12.4 C
Amsterdam
Home Blog Pagina 583

Erken het leed van de Palestijnen, maar dan zonder dubbele standaarden

0

Heftige beelden uit Israël. Rellen in Jeruzalem. Raketten op Tel Aviv. Bommen op Gaza. De moeder van alle conflicten in het Midden-Oosten, het Israëlisch-Palestijnse conflict, leeft weer op. Al decennialang ondervinden mensen de dodelijke en traumatische gevolgen van dit conflict. En er lijkt nooit een einde aan te komen.

Het is om wanhopig van te worden. De vrede lijkt steeds verder weg. En het lot van het Palestijnse volk is een van de meest tragische in de recente wereldgeschiedenis.

De geschiedenis lijkt zich te herhalen. Ik moet weer denken aan mijn studententijd. In zowel de Verenigde Staten als in Londen was ik actief binnen pro-Palestijnse actiegroepen. Tijdens mijn studie Midden-Oostenstudies nam ik regelmatig deel aan demonstraties en voerde ik felle discussies met mijn pro-Israëlische medestudenten. Uiteraard was je in hun ogen een antisemiet wanneer je op kwam voor de rechten van de Palestijnen. Ook in dat opzicht is er helaas geen vooruitgang geboekt.

Op een zeker moment had ik de mogelijkheid om stage te lopen bij een mensenrechtenorganisatie in de Gazastrook. De moord op een Italiaanse activist, kort daarop in Gaza, zorgde er echter voor dat dat deze stage werd geannuleerd. Maar op dat moment had ik niets liever gedaan dan mij daar ter plekke inzetten voor de rechten van de Palestijnen. Het systematische onrecht wat hen is aangedaan en nog steeds wordt aangedaan raakt mij. Tegelijkertijd besef ik dat er geen perspectief is op verbetering van hun situatie.

Nu bekijk ik het conflict meer van een afstandje, niet meer vanuit de emotie. Daardoor ben ik steeds meer gaan beseffen wat ik eerst niet wilde accepteren, namelijk dat dit conflict eigenlijk uitzichtloos is. Bovendien lijkt Israël simpelweg te hebben gewonnen. Zal er ooit recht komen voor de Palestijnen?

Veel activisten in het Westen geloven dat we recht voor de Palestijnen kunnen afdwingen door demonstraties en het boycotten van Israël, iets wat de BDS-beweging nastreeft. Maar de harde realiteit is dat de staat Israël niet verdwijnt, ook al willen linkse demonstranten overal in Europa dat zo graag. En een tweestatenoplossing is een illusie. Israël en Palestina claimen hetzelfde land en dezelfde heilige plaatsen. En er is geen enkel uitzicht op vreedzame co-existentie.

De harde realiteit is dat de staat Israël niet verdwijnt, ook al willen linkse demonstranten overal in Europa dat zo graag

De Palestijnen hebben mijn sympathie. Ze zijn slachtoffer van een ongekend onrecht. Eenieder die zich voor vrede en mensenrechten wereldwijd hard maakt moet zich het lot van de Palestijnen aantrekken. Maar tegenwoordig snap ik de positie van Israël beter. Een land opgebouwd door vluchtelingen uit de hele wereld, een baken van democratie en vrijheid in het Midden-Oosten, met hoogstaande prestaties op onder andere technologisch en medisch gebied en een veilige haven voor Joden wereldwijd. Een dergelijk land heeft in het heden meer dan ooit bestaansrecht en zou daarin nooit bedreigd mogen worden. Het waren juist mijn ervaringen in het actiewereldje die mij dit deden inzien.

Veel pro-Palestijnse activisten zien Israël graag van de kaart verdwijnen. Ze laten zich leiden door blinde Israëlhaat, die radicaal-links of sektarisch-islamitisch geïnspireerd is. De verontwaardiging over wat Israël allemaal doet is selectief. Er worden dubbele standaarden gehanteerd. Over de onderdrukking van de Koerden in Turkije en de Riffijnen in Marokko hoor je pro-Palestijnse activisten zelden of nooit, ook niet over het feit dat Turkije Noord-Cyprus feitelijk heeft bezet en Marokko de Westelijke Sahara heeft geannexeerd. Die dubbele maat heeft ervoor gezorgd dat ik me niet langer in deze kringen thuis voel. Ik demonstreer niet meer. En antisemitische incidenten die plaatsvonden tijdens deze demonstraties bevestigen mij in mijn overtuiging dat ik de juiste keuze heb gemaakt.

Toch moeten we ons het lot van de Palestijnen aantrekken. Er moet een einde komen aan het onrecht, het geweld, de huisuitzettingen in Jeruzalem, de bommen op Gaza. Het beleg van Gaza. Al sinds de Nakba van 1948 lijdt het Palestijnse volk.

De leiders van zowel Israël als Hamas lijken er baat bij te hebben dat dit schijnbare uitzichtloze conflict uitzichtloos blijft. De gewelddadigheden lijken voor nu – mede dankzij druk van de VS – opgehouden te zijn. Maar dit betekent niet dat de moeder van alle conflicten in het Midden-Oosten is opgelost. Helaas.

Is Alexander de Grote ‘de Verschrikkelijke’?

Hoe eurocentrisch is de westerse bestudering van de Klassieke Oudheid? Wordt wel voldoende duidelijk gemaakt dat de Grieken en Romeinen niet op elk terrein zelf het wiel hadden uitgevonden, maar veel aan oudere beschavingen hadden ontleend?

Leidt de witte dominantie in de wetenschap niet tot een eenzijdige blik, waaraan een nieuwe, cultureel veel diversere generatie van studenten zich terecht stoort? Ook onze brave classici, zo valt aan een schets van het strijdperk door Ewout Klei op de Kanttekening te ontlenen, zijn inmiddels in een dekoloniseringsdebat beland.

Ik weet niet hoe het er nu precies voor staat, maar in elk geval begonnen we in de jaren zeventig op mijn middelbare school na de prehistorie keurig met de oude Egyptenaren en Babyloniërs, voordat de blik iets meer westwaarts werd gericht.

Nee: India en China werden inderdaad hooguit in een bijzin genoemd, maar verder kun je niet zeggen dat de Buiteneuropese bijdrage aan het begin doodgezwegen werd. Het kan zijn dat inmiddels door de algehele afbraak van het onderwijs ook de farao’s over boord zijn gevallen, maar dat geldt dan tevens voor heel veel ander essentieels.

Ik ben overigens best benieuwd hoe dat geschiedenisonderwijs in China zélf eruit ziet, want volgens het eeuwenlang gangbare Chinese wereldbeeld begon voorbij de grenzen van het Rijk van het Midden aan alle kanten de barbarij, waarvan nadere bestudering derhalve maar tijdverspilling was. Dus of daar hunnerzijds in de boekjes een hoekje voor Rome is ingeruimd?

De neiging om bij beschouwing van de buitenwereld vooral cirkels rond jezelf te trekken, is een algemeen menselijke. Hoe dichterbij, hoe belangrijker het is om het verleden te kennen: eerst de historische gevoeligheden binnen de eigen familie, dan van de directe omgeving.

Altijd zal men eerder meer (willen) weten van de eigen stad dan van een andere stad, van het eigen land meer dan van een ander land, van het eigen geloof meer dan van een ander geloof. Dat maakt overigens een correctie van die natuurlijke neiging vaak best tot een zinnige exercitie. Zo uniek als gedacht blijkt het ‘wij’ dan regelmatig niet.

Leidt de witte dominantie in de wetenschap niet tot een eenzijdige blik?

Twee kwesties uit de Oudheid lijken, afgaande op het stuk van Klei, thans in het bijzonder een steen des aanstoots te vormen. De eerste is het karakter van het oude Egypte, het tweede het karakter van Alexander de Grote. Volgens de zwarte publicisten Sandew Hira en Djehuti Ankh-Kheru wordt het zwarte karakter van Egypte ontkend en is de menselijke beschaving in Afrika begonnen.

Wat het laatste betreft: de homo sapiens komt oorspronkelijk inderdaad uit Afrika, en heeft zich van daaruit over de rest van de aardbol verspreid. Maar dat gebeurde al in de oertijd.

En topografisch behoort Egypte weliswaar tot Afrika, maar voor de imposante bouwwerken van de farao’s moeten de contemporaine tegenhangers toch eerder in het Aziatische Midden-Oosten gezocht worden. Op grond van hun eigen muurschilderingen is er ook weinig reden om aan te nemen dat de bevolking een zwarte huidskleur bezat. Zeker, helblonde Edelgermanen waren het evenmin.

Volgens Hira en Ankh-Kheru moet daarentegen Alexander de Grote voortaan Alexander de Verschrikkelijke genoemd worden, omdat hij een aanvalsoorlog tegen Perzië was begonnen en zich daarbij aan allerlei wreedheden schuldig had gemaakt.

Daarmee kaarten ze een interessant punt aan. Wie het hele rijtje vorsten beziet dat in de loop der eeuwen met het epitheton ‘de Grote’ is vereerd, stuit op één gemeenschappelijke trek: het gaat vrijwel steeds om de stichters van grote rijken, of tenminste om heersers die zo’n groot rijk nog eens fors verder hebben vergroot. Daartoe behoort ook de laatste, en tevens de enige vrouw in de reeks: Catharina II van Rusland.

In een tijd dat het Handvest voor de Rechten van de Mens nog niet boven elk bestuurdersbed prijkte vormde een wereldrijk zelden de uitkomst van polderoverleg. Dat gold voor Alexander, maar ook voor de even agressieve stichters van het Perzische Rijk dat hij op de knieën dwong – inderdaad: die heten Cyrus de Grote en Darius de Grote.

De allereerste ‘de Grote’ was overigens de Egyptische farao Ramses II. Ook die heeft zijn territorium niet met theedrinken alléén vergroot. Zijn slachtoffers vonden hem vast erg verschrikkelijk. Voor Hira en Ankh-Kheru toch een Afrikaan om trots op te zijn?

Facebook trekt stekker uit pro-Israëlpagina met 77 miljoen volgers

0

Facebook heeft de pro-Israëlische Facebookpagina ‘Jerusalem Prayer Team’ verwijderd, die 77 miljoen volgers had.

Deze christelijke Facebookpagina bestaat sinds 2002 en is opgericht door Amerikaanse protestantse christenen. Pagina-oprichter Mike Evans is ervan overtuigd dat radicale islamitische organisaties achter deze georganiseerde actie zitten.

‘Ze plaatsten meer dan een miljoen reacties op onze site en lieten de mensen vervolgens contact opnemen met Facebook, en zeiden dat ze nooit op de site hadden gepost. Dat was complete oplichterij en fraude.’

Volgens Evans bevatten veel berichten ook antisemitische commentaren, zoals foto’s en citaten van Adolf Hitler, die mogelijk de filters van Facebook hadden geactiveerd.

Facebook zegt dat de pagina was verwijderd vanwege het overtreden van de regels tegen ‘spam’ en ‘niet-authentiek’ gedrag. Het bedrijf zegt ook dat beroep hiertegen niet meer mogelijk was, omdat er dankzij de coronapandemie een tekort is aan krachten om dit te bekijken.

Evans is het daar niet mee eens. Hij stelt dat Facebook een linkse, anti-conservatieve bias heeft.

Taakstraf geëist tegen IND’er die valse verblijfvergunningen uitgaf

0

Tegen een voormalige medewerker van de Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND) uit Rotterdam is een taakstraf van tweehonderd uur en een voorwaardelijke gevangenisstraf van vijf maanden geëist, wegens het uitgeven van valse verblijfsvergunningen. Dit bericht RTV Rijnmond.

De 32-jarige Marokkaans-Nederlandse man heeft inmiddels bekend. Hij regelde in de jaren 2016-2017 vergunningen voor Marokkanen die illegaal in Nederland verbleven. Hij had geen tekenbevoegdheid, maar deed alsof hij dit wel had. Vanwege de drukte bij de IND vanwege de komst van veel Syrische vluchtelingen werden zijn dossiers niet gecontroleerd door een senior medewerker.

Justitie heeft zestien foute dossiers in handen, waarvan er gisteren drie werden behandeld tijdens de zitting. De verdachte beweert dat hij werd gechanteerd door de ‘mocromaffia’, die zou gedreigd hebben privé-informatie over hem te openbaren. Advocaat Anis Boumanjal spreekt over een ‘schrijnende situatie’. Justitie gelooft dat de verdachte werd betaald voor zijn valse verblijfsvergunningen, maar kan dit niet hard maken.

De verdachte, die een hbo-studie rechten heeft afgerond, trok de emotionele kaart. ‘Alles was in mijn jeugd aanwezig om aan de rand van de samenleving te belanden’, vertelde hij aan de rechter. ‘Een vader die verslaafd is aan drugs en drank, geweld binnen het gezin. Mijn drive was daar tegen te vechten. En het was gelukt.’ Maar door anderen is dat mooie leven kapot gemaakt, stelt de verdachte. ‘Wat hier aan de orde is, is alles wat ik niet ben. Maar ik neem mijn verantwoordelijkheid.’

Zijn advocaat beaamt dit. ‘Hij is intelligent en integer genoeg om hier op mijn plaats te staan, maar hij heeft niet het geluk aan zijn zijde gehad’, aldus Boumajal. ‘Ik herken mij ergens in hem, dat je keihard moet werken om je omhoog te werken. In de cultuur van ons speelt dat nog meer. Om dat dan zo te verliezen, is heel pijnlijk.’

Op 2 juni doet de rechter uitspraak over de zaak.

Honderden academici in Nederland: boycot Israëlische universiteiten

0

Honderden wetenschappers, docenten en studenten aan Nederlandse hogescholen en universiteiten boycotten Israëlische academische instellingen, laten ze weten middels een petitie.

‘Dit is gerechtvaardigd vanwege de formele banden tussen Israëlische universiteiten en het Israëlische leger, alsook andere overheidsorganen die de architectuur van de bezetting vormen’, schrijven de academici.

Ze vermelden erbij dat samenwerking met individuele Israëlische wetenschappers en collega’s wel nog steeds mogelijk moet zijn.

De petitionisten merken op dat er sprake is van een ongelijke strijd tussen Gaza en Israël en dat Human Rights Watch Israël onlangs beschreef als een apartheidsstaat.

Er zijn de de afgelopen tien jaar ruim vierhonderd studenten opgepakt en vastgehouden door Israël, stellen ze. ‘Vaak worden deze studenten zonder rechtsgang in militaire bewaring gesteld op beschuldiging van vermeend lidmaatschap van verboden politieke groeperingen. Er zijn talrijke rapporten verschenen waaruit blijkt dat dit soort gevangenen worden onderworpen aan marteling. Palestijnse wetenschappers worden geïntimideerd, en academici die in het buitenland wonen wordt toegang tot Israël ontzegd.’

Ook willen ze dat Nederland alle economische, politieke en militaire banden met Israël verbreekt.

Onder de inmiddels vijfhonderd ondertekenaars bevinden zich prominente wetenschappers als historici Nadia Bouras en Sara Polak (Universiteit Leiden), arabist Annelies Moors (Universiteit van Amsterdam), theoloog Janneke Stegeman (Universiteit Utrecht) en antropologen Sinan Cankaya en Thijl Sunier (Vrije Universiteit Amsterdam). 

Saillant: onder de ondertekenaars bevindt zich ook de Zuid-Afrikaanse onderzoekster Kylie Thomas, verbonden aan het NIOD Instituut voor Oorlogs-, Holocaust- en Genocidestudies. Het NIOD werkt geregeld samen met onder meer Yad Vashem in Jeruzalem, de officiële staatsinstelling van Israël voor het herdenken van de Joodse slachtoffers van de Holocaust en de redders van Joden.

PVV-raadslid wil dat Utrecht de Israëlische vlag hijst, durft dit zelf niet

0

Het Utrechtse PVV-raadslid Sjors Nagtegaal wil dat de gemeente Utrecht een Israëlische vlag ophangt op het stadskantoor. Zelf durft de PVV-politicus geen Israëlische vlag te laten wapperen bij hem thuis.

Nagtegaal vindt dat Nederland solidair met Israël moet zijn. ‘Israël wordt nu al ruim een week door de Palestijnse, terroristische organisatie Hamas vanuit de Gazastrook bestookt met raketten’, vertelt hij aan AD Utrecht. ‘Toen terroristen een paar jaar geleden een aanslag pleegden in Parijs, wapperde de Franse vlag uit solidariteit op de Dom. Nu moeten we onze trouwe bondgenoot Israël steunen.’

Maar het PVV-raadslid geeft zelf niet het goede voorbeeld, legt hij uit. ‘Als ik de Israëlische vlag ophang, worden mijn ruiten ingegooid’, vertelt Nagtegaal, die in de Utrechtse wijk Zuilen woont. Hij hangt om dezelfde reden ook nooit een poster van de PVV op. ‘Ik draag wel een klein Israëlisch vlaggetje op mijn revers’, zegt hij.

Deze middag, tijdens het wekelijke vragenuurtje, zal Nagtegaal burgemeester Sharon Dijksma (PvdA) verzoeken om de Israëlische vlag op het stadskantoor te laten hijsen.

‘Helemaal eens!’, ‘Smerig racisme’: postercampagne CIDI maakt tongen los

0

De komende weken hangen er honderden posters van het Centrum Informatie en Documentatie Israël (CIDI) in de grote Nederlandse steden. Dit, ‘om Israël in deze zware periode bij te staan’.

Zo wil het CIDI Nederland erop wijzen dat Israël ‘het recht heeft zich te verdedigen tegen de terreur van Hamas en Islamitische Jihad’. Media en politici negeren volgens het CIDI ‘het feit dat Hamas een illegitiem, terroristisch regime is dat de inwoners van Gaza opoffert, en cynisch gebruik maakt van beelden van hun leed’.

Als voorbeeld deelde het CIDI een poster van fictieve raketten die de Amsterdamse gracht bestoken op social media. ‘Wat zou jij doen als raketten op jouw stad werden afgeschoten’, staat er bij.

‘Helemaal mee eens!’, reageert een Instagramgebruiker. ‘Ik zou de aanvaller uit gaan schakelen, helemaal’, valt een ander bij.

Ook heeft het CIDI posters laten drukken die de recente claim van Human Rights Watch, dat Israël als een apartheidsstaat omschrijft, onderuit moet halen. Dat de postercampagne bij sommigen niet het door het CIDI gewenste effect bereikt, bewijzen de reacties op een poster van de 21-jarige Eden Alene, de zwarte vrouw die voor Israël aan het Eurovisie Songfestival meedoet.

‘Walgelijk hoe het CIDI een zwarte vrouw – die in Israël veel racisme meemaken – misbruikt om de bezetting van Palestijnen goed te praten via haar deelname aan het songfestival. Hoeveel bochten moet je brein dan maken?’ twittert Seada Nourhussen, hoofdredacteur van online magazine OneWorld. ‘Het woord ‘Apartheid’ misbruiken tegen Palestijnen via een zwarte vrouw is echt een exceptioneel soort racisme, CIDI. Goor gewoon.’

‘Het is smerig racisme van het CIDI’, beaamt een andere twitteraar.

Het valt Nourhussen en andere twitteraars op dat Ethiopische Joden in Israël juist als mindere burgers worden behandeld, wat de anti-apartheidsclaim van het CIDI nu niet echt zou helpen.

Nourhussen: ‘Zwarte mensen hebben constant met racisme en geweld te maken in Israël. Ethiopische joden zijn via omstreden programma’s naar Israël gehaald voor derderangsburgerschap. (…) Ethiopische Joden moesten constant bewijzen dat ze wel joods waren, waren vooral handig voor dienstplicht en werden onderworpen aan medische experimenten, zoals geboortebeperking. Dit weet het CIDI.’

Een andere Twitteraar vindt Eden Alene zelf ook fout, omdat ze dienstplichtige was in het Israëlische leger – en dus ‘ook gewoon een oorlogsmisdadiger.’

Ook wil het CIDI het apartheidsframe teniet doen met een poster van Ayman Odeh, een Arabisch parlementslid. ‘In Israël zitten Arabische partijen in het parlement en hebben Arabieren stemrecht’, luidt het bijschrift. Alleen wil het geval dat diezelfde Odeh Israël zelf ook omschrijft als een apartheidsstaat. ‘CIDI-logica, verzucht pro-Palestina-activist Simcha de Vries op Twitter.

Vanmiddag organiseert het CIDI een demonstratie in Den Haag om het pro-Israël-geluid extra kracht bij te zetten.

Het nut van bruggenbouwers

0

Onze samenleving kent talloze bruggenbouwers. Maar zetten wij hen voldoende in bij het aanpakken van maatschappelijke vraagstukken? Het is een vraag die ik mijzelf stelde na het lezen van de tweet van Mark Rutte. Daarin stelde de demissionaire minister-president namens de Rijksoverheid dat hij ‘zeer bezorgd was over het aanhoudende geweld in Israël en Gaza’ en dat Nederland het recht van Israël steunt op zelfverdediging, binnen de grenzen van het internationaal recht en proportionaliteit. In mijn vriendenkring werd de vraag opgeworpen of de premier niet doorhad dat hij met deze bewoordingen een deel van de Nederlanders in de steek liet.

Je kunt een Nederlander op papier zijn en je toch verbonden voelen met een grotere gemeenschap buiten Nederland. Denk aan Afro-Nederlanders, Turkse Nederlanders, en Joodse Nederlanders. Hun identiteit wordt door meervoudigheid gekenmerkt, waardoor ze zich solidair voelen met andere Afro-, Turkse en Joodse mensen over de hele wereld. Grote wereldgodsdiensten zoals het christendom en de islam zijn grote verbinders van mensen, voorbij etnische en culturele grenzen. De premisse van een monotheïstische religie is dat wij allen gelijk zijn in de ogen van de Schepper. Wij horen bij een groter collectief, een grote gemeenschap. Het behoeft dan ook geen uitleg dat diverse islamitische gemeenschappen in Nederland zich aangetast voelen in hun identiteit vanwege de onderdrukking van de Palestijnen door de staat Israël.

Islamitische Nederlanders wonen in Nederland, maar met hun hart en hoofd zijn ze verbonden met meer dan een miljard gelovigen over de gehele wereld. Vooral tijdens de heilige maand ramadan is dat gevoel van verbondenheid en broederschap sterk. De Israëlische aanvallen op de Palestijnen konden dan ook niet slechter getimed zijn.

Het vermogen om verbonden te zijn tussen de fysieke, mentale en geestelijke wereld maakt een persoon een bruggenbouwer. Religie, maar ook literatuur, poëzie, wetenschap, en muziek zijn fenomenen die ons in staat stellen om bewust te zijn van het feit dat er een wereld bestaat die onze dagelijkse beslommeringen overstijgt. Er zijn miljoenen mensen in Nederland en elders in de wereld die beseffen dat ze, naast hun dagelijkse behoefte aan geld en status, ook verbonden zijn met de rest van de wereld.

Ze herinneren elkaar aan het feit dat ze in de eerste plaats onderdeel zijn van dezelfde menselijke familie

Hetzelfde geldt voor vriendschap en liefde. Die overstijgt ook etnische en nationale grenzen. Want bij vriendschap en liefde sta je zelf niet centraal, maar gaat het er juist om naar de ander om te kijken. Vrienden en geliefden creëren een ontmoetingsplek, die ons in staat stelt om te leren dat de abstracte ‘ander’ een mens van vlees en bloed is, die ook dromen en verlangens heeft. Een recent tweegesprek tussen de Joods-Nederlandse schrijfster Natascha van Weezel (34) en de Palestijns-Nederlandse student Yazan Hasiba (24) in de Volkskrant en bij Op1 herinnert ons aan deze les. Ondanks de geopolitieke spanningen tussen Israël en Gaza en tussen ‘moslims’ en ‘Joden’, lukt het deze twee jonge mensen om vrienden te zijn. Ze herinneren elkaar aan het feit dat ze in de eerste plaats onderdeel zijn van dezelfde menselijke familie.

Bij grote maatschappelijke vraagstukken en mondiale conflicten zouden wij onszelf een dienst doen als wij bruggenbouwers als Natascha en Yazan aan het werk zetten – opdat we tussen haat en liefde kunnen verbinden. Opdat hoop het wint van angst.

Het is onze taak om bruggenbouwers uit te nodig een gesprek te faciliteren tussen rivaliserende groepen. Hoe meer bruggenbouwers we op de juiste plek zetten, hoe menselijker en duurzamer ons beleid wordt.

Baudet verdedigt ‘relatief gematigde’ dictator en massamoordenaar Assad

0

Vanmiddag debatteerde de Tweede Kamer over een terugkeerregeling voor Syriërs in Nederland. Staatssecretaris Ankie Broekers-Knol (Asielbeleid) zei in de Kamer daar nog niets voor te voelen.

Knol zal voor de zomer opnieuw hebben onderzocht hoe veilig het is in Syrië. Maar ze blijft voor nu bij het standpunt dat de situatie er nog ‘zeer zorgwekkend’ is.

Thierry Baudet, fractievoorzitter van Forum voor Democratie, had het debat aangevraagd. Hij vindt dat Syrische vluchtelingen in Nederland wel degelijk terug kunnen naar Syrië, omdat in grote delen van dat land de rust wou zijn wedergekeerd. Volgens Baudet kun je ook best onderhandelen over een vluchtelingendeal met het regime van de Syrische president Bashar al-Assad, die vluchtelingen heeft uitgenodigd om weer terug te keren.

‘Ik zeg niet dat Assad een soort Bambi is’, antwoordde Baudet op kritische vragen van VVD-Kamerlid Dennis Wiersma, ‘maar verzin eens een alternatief’. De Syrische regering was volgens Baudet altijd ‘relatief gematigd’ en ‘geordend’. ‘Er was tolerantie voor minderheden, ook voor christenen, mensen voor wie we op zouden moeten komen, in plaats van dat we altijd onze vijanden subsidiëren, zoals ISIS en al Nusra, wat de heer Rutte deed’, aldus Baudet.

Maar wil Baudet nu echt weer mensen terugsturen naar het regime waardoor ze soms zelfs gemarteld zijn?, vroeg Anne Kuik (CDA). Toch volhardde Baudet dat het er toch al veilig zou zijn, wat ook de reden is dat Denemarken Syriërs weer wil terugsturen.

Zijn collega-Kamerleden van GroenLinks, D66 en VVD wierpen terug dat dat Deense plan waarschijnlijk niet gaat gebeuren, omdat het nog te onveilig is. Volgens staatssecretaris Broekers-Knol zijn de Deense pogingen om Syriërs terug te sturen tot nu toe dan ook gestrand bij de rechter.

Het is ook apart dat Baudet een dictator vertrouwt die gifgas heeft gebruikt op zijn bevolking en veel teruggekeerde mensen heeft opgepakt en gemarteld, merkte Tunahan Kuzu (Denk) op. Baudet antwoordde dat dat soort ‘politieke vluchtelingen’ dan maar beter ‘in de regio’ kunnen worden opgevangen.

De Syrische Burgeroorlog, die in 2012 uitbrak, heeft aan honderdduizenden mensen, (buitenlandse) strijders en burgers, het leven gekost. Het Assad-regime heeft niet alleen gifgas tegen burgers ingezet, maar zich ook schuldig gemaakt aan martelingen en buitenrechtelijke executies. Bovendien heeft het opstandige wijken in steden bestookt met barrel bombs (vatenbommen). Dit alles met veel burgerslachtoffers tot gevolg, aldus een VN-rapport uit 2014.

Baudet kreeg in zijn pleidooi voor een terugkeerregeling bijval van de rechtse partijen PVV en JA21. De drie rechtse partijen vinden ook dat vluchtelingen na vijf jaar geen verblijfsvergunning voor onbepaalde tijd meer mogen krijgen. Maar volgens de Broekers-Knol is het een misverstand dat na vijf jaar automatisch een permanente vergunning wordt verstrekt. Dat hangt van allerlei individuele omstandigheden af, zei ze.

D66 wijst erop dat suggesties voor een terugkeerregeling leiden tot onrust onder de Syriërs en slecht is voor hun inburgering. Ook andere partijen vinden het inhumaan om mensen terug te sturen naar ‘een wrede en meedogenloze dictator’. De VVD wil alleen terugkeer van vluchtelingen als dat weer zorgvuldig en veilig kan.

Erdogan ‘vervloekt’ Oostenrijk om Israëlische vlaggen

0

De Turkse president Erdogan heeft Oostenrijk ‘vervloekt’ vanwege de solidariteit van de Oostenrijkse regering met Israël in het conflict met de Palestijnen. 

Bondskanselier Sebastian Kurz en de minister van Buitenlandse Zaken (beiden van de christendemocratische ÖVP) veroordeelden de raketaanvallen van Hamas. Ze lieten de Israëlische vlag op de Bondskanselarij en het Ministerie van Buitenlandse Zaken ophangen, als teken van solidariteit met Israël.

Dit schoot Erdogan, die zich opwerpt als de leider van alle moslims, in het verkeerde keelgat. ‘Ik vervloek de Oostenrijkse staat’, zei de president. Volgens Erdogan heeft Oostenrijk een verkeerde les getrokken uit de Holocaust door de staat Israël onvoorwaardelijk te steunen, en wil de Oostenrijkse regering dat moslims de prijs betalen voor de genocide op de Joden.

De Oostenrijkse minister van Binnenlandse Zaken veroordeelt de uitspraken van Erdogan. Hij schaadde hiermee de bilaterale betrekkingen tussen Oostenrijk en Turkije, aldus de minister. Hij zei ook dat Erdogan telkens olie op het vuur gooit, onder meer door Israël vorige week te omschrijven als een ’terroristische staat’.

Het Turkse ministerie van Buitenlandse Zaken reageerde daar weer kritisch op, aldus het onafhankelijke Turkse medium Ahval. ‘Wij verzoeken de Oostenrijkse autoriteiten een einde te maken aan dergelijke anti-Turkse uitlatingen, die voortkomen uit zuiver binnenlandse politieke overwegingen en de Turks-Oostenrijkse betrekkingen schaden.’

De Palestijnse ambassadeur in Wenen reageerde diplomatieker op de symbolische solidariteit van de Oostenrijkse regering met Israël. Hij verklaarde dat Oostenrijk zijn functie als bruggenbouwer verliest hierdoor. De Oostenrijkse minister van Buitenlandse Zaken denkt hier toch anders over: het gaat volgens hem niet om een conflict tussen Israël en Palestijnen, maar om een terroristische organisatie die duizenden raketten op Israël schiet. De VS en de EU hebben Hamas op de terreurlijst gezet.