht, werd de Mekongdelta een eeuw later aan Vietnam overgedragen. Op 4 juni 1949 veranderde wet 49-733 de status van Cochin-China en kwam de hele regio onder Vietnamees bestuur. De Fransen deden dit mede omdat de Khmer Krom in de minderheid waren.

‘Hoe tragisch het ook klinkt, de Khmer Krom zullen mogelijk verdwijnen’

De in Amerika gevestigde actiegroep Khmers Kampuchea Krom Federation (KKF) wil wet 49-733 volledig terugdraaien. Volgens voorzitter Vien is het nooit echt bewezen dat de Mekongdelta voor 1949 officieel aan Vietnam toebehoorde en heeft de lokale bevolking recht op zelfbeschikking.

Toch is deze theorie over de onafhankelijkheid van Kampuchea Krom gebaseerd op drijfzand, vinden historici en juristen. Zelfs de Engelstalige Cambodjaanse krant The Khmer Times bericht dat het tijd is voor Cambodjanen om de consequenties van hun geschiedenis te aanvaarden. Feitelijk is de Mekongdelta allang niet meer Cambodjaans.

‘De wens om onafhankelijkheid is daarom een historische vergissing’, zegt de Cambodjaanse historicus Sovann (55). ‘Daarbij wordt vaak vergeten dat het juist de Vietnamezen waren die een groot deel van het gebied hebben ontgonnen. Driehonderd jaar geleden was de Mekongdelta nog een schaars bevolkt, wild moeras, vol muggen en gifslangen. De Vietnamezen hebben het gebied in cultuur gebracht.’

Veel Khmer Krom denken melancholisch terug aan het lang vervlogen Khmer-rijk. Toch is onafhankelijkheid voor de meesten geen realistisch scenario. ‘Er zijn urgentere problemen’, zegt monnik Pich (49) ‘Natuurlijk zou het geweldig zijn als Kampuchea Krom in ere zou worden hersteld, maar er wonen hier miljoenen Vietnamezen. Het is realistischer om te proberen de feiten van nu te accepteren en vreedzaam samen te leren leven.’

‘Natuurlijk kunnen de lokale bewoners en actiegroepen de onafhankelijkheidsstrijd aangaan’, zegt Sovann, ‘maar de verovering van Kampuchea Krom vond plaats in een tijd dat er simpelweg geen internationale verdragen bestonden over het binnenvallen van andere landen. Het recht van de sterkste was toen nog de norm. De meeste inheemse volkeren ter wereld hebben simpelweg geen zelfbeschikking en velen worden opgeslokt en vergeten door de geschiedenis. Hoe tragisch het ook klinkt, de Khmer Krom vormen één van deze volkeren die mogelijk zullen verdwijnen.’

Filmpje: ‘Indiase politie plundert huizen van moslims’

0

Volgens mensenrechtenactivisten plundert de Indiase politie doelbewust huizen van moslimfamilies. Dit schrijft de Britse editie van Metro.

Een video, opgenomen door de Indiase mensenrechtenactiviste Kavita Krishnan, laat een huis zien dat is geplunderd. Zij beweert dat de politie dit heeft gedaan. Ook andere huizen zijn overhoop gehaald, zo laten foto’s zien.

Sinds begin december protesteren tienduizenden Indiërs tegen de vorige maand aangenomen Citizenship Amendment Act. Vluchtelingen worden via deze wet makkelijker aan het Indiase staatsburgerschap geholpen – tenzij ze moslim zijn. De demonstranten bestempelen de Citizen Amendment Act daarom als een anti-moslimwet. De Indiase politie treedt vaak keihard op bij demonstraties.

Volgens critici wakkert de nationalistische regering van Narendra Modi de tegenstellingen tussen hindoes en moslims aan. Een grote minderheid ruim 200 miljoen mensen is moslim in dit verder overwegend hindoeïstische land.

Eritrese migranten bekogelen Haagse politie, riskeren intrekken verblijfsvergunning

2

In de nacht van zaterdag op zondag hebben Eritrese migranten de Haagse politie met stenen bekogeld. Ze deden dit omdat een concert van de Eritrese popster Kiros Asfaha werd afgebroken. De geweldplegers lopen het gevaar hun verblijfsvergunning te verliezen, meldt het Algemeen Dagblad.

Velen wilden het concert bezoeken zonder daarvoor een kaartje te hebben gekocht. Omdat de situatie gevaarlijk werd besloten de organisatoren om het concert niet meer te laten doorgaan. Dit leidde ertoe dat bezoekers die wél een kaartje hadden betaald ook boos werden.

De politie rukte uit om de orde te handhaven, in zalencentrum Kristal waar het concert had moeten plaatsvinden vandalisme plaatsvond. De politie werd bij aankomst met stenen bekogeld. Tegen de relschoppers werden politiehonden ingezet.

Vijf agenten raakten gewond. Eén daarvan moest in een ambulance worden gepleegd. Eén van de verdachten raakte ook gewond, omdat hij door een politiehond werd gebeten. Hij is naar het ziekenhuis gebracht. Er zijn tot dusverre vier mensen aangehouden.

Op blogs en op social media is fel op de gebeurtenissen gereageerd. Zo spreekt opiniesite de Dagelijkse Standaard over een ‘oorlogsgebied’, hekelt columnist Jan Dijkgraaf het feit dat Omroep West spreekt over ‘jongeren’ in plaats van over ‘Eritreeërs’ en roepen veel twitteraars dat de Eritreeërs ‘terug naar eigen land’ moeten worden gestuurd.

Erdogan: dood Iraanse generaal ‘kan niet zonder reactie blijven’

1

De Turkse president Tayyip Erdogan zegt tegen CNN Türk dat het doden van de Iraanse generaal Soleimani door de Verenigde Staten niet zonder reactie van Iran kan blijven. 

Dit weekend werd de Iraanse generaal Qassem Soleimani gedood in Irak bij een Amerikaanse raketinval. Soleimani was majoor-generaal bij de Iraanse revolutionaire garde en verantwoordelijk voor de militaire acties van Iran en de milities die het land steunt in Irak en Syrië. Iran heeft wraak gezworen.

Hoewel Erdogan ook aangaf te hopen op de-escalatie, is dat hij zegt te snappen dat Iran wil terugslaan opmerkelijk: Turkije is officieel een NAVO-bondgenoot van Amerika. Ook heeft Turkije jarenlang geprobeerd om de Syrische dictator Bashar al-Assad weg te krijgen, die juist dankzij Iraanse (en Russische) steun in het zadel kon blijven.

Wel is Turkije de laatste jaren steeds meer in het kamp van Rusland en Iran terechtgekomen. Zo heeft Turkije, tot grote woede van zijn NAVO-bondgenoten, Russische S-400-raketten aangeschaft. Ook hebben Rusland, Iran en Turkije in september vorig jaar over de toekomst van Syrië overlegd.

Culturele toeëigening of cultuurimperialisme?

1

En, heeft u de afgelopen maand nog veel aan culturele toeëigening gedaan? Voor als u het nog niet weet: met de Engelse term ‘cultural appropriation’ wordt gedoeld op het overnemen van bepaalde uitingsvormen van de ene cultuur door een andere cultuur, ook vaak van die van een sociaal-etnische minderheid binnen een land door de meerderheid van de bevolking, van kapsels tot kunst.

En dat is, voor hier misverstanden over ontstaan, nadrukkelijk niet positief bedoeld. Het verwijt van wederrechtelijke culturele toeëigening richt zich steevast op een dominante samenleving – lees: de westerse – of de dominante groep daarbinnen en niet op een achtergestelde. Ter discussie staat de overname van Afrikaanse dracht door westerlingen, niet van westerse jeans door Chinezen.

Het eerste geldt nu steeds meer als neokoloniaal – het tweede daarentegen… tja, als wat moeten we binnen dit frame het tweede zien?

De Chinezen worden door sommigen al als de dominante macht van de toekomst gevreesd, dus dan zou dit eigenlijk ook als een opmaat naar culturele toeëigening ten koste van het Westen kunnen gelden. Blijf van het maatpak af! En van onze klassieke muziek – er zijn al heel wat getalenteerde Chinese violisten – of van onze bouwwerken, getuige al die kopieën die van de Eiffeltoren of de Tower Bridge ginds in themaparken zijn neergezet.

Toch ziet niemand dat zo. En ook klaagt niemand dat die jeans niet een algemeen westerse, maar daarbinnen toch wel specifiek een typisch Amerikaanse vinding is, die na 1945 door de Europeanen is overgenomen.

Niemand die dat als een probleem zag – tenminste niet als een probleem van culturele toeëigening. Niet in Amerika althans, daar zag men het überhaupt niet als probleem – eerder als blijk van de superioriteit van de eigen cultuur, niet zonder commercieel profijt. En de kritiek in Europa van oudere generaties was ook niet dat men aan ongepaste culturele toeëigening deed, maar dat een spijkerbroek niet netjes was, dat het om werkkleding ging, om iets wat je je helemaal niet zou moeten willen toeëigenen. Met de naoorlogse verering van de Verenigde Staten werd met haar jeugdcultuur ook haar muziek en kledingwijze geïmporteerd.

Ook de hele discussie over ‘culturele toeëigening’ is uit Amerika overgewaaid. Zij ligt in het verlengde van de gelijkstelling van de Amerikaanse blackface-traditie aan de Nederlandse Zwarte Piet-traditie, waarmee een sterk door Amerikaanse ervaringen gekleurd debat over racisme in een Nederlandse variant is omgezet, zodat de historische verschillen wel eens te gemakkelijk worden geëgaliseerd.

Hier luidt de stelling: mijn huidskleur is geen kostuum, en daarom is je zwart schminken beledigend voor zwarte mensen. Maar is ook een kostuum tóch geen kostuum? Dat is kennelijk de opvatting van degenen die Indiaantje spelen door kinderen aan Zwarte Piet gelijkstellen. Daarmee wordt al snel elke verkleedpartij taboe, en kun je de theaters wel sluiten. En wat te doen met carnaval?

Ieder zijn eigen cultuur, waar de ander vanaf blijven moet?

Moeten we voortaan per land en volk vastleggen hoe men zich wel en niet kleden mag? Is de jeans exclusief Amerikaans eigendom? Is de bolhoed voorbehouden aan Engelsen? De kilt aan Schotten? In het kader van regionaal zelfbewustzijn geniet die nu een groeiende populariteit, maar mogen anderen die daarom niet dragen? Er was een tijd dat de Japanse kimono of de Afghaanse jas in de mode was; bij activisten is dat nog steeds een Palestijnse sjaal.

Zelf tooi ik mij vaak met een Texaanse cowboyhoed en hoge Mexicaanse laarzen, en op bergtochten in de Alpen loop ik in een klassieke Duitse Lederhose rond. Hitler had die overigens ooit voor joden verboden: alleen ‘echte’ Duitsers mochten die aan. Wie bepaalt wie Duits, Schots, Texaans genoeg is om te mogen dragen wat als ’typisch’ Duits, Schots of Texaans geldt, en van oorsprong vast ook was?

Ieder zijn eigen cultuur, waar de ander vanaf blijven moet? Moet dat het uitgangspunt zijn, omdat er altijd wel iemand aan de specifieke wijze van die culturele toeëigening aanstoot zou kunnen nemen, indien die het origineel vervormt of geen ironische ondertoon ontbeert? De katholieke minderheid kan over culturele toeëigening klagen bij mensen die met Halloween als paus of pater verkleed gaan – of is dat minder ‘erg’ dan als sultan of indiaan? Waar ligt de grens?

Als ieder zich strikt bij zijn eigen leest moet houden, leidt dat tot wel zeer vergaande vormen van eenkennigheid. Feit is dat alle grote culturen uit het verleden – zowel in het westen als in het oosten – ook gretig bij anderen leentjebuur hebben gespeeld. Dat is met name imperia eigen: niet alleen het verspreiden van de eigen cultuur – ‘cultuurimperialisme’ – in veroverde gebieden, maar ook kopiëren uit andermans cultuur – ‘culturele toeëigening’ dus. Dat begon al bij het Hellenisme van Alexander de Grote: Grieken die Perzisch en Egyptisch vreemd gingen. Of ga eens in het oude India kijken: daar liep alles door elkaar.

De Romeinen waren nog eclectischer dan iedereen voordien. Zij roofden niet alleen obelisken uit het land van de Nijl, maar bouwden die ook na, en aan de Tiber valt nog steeds de Pyramide van Cestius te bewonderen. De Ottomanen idem dito: de als kerk gebouwde Hagya Sophia ging, om het christelijke Constantinopel in een islamitisch Istanbul te veranderen, niet alleen zelf als moskee fungeren, zij diende ook voor vele nieuwgebouwde Turkse moskeeën als voorbeeld. Moe(s)t je je door dat laatste als christen gekrenkt voelen, of juist zeer vereerd?

Om bij de beginvraag terug te keren: nu net in de feestmaand december was niemand in Nederland erg nationaal-origineel. Sinterklaas? Een Germaanse erfenis – de oppergod Wodan galoppeerde op een schimmel over de daken van de hutjes van de Germanen en deelde cadeautjes uit. De kerstboom? Door de Zweden in de Dertigjarige Oorlog naar Duitsland meegebracht, midden negentiende eeuw in Nederland uit Duitsland overgenomen. Dat oer-Hollandse vuurwerk? Chinees.