Ons land werd overvallen door het nieuws over het terughalen van een Nederlandse jihadiste en haar kinderen uit Koerdistan. Het onderwerp was van de radar verdwenen sinds vorige zomer, toen de Hoge Raad oordeelde dat Nederland niet verplicht is om IS-vrouwen terug te halen. Maar de Nederlandse overheid besloot anders ten aanzien van Ilham B.
De vrouw in kwestie is een geharnaste jihadiste, niet iemand die je graag terug naar je land zou halen. Ze heeft nooit berouw getoond voor de daden van IS en nooit afstand genomen voor de ideologie van deze genocidale terreurorganisatie. Ze vormt dus een potentieel risico voor onze samenleving.
Uiteraard wordt B., zodra ze een voet op Nederlandse bodem zet, direct aangehouden. Maar hoe lang zal ze vastzitten? En zal haar straf recht doen aan het onrecht waaraan ze heeft bijgedragen?
De crux van de discussie over het terughalen van Syriëgangers zit hem in het veiligheids- versus rechtvaardigheidsargument. Tegenstanders vinden dat deze vrouwen een gevaar vormen voor onze veiligheid. Ze moeten daarom in Syrië blijven. Bovendien zijn de straffen voor de terugkeerders vaak erg laag, omdat veel van de misdaden die ze hebben begaan niet bewezen kunnen worden. Met als gevolg dat ze snel weer op vrije voeten zijn. Is het niet beter om ze daar maar te laten?
Maar voorstanders vinden dat Nederlandse Syriëgangers voor een Nederlandse rechter moeten verschijnen. Blijven ze in Syrië, dan kunnen ze hun straf in Nederland mislopen. In het kader van de rechtszaak tegen Ilham B. speelde dit argument ook een belangrijke rol bij de beslissing om haar terug te halen. Als ze niet zou worden teruggehaald, werd de zaak tegen haar geseponeerd.
Voorstanders beroepen zich daarnaast op het humanitaire argument. Ze wijzen op de kinderen van Syriëgangers, die niet schuldig zijn aan de eventuele misdaden van hun ouders en daarom direct teruggehaald moeten worden. Het terughalen van deze kinderen zonder hun ouders is problematisch onder het internationale recht en tot nu toe is dat eigenlijk alleen in het geval van weeskinderen daadwerkelijk gebeurd.
Ten slotte beroepen voorstanders zich ook op het veiligheidsargument. Wanneer Nederland deze Syriëgangers zelf niet ophaalt, dan kunnen ze ontsnappen uit de Koerdische kampen, naar ons land afreizen en hier onder de radar blijven.
Het is niet bekend of in Nederland teruggekeerde Syriëgangers verblijven die illegaal ons land zijn binnengekomen. De uit de Koerdische kampen ontsnapte gevangenen zijn tot nu toe eigenlijk alleen bij Nederlandse ambassades of consulaten beland, om zo onder begeleiding terug te kunnen keren naar Nederland.
Teruggekeerde jihadisten kunnen een katalysator vormen in een volgende golf van radicalisering
Een belangrijke vraag die in deze discussie helaas onbenoemd blijft: mogen we de Koerden wel voor altijd met onze jihadi’s opzadelen? Het zou niet meer dan redelijk zijn om de Koerden van dit probleem te verlossen, iets wat veel andere landen al hebben gedaan.
Toch blijft het wringen dat jihadi’s, eenmaal terug in Nederland, amper worden bestraft. Zo variëren de gevangenisstraffen van één à twee tot enkele jaren. Niet alleen zijn de straffen die ze krijgen belachelijk laag, maar als je een beetje charisma hebt wordt je door de Nederlandse media ook nog eens met open armen onthaald, wordt er een boek over je geschreven en mag je tegen betaling aan menig talkshowtafel plaatsnemen. Je zou willen dat de slachtoffers van deze jihadisten, waaronder de Yezidi’s, zoveel media-aandacht kregen.
Nu Ilham B. en haar kinderen zijn teruggehaald door Nederland, ligt het in de lijn der verwachting dat andere jihadistes zullen volgen. Onze veiligheid zal niet direct in het geding zijn. Er liggen bij onze veiligheidsdiensten goed uitgewerkte plannen om deze vrouwen en hun kinderen te re-integreren in onze maatschappij en goed in de gaten te blijven houden.
Maar op de lange termijn is het niet onwaarschijnlijk dat teruggekeerde jihadisten in het milieu van IS-sympathisanten in Nederland een invloedrijke rol zullen spelen. Daarmee kunnen ze een katalysator vormen in een volgende golf van radicalisering, die vroeg of laat naar Nederland zal komen. We kunnen daarom pas in de toekomst concluderen of het besluit om Ilham B. terug te halen een wijs besluit was.
Vandaag hebben president Joe Biden en zijn Turkse collega Erdogan hun eerste officiële ontmoeting in Brussel. Deze meeting wordt overschaduwd door bittere geschillen en de koele toon van de nieuwe Amerikaanse president tegenover Turkije.
President Erdogan moest tot eind april wachten op het eerste contact met Biden. Het was een ongemakkelijk telefoontje. Biden vertelde Erdogan dat de Amerikaanse regering de massamoorden op de Armeniërs in 1915 erkent als genocide – een besluit dat zeer is tegen het zere been van Turkije dat de Armeense Genocide nog steeds ontkent.
Turkije heeft hoge verwachtingen van de persoonlijke ontmoeting tussen Biden en Erdogan, terwijl de verwachtingen van de Verenigde Staten juist heel laag zijn, zegt Turkije-deskundige Merve Tahiroglu op de Turkse nieuwssite Ahval. Turkije hoopt echt iets positiefs uit de ontmoeting te slepen, om zo geen gezichtsverlies te lijden.
Op dit moment hebben Turkije en de VS stevige meningsverschillen over de Turkse aanschaf van het Russische raketafweersysteem S-400, de Turkse militaire operaties in Noord-Syrië en de Turkse booractiviteiten in Griekse en Cypriotische wateren. Op een van deze dossiers wil Turkije een diplomatiek succes boeken, denkt Tahiroglu.
Biden heeft vorig jaar echter aangegeven actief de Turkse oppositie te willen steunen, zodat Erdogan op democratische wijze verslagen kan worden. De Turkse regering reageerde toentertijd boos op Bidens uitspraak.
Ook tijdens de afgelopen beschietingen tussen Israël en Hamas werd hun relatie er niet beter op. Erdogan zei dat Biden ‘bloed aan zijn handen heeft’ omdat hij Israël steunt en noemde Israëli’s ‘moordenaars die kinderen van vijf of zes jaar doden’. Biden, op zijn beurt, veroordeelde deze ‘antisemitische uitspraken’ van zijn Turkse ambtsgenoot.
Ook volgens Erdogan zelf zijn de betrekkingen met het Witte Huis sinds twintig jaar nog nooit zo gespannen geweest. ‘We zullen hem (Biden) natuurlijk vragen waarom de betrekkingen tussen de VS en Turkije in een gespannen stadium verkeren’, zei Erdogan begin juni, die het ogenschijnlijk goed kon vinden met Bidens voorganger Donald Trump.
Dat er een oplossing komt voor het conflict over de S-400 lijkt onwaarschijnlijk. ‘Het is niet mogelijk om een stap terug te doen in deze zaken die de nationale veiligheidskwesties van Turkije raken’, vertelde een hoge Turkse functionaris aan het internationale persbureau Reuters.
‘Turkije wil onderhandelen over hoe het de S-400’s kan gebruiken, terwijl de Amerikanen willen onderhandelen over hoe Turkije van de S400’s af kan komen. Dat betekent dat er geen gemeenschappelijke basis is voor onderhandelingen’, zegt Ozgur Unluhisarcikli, directeur van een denktank in Ankara.
Volgens Reuters stelt Erdogan zich tegenover Amerika bewust niet strijdlustig op: deels omdat hij graag Amerikaanse investeringen wil aantrekken om zo mede de economie wil herstellen, die te lijden heeft onder corona en inflatie.
Volgens Turkije-analist Steven Cook bij de Amerikaanse denktank Council on Foreign Relations, is het niet mogelijk om Turkije uit de NAVO te zetten, maar wel kan het land verder geïsoleerd worden. ‘Turkije vormt een geopolitiek dilemma voor de NAVO’. Erdogan wil dat Turkije bij de NAVO blijft, maar streeft tegelijkertijd een agenda na die dit bondgenootschap ondermijnt.
Behalve met Biden zal Erdogan ook een persoonlijke ontmoeting hebben met de Franse president Emmanuel Macron. De Turks-Franse betrekkingen zijn mogelijk nog slechter, vanwege de actieve Franse steun aan Griekenland en Cyprus in hun zeeconflict met Turkije, de Turkse steun aan Azerbeidzjan in recente oorlog tegen Armenië om Nagorno-Karabach en de Turkse campagne tegen het Franse anti-islamismebeleid, dat volgens Turkije ‘islamofoob’ is. Maar Macron heeft aangegeven dat het goed is dat Frankrijk en Turkije, ondanks alle meningsverschillen, met elkaar de dialoog aangaan.
Volgens de Indiaas-Britse food-journalist Raj Patel, tevens professor aan een universiteit in Texas, is de Amerikaanse appeltaart het product van kolonialisme en slavernij. Zijn opinieartikel in de Britse krant the Guardian verscheen al op 1 mei, maar ging de afgelopen dagen werkelijk viral op social media.
In zijn artikel betoogt Patel dat de appeltaart is ontstaan uit Amerikaans kolonialisme en slavenarbeid, terwijl in de verbeelding van de Amerikaanse gemeenschap het gerecht is getransformeerd tot een symbool van huiselijkheid.
Hij vervolgt: ‘De appeltaart is net zo Amerikaans als gestolen land, rijkdom en arbeid.’ Suiker kwam immers uit de Franse koloniën en appels reisden volgens Patel in de zestiende eeuw met de Spaanse kolonisten naar het westelijk halfrond.
Het artikel van Patel gaat viral op social media. Sommige social mediagebruikers zijn woedend, anderen vinden zijn betoog wel amusant en weer anderen zijn het voor 100 procent met de professor eens.
‘Gezond verstand zal zegevieren en de holy woke-beweging zal de geschiedenisboeken ingaan als een zielige poging van middelmatigheid op zoek naar status’, schrijft een twitteraar.
Terwijl veel mensen honger lijden gaat het debat over ‘voedselrechtvaardigheid’ vandaag over de vraag of een appeltaart racistisch is, merkt een andere twitteraar cynisch op.
Weer een andere twitteraar kan de humor er wel van inzien. Hij grapt dat de appeltaart pas racistisch is als je hem – iets bruiner – weer uit de oven haalt.
Andere Twitter-gebruikers vinden Patels betoog echter geweldig, zoals de Amerikaanse wetenschapper Naomi Hossain. Zij twittert dat Patel ‘op briljante wijze de diepe wortels van honger en onrecht’ blootlegt.
Vijftien parlementariërs van de Turkse regeringspartij AKP willen dat minister Süleyman Soylu (Binnenlandse Zaken) aftreedt, na beschuldigingen die maffiabaas Sedat Peker naar zijn hoofd heeft geslingerd. Dit meldt de BBC.
Peker, die vanuit Dubai in de Verenigde Arabische Emiraten video’s maakt met ‘onthullingen’ over de innige verwevenheid tussen de bovenwereld en onderwereld in Turkije, heeft Soylu (foto, linksboven) beschuldigd van nauwe banden met de georganiseerde misdaad. Deze beschuldigingen beschreef Peker dermate gedetailleerd, dat veel mensen in Turkije de maffiabaas geloven.
De minister van Binnenlandse Zaken verdedigde zich vorige maand op de Turkse tv. Soyu zei onder andere dat er een AKP-parlementslid was dat 10.000 dollar per maand van Peker ontving.
Naar aanleiding van dit interview hebben vijftien AKP-parlementariërs contact opgenomen met het partijbestuur. Ze zeggen bezorgd te zijn over de minister, die hun collega’s zou betrekken bij criminele activiteiten. De groep wil dat Soylu aftreedt en dat er een parlementair onderzoek komt naar de beweringen van Peker.
Volgens de BBC wil de AKP-top de minister echter niet aan de kant zetten, omdat de partij niet wil buigen voor de maffialeider. President Erdogan heeft zijn partijgenoten ook persoonlijk gewaarschuwd niet te reageren op de beschuldigingen van Peker, aldus de BBC.
Een kwart van de mbo-studenten in Utrecht ervaart discriminatie rond hun stage. Dat blijkt uit nieuw onderzoek door het Verwey-Jonker Instituut, in opdracht van de gemeente Utrecht.
Het Verwey-Jonker Instituut baseert zijn onderzoek op zeshonderd verstuurde sollicitaties, waarvan ruim de helft direct een afwijzing of helemaal geen reactie opleverde. Steeds stuurden twee fictieve studenten met een eenzelfde cv en werkervaring de sollicitatie. Met als enige verschil het geslacht, de migratieachtergrond, of de religie.
Wat blijkt nog meer: stagediscriminatie op basis van opleidingsniveau, geloof, kleding, uiterlijk en huidskleur komt voor. Ben je man en heb je een ‘buitenlandse’ achternaam, dan loop je de grootste kans te worden afgewezen voor je stagesollicitatie of helemaal niets te horen. Discriminatie komt vooral voor in de sectoren bouw en techniek, maar ook in de IT-sector.
‘Helaas bevestigt dit onderzoek het landelijk beeld over discriminatie op de arbeidsmarkt’, zegt Johan Spronks, voorzitter van het college van bestuur van ROC Midden-Nederland, tegen AD Utrecht. ‘Iedere keer dat een mbo-student die op zoek is naar een stage gediscrimineerd wordt, is er één te veel. Samen met werkgevers in de regio Utrecht werken aan bewustwording is een eerste goede stap richting een inclusieve arbeids- en stagemarkt.’
De Utrechtse mbo-wethouder Klaas Verschuure (D66) schrikt van de resultaten, maar is blij met het onderzoek. ‘Met dit onderzoek en de aanbevelingen kunnen we nu veel gerichter stagediscriminatie aanpakken en tegelijkertijd studenten begeleiden en ondersteunen.’
Begin maart interviewdedeKanttekening toenmalig GroenLinks-Kamerlid Niels van den Berge over stagediscriminatie op het mbo. Van de Berge, die zich hard maakte voor mbo-studenten met een biculturele achtergrond, vindt dat bedrijven nog altijd te makkelijk wegkomen met stagediscriminatie.
Het Rotterdamse raadslid Ercan Büyükcifi beschuldigt de gemeente Rotterdam van ‘racistische wegjaagpolitiek’, schrijft Dagblad 010.
De Nida-politicus reageerde op de documentaire De Opstandelingen van BNNVARA, waarin onder meer de sloop van de Tweebosbuurt in Rotterdam-Zuid aan de orde komt. De sloop treft arme bewoners, met vooral een biculturele achtergrond.
Collega-raadsleden van andere partijen reageerden fel. VVD-raadslid Jan-Willem Verheij sprak over ‘een kwalificatie die absoluut niet kon’, CDA-raadslid Christine Eskes vond dat Büyükcifi ‘over de scheef’ ging, Leefbaar-fractievoorzitter Robert Simons zei dat de beschuldigingen van Nida ‘kant noch wal’ raakten en PvdA-fractievoorzitter Co Engberts noemde het ‘een belachelijke beschuldiging’.
Leefbaar fractievoorzitter Robert Simons, zelf in 2017-2018 wethouder die verantwoordelijk was voor stedelijke ontwikkeling en met zijn partij de geestelijk vader van het huidige sloopbeleid: ‘Eigenlijk zegt u, dat wij de wijk etnisch hebben gezuiverd. Dit is te bizar voor woorden.’
Büyükcifi: ‘Ja, maar ik heb het leed gezien van de inwoners van de wijk. De Coolsingel heeft de zaak jarenlang heel kil benaderd.’
In Rotterdam worden sociale huurwoningen gesloopt om plaats te maken voor duurdere woningen die voor veel Rotterdammers onbetaalbaar zijn. De gemeente, gesteund door het Rijk, wil zo Rotterdam aantrekkelijker maken voor mensen met een middeninkomen en hogere inkomens.
De sloop is een gevolg van het Nationaal Programma Rotterdam-Zuid (NPRZ), een nationaal programma van de gemeente en het Rijk om ervoor te zorgen dat Rotterdam-Zuid qua opleidingsniveau, arbeidsparticipatie en woonkwaliteit in twintig jaar zal stijgen naar het gemiddelde van de vier grote steden van Nederland.
Volgens actievoerders bevat het NPRZ racistische elementen. ‘In de NPRZ-nota Handelingsperspectief Afrikaanderwijk uit 2013 wordt expliciet gezegd dat bewoners negatieve associaties hebben bij allochtonen. Het staat er zwart op wit. De advocaat van woningcorporatie Vestia heeft de passage letterlijk overgenomen in de zogenoemde Memorie van Grieven van 21 april 2020, voor een rechtszaak van Vestia tegen de bewoners van de Tweebosbuurt die weigerden akkoord te gaan met de ontbinding van hun huurcontract’, aldus activist Mustapha Eaisaouiyen van de actiegroep Recht op de Stad.
Het Rotterdamse woonbeleid drukt nog altijd arme en biculturele Rotterdammers de stad uit. En dat terwijl Leefbaar, architect van dit beleid, al drie jaar uit het stadsbestuur is verdwenen. ‘Doel was om wijken in Rotterdam rijker te maken, en witter.’
Begin mei besloot de Raad van State dat de sloop van 545 sociale huurwoningen in de Wielewaal, een kleine wijk in Rotterdam-Charlois, mag doorgaan: de raad verklaarde de bezwaren van buurtbewoners ongegrond. De sociale huurwoningen zullen worden vervangen door duurdere woningen.
En in april werd een begin gemaakt met de sloop van de Tweebosbuurt in de Afrikaanderwijk. Buurtbewoners, waaronder veel biculturele Rotterdammers, besloten met een demonstratie hun ongenoegen kenbaar te maken. ‘Wij wonen hier goed! Sloop ons niet, wij blijven!’, schreven de demonstranten op een spandoek. Maar de sloop ging door.
In Rotterdam worden sociale huurwoningen gesloopt om plaats te maken voor duurdere woningen die voor veel Rotterdammers onbetaalbaar zijn. De gemeente, gesteund door het Rijk, wil zo Rotterdam aantrekkelijker maken voor mensen met een middeninkomen en hogere inkomens.
Rotterdam bevordert zo actief een verandering van de bevolkingssamenstelling van buurten. Dit gebeurt ook via inkomenseisen aan bewoners, wat mogelijk is door de landelijke Wet bijzondere maatregelen grootstedelijke problematiek (2005). Deze wet wordt in de volksmond ‘Rotterdamwet’ genoemd, omdat Rotterdam de wet als eerste begon toe te passen.
‘Hiermee kunnen gemeenten met toestemming van de minister gebieden aanwijzen waar maatregelen genomen kunnen worden ter bevordering van de leefbaarheid’, vertelt stadssocioloog Gwen van Eijk (Erasmus Universiteit Rotterdam). Ze merkt de Rotterdamwet aan als discriminerend, niet alleen op basis van inkomen, maar ook op basis van als migratieachtergrond of afkomst.
‘Discriminatie op basis van inkomen is niet verankerd in de grondwet, daarom kunnen gemeenten inkomenseisen stellen, zodat in aangewezen gebieden potentiële huurders met een inkomen uit de bijstand kunnen worden geweigerd. Als je echter kijkt naar de aanleiding van de onderbouwing van de inkomenseis in de Rotterdamwet, dan zie je dat het overduidelijk ook gaat om het weren van mensen met een biculturele achtergrond, vooral ‘niet-westerse’ mensen.’
‘De kleur is niet het probleem, maar het probleem heeft wel een kleur’
De Rotterdamwet is de uitwerking van de uit 2003 stammende beleidsnota Rotterdam zet door. ‘Daarin staat de veelzeggende passage: ‘De kleur is niet het probleem, maar het probleem heeft wel een kleur’’, vertelt Van Eijk.
‘Sinds de invoering van de Rotterdamwet in 2005 is indirecte discriminatie op basis van etnische afkomst een onvermijdelijk bijeffect, maar feitelijk zijn discriminatie en uitsluiting van ‘allochtonen’ altijd het doel van de inkomenseis geweest’, aldus de stadssocioloog. ‘Dat had alles te maken met het college van toen, waaraan ook de populistische partij Leefbaar Rotterdam aan deelnam. Doel was om wijken in Rotterdam rijker te maken, en witter.’
Het slopen is een gevolg van het Nationaal Programma Rotterdam-Zuid (NPRZ), een nationaal programma van de gemeente en het Rijk om ervoor te zorgen dat Rotterdam-Zuid qua opleidingsniveau, arbeidsparticipatie en woonkwaliteit in twintig jaar zal stijgen naar het gemiddelde van de vier grote steden van Nederland. Voormalig Leefbaar-wethouder Marco Pastors is directeur van het NPRZ. Volgens activist Mustapha Eaisaouiyen van de actiegroep Recht op de Stad bevat het programma racistische elementen. Met zijn actiegroep verzet hij zich tegen het woonbeleid van de gemeente Rotterdam.
‘In de NPRZ-nota Handelingsperspectief Afrikaanderwijk uit 2013 wordt expliciet gezegd dat bewoners negatieve associaties hebben bij allochtonen. Het staat er zwart op wit. De advocaat van woningcorporatie Vestia heeft de passage letterlijk overgenomen in de zogenoemde Memorie van Grieven van 21 april 2020, voor een rechtszaak van Vestia tegen de bewoners van de Tweebosbuurt die weigerden akkoord te gaan met de ontbinding van hun huurcontract.’
Memorie van Grieven Vestia over allochtonen (Beeld: Ewout Klei)
Het hoger beroep bij het Gerechtshof loopt nog, vertelt hij. Inhoudelijk wordt deze zaak pas in oktober van dit jaar behandeld. De uitspraak volgt rond de jaarwisseling. Volgens Eaisaouiyen blijkt uit deze zaak duidelijk dat racisme nog steeds een grote rol speelt. Bij beleidsmakers, maar ook bij een organisatie als Vestia.
Het sloopbeleid van Rotterdam komt voort uit de Woonvisie uit 2016, afkomstig uit de koker van het toenmalige college van Leefbaar, CDA en D66. Hoewel Leefbaar sinds 2018 niet meer in het college zit, wordt ook dit beleid nog steeds uitgevoerd door de huidige coalitie van VVD D66, GroenLinks, PvdA, CDA en CU-SGP.
Eaisaouiyen: ‘Voor mensen in deze wijken met lage inkomens – autochtonen en ‘allochtonen’ – is dit een drama. Op dit moment betalen bewoners van sociale huurwoningen relatief gezien een lage huur. De woningcorporaties zijn verplicht om huurders een vervangende woning aan te bieden, maar die is vaak een stuk duurder, en vaak ook niet beter dan de plek waar ze nu wonen. Zeker als je een laag inkomen hebt is het een ramp, omdat je vaste lasten opeens met tweehonderd, driehonderd euro omhoog gaan.’
Daarnaast is de sociale woningenvoorraad in Rotterdam aanzienlijk afgenomen. Er zijn nu 30.000 minder sociale huurwoningen dan in 2000. ‘Ze willen arme Rotterdammers dumpen naar de randgemeenten als Lansingerland’, zegt Eaisaouiyen. ‘Maar die gemeenten zitten hier niet bepaald op te wachten. En als je dan toch een vervangende woning in Rotterdam krijgt, kom je weer in een arme wijk terecht – die mogelijk ook gesloopt gaat worden door de gemeente. Het is voor veel mensen om wanhopig van te worden.’
‘Vroeger was dit een multiculturele wijk, maar nu is het een hippe witte wijk geworden. Dat verstaat de gemeente onder leefbaar’
Een van de bewoners van de verdwijnende Tweebosbuurt is chauffeur Hamza Oulad Abdelah (34). ‘Drie jaar geleden begon de ellende. We kregen allemaal een brief door de bus, waarin stond dat onze huizen gesloopt zouden worden. Twee straten verderop liep op dat moment Marco Pastors, las ik later in de media. Hij zei: ‘De sterke schouders moeten hier naartoe.’ Ik kreeg toen meteen een heel negatief gevoel. ‘Ben ik soms niet goed genoeg? Moet ik daarom weg?’’
Een deel van de buurtbewoners is nu verhuisd naar duurdere woningen, die slechter zijn. Op dit moment wacht Oulad Abdelah op een tussentijdse woning. ‘Mijn vader, die vroeger bij mij in de straat woonde, heeft nu een nieuwe woning gekregen. Hij wilde graag in de Tweebosbuurt blijven wonen, maar een medewerker van Vestia zei snoeihard: ‘Dat kunt u toch niet betalen.’ Ik was boos en heb die medewerker daar toen op aangesproken, maar hij ontkende deze botte opmerking. In Vestia heb ik nu totaal geen vertrouwen meer. Die zijn er niet voor de mensen, maar voor het geld.’
Ook postmedewerker Achmed Abdillahi (40) is nog steeds niet verhuisd. Hij woont nu elf jaar in de Afrikaanderwijk, waarvan zeven jaar in de Tweebosbuurt. ‘Op dit moment betaal ik 460 euro per maand aan huur. Vestia biedt nieuwe woningen aan vanaf 600 euro per maand, dat zijn niet de beste woningen. Maar dat is niet de belangrijkste reden waarom ik hier niet weg wil. Ik blijf in mijn woning zitten uit principe. Als ze mij echt weg willen hebben, moeten ze mij maar uit mijn huis zetten.’
Achmed Abdillahi bij zijn huis in de Tweebosbuurt (Beeld: Ewout Klei)
Het verzet tegen de sloop lijkt echter te zijn gebroken. Veel woningen in de Tweebosbuurt staan leeg, ze zijn momenteel bezig de binnenkant van de woningen sloopklaar te maken, geen enkele woning is al helemaal gesloopt. ‘We kunnen nauwelijks opboksen tegen de stad, de gemeenteraad, de vastgoedwereld, de projectontwikkelaars en de woningbouwcorporaties’, zegt Abdillahi.
‘Er is nu een onzichtbare sociale zuivering gaande in Rotterdam. Tegen mensen met een lager inkomen. Tegen mensen met een biculturele achtergrond, die een lager inkomen hebben.’
Abdillahi twijfelt er niet aan dat er sprake is van racisme. ‘Voordat ik in de Afrikaanderwijk kwam woonde ik in Katendrecht. Vroeger was dit een multiculturele wijk, maar nu is het een hippe witte wijk geworden. Dat verstaat de gemeente onder leefbaar.’
De rechtse fracties in Rotterdam steunen het woon- en sloopbeleid, de linkse partijen zijn hier kritisch over. Een cruciale rol na de aankomende gemeenteraadsverkiezingen van maart 2022 lijkt te zijn weggelegd voor de progressieve middenpartij D66, die onlangs aangaf te willen nadenken over een nieuwe woonvisie.
Op discriminatie en racisme is D66 scherp, vertelt Zeegers. ‘Toen we vorig jaar in de gemeenteraad de wijkprofielen bespraken – waarmee de leefbaarheid van Rotterdam wordt gemeten, mede aan de hand van een enquête onder Rotterdammers – zagen we dat de gemeente er een suggestieve vraag in had gezet over ‘mensen met een andere achtergrond’. Die vraag is er dankzij ons uitgehaald.’
Zeegers begrijpt dat er soms woningen worden gesloopt. ‘Huizen kunnen soms ‘af’ zijn. Denk aan schimmel aan de muur, asbest en dergelijke. Als renovatie duurder is dan sloop, dan mag er gesloopt worden. Ik ben echter tegen slopen om te slopen. Daar moeten we mee stoppen.’
‘Het oorspronkelijke idee van de woonvisie was dat er meer diversiteit in de Rotterdamse wijken moest komen, ook voor mensen in de middeninkomens’, vervolgt Zeegers. ‘Maar de particuliere verhuur is nu in het lood geraakt. Woningen die je voor 500 euro per maand zou moeten kunnen huren worden nu voor 1.100 euro aangeboden. Veel woningen zijn opgekocht door particuliere beleggers, waardoor de prijs omhoog is geschoten. Dat is de bittere ironie: we wilden duurdere woningen in Rotterdam. Dat is gelukt. Maar niet op de manier hoe we dat wilden.’
Hogere huurprijzen vindt Zeegers in principe niet problematisch. ‘Veel huurders betalen echt heel weinig huur. Het gaat hier niet alleen om mensen in de lagere inkomensgroepen, maar ook om de zogenoemde scheefwoners: mensen die in een sociale huurwoning zitten terwijl hun inkomen hiervoor te hoog is. En die scheefwoners zorgen ervoor dat er een wachtlijst ontstaat voor mensen met lagere inkomens om een betaalbare of sociale huurwoning te kunnen betrekken. Dat moet worden rechtgetrokken. Daarnaast bestaat er ook zoiets als huursubsidie. Dan kun je toch een duurdere huurwoning betalen.’
Achmed Abdillahi uit de Tweebosbuurt vindt dat Zeegers hier te makkelijk in is. ‘Lang niet iedereen weet hoe het toeslagensysteem in Nederland werkt. Dat is ook heel ingewikkeld, helemaal voor mensen met een wisselend inkomen. Er is een diepe kloof tussen mensen die financieel geletterd zijn en mensen die dat niet zijn. Die laatste groep krijgt geen huursubsidie, omdat ze niet weten dat ze hier recht op hebben, of wordt bang vanwege de beruchte Toeslagenaffaire.’
Gisteren ontving de Turkse president Erdogan zijn Kirgizische collega Sadyr Japarov in Ankara, te midden van internationale verontwaardiging over de vermissing van een Turks schoolhoofd in Kirgizië.
Schoolhoofd Orhan Inandi (foto) verdween op 31 mei in de Kirgizische hoofdstad Bishkek. Er zijn sterke vermoedens dat hij is ontvoerd door de Turkse geheime dienst en nu gevangen zit in de Turkse ambassade.
Inandi is lid van de Gülenbeweging, volgens de Turkse regering een terroristische organisatie. Het regime van Erdogan jaagt op Gülenisten in binnen- en buitenland: onlangs maakte Turkije bekend Selahaddin Gülen te hebben opgepakt, een neef van Fethullah Gülen, de in Amerika woonachtige islamitische geestelijke die volgens Turkije achter de mislukte coup van 2016 zit.
Inandi richtte het Sapat-netwerk van onderwijsinstellingen op, dat sinds 1992 actief is in Kirgizië. Het scholennetwerk wordt sinds 2017 beheerd door de Kirgizische Republiek. Onder de school vallen zestien middelbare scholen, drie basisscholen, een internationale universiteit en een internationale school.
Scholieren en ouders van de Sapat-scholen verzamelden zich bij de Turkse ambassade. Ze droegen borden bij zich in het Russisch en Kirgizisch met de tekst: ‘Waar is meneer Inandi?’ Twitteraars gebruiken de hashtag #WhereisOrhanInandi. Turkse media bevestigen niet dat Inandi ontvoerd is.
Inmiddels krijgt de zaak ook internationaal de nodige aandacht. Zo schrijft Human Rights Watch zich zorgen te maken over het lot van Inandi, die mogelijk wordt gemarteld en deportatie naar Turkije boven het hoofd hangt.
Voormalig schaakkampioen Garry Kasparov, oprichter van de Human Rights Foundation, twittert dat de zaak-Inandi hem doet denken aan de Khashoggi-zaak. De Saoedische journalist Jamal Khashoggi werd in oktober 2018 vermoord op het Saoedische consulaat in Istanbul. Dit is ook de analyse van columnist Michael Rubin op de conservatieve Amerikaanse website Washington Examiner, die vindt dat de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken niet mag zwijgen over deze zaak.
Daarnaast hebben de Duitse Europarlementariër Rebecca Harms en de Duitse parlementariër Cem Özdemir (Die Grünen) zich over de zaak-Inandi uitgesproken. ‘Landsgrenzen hinderen #Erdogan niet om zijn critici te laten verdwijnen. Zijn ontvoering naar Turkije moet met alle diplomatieke middelen worden voorkomen!’, twittert Özdemir.
Ook demonstreerde een groep activisten van het met Gülen sympathiserende platform Broken Chalk, dat opkomt voor leraren in nood, op de Dam in Amsterdam voor Inandi. ‘Wij verzoeken de Kirgizische autoriteiten om een dringend, transparant en open onderzoek naar de verdwijning van Inandi. Wij roepen alle internationale instanties, mensenrechtenverdedigers en alle burgers op hun stem te verheffen voor de verdwijningen van Inandi, voordat het te laat is.’
Het gesprek tussen de Turkse president Erdogan en de Kirgizische president Japarov vond achter gesloten deuren plaats. Op 1 juni stond er een verklaring op de website van de Kirgizische president: Japarov zou het Staatscomité voor Nationale Veiligheid en het Ministerie van Binnenlandse Zaken de opdracht hebben gegeven voor een uitgebreide zoektocht naar Inandi.
De Liberaal Joodse Gemeente (LJG), de Portugees Israëlietische Gemeente (PIG) en Joodse Gemeente Amsterdam (NIHS) zijn een postercampagne tegen antisemitisme gestart.
Hun posters zijn vanaf morgen op reclameborden in Amsterdam te zien, zoals in de bushokjes.
Eind vorig jaar lanceerde de gemeente Amsterdam al een campagne tegen onder meer antisemitisme, met de Joods journaliste Natascha van Weezel als uithangbord.
‘Verdrietig dat deze campagne nodig is. Goed dat de Joodse kerkgenootschappen dit in navolging op de campagne van de gemeente Amsterdam doen’, twittert D66-Kamerlid Alexander Hammelburg.
‘De boodschap is belangrijk: eenieder moet zich veilig voelen om met keppel op over straat te lopen’, stelt de Nationaal Coördinator Antisemitismebestrijding.
Volgens LGJ, PIG en NIHS neemt het antisemitisme enorm toe in Nederland. ‘We zien intimidatie van Joden op straat en rond (basis-)scholen; antisemitisme in de persoonlijke omgeving; dreigementen en antisemitische uitingen via social media en tijdens demonstraties. Het is van het grootste belang dat we, als Joodse gemeenschap, laten zien dat dit moet stoppen.’
De recentelijk opgelaaide spanningen tussen Israël en de Palestijnen zorgt voor een nieuwe piek in antisemitisme-meldingen. Het aantal meldingen nam in 2021 met ruim veertig procent toe vergeleken met 2020, aldus het Centrum Informatie en Documentatie Israël (CIDI).
Ook in Den Haag, Rotterdam en Haarlem komen die posters te hangen, meldt Ronny Naftaniel, voorzitter van het Centraal Joods Overleg (CJO).
Sommige Apple-leveranciers in China zeggen expliciet dat leden van bepaalde minderheidsgroepen, waaronder de islamitische Oeigoeren, niet moeten solliciteren. Dit meldt het internationale techplatform the Information.
De nieuwssite vond discriminerende online vacatures van bedrijven die onderdelen produceren voor onder meer iPhones, iPads en iPhones-glas.
Zo weer een vacature van het bedrijf Biel Chrystal, dat iPhone-glas maakt minderheden ‘uit de regio’s Tibet of Xinjiang.’ En het bedrijf Cathay Ming, dat iPhone-onderdelen produceert maakt een expliciete uitzondering voort Oeigoeren.
Apple wilde niet reageren, aldus the Information.
Meerdere westerse parlementen, waaronder die van Nederland en Groot-Brittannië, beschuldigen de Chinese regering van genocide op de Oeigoeren, ook omdat China bezig is met een gedwongen anticonceptiebeleid om de Oeigoerse bevolking te beperken. Uit een analyse door de Duitse onderzoeker Andrian Zenz blijkt dat hierdoor 2,6 tot 4,5 miljoen minder Oeigoerse baby’s zullen worden geboren, binnen twintig jaar.
In maart sprak een internationale set van deskundigen in een mensenrechtenrapport van ‘een intentie om de Oeigoeren als groep geheel of gedeeltelijk te vernietigen’.
Onze site gebruikt cookies en vergelijkbare technologieën onder andere om u een optimale gebruikerservaring te bieden. Ook kunnen we hierdoor het gedrag van bezoekers vastleggen en analyseren en daardoor onze website verbeteren.
Deze website gebruikt cookies om uw gebruikservaring op deze website te verbeteren. Van deze cookies worden cookies aangemerkt als "Noodzakelijk" in uw browser bewaard, deze cookies zijn essentieel voor het functioneren van de website. Bijvoorbeeld het opslaan van uw keuze of u wel of geen cookies wilt hebben. Wij maken ook gebruik van cookies van derde partijen die ons helpen met het analyseren en begrijpen van de gebruik van deze website door u. Deze cookies worden alleen gebruikt als u daar toestemming toe geeft. U heeft ook de mogelijkheid om uzelf uit te sluiten voor deze cookies. Dit zal echter effect hebben op uw gebruikerservaring.
Noodzakelijke cookies zijn absoluut nodig voor het functioneren van de website. De cookies in deze categorie zorgen alleen voor de veiligheid en het functioneren van deze website . Deze cookies bewaren geen persoonlijke gegevens
Deze cookies zijn niet strict noodzakelijk, maar ze helpen de Kanttekening een beter beeld te krijgen van de gebruikers die langskomen en ons aan te passen aan de behoeftes van onze lezers. Hiervoor gebruiken wij tracking cookies. Bij het embedden van elementen vanuit andere websites zullen er door deze sites ook cookies worden gebruikt.
