15.7 C
Amsterdam
Home Blog Pagina 588

Egypte laat prominente activisten vrij

0

Zes prominente Egyptische activisten zijn gisteren vrijgelaten uit de gevangenis. Dit, na maandenlang te zijn vastgehouden op beschuldiging van deelname aan of hulp aan terroristische groeperingen en het verspreiden van nepnieuws.

Het gaat onder meer om journalist en activist Esraa Abdel Fattah (foto). Zij was een van de organisatoren van de Egyptische revolutie van 2011, die een einde maakte aan de dertigjarige heerschappij van dictator Hosni Mubarak. Ze heeft meer dan 21 maanden gevangen gezeten, vertelt haar advocaat aan het internationale persbureau Reuters.

‘Het gaat heel goed met haar. Ze is opgewekt en ze is zeker erg blij met deze beslissing, om haar leven weer op te pakken’, zei hij, eraan toevoegend dat de zaak open blijft en dat ondanks haar vrijlating het onderzoek loopt.

Activist en advocaat Mahienour el-Masry, journalist Moataz Wednan, de linkse columnist Gamal al-Gamal, de linkse politicus Abdel Nasser Ismail en journalist Mostafa al-Asar werden ook vrijgelaten, aldus een advocaat die hen vertegenwoordigt en een gerechtelijke bron. Ook tegen hen lopen de aanklachten nog, voegde de advocaat eraan toe.

Volgens sommige analisten is hun vrijlating een geste na kritiek vanuit Washington. De Verenigde Staten waarschuwden vorige week om de lopende onderhandelingen over de verkoop van wapens met Egypte mede af te laten hangen van de mensenrechtenschendingen in het land.

De timing is verder opmerkelijk omdat deze vlak voor het offerfeest is dat morgen begint. Ook in sommige andere islamitische landen wordt het offerfeest door de machthebbers aangegrepen om zich van hun goedlachse kant te laten zien en gevangenen genade te schenken. De koning van Marokko doet dit bijvoorbeeld regelmatig, al heeft hij Nasser Zefzafi, leider van de dissidente Rif-beweging, nog niet vrijgelaten.

Aboutaleb wil onafhankelijk onderzoek naar racisme bij Nederlandse politie

0

Ahmed Aboutaleb wil een onafhankelijk wetenschappelijk onderzoek naar de aard, omvang en impact van discriminatie bij de Nederlandse politie. Dit stelt de Rotterdamse burgemeester in een brief aan justitieminister Ferd Grapperhaus, aldus Dagblad 010.

Het wetenschappelijk onderzoek moet alle niveaus binnen de politie onderzoeken, schrijft de burgemeester. Er moet onder andere gekeken worden naar de invoering van een vorm van tuchtrecht. Het onderzoek zal moeten worden gebruikt als input om het beleid te veranderen.

‘Verandering kost tijd en kan niet zonder vallen, opstaan en daarvan leren. We hechten veel belang aan een open en reflectieve politieorganisatie die open staat voor tegengeluid’, aldus Aboutaleb in zijn brief.

De Rotterdamse politie vervult een voortrekkersrol, aldus Aboutaleb. Hij schrijft Grapperhaus over de verschillende initiatieven en samenwerking rond werving van divers personeel, verbinding met de wijk, discriminatierechercheurs, het bevorderen van professioneel controleren en het bevorderen van inclusief leiderschap.

‘De opgave die er ligt is stevig’, schrijft de burgemeester. ‘En het is goed om te vernemen dat nu de eerste stappen worden gezet om te komen tot een landelijke, eenduidige monitor voor ervaren politiebejegening, in het bijzonder met betrekking tot discriminatie.’

Meisje spreekt zich uit tegen racisme, krijgt lawine aan racistische reacties

0

Een zestienjarig zwart meisje is dit weekend op social media racistisch bejegend, nadat ze zich in het Parool uitsprak tegen racisme.

De Amsterdamse vierdeklasser Kymmora Vrede schreef in het Parool een spoken word-gastcolumn over racisme. Hierin hekelt ze de ‘witte maatschappij’ die zwarte mensen zou achterstellen.

‘Een maatschappij waar mijn stem niet telt, een maatschappij waar mijn cultuur een gevaar is. Een maatschappij waar ik een stereotype ben, een grap. (…) Een maatschappij waar de mensen die mij vertegenwoordigen, woorden gebruiken die mij niet vertegenwoordigen. Waar ik weggestuurd word naar mijn eigen land. Maar een land dat ik niet ken, omdat dat van mij is afgepakt.’

Hierop wensten talloze social mediagebruikers Vrede, geboren en getogen in Amsterdam, een enkele reis naar Afrika. Een greep:

‘In een blank land wonen en dan boos zijn dat er blanken wonen. Pak lekker de boot dan?’, twittert ex-journalist Jan Roos.

Een andere twitteraar: ‘Inpakken en wegwezen en op de nevercomebackline ermee!’

Weer een andere twitteraar reageert dat Vrede moet ‘oprotten naar de klapperboom.’

‘Veel blanke meisjes van 16 durven de straat niet meer op’, zegt nog een andere twitteraar. ‘Dus waar ze last van hebben op een vliegtuig retour.’

En weer een andere twitteraar vraagt: ‘Zullen we een actie beginnen om geld in te zamelen voor haar voor een enkele reis naar haar paradijs?’

Antiracismeactivist Jerry Afriyie neemt het op Facebook op voor Vrede: ‘Jouw uiteenzetting van jouw alledaagse realiteit in jouw land Nederland doet veel witte mensen in de verdediging schieten. (…) Helaas zijn mensen zo bang voor je stem dat ze deze weer willen afpakken. Helaas voor deze losers kunnen ze je stem, noch je licht dimmen.’

Er is ook inhoudelijke kritiek op het stuk van Vrede. De Marokkaans-Nederlandse schrijver Jamal Ouariachi bekritiseert het fenomeen wokeness: ‘En dan krijg je deze ellende van een gebrainwashte, Amsterdamse puber. Waar te beginnen…’, twittert hij. Socioloog Eric Hendriks-Kim onderschrijft dit: ‘Hele treurige Amerikaanse import. Ik hoop dat men ophoudt jonge mensen dit soort paranoia aan te praten.’

Wat te bingen deze vakantie? Onze kijk- en luistertips

0

Er viel dit jaar weer veel te kijken en te luisteren over biculturaliteit, zingeving en vrijheid – te veel om bij te houden. Redactie, journalisten en columnisten van de Kanttekening maakten een selectie uit de eindeloze stroom films, series en podcasts.


Film: Meskina (bioscoop) | Hoe ziet een modern sprookje eruit als de prins van zijn witte paard valt en de prinses er zelf op klimt? Wanneer je als vrouw de dertig aantikt, verwacht iedereen van alles en nog wat van je. Leyla heeft geen man, geen kind, geen duidelijk carrièrepad en wordt daarom bestempeld als ‘meskina’ – een zieligerd. Meskina is een sprankelende moderne komedie over een dertiger die haar eigen weg probeert te vinden, ondanks alle verwachtingen en vanzelfsprekendheden die horen bij het ideaalbeeld van familie, liefde en werk. Met onder meer Maryam Hassouni, Nasrdin Dchar, Soundos el Ahmadi en Bilal Wahib. Hoda Hamdaoui


Film: Quo vadis Aida? (bioscoop) | Vertaler Aida werkt op een VN-basis ten tijde van de Bosnische genocide. Terwijl het gebied steeds onveiliger wordt, zoeken ook Aida’s echtgenoot en zonen onderdak op de basis. Aida is vastberaden hen in veiligheid te brengen. De film toont de verhouding tussen de Nederlandse Dutchbatters, de Servische militairen en de Bosnische burgers. Een film waarvan je weet hoe hij eindigt, maar toch hoopt dat er ergens een God groot genoeg is om de geschiedenis te veranderen. Te zien in de bioscopen in Den Haag en Amsterdam. Süheyla Yalcin


Podcast: Unlocking Us (Spotify) | Podcastshow van de Amerikaanse Brené Brown over hoe kwetsbaarheid onze kracht is. Een speciale shout-out naar de aflevering met Dr. Clint Smith die het boek How the Word is Passed schreef, waarin hij blootlegt hoe Amerikanen vandaag de dag naar het Amerikaanse slavernijverleden kijken. In deze aflevering legt hij een link tussen het Amerikaanse gevangenisleven en het slavernijverleden op een manier die je zelden hoort. Süheyla Yalcin


Film: His House (Netflix) | In deze Netflix-original ontsnapt een stel aan de oorlog in Zuid-Soedan, om te belanden in een vervallen Engels dorpje. In het aftandse huis waar ze worden neergezet, worden ze geplaagd door demonen uit hun moederland – figuurlijk, maar ook letterlijk. Kunstige, zeker geen platte, horrorfilm die oorlogstrauma’s verweeft met het bovennatuurlijke. Arnout Maat


Film: In the Heights (bioscoop) | Deze Amerikaanse musicalfilm onder regie van Jon M. Chu is een sprankelende verfilming van de gelijknamige Broadwaymusical. De film verhaalt over het leven van Latino’s in de wijk Washington Heights in New York. Terwijl zij hun dromen najagen, worden panden in de wijk opgekocht door grote bedrijven en speculanten. Nu in de bioscoop te zien. Mercita Coronel


Podcast: The Misfits (Spotify) | Zet de radio even uit en doe gelijk ook je brein maar uit. The Misfits Podcast is zeer waarschijnlijk iets waar je nog nooit naar hebt geluisterd. Zes YouTubers vertellen over hun avonturen, worstelingen en transities – zoals een van de leden die uitkomt als transgender – die ze meemaken in het leven en de online YouTube-wereld. Caner Mert


Film: Bumi Manusia (Netflix) | Zoals Multatuli’s Max Havelaar verplichte kost is tijdens de Nederlandse geschiedenislessen, zo is Bumi Manusia dat voor Indonesische studenten. Deze historische roman, geschreven door de Indonesische Pramoedya Ananta Toer in 1980, beschrijft op pijnlijke wijze hoe de Indonesische bevolking door de Nederlandse koloniale bezetters werd behandeld. Het boek is in 2019 verfilmd door de veelgeprezen regisseur Hanung Bramantyo. Wellicht ooit verplichte kost voor Nederlandse geschiedenislessen, maar deze zomer kun je de film in elk geval op Netflix bekijken. Fitria Jelyta


Serie: Arslan Senki / The Heroic Legend of Arslan (Netflix) | Deze intelligente Japanse anime-serie is gebaseerd op de fantasieboeken van Yoshiki Tanaka, op hun beurt gebaseerd op het 19-eeuwse Perzische epos Amir Arsalan. Kroonprins Arslan probeert het koninkrijk Pars terug te veroveren op Lusitania. Pars staat voor Perzië, Lusitania is een christelijk rijk uit Europa – met inquisitie en een gestoorde geestelijke – en ten oosten van Pars ligt Turan, dat staat voor de Turkse landen. De wendingen, de karakters, de humor en vooral de actie maken het de moeite waard. De geweldige Japanse intro- en ending-songs maken het af. Ewout Klei

Schotse politiek praat over verplichte ‘anti-islamofobie-training’ voor pers

0

Journalisten moeten training krijgen over de rol van de media bij ‘het aanmoedigen van islamofobie’, aldus een rapport in opdracht van de Schotse Labourpartij.

Volgens Newcastle University, de samensteller van het rapport, is zowel fysieke als verbale moslimhaat in Schotland de afgelopen jaren toegenomen. Dit geldt vooral in het openbaar vervoer. Maar liefst 80 procent van de Schotse moslims zegt ooit moslimhaat te hebben ervaren.

Het rapport beveelt onder meer aan: het opstellen van een formele definitie van ‘islamofobie’, het diverser maken van de overheid en de media, en verplichte trainingen om moslimhaat tegen te gaan. Behalve politieagenten, lokale autoriteiten en scholen moeten ook journalisten deze trainingen volgen.

Het rapport is geschreven in opdracht van de Schotse Labour-leider Anas Sarwar (foto), zelf ook moslim. Net als de Engelse Labourpartij maakt ook de Schotse Labourpartij zich zorgen over moslimhaat in het Verenigd Koninkrijk.

In reactie op de bevindingen en aanbevelingen van het rapport zegt de Schotse regering in een verklaring: ‘We zijn vastbesloten om haatmisdrijven en vooroordelen aan te pakken, inclusief islamofobie in al zijn vormen, en we zullen de aanbevelingen van dit onderzoek zorgvuldig in overweging nemen.’

Media in Schotland zijn minder enthousiast, omdat ze vrezen dat de persvrijheid misschien in gevaar komt. De Schotse belangenvereniging voor de dagbladpers verklaart: ‘Wij nemen onze verantwoordelijkheid om vooroordelen te voorkomen zeer serieus, maar wij moeten ervoor zorgen dat deze worden aangepakt zonder de vrijheid van meningsuiting in gevaar te brengen of wettelijke regelgeving voor de pers in te voeren.

Turkije vraagt Noord-Macedonië om uitlevering Gülen-sympathisanten

0

De Turkse regering wil dat Noord-Macedonië twintig Gülen-sympathisanten aan Turkije uitlevert. Dit schrijft de website Balkan Insight.

In een dubbelzinnige verklaring zegt het ministerie van Justitie van Noord-Macedonië dat het in deze kwestie ‘samenwerkt’ met de Turkse autoriteiten. ‘We zullen handelen in overeenstemming met de nationale wetgeving en internationale normen en overeenkomsten’, zei het ministerie.

Fethullah Gülen, de leider van de Gülenbeweging, wordt door president Erdogan gezien als brein achter de staatsgreep tegen hem, die gisteren precies vijf jaar geleden plaatsvond. Gülen heeft altijd ontkend en de Verenigde Staten weigeren om de geestelijke aan Turkije uit te leveren.

Turkije en Noord-Macedonië hebben geen uitleveringsverdrag, maar de twee landen hebben traditioneel nauwe betrekkingen en hebben een economische en militaire samenwerking ontwikkeld.

Al eerder, In 2019, zei Skopje dat Ankara de uitlevering van vijftien Turkse burgers had geëist. Maar omdat Noord-Macedonië ernaar streeft om deel uit te maken van de EU, heeft het land geen enkel uitleveringsverzoek van Turkije ingewilligd.

In Turkije zitten duizenden vermeende Gülen-sympathisanten in de gevangenis. Ruim 80.000 Turken zijn aangeklaagd wegens ‘poging tot staatsgreep’ en/of ‘lidmaatschap van een terroristische organisatie’. Meer dan 50.000 ambtenaren zijn ontslagen of geschorst, net als ruim 20.000 militairen. Turkije heeft tientallen vermeende Gülen-sympathisanten uit het buitenland gekidnapt, vooral uit Afrika en de Balkan.

Ophef om krantenartikel over zucht naar vlees in ‘genen’ van Surinamers

0

Een artikel in het Reformatorisch Dagblad over Surinamers en hun eetgewoontes schiet bij veel twitteraars in het verkeerde keelgat.

‘Knoop met een doorsnee Surinamer een gesprek aan over dieren en de kans is groot dat het al snel over eten gaat. Niet over wat je het diertje zou voeden, maar of het zelf te eten is’, schrijft correspondent Armand Snijders. ‘Het klinkt cru, maar het zit in de genen van veel Surinamers.’

Volgens Snijders zijn er maar weinig dieren ‘waar Surinamers liefdevol mee kunnen omgaan’. Als je als dier wilt overleven in Suriname, ‘zorg dan dat je smakeloos of klein bent.’

Twitteraars vallen massaal over dit artikel. ‘Aaah ja, de zwarte barbaren eten alles. Ach, vergeef het hen vader, opdat zij niet weten wat zij doen. Zij hebben het blanke leiderschap nodig. Amen’, schrijft een twitteraar sarcastisch, refererend aan het kolonialisme en christelijke zendelingen en missionarissen die dit ondersteunden.

Ook Volkskrant-columniste Harriet Duurvoort uit Rotterdam, die Surinaamse roots heeft, vindt het maar een vreemd artikel: ‘Mijn vader at nauwelijks vlees en ik eet plantaardig.’

De Surinaams-Nederlandse SP-politica Sunita Biharie reageert: ‘Kan het nog fouter? In de genen van een Surinamer? Weet je wel hoeveel afkomsten daar samen leven? Overigens zijn bijvoorbeeld veel Hindoes vegetarisch. (…) Doe ff normaal!’

‘Echt niemand bij het Reformatorisch Dagblad die dacht: ‘Dit is racistisch, publiceren we niet’?’, vraagt de Caribisch-Nederlandse Journalist John Samson (NTR) zich af.

Redacteur Wim Pekaar van het Reformatorisch Dagblad probeert de ophef te nuanceren door te stellen dat correspondent Snijders hoofdredacteur is van een Surinaamse dagblad. De reacties ‘laten mooi de gevoeligheid in Nederland zien’, twittert hij.

Moslimorganisaties: ‘Peter R. de Vries benoemde dubbele maat in islamdebat’

0

Diverse moslimorganisaties reageren geschokt op het overleden van Peter R. de Vries, die vorige week dinsdag werd neergeschoten in Amsterdam.

De moslimorganisaties prijzen Peter R. de Vries om zijn bijdrage in het politiek-maatschappelijke debat. ‘Als één van de weinige bekende Nederlanders ontmaskerde en bestreed hij de extreemrechtse retoriek van bepaalde politici in de Tweede Kamer’, schrijven ze.

In mediaoptredens wierp Peter R. de Vries zich op als criticus van de PVV en Geert Wilders. Ook maakte hij zich hard voor een warm welkom van vluchtelingen uit Syrië.

‘Hij weigerde mee te gaan in het gure en xenofobische klimaat dat onze samenleving steeds meer domineert en bedreigt. Hij hield de samenleving een spiegel voor en kon op treffende wijze de hypocrisie en dubbele maat benoemen als het gaat om het maatschappelijk debat rond islam en moslims in Nederland.’

De verklaring is ondertekend door samenwerkingsverbanden van islamitische organisaties in de regio’s Haaglanden, Utrecht, Rijnmond (SPIOR), Noord-Brabant, Zeeland en Limburg.

‘De daders, medeplichtigen en opdrachtgevers moeten opgespoord worden, berecht worden en voor een lange tijd achter de tralies verdwijnen’, besluiten ze. ‘Dat zijn wij als samenleving verplicht aan de man die zoveel voor ons allen heeft betekend.’

Een laatste kans voor de PvdA om een eigen koers te gaan varen

0

De PvdA zoekt een nieuwe partijvoorzitter nu Nelleke Vedelaar binnenkort opstapt. Alleen mensen met een gezonde dosis zelfhaat lijken de functie te ambiëren: geen enkele bekende PvdA’er heeft zich tot dusver gekandideerd. In plaats daarvan strijden vijf onbekende namen om de eer. Deze week kwamen ze bijeen voor een eerste debat.

Context is alles en deze is bij de PvdA nogal veranderd ten opzichte van 2017, toen Nelleke Vedelaar voorzitter werd. Destijds was de partij net aan het bijkomen van de enorme nederlaag bij de Tweede Kamerverkiezingen. Voor het eerst had de partij maar negen zetels. Dat gaf de verkiezing van de partijvoorzitter een bepaalde uitstraling: de partij bevond zich op een dieptepunt en moest nu de weg omhoog gaan vinden. Vier jaar later kunnen we rustig aannemen dat de tijd dat de PvdA groot en invloedrijk was niet meer snel terugkeert. Wat nu?

Je zou denken dat het tijd is voor een stevig debat over de toekomst van de partij, maar de kandidaten komen bij hun debat nauwelijks verder dan een analyse van organisatorische problemen. Veel PvdA-afdelingen zijn op sterven na dood, zeker nu er al tijdenlang geen jonge leden meer bijkomen. Afdelingen zijn ouderwets georganiseerd en moeten aan te veel procedurele vereisten voldoen, wat de mogelijkheden verkleint om de straat op te gaan. Er is ook geen goed intern debat en meedoen aan de ledendemocratie is een hobby van een enkeling geworden.

Het probleem van de PvdA laat zich raden: al deze organisatorische problemen gaan niet opgelost worden, ongeacht wie er partijvoorzitter wordt. Het is uit de mode om lid te worden van een partij, behalve als je een functie ambieert. Het is niet erg waarschijnlijk dat de PvdA binnenkort gemeentelijke afdelingen met honderden leden heeft, laat staan jongeren. De partij als debat-organisatie is al even ouderwets: dat vindt online allang plaats en daar heeft niemand de PvdA voor nodig. Ledendemocratie is ook zoiets: de partijtop zal bij belangrijke besluiten eerder naar opiniepeilingen kijken dan naar het partijcongres.

Slechts één van de vijf voorzitterskandidaten – de Barendrechtse wethouder Reshma Roopram – bepleit stevige inhoudelijke vernieuwing

De vraag moet natuurlijk zijn wat de inhoudelijke toekomst van de PvdA is. De kandidaat-voorzitters praten bij hun eerste debat al snel over een eventuele fusie met GroenLinks. De ene kandidaat wil absoluut fuseren, de ander niet en weer anderen willen vooral samenwerken en kijken wat daaruit voortkomt. De grote vraag is waarom de PvdA tegenwoordig zo graag over een fusie praat terwijl niet eens zeker is dat GroenLinks eraan mee wil doen. Het antwoord is: het is kennelijk tot nogal wat PvdA’ers doorgedrongen dat de buitenwereld het verschil met GroenLinks nog maar nauwelijks ziet en dat dat ook moeilijk is op te lossen. Lokale flyers van de twee partijen verschillen alleen qua layout van elkaar.

De toekomst van de PvdA laat zich gemakkelijk beschrijven: de kans dat de partij ooit nog groot wordt is minimaal en dus is men het grote pluspunt – macht en invloed – kwijt. Dat maakt een onderscheidend programma essentieel. De fusie- en samenwerkingsvoorstellen met GroenLinks laten zien dat de PvdA er zelf niet meer in gelooft. Eigenlijk zijn voor veel PvdA’ers de twee partijen vergelijkbaar, behoudens kleine verschillen qua geschiedenis, interne cultuur en gezichtsbepalende politici. Zo oppervlakkig is het al: is Lilianne Ploumen een beter gezicht dan Jesse Klaver?

Als de PvdA zelfstandig wil blijven bestaan, wordt het tijd voor een eigen verhaal dat onderscheidend is van dat van GroenLinks. Met projectjes om meer jongeren te betrekken, ombudsteams en andere interne procedures gaat dit niet lukken. Een partijvoorzitter is niet leidend bij de vraag wat de koers zou moeten zijn, maar kan wel een zetje in de juiste richting geven. Wat zien we in bij het eerste debat? Slechts één van de vijf kandidaten – de Barendrechtse wethouder Reshma Roopram – bepleit stevige inhoudelijke vernieuwing. Je kunt twisten of ze goede ideeën heeft, maar zonder vernieuwing gaat het in ieder geval mis. Zou de PvdA zich daar al bij hebben neergelegd?

Nazaten tot slaafgemaakten boos om ‘koloniale’ grafopgraving St. Eustatius

0

Nakomelingen van tot slaaf gemaakten op het Caribische eiland Sint Eustatius zijn boos op Nederland. De reden: een begraafplaats met tenminste 48 graven van tot slaaf gemaakten wordt opgegraven, vanwege het winnen van zand en een uitbreiding van het vliegveld.

‘Laat onze tot slaaf gemaakte voorouders met rust’, zegt Kenneth Cuvalay van de zwarte Nederlandse partij Ubuntu Connected Front tegen Afro Magazine. Cuvulay is geboren en getogen op Sint Eustatius, waar zijn partij Ubuntu met 50,5 procent in maart de grootste partij werd. Hij vindt dat de grafrust van zijn voorouders wordt verstoord.

‘Het opgraven van de lichamelijke resten van onze voorouders zonder gegronde reden getuigt van een diepe minachting naar ons en onze voorouders. Als het hen erom ging ons te helpen met informatie over onze voorouders, dan hadden ze ons er vanaf het begin bij betrokken…’

De Monument Foundation op St. Eustatius vindt de argumentatie om menselijke resten uit hun graf te halen ‘flinterdun en opportunistisch in elkaar gedraaid’. Bewoner Claudia Charles voegt toe: ‘Eerst werden onze voorouders ontvoerd uit Afrika en degenen die overleefden, kunnen niet eens blijven rusten in vrede! Dit is echt walgelijk.’

Cuvalay vertelt Afro Magazine dat veel eilandbewoners de uitvoerende organisatie, St. Eustatius Center for Archaeological Research (SECAR), een weinig transparante organisatie vinden. Inwoners vroegen SECAR tevergeefs wat er met de minstens 22 menselijke resten op een plantage aan de westkust van het eiland is gebeurd, waar een soortgelijke opgraving heeft plaatsgevonden.

‘Ze werkten in het geheim, lieten de plek in erbarmelijke staat achter en legden de overblijfselen ergens neer zonder de lokale gemeenschap te vertellen waar ze zijn of wat ze ermee hebben gedaan’, aldus Cuvulay.

Met zijn partij Ubuntu en andere organisaties houdt Cuvulay nu protesten. Een petitie tegen de opgravingen heeft bijna duizend handtekeningen opgehaald.