13.3 C
Amsterdam
Home Blog Pagina 476

VN erkent: vluchtelingen uit Oekraïne dupe van racisme voor EU-grens

0

De Verenigde Naties hebben erkend dat sommige niet-witte vluchtelingen zijn gediscrimineerd toen zij vanuit Oekraïne naar de Europese Unie probeerden te vluchten. Dit schrijft de Britse krant the Independent.

Filippo Grandi, de Hoge Commissaris voor de Vluchtelingen van de VN, erkende de benarde situatie van niet-witte vluchtelingen tijdens een persconferentie gistermiddag.

Volgens Grandi is de discriminatie van niet-witte mensen aan de grens geen overheidsbeleid, maar hebben er zich wel verschillende incidenten plaatsgevonden.

Grandi reageerde op berichten van vluchtelingen uit Oekraïne met een zwarte, Zuid-Aziatische of Arabische achtergrond die werden tegengehouden bij de grens terwijl ze naar Polen wilden vluchten. Witte Oekraïners kregen voorrang.

Sommige online commentatoren deden de berichten af als leugens en Russische desinformatie, maar er ontstond ook wereldwijde verontwaardiging over de berichten. Onder andere de Nederlandse politieke partij BIJ1, de Londense burgemeester Sadiq Khan, zangeres Beyoncé en de Afrikaanse Unie spraken zich tegen dit racisme uit.

Oekraïne krijgt meer Turkse drones

0

Oekraïne krijgt meer drones uit Turkije, meldt het internationale persbureau Reuters. Dit moet helpen om de Russische invasiemacht te bestrijden die vorige week het land is binnengevallen.

De Oekraïense minister van Defensie Oleksii Reznikov vertelde vandaag dat zijn land meer raketten krijgt uit het buitenland. Deze Stinger- en Javelin-raketten zullen worden ingezet tegen het Russische leger. Ook krijgt Oekraïne een nieuwe scheepslading Turkse drones.

De Turkse drones zijn erg effectief gebleken in de oorlog tussen Azerbeidzjan en Armenië om Nagorno-Karabach. Azerbeidzjan werd militair geholpen door Turkije en kon zo een groot deel van de regio – die sinds de jaren negentig van de vorige eeuw door Armenië werd bezet – heroveren.

Als NAVO-land staat Turkije achter Oekraïne. Eerder deze week blokkeerde Turkije ook al de Bosporus voor Russische schepen. Daarbij beriep het zich op een oud verdrag uit 1936, dat het blokkeren van deze zeestraat toestaat in tijden van oorlog.

De ene vluchteling is de andere niet, blijkt nu

0

Verwarring. Een beter woord kan ik op dit moment voor deze tijd niet vinden. De dramatische Taliban-overname in Afghanistan werd hardnekkig uit ons collectief geheugen gewist door de opkomst van nieuwe coronavarianten, in een pandemie die ons maar niet naar een normaal leven liet terugkeren. En nu hebben we nauwelijks een zucht van opluchting geslaakt bij het terugschroeven van nagenoeg alle coronamaatregelen, of ons wordt verteld dat de Russische president Vladimir Poetin zijn atoomwapens tevoorschijn haalt vanwege de oorlog met Oekraïne. Hoe groot kan de verwarring in onze wereld zijn.

In onze wanhoop moeten we desnoods maar onze schouders ophalen, vanwege de onmacht die dit soort chaos en beroering op deze aardkloot teweeg brengt. De optelsom van wat er de afgelopen tijd op globaal niveau is gebeurd, maakt de meesten van ons handelingsverlegen. Voor gelovigen is er nog het gebed, al vindt niet iedereen daar rust in.

Voor mijn vader, die ook alweer zoveel jaren geleden op toch wel hoge leeftijd is overleden, zou deze tijd ook verwarrend zijn geweest. Na zijn bevrijding in Auschwitz door het Rode Leger werd hij de eerste weken in leven gehouden door een Russische soldaat, die zijn magere rantsoen met hem deelde. Oekraïners echter waren voor mijn vader en voor vele andere in de concentratiekampen ‘misdadigers en beulen die vaak nog bruter en erger tekeer gingen dan de moffen zelf’. Veel Oekraïners waren Hilfswillige, ‘helpers’ die de nazi’s assisteerden bij hun genocidale arbeid in de concentratie- en vernietigingskampen. De verwarring van daders en slachtoffers.

Oekraïne mag toetreden tot de Europese Unie. De grenzen van Polen en Hongarije staan wagenwijd open om de stroom vluchtelingen uit het oorlogsgebied op te vangen. Vluchtelingen in Polen en Hongarije? Waren dit niet juist die landen die stelselmatig hun grenzen voor vluchtelingen uit de oorlogsgebieden in Syrië, Irak en Afghanistan dicht hielden? Ja, die mensen kwamen uit islamitische landen. Maar in het moderne beschaafde Europa, waar deze twee landen ook deel van uitmaken, zijn vluchtelingen toch vluchtelingen? Kennelijk dus niet. Verwarring alom.

Dichtbij huis, binnen onze eigen Nederlandse grenzen, wordt nu ook de wanorde rond het vluchtelingenbeleid zichtbaar. Natuurlijk, met open armen ontvangen wij de ontheemden en de verdrevenen vanuit dat oorlogsgebied. Maar hoe was dat, nog helemaal niet zo lang geleden, met diegenen die in zwakke bootjes de dreiging van een verdrinkingsdood op de Middellandse Zee trotseren om te overleven? Ons parlement had het over ‘opvang in de regio’. En ja, die Syriërs? Je weet niet wat je aan ‘terroristen’ binnenhaalt. Vluchtelingen zijn toch vluchtelingen?

Wat is het toch dat ons nu ineens zo ruimhartig maakt?

Nederlandse gemeenten halen alles uit de kast om de Oekraïense burgers een veilig heenkomen te bieden. Beter kan het niet. Maar slechts enkele maanden geleden zette de Rijksoverheid druk op gemeenten om vluchtelingen op te nemen. Want anders bleven de opvangmogelijkheden op slot. Wat is het dan toch dat ons nu ineens zo ruimhartig maakt? Is dat ook de verwarring, die zich door het binnentrekken van de Russische soldaten daarginds van ons heeft meester gemaakt?

Misschien. Of misschien ook niet. Mogelijk is het gewoon onze oorlogsangst, omdat het nu wel allemaal erg dichtbij komt. Kiev is maar 2,5 uur vliegen van Schiphol. President Poetin zegt de ‘rode knop’ binnen handbereik te hebben. Oorlog op het Europese vaste land, binnen de grenzen van onze EU, dwingt ons tot een ander soort handelen. De ene vluchteling is de andere niet, blijkt nu.

Als dit allemaal weer achter de rug is, laten we dan in ieder geval de les hebben geleerd dat de vluchteling gewoon als vluchteling moet worden behandeld. Waar die ook vandaan komt.

Zorgen over mogelijke escalatie na afsluiting Bosporus door Turkije

0

Nu Turkije besloten heeft om de Bosporus en de Dardanellen af te sluiten voor Russische oorlogsschepen, vrezen sommige analisten voor een mogelijke escalatie van de Russisch-Oekraïense oorlog.

Turkije beroept zich op het verdrag van Montreux uit 1936. Volgens dit verdrag heeft Turkije het recht om de doorgang van oorlogsschepen door de zeestraten te beperken in oorlogstijd, of als er dreiging is van oorlog.

Een bron vertelde eergisteren aan het internationale persbureau Reuters dat minstens vier Russische schepen wachten voor de Bosporus. Twee daarvan, een fregat en een torpedobootjager, verzochten Turkije formeel om de doorsteek te mogen maken. Dit, zodat ze aan kunnen komen in de Zwarte Zee, die grenst aan de Krim en het zuiden van het Oekraïense vasteland.

Het afsluiten van de Bosporus en de Dardanellen door Turkije, een NAVO-lid, kan volgens sommige experts Turkije, en daarmee ook het hele NAVO-bondgenootschap, in conflict brengen met Rusland.

‘Met het afsluiten van de Bosporus heeft de NAVO zich bij monde van Turkije toch wel stiekem in deze oorlog gemengd’, zegt BNR-journalist Geert Jan Hahn.

Ook Rob de Wijk maakt zich zorgen. ‘Als Turkije de Bosporus afsluit, is een NAVO-land betrokken bij de strijd. Denk niet dat veel mensen zich dat realiseren’, twittert de Leidse hoogleraar Internationale Betrekkingen.

‘Mogelijk zullen de Russen proberen Turkije te intimideren door opnieuw schepen door de straat te sturen’, zegt Emre Acikgönül, een Turkse expert in maritiem recht, in de Volkskrant. ‘Ze hebben dat eerder gedaan, om Turkije uit te dagen.’

Turkse oppositie smeedt verbond om ‘democratie te herstellen’

0

Zes Turkse oppositieleiders hebben gezworen de democratie in Turkije te willen herstellen. Ze willen het in 2018 ingevoerde presidentiële systeem, dat Erdogan veel macht geeft, beëindigen en de rechterlijke macht weer onafhankelijk maken. In 2023 zijn er verkiezingen.

Gisteren werd een 48-pagina’s tellende verklaring ondertekend door de leiders (foto, van links naar rechts) van de seculier-nationalistische CHP, de grootste oppositiepartij van Turkije, de liberale Partij voor Democratie en Vooruitgang (DEVA), de liberaal-conservatieve Democratische Partij (DP), de conservatieve Toekomst Partij (FP), seculier-nationalistisch Goede Partij (IYI) en de islamistische Gelukzaligheidspartij (SP)

Lieders Ali Babacan van DEBA en Ahmet Davutoglu van de FP waren in het verleden minister onder Erdogan, maar ze braken met de AKP vanwege politieke meningsverschillen. Volgens critici hebben zij en de andere vier oppositiepartijen niets gemeen, behalve hun verlangen naar het ‘oude Turkije’.

De pro-Koerdische partij HDP, de op één na grootste oppositiepartij in Turkije, heeft het document niet ondertekend. De HDP hangt een partijverbod boven het hoofd, vanwege vermeende banden met de PKK, die in Turkije, de Verenigde Staten en de Europese Unie op de terreurlijst staat. Veel HDP-politici zitten nu in de gevangenis en democratisch verkozen HDP-burgemeesters in het overwegend Koerdische oosten van het land zijn vervangen door zetmannen van president Erdogan.

Amsterdam wil racisme in de zorg aanpakken

0

Amsterdam wil racisme in de zorg aanpakken, meldt het Parool. In de zorg zou (onbewust) racisme leiden tot verkeerde diagnoses en gevoelens van discriminatie bij Nederlanders van kleur. 

Zorgorganisaties worden nu verplicht om ‘cultuursensitieve zorg’ te verlenen, zo besliste de gemeenteraad gisteren. Organisaties moeten zorg dragen voor een ‘representatief personeelsbestand’ en ‘training van medewerkers’. Ook moeten opleidingen hier meer aandacht aan geven.

Daarnaast moet discriminatie worden aangepakt. Vijftien procent van de zorgmedewerkers heeft een niet-westerse migratieachtergrond. Zij krijgen vaak te maken met discriminerende opmerkingen van patiënten. In 2020 sprak RTL Nieuws met ruim honderd zorgmedewerkers van kleur. Elf daarvan zeiden te stoppen vanwege discriminatie. De gemeente Amsterdam onderzoekt sancties voor zorginstellingen die over de schreef gaan.

Een ander probleem in de zorg is dat kinderen vaak als tolk voor hun ouders moeten optreden. Zij moeten de soms heftige diagnoses van de dokter voor hun ouders in het Nederlands vertalen in het Arabisch, Turks of een andere taal, wat emotioneel zwaar kan zijn. De gemeente wil meer professionele tolken om deze taak over te nemen.

GroenLinks, D66, PvdA, Denk, BIJ1 en ChristenUnie werkten ruim een jaar aan hun initiatiefvoorstel. ‘In de zorg wordt racisme vaak gebagatelliseerd of geaccepteerd, ook doordat patiënten kwetsbaar zijn of cognitieve beperkingen hebben’, stelt GroenLinks. ‘Het is onze taak om grenzen en normen te stellen en om zorgmedewerkers te beschermen.’

Rotterdam: partijen doen aangifte vanwege racistische stickers

0

Op verkiezingsborden van enkele politieke partijen in Rotterdam zijn stickers geplakt met de teksten ‘White Lives Matter’ en ‘Landverraders’.

‘Smakeloos, bedreigend en onacceptabel: Dit is 100% racisme. Daarom bestrijden we als partij elke vorm van discriminatie en racisme’, twittert PvdA-lijsttrekker Richard Moti. Op een verkiezingsposter met zijn portret (foto) is een sticker van White Lives Matter geplakt. Moti vindt dit een onacceptabele actie en zegt snel aangifte te zullen doen.

Moti krijgt van PvdA-leider Lilianne Ploumen een hart onder de riem. ‘Walgelijke en verwerpelijke poging om de democratie te ondermijnen. Alle steun voor Richard Moti, die zich niet laat intimideren en blijft strijden tegen racisme en discriminatie’, schrijft ze.

Ook GroenLinks-leider Jesse Klaver spreekt zich uit tegen de racistische stickeractie. ‘Walgelijk hoe onze kandidaat-raadsleden van kleur worden belaagd met intimidatie en racisme. De politiek is er voor en van iedereen. Alle steun voor iedereen die zich inzet voor een mooier Nederland’, twittert hij.

In Rotterdam zijn borden van PvdA, GroenLinks, Denk en 50Plus beplakt met ‘White Lives Matter’-stickers, aldus RTV Rijnmond. Zij zullen ook aangifte doen. Rijnmond meldt dat racistische activisten ook in andere gemeenten borden met zulke stickers hebben beplakt.

Nog meer sticker-controverse in Rotterdam: gisteravond betrapte een PvdA-kandidaat  FvD’ers bij het plakken van een Forum voor Democratie-sticker op de poster van PvdA-lijsttrekker Moti. Aan debatten durft de FvD-lijsttrekker niet mee te doen, aldus Moti. ‘Maar als het donker is, komt dit gespuis wel uit zijn rechts-extremistische hol om andermans spullen te vernielen.’

‘Na de oorlog in Jemen wil ik terugkeren naar mijn geboorteland’

Elke maand gaat de Kanttekening in gesprek met vluchtelingen en statushouders in Nederland. Hoe zijn ze hier gekomen? En hoe hebben zij hun nieuwe leven in Nederland opgebouwd? Deze maand: de Jemenitische Wasim Hasan (32). Vanuit Maleisië reisde hij naar Nederland en vroeg hier asiel aan. Hij droomt ervan zijn studie als bouwkundig ingenieur voort te zetten om bij te dragen aan de wederopbouw van Jemen.

Voordat hij naar Nederland kwam, woonde Hasan tien jaar in Maleisië, waar hij bouwkunde studeerde. Na het behalen van zijn masterdiploma besloot hij om daar te blijven en ging op zoek naar een baan.

‘Ik heb gesolliciteerd naar verschillende functies. Ik ambieerde een ambtenaarsfuncties, of een mooie functie bij een groot internationaal bedrijf. Maar die topfuncties gingen in veel gevallen alleen naar Maleisiërs. Daar wordt erg op gelet. Alleen de lokale mensen krijgen de bestbetaalde banen, zo is mijn ervaring’, vertelt hij.

‘Veel nieuwkomers, maar ook minderheidsgroepen zoals Indiërs en Indonesiërs, komen daar moeilijk aan een goed betaalde baan. Dus toen besloot ik maar om mijn eigen onderneming te starten in de toerismebranche. Ik organiseerde reizen en rondleidingen naar de toeristische trekpleisters in Maleisië. Dat ging lange tijd goed, maar toen gooide de pandemie roet in het eten en kon ik niet meer rondkomen.’

In 2019 keerde hij terug naar Jemen om zijn familie te bezoeken. Hij zag hoe de burgeroorlog, die nog altijd aan de gang is, zijn vaderland had verwoest. Mensen leven in armoede, er was slechte toegang tot elektriciteit en de mensen die wel werk hadden werden vaak niet uitbetaald. ‘Het was een compleet ander land vergeleken met hoe ik het achterliet. Gelukkig gaat het goed met mijn familie. Mijn ouders en oudere broer wonen daar nog steeds en hebben werk en inkomen. Ik bel ze iedere dag om te vragen hoe het met ze gaat’, vertelt Hasan.

‘Als je lang in een land hebt gewoond dat niet in een oorlog is verwikkeld, een land waar het openbaar vervoer gewoon nog rijdt, en mensen in welvaart leven, dan geniet je een groot privilege. Dat beseffen veel mensen niet. Zo voelde het voor mij toen ik terugkeerde naar Jemen’, gaat hij verder. ‘Na mijn bezoek aan Jemen keerde ik terug naar Maleisië, maar daar kon ik vanwege de strenge lockdown niet meer werken. Ik moest een nieuw plan bedenken, en besloot om samen met vrienden naar Europa te reizen. We gingen naar Italië.’

Hasan wilde verschillende landen in Europa bezoeken om mensen te ontmoeten en van verschillende culturen te leren. ‘Ik heb nu redelijk veel Aziatische landen bezocht, maar Europa was voor mij nog onbekend terrein, dus besloot ik om rond te reizen.’ Na een kort verblijf in Italië, reisde Hasan door naar Spanje en Duitsland.

‘Daarna ging ik naar Nederland en ben ik niet meer weggegaan. Ik ontdekte hoe goed mensen het hier hebben vanwege de systemen die zijn opgezet om dit land te besturen. Als ik bijvoorbeeld kijk naar het zorgsysteem, dat is voor de meeste mensen hier goed geregeld. Mensen kunnen hier gemakkelijk aan de zorg komen die zij nodig hebben’, zegt hij. ‘Ik leerde ook mensen kennen die naar Nederland zijn gevlucht en hier een succesvol bestaan voor zichzelf en hun gezin wisten op te bouwen. Daar raakte ik enorm van onder de indruk.’

Uiteindelijk nam Hasan de beslissing om in Nederland te blijven. In Ter Apel diende hij een asielaanvraag in. Op grond van zijn Jemenitische nationaliteit werd zijn asielaanvraag goedgekeurd. Na een verblijf van vijf maanden in het asielzoekerscentrum kreeg hij een woning toegewezen in Amsterdam, waar hij nu nog steeds woont. Inmiddels woont hij bijna twee jaar in Nederland. Hij leerde er een Turks-Nederlandse vrouw kennen, die hij nu zijn grote liefde noemt.

‘Ik ben ontzettend dankbaar dat ik in Nederland mag wonen. Ik wil er alles aan doen om een goed bestaan voor mijzelf en mijn geliefde op te bouwen, maar ook om bij te dragen aan de maatschappij.’ Hasan heeft ambities om als bouwkundig ingenieur verder te studeren en promotieonderzoek te doen aan een Nederlandse universiteit. ‘Daarvoor moet ik wel flink aan de bak, te beginnen met de Nederlandse taal. Het is wel een lastige taal om te leren, maar mijn vriendin helpt mij met oefenen.’

‘Ik wil alles wat hier goed gaat toepassen in Jemen, opdat de mensen het daar ook net zo goed kunnen hebben’

Hasan denkt ook aan het starten van een eigen onderneming in Nederland. ‘Wel in de bouwsector, niet in de toerismebranche. Hier in Nederland zijn helaas niet zoveel mooie plekken als in Maleisië’, lacht hij. Vooral nu het koud is mist hij het zonnige klimaat in Maleisië. De mensen die hij in Nederland leerde kennen, zorgen er echter voor dat hij zich hier desondanks thuis voelt.

‘De mensen hier zijn ontzettend vriendelijk en behulpzaam. Ik merk dat men in Nederland bijna altijd bereid is om anderen te helpen. Wat ik wel moeilijk vind, is om echt bevriend te worden met Nederlanders. Vaak zijn zij toch wel wat terughoudend in het delen van persoonlijke verhalen, of dan willen ze mij niet helemaal in hun leven toelaten. De Nederlandse cultuur is ook heel individualistisch, dat ben ik niet gewend.’

Ondanks de cultuurverschillen denkt hij dat Nederlandse mentaliteit van hard werken en zijn eigen grote doorzettingsvermogen hem ver kunnen brengen in het leven. ‘Ik ben nog altijd onder de indruk van de systemen waarmee dit land wordt bestuurd. Je ziet hier heel weinig corruptie, en in de landen waar ik heb gewoond was dat dagelijkse kost’, zegt hij. ‘Als de oorlog in Jemen voorbij is, en ik hier mijn doelen heb bereikt, dan wil ik terugkeren naar mijn geboorteland. Dan wil ik de systemen en alles wat hier goed gaat toepassen in Jemen, opdat de mensen het daar ook net zo goed kunnen hebben als de mensen hier.’

De Bezige Bij lanceert Revolusi.nl, waar je Indonesië-verhalen kunt delen

0

Vanwege de aandacht in Nederland voor het onlangs gepubliceerde Indonesië-onderzoek heeft uitgeverij De Bezige Bij de website Revolusi.nl gelanceerd. Daarop kunnen verhalen over Indonesië worden gedeeld.

De Vlaamse schrijver David van Reybrouck, die in 2020 het populair-wetenschappelijke boek Revolusi uitbracht, is de initiatiefnemer van de website. Hij sprak voor zijn boek bijna tweehonderd getuigen van de Indonesische onafhankelijkheidsstrijd (1945-1949). Veel verhalen zijn niet in zijn boek terecht komen, maar wel het vertellen waard, zegt hij.

‘Toen ik aan Revolusi werkte, was het een voorrecht om al die getuigen te mogen spreken. Tegelijk besefte ik dat er nog zoveel verhalen onbekend zijn. Ik hoop echt dat deze site een aantal nieuwe stemmen en perspectieven zichtbaar mag maken. De vele lezersbrieven die ik kreeg bevatten alvast schatten aan informatie.’

Daarnaast bestaat er de mogelijkheid om nieuwe verhalen te delen. Inzendingen kunnen desgewenst ook anoniem worden opgenomen. Aangrijpende getuigenissen, taboes in de familie, ongeopende kisten met correspondentie en foto’s op zolder, maar ook vragen over de kolonisatie van Indonesië krijgen een plekje op Revolusi.nl.

Op dit moment draait ook de tentoonstelling Revolusi! Indonesië onafhankelijk in het Rijksmuseum. Ook deze tentoonstelling gaat over de Indonesische onafhankelijkheidsoorlog.

Iran ontslaat ambassadeur in Engeland na ‘onislamitisch’ feestje

0

Mohsen Baharvand, de Iraanse ambassadeur in het Verenigd Koninkrijk, is teruggeroepen door Teheran. De reden: in een video van een receptie op de ambassade zijn enkele vrouwen te zien zonder islamitische hoofdbedekking.

Tijdens het evenement, waarop de 43e verjaardag van de Iraanse Revolutie van 1979 werd herdacht, speelde onder meer een vrouw piano terwijl ze geen hijab droeg, schrijft de Britse krant the Guardian.

Een Iraniër uit Londen deelde een video (beeld) van het evenement op Twitter. Daarop werd Baharvand teruggeroepen naar Iran. De receptie, die twee weken geleden plaatsvond, zou in strijd zijn met de normen en waarden van de Iraanse Revolutie.

Baharvand werd ambassadeur in 2021. Hij was voorheen een jaar plaatsvervangend minister van Buitenlandse Zaken voor internationale en juridische zaken. Op beide posten werd hij benoemd onder de vorige regering van president Hassan Rouhani.