Diversiteit, inclusie en racisme staan steeds nadrukkelijker op de politieke agenda, net als de roep om een meer representatieve en diverse volksvertegenwoordiging. In de aanloop naar de verkiezingen interviewt Chris Aalberts daarom biculturele kandidaten voor de Tweede Kamer. Vandaag Raoul Boucke: hij greep in 2019 nog nipt naast een zetel in het Europees Parlement. Dit jaar staat hij voor D66 op de tiende plaats.
Wat betekent diversiteit voor jou?
‘Diversiteit ben ik in mijn eentje al. Ik ben in Suriname geboren en opgegroeid. De oma van mijn moeder was een zwarte vrouw. Haar man was van Schotse afkomst. De grootvader van mijn vader was een Chinees en hij was getrouwd met een half-Nederlandse vrouw. Zij hebben hun oudste kind terug naar China gestuurd om voor hun oma te zorgen. Dat is een greep uit mijn familie: dat is wie ik ben. Toen ik zes was, werd ik op school weleens geplaagd vanwege de kleur van mijn ogen, want die komt in Suriname niet zo vaak voor. Mijn vader zei: ‘Als ze je weer vragen ‘Wat ben je nou?’, dan zeg je: ‘Ik ben een echte Surinamer, want ik heb alles in me wat hier rondloopt.’’ Dat is me altijd bijgebleven.
‘De culturele en sociale diversiteit in Suriname is enorm. Het is een soort samenraapsel. De meeste mensen zijn er niet vrijwillig naar toegegaan, hè? De Afrikanen zijn ernaartoe gesleept, maar ook mensen uit India en China. Veel voorouders gingen ook naar Suriname omdat ze in Europa niets te eten hadden. In Suriname zie je de waarde van diversiteit. Zo viert men er alle religieuze feestdagen. Binnenkort komt Holika Phagwa, het feest van de hindoes van de overwinning van het goede op het kwade. Al die feestdagen hebben iets verbindends. Dat is er lange tijd niet geweest, want de machthebbers van toen hebben groepen juist heel erg gescheiden gehouden, ieder in een eigen district.’
Welke meerwaarde heeft diversiteit volgens jou?
‘In 1993 kwam ik naar Nederland om te gaan studeren in Delft. Toen heb ik geleerd: als je diversiteit goed weet te organiseren, heb je er echt iets aan. Dan krijg je innovatie. Verschillende gezichtspunten bij elkaar brengen en elkaar de ruimte geven om die ideeën verder te brengen. Daar geloof ik niet alleen in, dat zie ik ook. Dat heb ik in Delft gezien, maar ook in Europa, toen ik jarenlang in Brussel werkte. Je kunt verder komen maar dan moet je in verbinding met elkaar zijn, anders gaat talent verloren. Dat geldt ook voor de politiek, dat je de diversiteit die we in de Nederlandse samenleving hebben terugziet. Daar is winst te behalen.’
Wat is die winst in de politiek dan precies?
‘Die winst is voor een deel zichtbaarheid, dat mensen iemand zien die op hen lijkt, maar dat is niet het belangrijkste. Het gaat er ook om dat mensen die een deel van de samenleving goed kennen ook aan het woord komen op het juiste podium. Je kunt diversiteit cultureel benaderen, maar het gaat ook over leeftijd, onderwijsniveau, gender en andere dingen. Ik ben klimaat- en energie-expert, maar ik ken ook de Surinaamse gemeenschap. Ik weet wat de gevoeligheden zijn: waar moet je op letten als je verbinding wilt maken? Ik vind het belangrijk dat dat in de Tweede Kamer komt.
‘Er is nu bijvoorbeeld discussie over het AOW-gat. Mensen van Surinaamse afkomst krijgen een lagere uitkering. Over de periode dat ze in Suriname woonden hebben ze geen recht op AOW, zo wordt gezegd. Ze hebben echter wel in het Koninkrijk gewoond. De situatie van die mensen heeft een juridische kant, maar het heeft ook een morele kant. Dat hebben maar weinig mensen door. De Surinamers waren voor de onafhankelijkheid heel Koninkrijksgezind. Een deel van hen heeft nu ergens geen recht op terwijl ze wel onderdeel waren van het Koninkrijk. Je moet dat wel door hebben als je met die mensen in gesprek bent.
‘Visumvrij reizen tussen Suriname en Nederland moet gewoon mogelijk worden’
‘Ook op de inhoud valt er heel veel te halen uit de relatie tussen Suriname en Nederland. Hier hebben we schaarste aan oppervlak en barsten we uit onze voegen. In Suriname is dat andersom: 93 procent van het land is bedekt met regenwoud. Dat wil iedereen natuurlijk in stand houden. De VN heeft al een multilateraal mechanisme om een prijs op dat oerwoud te zetten. Zo zeggen zij: behoud de bossen en doe aan duurzame bosbouw. Maar daar is wel bepaalde kennis en innovatie voor nodig. Nederland zou hierin kunnen ondersteunen. Daar liggen kansen over en weer.’
Zijn er meer voorbeelden?
‘Rondom de onafhankelijkheid kwam een enorme stroom mensen uit Suriname deze kant op. Daarom is er lange tijd heel restrictief beleid gevoerd rond visa. Dat zit heel diep bij Surinamers. Dit zijn volken die hele nauwe banden en een geschiedenis met elkaar hebben en samen een Koninkrijk vormden. Ik weet vrij goed welke gevoelens daarachter zitten. De bestaande visumplicht doet geen recht aan onze nauwe banden. Visumvrij reizen tussen Suriname en Nederland moet gewoon mogelijk worden.
‘Als ik kijk naar de situatie nu, is de stroom van destijds sowieso opgehouden. Hier wonen nu meer dan 350.000 mensen van Surinaamse komaf die regelmatig op en neer willen. Er zijn veel Nederlanders die Suriname een warm hart toedragen. Er is veel behoefte aan reizen: er is familiebezoek over en weer. Voor iemand van Surinaamse komaf in Nederland zoals ik speelt een deel van het leven zich nog daar af, omdat de familie daar woont.’
Wat vind je ervan dat er momenteel niemand met Surinaamse roots in de Tweede Kamer zit?
‘We hebben in Nederland nog een wereld te winnen. Dit is een gemis voor de Nederlandse samenleving. Deze mensen leveren een bijdrage aan ons land. Ik vind het raar dat niemand uit die groep in de Tweede Kamer zit. De gemeenschap bemoeit zich misschien niet erg vaak met de politiek, maar politieke partijen stonden ook minder open voor mensen die niet tot het establishment behoren. Dat is wel aan het veranderen. Bij D66 was de lijst voor de Europese verkiezingen heel divers en de huidige Tweede Kamerlijst is dat ook. Dat gaat niet vanzelf: mensen moeten ook hun vinger opsteken. Empowerment is daarom belangrijk en zichtbaarheid ook. Daarom ben ik zelf ook actief geworden.’
Voor eenieder die het wil een eigen proteststem. Het is een adagium dat het Nederlandse parlementaire stelsel de laatste twintig jaar kenmerkt. Met de VVD als uitzondering zien wij een electorale implosie van de traditionele volkspartijen, terwijl protestpartijen als paddenstoelen uit de grond schieten. Naast de SP, 50Plus, de PVV en de Partij voor de Dieren werd Nederland bij de vorige Tweede Kamerverkiezingen verrijkt met Forum voor Democratie en Denk als nieuwe spelers. Peilingen wijzen erop dat het nu al drukke politieke landschap na 17 maart met nieuwe protestpartijen wordt aangevuld. Volt, BIJ1, JA21 en Code Oranje zullen naar alle waarschijnlijkheid in het parlement belanden.
Het is een goede zaak dat ons parlementaire stelsel het mogelijk maakt voor protestpartijen om met relatief weinig middelen Kamerzetels te bemachtigen. Hierdoor bereiken specifieke zorgen uit de samenleving de politieke agenda. Protestpartijen houden daarnaast de traditionele volkspartijen scherp. Door de aanwezigheid van de PVV in de Tweede Kamer zijn partijen zoals het CDA en de VVD verder naar rechts geschoven op het gebied van immigratie, terwijl het ontstaan van Denk linkse partijen heeft uitgedaagd om een heldere visie te ontwikkelen op het gebied van anti-discriminatie. Je kunt verwachten dat de komst van BIJ1 en Volt in de Tweede Kamer GroenLinks en D66 slapeloze nachten zal bezorgen.
Toch is het belangrijk om de kiezer te informeren over de tragiek van de proteststem. In de politieke discussie wordt de opkomst van veel protestpartijen als problematisch gezien voor de bestuurbaarheid van het land. Door de implosie van de grote partijen en de versplintering van het politieke landschap wordt het lastig om coalities te vormen, stellen politieke commentatoren. Dit is een legitieme kritiek, maar je kunt zowel de proteststemmer als de protestpartijen deze verspintering niet kwalijk nemen. Zolang volkspartijen geen perspectief bieden, zullen er nieuwe protestpartijen blijven komen.
Maar de protestpartij is per definitie gedoemd te mislukken. Historisch gezien slagen protestpartijen erin een stem te geven aan specifieke zorgen en emoties uit de samenleving. Toch slagen de meeste protestpartijen er niet in om die emoties in beleid te vertalen. De protestpartij wordt dan de positie van de schreeuwer aan de zijlijn, die het aan moed ontbreekt om de arena te betreden. Kijk maar naar FvD en PVV, twee partijen die uitstekend het rechts-populistische geluid vertalen, maar nu al door de meeste serieuze partijen worden uitgesloten door hun radicalisme.
De meeste protestpartijen slagen er niet in om emoties in beleid te vertalen
Waar protestpartijen wel uitstekend in slagen, is het op termijn verliezen van hun oorspronkelijke identiteit. Zo zijn Tunahan Kuzu van Denk en Thierry Baudet van FvD ontsteld over het feit dat de NPO het nieuwe televisieprogramma Gewoon Bloot gaat uitzenden. Met dit educatieve programma hopen de makers het vertekende beeld over het naakte lichaam te bestrijden.
Wat dit protest tegen het televisieprogramma te maken heeft met de oorspronkelijke missie van zowel Denk als FvD blijft een raadsel. Wat ook een groot mysterie blijft: dat Denk het zo belangrijk vindt dat de maximumsnelheid op de snelweg naar 130 wordt teruggebracht, terwijl Forum voor Democratie de ene na de andere complottheorie over de coronacrisis de wereld in slingert.
Het gebrek aan consistentie bij zowel Denk als FvD illustreert een dilemma van de meeste protestpartijen: verbreden of verdiepen. Bij verdiepen kiezen protestpartijen ervoor om one-issue-partijen te blijven en daarmee het protestgeluid uit de samenleving te accentueren in het publieke debat en in het parlement. Vaker blijven ze dan buitenspel staan. Bij verbreding kiezen protestpartijen ervoor om naast hun oorspronkelijke thema’s ook andere onderwerpen te agenderen, waardoor ze hun oorspronkelijke missie en electoraat uit het oog verliezen.
Op termijn lijden de meeste protestpartijen aan machtsbehoud, strijd tussen ego’s en gezichtsverlies. Kortom, de proteststem kiest per definitie tussen twee kwalen: aan de zijlijn blijven, of bedrogen worden. Wees daarvan bewust in het stemhokje, maar luister naar uw hart. Het is een feest dat u mag stemmen, en u uw stem als protest kunt gebruiken.
De Nigeriaanse staat Kwara heeft besloten tien christelijke scholen te sluiten, omdat ze moslimleerlingen met een hijab weigeren. Christenen zijn boos over dit besluit.
In Kwara, een overwegend islamitische staat in het westen van Nigeria, staan tien christelijke zendingsscholen die ook moslimleerlingen toelieten. Moslimmeisjes moesten echter wel hun hoofddoek afdoen.
Nadat een video verscheen waarop sommige leerlingen in uniform en hijab de toegang tot het schoolterrein van een Baptistenschool (foto) wordt ontzegd, gingen zijn moslims de straat op.
De regering van Kwara, bevreesd voor religieuze rellen tussen moslims en christenen, besloot daarop om de scholen tijdelijk te sluiten. Nu worden de scholen voor onbepaalde tijd gesloten.
De Christelijke Vereniging van Nigeria is boos op dit besluit. Kwara zou hiermee christenen discrimineren.
Twee docenten van de universiteit van Grenoble in Frankrijk staan nu onder politiebescherming, nadat ze door boze islamitische en linkse studenten van ‘islamofobie’ zijn beschuldigd.
Zes dagen geleden werden de namen van de docenten op het universiteitsgebouw geplakt: ‘Fascisten in onze collegezalen. Islamofobie is dodelijk.’
De kwestie leidt in Frankrijk tot grote spanningen, want vorig jaar oktober werd de van islamofobie beschuldigde geschiedenisleraar Samuel Paty door een moslimextremist vermoord.
Minister van Binnenlandse Zaken Gérald Darmanin maakte eergisteren bekend dat er beschermende maatregelen zijn getroffen voor de twee leerkrachten.
Er wordt een strafrechtelijk onderzoek gestart naar de studenten die de namen van de twee docenten op het universiteitsgebouw hebben geplakt, vanwege ‘openbare vernedering’ en ‘belediging’.
De verhoudingen op de universiteit zijn inmiddels zeer gepolariseerd. Gisteren organiseerden linkse studenten een demonstratie tegen moslimhaat op de campus.
Omdat het parlementsgebouw verbouwd gaat worden, is er ruimte vrijgekomen. Die zal deels worden ingenomen door een plek om te bidden en te bezinnen.
‘Van ziekenhuizen tot aan universiteiten zijn gebedsruimtes te vinden, maar waarom niet in het hart van onze democratie?’ Dat schrijft Denk-parlementariër Selcuk Öztürk op Facebook. ‘In de bouw begeleiding commissie heb ik een voorstel gedaan voor het realiseren van stilte ruimtes in de nieuwe Tweede Kamer. Dat voorstel is overgenomen in de plannen.’
Vandaag heeft Öztürk, als dank voor zijn bijdrage van de afgelopen vier jaar, het boek Interieurs van het Binnenhof ontvangen. Hij poseert daarmee trots voor de camera (foto).
Het is niet de eerste gebedsruimte in de Tweede Kamer. In 2017 opende een stiltecentrum, maar in de fractievertrekken van het CDA en op initiatief van diezelfde partij.
De renovatie van de Tweede Kamer is naar verwachting klaar over vijf jaar.
Nourdin el Ouali, lijsttrekker van de ‘islamitisch geïnspireerde’ partij Nida, heeft op Facebook zijn steun uitgesproken voor de Riffijnse protestbeweging in Marokko.
Hij vertelt dat zijn familie uit Noord-Marokko komt en hekelt dat de Rif wordt achtergesteld door de Marokkaanse regering. Om die reden ontstond in 2016 de Hirak-protestbeweging, die na enkele maanden in de kop werd gedrukt en waarvan de leiders in de cel zijn beland. El Ouali zegt dat zij door de Marokkaanse regering ‘buitenproportioneel hard zijn gestraft’.
‘Ik steun 100 procent elke strijd die zich inzet voor basisrechten, zoals toegang tot onderwijs, toegang tot zorg, werkgelegenheid, economische ontwikkeling. Dit zijn basiszaken, waar iedereen die daarvoor opstaat ook alle steun verdient.’
Ouali vindt het onterecht dat de Hirak-beweging door tegenstanders wordt genoemd als separatistische beweging. Hij is zelf ook tegenstander van een onafhankelijke Rif.
De Nida-leider vertelt dat Nida zich als partij nog niet voor Hirak heeft uitgesproken, omdat het nog geen landelijke partij is met vertegenwoordiging is in de Tweede Kamer. Dat probeert het wel te worden: de partij doet mee aan de verkiezingen, al staat het in de peilingen nog consequent op nul zetels.
Ouali zegt verder over Nida dat ‘we consequent, zonder aanzien des persoons, altijd zullen staan naast mensen die opkomen voor rechtvaardigheid en mensenrechten.’
Vorige maand hekelde Ouali in een interview het recente debat in de Tweede Kamer over de erkenning van de Armeense Genocide. Dit was volgens hem een verkiezingstruc om ‘Turken en moslims zwart te maken voor electoraal gewin’.
Ook prees Ouali in dat interview ‘bashkan’ (Turks voor leider, president, red.) Erdogan voor zijn ‘supergoede speech’ na de extreemrechtse aanslag op moslims in Nieuw-Zeeland. Deze speech was volgens de Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding en Veiligheid mogelijk van invloed op Gökmen T., die vlak daarna de tramaanslag in Utrecht pleegde.
In het programma van Nida wordt de staatsgreep tegen de Turkse president bekritiseerd, maar dat geldt bijvoorbeeld niet voor het oppakken van vermeende Gülen-sympathisanten en Koerden of het ontmantelen van de democratie, persvrijheid en rechtsstaat in Turkije.
Historicus, publicist en Kanttekening-columnist Tayfun Balcik is bezorgd over de plek van moslims in de media. In eerder onderzoek naar Nederlandse kranten noteerde hij dat moslims vooral negatief in het nieuws komen, maar zelf weinig aan het woord komen. In een nieuw onderzoek zag hij dit ook gebeuren bij tv-programma’s. In juni-augustus 2020 bekeek hij er elke dag vijf: Goedemorgen Nederland, EenVandaag, het NOS Journaal, Nieuwsuur en Op1.
Hoogzomer, en dan vier maanden lang elke dag urenlang tv-kijken…
‘Ik zat waar ik nu ook zit, op mijn zolderkamertje in Amsterdam. Een periode was het 37, 38 graden, toen ging ik echt helemaal kapot. Ik zat enkel in mijn onderbroek en overhemd, and that’s it. Aan de andere kant: ik maakte wel de Black Lives Matter-discussie op tv mee.’
De Black Lives Matter-protesten leverden veel positieve berichten over moslims op tv, concludeer je. Maar die protesten gingen over anti-zwart racisme, niet over moslims.
‘Black Lives Matter gaat over institutionele uitsluiting, over buitengesloten worden. Dat is waar veel moslims natuurlijk over kunnen meepraten. We hebben zelfs een partij die wil ‘de-islamiseren’. Je zag moslims die door de protesten werden geïnspireerd en er zelf aan meededen. Zo vertelde Nida-leider Nourdin el Ouali op 3 juni in Op1 over het protest in Rotterdam. Moslims hebben geprofiteerd van pro-diverse berichtgeving tijdens de protesten.’
Wel komen moslims nog vooral negatief op tv, noteer je. Té negatief, zeg je ook. Maar het gaat hier over serieuze, inhoudelijke programma’s. Daar worden dus per definitie problemen besproken – zoals criminaliteit en terreur – of zaken die onderdeel zijn van maatschappelijk debat, zoals de islam. Geldt hier ook niet: goed nieuws is geen nieuws?
‘Natuurlijk: als de bus op tijd rijdt, dan hoeft dat geen nieuws te zijn. Maar als een wit persoon vergelijkbaar geweld gebruikt, dan zie je dat de media daar veel voorzichtigere etiketten aan plakken. Bijvoorbeeld: tijdens de Black Lives Matter-protesten in Amerika waren heel wat Trumpaanhangers op demonstranten ingereden, alleen werd het woord ‘terreur’ niet gebruikt. Er waren daar ook zogenaamde ‘burgermilities’. Als dat Syrische moslims waren die hun buurt beschermden, noemden we hen ‘jihadistische milities’.
‘Ander voorbeeld: bij de rellen van vorige zomer in Utrecht, Rotterdam en andere plekken ging het op tv over ‘Marokkanen’ en ‘de Marokkaanse cultuur’, dat hun ouders geen gezag zouden hebben, dat bij overtredingen door hun kinderen hun uitkeringen zelfs gekort moesten worden. Op dat moment waren ook uit de hand gelopen demonstraties van ‘viruswappies’, maar ‘de witte cultuur’ werd niet geproblematiseerd. Ook werd niet beweerd dat de ouders van autochtone mensen moesten worden aangesproken, dat hun uitkeringen gekort moesten worden.’
‘Als een wit persoon vergelijkbaar geweld gebruikt, dan zie je dat de media daar veel voorzichtigere etiketten aan plakken’
Bij dat laatste voorbeeld gaat het niet om een aanduiding door de programma’s zelf, maar om wat bepaalde stemmen in het debat zeggen. Daar zit toch een verschil in?
‘Ja, maar het is ook aan de redacties in hoeverre ze bepaalde opinies de ruimte geven. Sommige meningen verschijnen helemaal niet in de media. We zijn een rechtsstaat, waarin we minderheden beschermen tegen de willekeur of onderdrukking van de meerderheid.’
In tv-programma’s wordt volgens jou op tv ook vaak een ‘wij-zij-denken’ verkondigd, waarbij dan een scheiding wordt gemaakt tussen moslims en niet-moslims.
‘Dat kan op een hele botte manier, van ‘Wij van het liberale, vrije Westen versus de achterlijke, fundamentalistische islam’ – dat hoor je vooral als Forum voor Democratie of de SGP aan het woord komen. Maar je hoort vaak ook het frame: ‘Wij, Nederlanders versus allochtonen die nog moeten integreren en onze waarden moeten onderschrijven’. Dat is polariserend, verdelend en een herinnering dat ik, als migrantenzoon, toch niet van hier zou zijn. Dit, terwijl Nederland het enige is dat ik ken. Als je mij als ‘allochtoon’ in de hoek zet, gebruik je een definitie van mij waar ik zelf niet voor gekozen heb.’
De term ‘allochtoon’ gebruiken presentatoren op de NPO toch allang niet meer?
‘Het gaat niet per se om de term. In een gesprek in Goedemorgen Nederland tussen Thierry Baudet en CBS-econoom Peter Hein van Mulligen had Baudet het over ‘allochtonen’ in de criminaliteit, waarbij hij Van Mulligen verweet: ‘Jullie tellen verkeerd, want jullie rekenen de derde generatie ook als Nederlanders.’ Vrij racistisch, om mensen tot zo lang nog in het allochtonenvakje te willen stoppen. Maar de presentatrice zei er helemaal niks van. Autochtonen worden nooit in een integratieframe geplaatst, terwijl die ook misdaden plegen.’
Autochtonen zijn ook niet oververtegenwoordigd in de criminaliteitscijfers.
‘Wat zegt dat nou over integratie? Veel Marokkanen zijn dan beter geïntegreerd dan autochtonen in het criminele milieu. En ik kan tig dingen verzinnen waarin witte mensen wel oververtegenwoordigd zijn: fraude, gesjoemel in het bancaire systeem, enzovoort. Maar dat wordt ook nooit in termen van integratie besproken.’
Ligt hier dan een taak voor de media: juist minder verdeeldheid kweken?
‘Gelijke monniken, gelijke kappen. Als je op een bepaalde manier over moslims en andere minderheden praat en dat niet doet bij andere groepen, dan wakker je wij-zij-denken aan. Je ziet ook bij EenVandaag, NOS en Nieuwsuur dat dit minder gebeurt, omdat die redacties diverser zijn dan bij Op1 en Goedemorgen Nederland.’
‘Op tv wordt gewoon heel veel over moslims gezegd. Dan kun je het niet maken om moslims geen onderdeel te laten zijn van hoe het nieuws tot stand komt’
86 procent van de Nederlanders heeft geen migratieachtergrond, 95 procent is geen moslim. Moeten redacties echt zoveel werk verzetten om een kleine groep te cateren?
‘Op tv wordt gewoon heel veel over moslims gezegd. Dan kun je het niet maken om moslims geen onderdeel te laten zijn van hoe het nieuws tot stand komt. Als je als journalist geen moslim bent, moet je veel meer werk verzetten om die groep te begrijpen. Hoor- en wederhoor, goed onderzoek: journalistieke waardes die zonder moslims dan niet mogelijk zijn. Je kan toch ook geen item maken over menstruatiearmoede met alleen maar mannen?’
Dan een recente casus waar ik jouw mening over wil weten. GroenLinks-kandidate Kauthar Bouchallikht werd het middelpunt van media-ophef toen bleek dat zij heeft gewerkt voor de Europese moslimjongerenorganisatie FEMYSO, die door sommige onderzoekers als jeugdorganisatie van de Moslimbroederschap wordt aangeduid.
‘Het is goed dat media allerlei dingen willen weten over kandidaten, ook waar ze actief zijn geweest. Maar dat moeten ze niet alleen bij moslimkandidaten doen. En de manier waarop Kauthar door de media is aangepakt, slaat nergens op. Want wat is nou het probleem? Ik vind het problematisch dat zij de hele tijd afstand moet nemen van een club waar zij nooit lid van is geweest. Wat weten we nou eigenlijk van de Moslimbroederschap? En wat heeft zij nu daadwerkelijk gedaan waarvoor zij afstand moet nemen? Het is pure guilt by association.’
Toen Thierry Baudet in 2017 met een notoire racist had gedineerd, vroegen media hem ook of hij afstand van deze persoon wilde doen. Was dat dan ook guilt by association?
‘Die vergelijking past totaal niet. Als je kijkt naar wat Baudet allemaal heeft gezegd, met wie hij heeft gesproken… En met wie heeft Kauthar dan gesproken? Hebben we namen, tijdstippen? Ja, er doken foto’s op van dat ze in 2014 stond te demonstreren voor Gaza, vlakbij iemand met een spandoek waarop antisemitische leuzen stonden. Goed, daarvan kon ze wel een beetje afstand nemen. Maar die demonstratie ging over misdaden die Israël toen op grove wijze heeft begaan. Er waren tweeduizend mensen gestorven en zestig Israëliërs. De vraag moet niet zijn: wat deed Kauthar daar? De vraag moet zijn: waar was jíȷ́ tijdens die demonstratie?’
Dan een andere casus die interessant is in het kader van jouw onderzoek. Onlangs mocht de jonge Turks-Nederlandse schrijfster Lale Gül bij Op1vertellen over haar roman, waarin ze de voor haar traumatische islamitische opvoeding van zich afschreef.
‘Ik vind het dapper hoe zij zich probeert te ontworstelen uit een milieu met conservatieve denkbeelden. Dat ze al die bedreigingen krijgt – vaak op een seksistische manier – slaat helemaal nergens op. Maar hoe zij uiting geeft aan dat gevoel van ongenoegen, is heel problematisch. Dat ze op social media flirtte met FvD en moslima’s ‘broedkippen’ noemde. Op1 had haar daarmee moeten confronteren. Zo wordt islamitische onverdraagzaamheid geproblematiseerd, maar racistische onverdraagzaamheid gelaten voor wat het is.’
Op Twitter nam ze laatst wel afstand van die uitspraken, nadat ze op dat sociale medium met deze uitspraken werd geconfronteerd.
‘En geconfronteerd door wie? Door mensen die slachtoffer zijn van dat denken: moslims en andere minderheden. Je ziet ook hier: witte redacties zijn geen slachtoffer van racisme, dus voor hen is het geen prioriteit in hun redactionele keuzes. Later zei ze in het Parool: ‘Ik zal altijd stemmen op een immigratiekritische partij.’ Je kunt als journalist dan tenminste vragen: ‘Maar je hebt hier zelf zoveel kansen gekregen. Vind je dat dan niet een beetje krom?’ Of, wat harder: ‘Als je immigratie een probleem vindt, waarom ga je dan zelf niet weg – zodat je een bijdrage levert aan de door jou gewenste immigratiecijfers?’ Maar dat gebeurde niet.’
Op tv zie je vaak ook andere Turkse Nederlanders met kritiek op de multiculturele samenleving, zoals VVD’er Dilan Yesilgöz, publicist Aylin Bilic en presentatrice Fidan Ekiz. Ook met dat feit heb je in je onderzoek nog een appeltje te schillen.
‘Het zijn dan toch weer van die ‘zelfkritische allochtonen’ die de hele tijd te ruimte krijgen. Dat is al veel langer aan de gang, zoals vroeger ook met Ayaan Hirsi Ali gebeurde. Op zich is het prima dat zij deze ruimte krijgen, maar hoe zit dan het met de andere kant? Met moslima’s die worden bespuugd, waarvan hun hijab van hun hoofd worden getrokken? Die zou je dan ook een plek moeten geven. Je ziet dat media vooral mensen neerzetten die vooral hun eigen mening verkondigen – maar dan met een kleurtje. Tja, dan heb je het niet goed begrepen.’
Onderzoeksjournalist Sander Rietveld (Zembla) groeide op in een orthodox-protestants milieu in de Biblebelt. Zijn ouders steunden de EO, stemden op de Reformatorische Politieke Federatie – die in 2000 opging in de ChristenUnie – en zagen ‘links’ als het kwaad. Een aantal jaar geleden zag Rietveld zijn christelijke oud-docent Cor Verkade, van de Evangelische Hogeschool in Amersfoort, opduiken als prominent sympathisant van Forum voor Democratie. En Verkade is niet de enige. Een minderheid onder orthodoxe christenen voelt zich aangetrokken tot het radicaal-rechtse gedachtegoed van Thierry Baudet en Geert Wilders. Hierover schreef Rietveld het boek Nieuwe Kruisvaarders.
Beeld: Sander Rietveld
Waar bestaat deze aantrekkingskracht uit?
‘Een deel van de orthodoxe christenen heeft theocratische neigingen. Ze menen te weten wat Gods wil is in deze wereld en willen die opleggen aan de samenleving. Dat kan niet, want we leven hier in een seculiere samenleving. De geïdealiseerde christelijke samenleving is ver weg. Dit zorgt voor een gevoel van verlies, maar kan ook leiden tot slachtofferdenken. Want een ‘linkse elite’ zou hiervoor verantwoordelijk zijn. Op zulke gevoelens spelen populisten ook in. Zij geloven eveneens in een geïdealiseerd verleden dat er niet meer is, en in een elite die het volk zou hebben verraden. Populisten worden door sommige orthodoxe christenen als bondgenoten gezien in hun kruistocht tegen die elite en de islam, helemaal als ze – zoals Thierry Baudet en Viktor Orbán – zich ook op het christendom beroepen. Voor Baudet is het christendom een identity marker. Wij zijn christenen, of je het gelooft of niet. Het is een uiterlijk christendom wat hij voorstaat. Hij spreekt over ‘onze fantastische religie’. Met Jezus en met de Tien Geboden heeft dit echter niets te maken. Het gaat om een christendom, een domein, een grond. Zijn christendom is niet iets van de ziel, maar van de grond.’
Wie zijn in christelijk Nederland de belangrijkste steunpilaren van het radicaal-rechtse populisme?
‘De afgelopen jaren zag ik allerlei soorten christenen in de entourage van Baudet en Wilders. Twee belangrijke steunpilaren waren de orthodox-protestantse ondernemers Cor Verkade en Jan Louis Burggraaf, die Baudet financieel sponsorden. Daarnaast heb je de katholieke publicist Robert Lemm, die het Forum van conservatieve ideeën voorziet, en de katholieke bekeerling Tom Zwitser van uitgeverij De Blauwe Tijger, die radicaal-rechtse boeken uitgeeft, in zijn video’s de boerenprotesten ondersteunt en zegt dat het coronavirus een hoax is. Ook wordt Baudet gesteund door de hervormde predikant Henk Jan Prosman, die eerst bekend stond als de PVV-dominee. Daarnaast sympathiseren ook sommige evangelische voorgangers met rechts populisme, zoals Joël Boertjens, die uiterst kritisch is over de islam. En ten slotte heb je de extreemrechtse publicist Paul Beliën uit Vlaanderen, die Wilders steunt, en natuurlijk de orthodox-protestantse Bart Jan Spruyt, die eerst bij Geert Wilders zat en later sympathiseerde met Baudet. Het gaat al met al om een divers gezelschap van orthodox-protestantse, conservatief-katholieke en evangelische mannen.’
‘Baudets christendom is niet iets van de ziel, maar van de grond’
Wilders is atheïst, Baudet is ‘cultuurchristelijk’ en staat net als Trump niet bekend om zijn christelijke levensstijl. Wat hebben deze politici aan deze steun uit orthodox-christelijke hoek, behalve stemmen? Is er soms meer dat hen bindt?
‘Ze zijn er om een stempel van goedkeuring te geven. Dit geldt zeker voor Baudet. Voor hem is het cultuurchristendom heel belangrijk. Het draait niet slechts om een christelijk sausje. Het christendom is een belangrijke pijler in zijn verhaal. Hij wil een blank, christelijk Europa. Baudet weet heel goed dat het cultuurchristendom zonder ware christenen tot mislukken is gedoemd. SGP-leider Kees van der Staaij wees hem daar ook een keer op tijdens een debat. Cultuurchristendom is volgens Van der Staaij als een bos bloemen zonder wortels, Baudet is niet geworteld in de grond van het ware christendom. De FvD-leider voelt dat. Daarom heeft hij ‘echte christenen’ nodig die hem steunen, zodat hij toch die verworteling heeft en zijn cultuurchristendom niet verdort. Daarom zoekt hij ook toenadering tot de SGP, vermoed ik.’
Cor Verkade wilde toch ooit een ‘heidense’ SGP, wat het Forum voor Democratie misschien wel feitelijk is?
‘Klopt. Verkade begrijpt dat de SGP niet-christenen afschrikt. Hij wilde daarom een conservatieve partij voor niet-christenen, een heidense SGP. In 2014 was hij hier al mee bezig. De naam Thierry Baudet circuleerde toen ook, vertelde hij mij, maar ze hebben uiteindelijk een conservatieve CDA-prominent benaderd. Die zei echter dat hij pas mee wilde doen als er een miljoen op tafel zou worden gelegd. Dus het ging niet door. Maar toen Baudet een jaar later een onderkomen zocht voor zijn denktank, de latere politieke partij Forum voor Democratie, toen heeft Verkade voor een onderkomen gezorgd in de kelder van zijn pand aan de Herengracht in Amsterdam.’
De orthodox-protestantse SGP beweegt zich steeds meer in populistisch, anti-islamitisch vaarwater, zo schrijf je in je boek. Als het over het ‘weren’ van ‘valse godsdiensten’ gaat heeft Kees van der Staaij het niet over het katholicisme, hindoeïsme of jodendom, maar over de islam. Hoe komt dat?
‘De SGP-achterban, zo blijkt uit onderzoek, denkt zeer nativistisch. Ze vinden zichzelf geen racisten natuurlijk, maar willen een politiek beleid dat de inheemse bevolking bevoordeelt ten opzichte van immigranten. Moslims zijn het symbool van de vreemdelingen die hier volgens de SGP niet horen. Ze zijn niet alleen mensen die er anders uitzien, maar hebben ook nog eens een andere religie. De SGP zet de islam continu neer als een bedreiging, als een gevaar voor de rechtsstaat. Vroeger, ten tijde van SGP-leider dominee Kersten, waren de katholieken en de Joden de vijand. Kersten was een antisemiet en mocht na de Tweede Wereldoorlog niet terugkeren in de Tweede Kamer. Maar de SGP is tegenwoordig niet meer antisemitisch maar fel pro-Israël, onder invloed van het christenzionisme.’
‘Moslims zijn het symbool van de vreemdelingen die hier volgens de SGP niet horen’
Over dat christenzionisme gesproken: hoe vallen de antisemitische appjes en vermeende antisemitische uitspraken van Baudet eigenlijk bij zijn orthodox-christelijke fans?
‘Veel orthodoxe gelovigen moeten daar niets van hebben. Maar ik vind het opvallend dat er ook christenen zijn die er weinig moeite mee lijken te hebben. Ze zijn pro-Israël en steunen rechtse Israëlische politiek, maar moeten van linkse Joden niets hebben. Dan duiken opeens oude grimmige beelden op, zoals bij het demoniseren van George Soros, de Geldmensch.
‘In evangelische kringen (evangelischen zijn christenen die de nadruk op Jezus leggen en geloven in een ‘geestelijke strijd’ tussen engelen en demonen, red.) is de liefde voor de Joden voorwaardelijk, maar ook instrumenteel. De Joden zijn namelijk degenen die de mechaniek van de Eindtijd in werking stellen. Het Joodse volk keert weer terug naar Israël: dan vindt de herbouw van de tempel plaats op de plek waar nu de Rotskoepelmoskee staat, dan komt de Antichrist, die twee derde van de Joden zal vernietigen. Pas dan kan Jezus terugkomen en zijn Rijk in Jeruzalem oprichten, waar hij met de christenen zal heersen over de aarde. Heel pro-Joods is dit denken dus niet.
‘Naast die fanatieke Israëlliefde leidt dit denken ook tot islamofobie. Het zijn de vermaledijde moslims die zich verzetten tegen de joodse heerschappij. Christenen voor Israël, de pro-Israëlische lobbyorganisatie uit Nijkerk, is heel erg anti-Palestijns. Ze nodigden vaak Wiesje de Lange uit, een extremistische schrijfster die zei dat het conflict in het Midden-Oosten alleen kon worden opgelost door de totale vernietiging van het Palestijnse volk. En Christenen voor Israël heeft grote invloed op de koers van de ChristenUnie en de SGP, maar kan het ook goed vinden met de PVV.’
Gert Jan Segers heeft zich in het verleden, als directeur van het wetenschappelijk bureau van de partij, zeer kritisch over de islam uitgelaten. De islam is fout, omdat de islam ontkent dat Jezus de zoon van God is. Maar dat doet toch iedereen die niet-christelijk is? Waarom pikt hij de islam er als enige uit?
‘De ChristenUnie-leider is zeven jaar in Caïro geweest als evangelist en heeft daar – naar eigen zeggen – de donkere kant van de islam ontdekt. Bij zijn aantreden, eerst als directeur van het wetenschappelijk instituut en daarna als Kamerlid, is de ChristenUnie de islam steeds meer als een bedreiging gaan zien. Zo omschrijft Segers moslims als potentiële ‘ja maar’-zeggers. ‘We keuren de aanslagen niet goed, maar… En achter dat ‘maar’ volgt dan toch een vorm van vergoelijking en begrip.’ Hiermee maakt Segers moslims naar mijn mening potentieel verdacht, alsof ze stiekem toch terrorisme steunen.
‘De ChristenUnie probeert rechtsstatelijk te zijn. Dat komt door het Gereformeerd Politiek Verbond, een van de twee partijen waaruit de ChristenUnie is voortgekomen. Maar je ziet, en dat komt mede dankzij Segers, een verschuiving naar populistische retoriek. Zo waarschuwde hij in 2013 voor de gevaren van een islamitische meerderheid, terwijl de laatste cijfers een heel lichte stijging laten zien. Het percentage moslims stijgt nauwelijks. Met andere woorden: Segers doet aan angstretoriek, houdt zich niet aan de feiten. En soms zoekt de ChristenUnie hierbij de grenzen van de rechtsstaat op. Godsdienstvrijheid geldt wel voor christenen, maar als er in de krant een bericht staat over foute Koranlessen, wordt geopperd dat de inspectie naar de moskee moet. Je zult Segers nooit horen zeggen dat de inspectie ook naar de kerk moet.’
Is Segers de enige in de ChristenUnie die het anti-islamverhaal promoot, of zijn er ook anderen?
‘Heel opvallend vind ik dat het wetenschappelijk instituut van de partij pleitte voor ‘gezond nationalisme’. De directeur van het wetenschappelijk instituut wilde samenwerking met rechtse populisten ‘niet uitsluiten’. Een andere medewerker verdedigde in een publicatie een strikter vluchtelingenbeleid, met beroep op de ‘Bijbelse lijn’ van ‘de zuivere nationale gemeenschap’. Hoewel Segers snel afstand nam van deze publicatie is het veelzeggend dat dit verhaal wel geschreven werd.’
Is het islamstandpunt van de ChristenUnie ook niet kritischer geworden vanwege evangelische invloeden? Zonder evangelische christenen over één kam te willen scheren: zij zijn in het algemeen een stuk negatiever over de islam dan gereformeerden.
‘In evangelische kringen wordt de islam nogal eens als een duivelse macht gezien. Ze spreken over een geestelijke strijd. De ChristenUnie zelf heeft het nu ook over een geestelijke strijd met de islam. Dit roept allemaal beelden op. Dat er achter de islam een boze geest, een demoon, schuilgaat. Onder evangelische christenen kom je – vanwege hun sterke focus op de Eindtijd – meer complotdenken tegen dan onder gereformeerden. Het geloof in een strijd met demonen en de Antichrist wordt door sommige gelovigen moeiteloos gecombineerd met QAnon en het pedofielennetwerk van de cabal.’
‘De ChristenUnie zelf heeft het nu ook over een geestelijke strijd met de islam’
In je boek las ik ook over de European Christian Political Movement, een internationale politieke organisatie die in 2004 door de ChristenUnie is opgericht en, zo blijkt uit je boek, banden heeft met extreme conservatieve groeperingen. Hoe zit dit precies?
‘De ECPM is een soort Europese politieke partij waarin nationale partijen participeren. De ChristenUnie is de oprichter van deze beweging, die haar hoofdkantoor in Amersfoort heeft staan. Maar de SGP is eveneens lid, net als veel Oost-Europese partijen. In Nederland heeft de ChristenUnie een gematigd imago, maar in Europa ligt dit toch heel anders. De ECPM herbergt allerlei ultraconservatieve individuen en organisaties, die extreme opvattingen hebben over abortus, homorechten en vrouwenrechten. Daarnaast zijn er allerlei lijntjes met radicaal rechts. Zo was een van de ECPM-parlementariërs in Brussel een radicaal-rechtse politica van Alternative für Deutschland. Ook was er een Poolse politicus die zich had afgesplitst van de (ultraconservatieve regeringspartij, red.) PiS, omdat hij deze partij te links vond. Het meest opmerkelijke voorbeeld vind ik een Roemeense activist, die is aangesloten bij de denktank van de ECPM. Hij is niet alleen fel tegen abortus, maar was ook woordvoerder van een fascistische beweging die tegen de Roma is. Daarnaast was hij eindredacteur van een neonazi-website die is opgezet door David Duke, oud-leider van de Ku Klux Klan. ECPM neemt officieel afstand van elke vorm van extremisme en racisme en zegt niets te maken willen hebben met radicaal-rechts. Maar het is opvallend dat deze connecties telkens weer opduiken. En pas als er ophef is stapt ECPM eruit. Zoals in 2019 bij het Dignitatis Humanae Instituut in Rome, toen Steve Bannon er een school voor populisten van wilde maken. Maar Bannon was in 2014 al keynote speaker op een congres van dit instituut en werd in de jaren daarna steeds belangrijker.’
Er was ook een link tussen de SGP en de Hongaarse regeringspartij Fidesz van Orbán, las ik. Wat hebben die twee partijen met elkaar te maken?
‘In 2002 was het huidige SGP-Kamerlid Roelof Bisschop, op dat moment een vooraanstaande historicus uit de gereformeerde gezindte, in het Hongaarse parlement in Boedapest voor een conferentie met politici van Fidesz. In zijn toespraak verdedigde Bisschop de theocratische gedachte, en ook het idee dat God met bepaalde volkeren een verbond zou hebben gesloten. Zo bestaat er volgens Bisschop een bijzondere band tussen God en het Nederlandse volk, omdat het calvinisme in Nederland eeuwenlang een dominante factor was. Hetzelfde geldt voor Hongarije, zegt hij, waar het gereformeerde protestantisme van oudsher ook een grote rol speelt. Politici van Fidesz hadden hier nooit op die manier naar gekeken en werden enthousiast. Toen ik Bisschop sprak voor mijn boek zei hij tegen mij: ‘Het christelijke nationalisme van Orban komt uit dezelfde bron als de theocratie van de SGP.’
Hongarije verandert nu echt in een autoritaire staat, waar onafhankelijke media aan banden worden gelegd. Gaat dit de SGP niet iets te ver?
‘De SGP zegt dat ze zich zorgen maakt. Maar ze verbindt hier vervolgens geen consequenties aan. En bij de Hongaarse hetze tegen George Soros negeren SGP’ers dat het hier om een antisemitisch hondenfluitje gaat. SGP en de ChristenUnie onthielden zich van stemming, toen het Europees Parlement stemde over een voorstel om Hongarije aan te pakken.’
In je boek schrijf je ook over de invloed van extremistische conservatief-christelijke organisaties als the John Birch Society, de Nieuwe Apostolische Reformatie/dominionisten, Tradition, Family and Property, CitizenGo en World Congress of Families. Hoe machtig zijn deze rechtse NGO’s? Doen zij eigenlijk niet hetzelfde als de Open Society Foundation van George Soros, maar dan omgekeerd?
‘Het is echt lastig om in te schatten hoe machtig ze zijn. In Nederland is hun invloed gering, maar in Hongarije, Rusland en Spanje hebben deze rechtse organisaties zeker invloed. Ze financieren de culture wars, net als George Soros. Maar het verschil is dat Soros’ Open Society Foundation transparant is, terwijl deze organisaties heel schimmig opereren. Het gaat om dark money.’
Waarom richten deze organisaties zich juist nu op Europa?
‘Ze denken dat ze het tij mee hebben vanwege het succes van het populisme in Europa. Ze hopen dat dit leidt tot een heropleving van een christelijk Rijk. Daarom wordt er veel in Europese campagnes geïnvesteerd. Je moet het ijzer smeden als het heet is.’
‘Eerst waren de communisten de externe vijand van orthodoxe christenen, na de val van de Muur werd het de islam’
In de jaren zeventig en tachtig was het communisme dé grote tegenstander, in de beleving van veel orthodoxe christenen. Nu lijkt de islam het communisme te hebben verdrongen als boeman. Moet er voor het zelfbeeld van de eigen groep per se een vijand zijn?
‘Als je kijkt naar de meer fundamentalistische kringen, dan zie je sterke vijandbeelden. Een externe vijand is nodig om het niveau van dreiging in stand houden, zodat bij de eigen groep de neuzen dezelfde kant op staan. Het groepsgevoel wordt versterkt, het gevoel dat ‘wij’ dankzij ‘hen’ slachtoffers zijn.
‘Eerst waren de communisten de externe vijand van orthodoxe christenen, na de val van de Muur werd het de islam. De christelijke organisatie Kruistochten, tegenwoordig Open Doors geheten, richtte zich aanvankelijk alleen op christenen achter het IJzeren Gordijn. Na 1989 verschoof de aandacht naar christenen in de islamitische wereld. Die wereld werd door evangelische christenen met zware termen beschreven. Het ging over een duistere geestelijke macht, die miljoenen zielen gevangen houdt en christenen onderdrukt. En met die christenen, die slachtoffer waren, kon je je identificeren. In 2005 sloeg Open Doors alarm in het onder evangelische christenen veel gelezen blad Uitdaging. De ‘oprukkende islam’ zou wel eens kunnen leiden tot christenvervolging in Nederland. Er zou zelfs al een handboek voor vervolgde christenen in de maak zijn, berichtte Uitdaging. Het verdedigen van religieuze vrijheid ligt vlakbij het zaaien van angst. Al moet ik zeggen dat Open Doors tegenwoordig een stuk gematigder lijkt.’
Beeld: Sander Rietveld
Ten slotte: hoe mainstream zijn moslimhaat, racisme en homohaat onder orthodoxe christenen nu eigenlijk?
‘Er zijn weinig orthodoxe christenen die besluiten om PVV of FvD openlijk te gaan steunen. Dominee Prosman is echt een uitzondering. Wat je wel ziet is dat SGP en ChristenUnie kritischer worden over de islam, mede in reactie op het succes van PVV en FvD. En onder de orthodoxe achterbannen van ChristenUnie en SGP wordt er negatief over de islam gedacht. Bij SGP’ers domineert het nativistische, bij evangelische christenen het demonische. Toch zie je ook een ontwikkeling de andere kant op. Orthodoxe christenen zijn tegenwoordig een stuk toleranter tegenover homoseksuelen dan twintig jaar geleden. En de ChristenUnie komt op voor vluchtelingen. In mijn boek heb ik ontwikkelingen in kaart gebracht die een deel van het verhaal vertellen. Maar ik wil benadrukken dat lang niet alle orthodoxe christenen gevoelig zijn voor radicaal-rechts, of zich meer in die richting gaan bewegen.’
25 NGO’s uit elf landen hebben de Europese Commissie gevraagd Frankrijk te onderzoeken, vanwege ‘door de staat gesteunde islamofobie’.
In een brief aan Commissie-voorzitter Ursula von der Leyen vragen zij haar om de Franse regering voor het Europees Hof van Justitie te dagen wegens het opleggen van discriminerende praktijken.
‘Frankrijk heeft talrijke wetten ingevoerd om de vrijheid van geloof te beperken en de uiting van godsdienst te bestraffen’, aldus de brief.
‘Islamofobie is niet alleen een wijdverspreid en ernstig fenomeen in rechtse kringen, maar het is ook ingebakken in de hoofdstroom van de Europese samenlevingen’, zegt de Nederlandse advocate en medeondertekenaar Samira Sabir tegen het Turkse staatspersbureau Anadolu Agency.
Sinds de onthoofding van geschiedenisleraar Samuel Paty door een moslimextremist in oktober heeft de Franse president Emmanuel Macron de strijd tegen ‘islamistisch separatisme’ behoorlijk opgevoerd. In dat nieuwe beleid sluit Frankrijk ‘radicale’ moskeeën en organisaties en houdt het land meer toezicht op zulke instanties.
Volgens de 25 NGO’s gaat het feitelijk om een verscherpte ‘politieke, ideologische, theologische en financiële controle op moslimgemeenschappen’.
Het is niet de eerste keer dat NGO’s Frankrijk aanklagen om zijn ‘islamofobe’ beleid. Twee maanden geleden dienden 36 NGO’s een formele klacht in bij de Mensenrechtenraad van de Verenigde Naties. Frankrijk zou zich al dertig jaar schuldig maken aan ‘verankerde structurele islamofobie en discriminatie van moslims’.
Ook de Nederlandse NGO Muslim Rights Watch Nederland (MRWN) behoort tot de ondertekenaars. MRWN publiceerde eind vorig jaar een video over een Syrisch gezin, dat geterroriseerd zou worden door buurtbewoners.
In het ‘Dreigingsbeeld Terrorisme Nederland’ van de Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding en Veiligheid wordt MRWN als een salafistisch-politieke organisatie genoemd, die de rol wil spelen van ‘waakhond van de islamitische gemeenschap’ tegen ervaren onrecht van beleid.
Volgens een nieuw mensenrechtenrapport is de Chinese regering doelbewust bezig met genocide tegen de Oeigoerse moslims in Xinjiang.
‘Het beleid en de praktijken van China die gericht zijn tegen de Oeigoeren in de regio moeten in hun totaliteit worden bekeken, wat neerkomt op een intentie om de Oeigoeren als groep geheel of gedeeltelijk te vernietigen,’ aldus het rapport.
Het rapport is de eerste onafhankelijke studie naar de vraag of China het Genocideverdrag van de Verenigde Naties heeft geschonden. Aanleiding om het rapport te schrijven waren de berichten over systematische wreedheden en opsluitingen in de provincie Xinjiang.
Het rapport is opgesteld door het Newlines Instituut voor Strategie en Beleid, een Amerikaanse denktank, in samenwerking met het Zweedse Raoul Wallenberg Centrum voor Mensenrechten. Tientallen deskundigen op het gebied van internationaal recht, genocidestudies, Chinees etnisch beleid en de regio werkten mee.
‘Wij menen dat de conclusies duidelijk en overtuigend zijn’, stellen de auteurs.
Ook Amerika en de nationale parlementen van Canada en Nederland vinden dat China zich in Xinjiang schuldig maakt aan genocide.
China heeft de beschuldiging van mensenrechtenschendingen altijd ontkend. Het land stelt onder dat detentiecentra nodig zijn om religieus extremisme en terrorisme te voorkomen.
Onze site gebruikt cookies en vergelijkbare technologieën onder andere om u een optimale gebruikerservaring te bieden. Ook kunnen we hierdoor het gedrag van bezoekers vastleggen en analyseren en daardoor onze website verbeteren.
Deze website gebruikt cookies om uw gebruikservaring op deze website te verbeteren. Van deze cookies worden cookies aangemerkt als "Noodzakelijk" in uw browser bewaard, deze cookies zijn essentieel voor het functioneren van de website. Bijvoorbeeld het opslaan van uw keuze of u wel of geen cookies wilt hebben. Wij maken ook gebruik van cookies van derde partijen die ons helpen met het analyseren en begrijpen van de gebruik van deze website door u. Deze cookies worden alleen gebruikt als u daar toestemming toe geeft. U heeft ook de mogelijkheid om uzelf uit te sluiten voor deze cookies. Dit zal echter effect hebben op uw gebruikerservaring.
Noodzakelijke cookies zijn absoluut nodig voor het functioneren van de website. De cookies in deze categorie zorgen alleen voor de veiligheid en het functioneren van deze website . Deze cookies bewaren geen persoonlijke gegevens
Deze cookies zijn niet strict noodzakelijk, maar ze helpen de Kanttekening een beter beeld te krijgen van de gebruikers die langskomen en ons aan te passen aan de behoeftes van onze lezers. Hiervoor gebruiken wij tracking cookies. Bij het embedden van elementen vanuit andere websites zullen er door deze sites ook cookies worden gebruikt.