19.1 C
Amsterdam
Home Blog Pagina 498

Fatwa Egyptische moslimgeleerden: ‘Kerstmis vieren is halal’

0

Het vieren van Kerstmis is voor moslims toegestaan. Dat stelt de Egyptische Dar al-Iftaa, de belangrijkste islamitische juridische instelling van de regering voor het uitvaardigen van fatwa’s.

De raad komt tot dit oordeel omdat Jezus, wiens geboorte wordt gevierd, in de islam ook een profeet is.

De raad stelt wel dat moslims zich afzijdig moeten houden van religieuze rituelen waarbij wordt gesteld dat Jezus de zoon van God is. Dit wordt in de islam namelijk niet geloofd.

In streng-islamitische landen zoals Saoedi-Arabië is het vieren van kerstfeest lange tijd verboden geweest.

Dar al-Iftaa stelt ook dat er geen kwaad in zit voor moslims om anderen een gelukkig nieuwjaar te wensen.

Turkije: rechter veroordeelt journalist na tweeten religiekritische cartoon

0

Een Turkse columnist is tot negen maanden voorwaardelijke celstraf veroordeeld, omdat hij een cartoon heeft getweet waarin conservatieve gelovigen op de hak worden genomen.

Enver Aysever (foto), columnist bij het seculiere dagblad Cumhuriyet, werd veroordeeld vanwege ‘het aanzetten tot haat en vijandigheid onder het publiek’.

Op de gewraakte cartoon is een conciërge te zien, gekleed in een witte overall, die een ontsmettingsmiddel sproeit in het hoofd van een zwaar bebaarde man, die conservatieve moslims in Turkije moet vertegenwoordigen.

Volgens het Turkse Openbaar Ministerie zou Aysever ‘religieuze waarden’ naar beneden hebben willen halen.

In 2002, toen de AKP van president Erdogan aan de macht kwam, stond Turkije op nummer 139 van de persvrijheidsindex van Reporters Without borders. Inmiddels staat Turkije op plek 153.

‘Wij zijn geen criminelen. Wij zijn vluchtelingen. En we hebben rechten’

Elke maand gaat de Kanttekening in gesprek met vluchtelingen en statushouders in Nederland. Hoe zijn ze hier gekomen? En hoe hebben zij hun nieuwe leven in Nederland opgebouwd? Deze maand: de uit Soedan gevluchte Adam Idris (30). Hier is hij medeoprichter en bestuurslid van de stichting Between Borders Amsterdam, waar hij samen met anderen strijdt voor de rechten van ongedocumenteerde vluchtelingen.

Idris was nog maar zeventien jaar oud toen hij alleen uit Soedan vluchtte vanwege de burgeroorlog. ‘Ik ging eerst naar Frankrijk en heb daar een tijdje in Parijs gewoond bij vrienden, maar uiteindelijk was het mijn doel om naar Engeland te gaan omdat ik de taal al een beetje sprak’, vertelt hij. ‘Ik wilde in Engeland asiel aanvragen om vervolgens daar te studeren, te werken en te wonen. Maar helaas had ik niet de juiste papieren om erheen te reizen. Toen ik hoorde dat er mensen waren die mij met een bus vanuit Calais naar Londen konden brengen, besloot ik om met hen mee te gaan.’

Zijn reis naar Londen werd abrupt stopgezet aan de grens bij Duitsland, toen de Duitse grenspolitie ontdekte dat hij zich niet kon identificeren. Idris werd samen met vier andere vluchtelingen naar een politiebureau in Duitsland overgebracht, waar ze één nacht in de cel moesten doorbrengen. De volgende ochtend kwamen Nederlandse politieagenten hen ophalen, om hen naar het dichtstbijzijnde asielzoekerscentrum (azc) te vervoeren.

‘Ik wist totaal niet waar ik was, alleen dat ik ergens in Duitsland terechtkwam, en daarna in Nederland. Ik geloof dat ik toen in Assen was, maar dat weet ik niet zeker, en het was geen azc. Het bleek een jeugddetentiecentrum te zijn.’

Gedwongen in Nederland te blijven

Eenmaal in Nederland aangekomen, werd Idris door de politieagenten gevraagd naar zijn redenen om hierheen te komen. ‘Toen ik in Nederland aankwam, wilde ik nog altijd naar Engeland om daar asiel aan te vragen. Maar de Duitse grenspolitie die ons tegenhield, besloot dat Nederland onze zaak maar verder moest afhandelen.’

Aan Idris werd verteld dat hij in Nederland asiel moest aanvragen, omdat hij anders in het jeugddetentiecentrum moest blijven om te worden uitgeprocedeerd. ‘Sommige jongeren met wie ik had gereisd vanaf Calais hadden besloten om in Nederland asiel aan te vragen, omdat ze niet in de gevangenis wilden blijven. Maar ik wilde nog steeds naar Engeland, dus ik besloot om geen asiel aan te vragen. Na vijftien dagen in dat gebouw besloot ik om toch maar in Nederland asiel aan te vragen, zodat ik daar in elk geval weg kon. Maar toen werd ik naar het azc in Dronten gestuurd.’ Daar bleef hij een week. Toen reisde hij naar Amsterdam, waar hij de trein pakte naar Parijs. Dit terwijl zijn asielaanvraag nog in behandeling was.

‘Ik wist niet dat ik in Nederland moest blijven terwijl mijn asielaanvraag werd behandeld, maar ik wilde er toch niet blijven, dus probeerde ik weer om vanuit Calais naar Engeland te reizen. Dit keer was het me wel gelukt. Ik werd via een vrachtwagen het land in gesmokkeld. Ik verbleef drie maanden in Engeland en begon aan mijn asielaanvraag. Toen ontdekten ze in Engeland dat ik al een asielaanvraag had lopen in Nederland. De Engelse ambtenaren moesten contact leggen met Nederland, waarna ik een brief ontving van de Nederlandse ambtenaren die mij vertelden dat ik terug moest gaan naar Nederland. Zolang mijn asielprocedure nog in behandeling was moest ik in Nederland blijven.’

Vanuit Londen reisde hij weer terug naar Amsterdam, om vervolgens naar het azc in Zwolle te gaan. Daarna werd hij overgeplaatst naar het azc in Deventer. ‘Ik bleef daar anderhalf jaar en wachtte de beslissing op mijn asielaanvraag af. Na een tweede gesprek besloten ze om mijn asielaanvraag te weigeren. Ze wilden me terugsturen naar Soedan’, zegt hij. ‘Waarom? Omdat ik naar Engeland ging terwijl dat niet mocht, en ik daar ook niet de juiste papieren voor had. Ik zei hen dat ik niet in Nederland wilde blijven omdat ze mij meteen in de gevangenis hadden geplaatst, en ik werd gedwongen om in Nederland asiel aan te vragen als ik uit de gevangenis wilde.’

Idris weigerde mee te werken met de ambtenaren die hem terug wilden sturen naar Soedan. ‘Ik groeide op in oorlogsgebied. Soedan is een land dat veel politieke problemen kent, en veel pijn en geweld. Ik heb daar niets meer.’

Omdat hij weigerde mee te werken, werd hij naar een detentiecentrum gebracht in Rotterdam. Pas nadat hij contact had gezocht met de ambassade van Soedan in Den Haag werd hij vrijgelaten. Daarna moest hij het in zijn eentje zien te rooien, omdat hij geen recht had op verblijf in Nederland. ‘Daardoor had ik volgens de Nederlandse wet ook geen recht op een onderkomen en mocht ik niet werken. Ik heb lang samen met andere uitgeprocedeerde asielzoekers op straat moeten leven.’

Wij zijn hier

Idris was inmiddels 21 jaar toen hij in Amsterdam terechtkwam en dakloos werd. Hij heeft ruim zeven jaar op straat geleefd. ‘Samen met andere ongedocumenteerden had ik geen andere keus dan op straat te moeten leven, omdat teruggaan naar ons land van herkomst de dood betekent’, vertelt hij.

Zo sloot hij vriendschappen en ging hij samenwerkingen aan met de ongedocumenteerde vluchtelingen die hij in de Amsterdamse straten had ontmoet. Hij hoorde hun verhalen aan, en besloot om samen met hen een gemeenschap op te bouwen waarin ze elkaar konden helpen waar mogelijk. Idris kwam in contact met verschillende stichtingen en christelijke organisaties, die hem en andere ongedocumenteerde vluchtelingen in zijn netwerk van voedsel, kleding en tijdelijk onderdak konden voorzien.

Hij werd actief binnen de We Are Herebeweging. ‘Dat is een sociale beweging waar we strijden voor de rechten van ongedocumenteerde vluchtelingen. We zijn met velen, en komen uit verschillende werelddelen’, legt hij uit. ‘We zijn geen criminelen, daklozen, of drugs- of alcoholverslaafden. Wij zijn vluchtelingen. En we hebben rechten.’

Via zijn inmiddels grote netwerk van stichtingen en hulporganisaties kwam hij in contact met een advocaat, die hem uiteindelijk kon helpen aan zijn geldige verblijfsvergunning in Nederland. ‘Ik heb zelfs gesproken met de Amsterdamse wethouder Rutger Groot Wassink om hem te vertellen over de verhalen van ongedocumenteerde vluchtelingen in Nederland.’

‘De mensen hier zijn beter dan hun regering. Zij hebben tenminste nog hun menselijkheid en empathie’

Zijn acties met We Are Here leverden Idris contacten op met wie hij begin 2020 de stichting Between Borders Amsterdam heeft opgericht. Via deze stichting organiseert hij tegenwoordig onder meer kookbijeenkomsten. Daar bereiden ongedocumenteerde vluchtelingen maaltijden uit de keuken van hun land van herkomst, om de gerechten vervolgens samen met donateurs, bezoekers en andere vrijwilligers te nuttigen.

Vanwege de coronamaatregelen houdt de stichting op het moment geen bijeenkomsten, maar via de website worden allerlei producten verkocht die ongedocumenteerde vluchtelingen hebben gemaakt. Op deze manier kunnen zij een beetje bijverdienen om te overleven. Naast zijn taken als bestuurslid bij Between Borders Amsterdam, start Idris binnenkort met een mbo-opleiding Bedrijfskunde.

‘Ik moest hier in Nederland blijven omdat ik geen andere keuze had. Maar nu heb ik hier ontzettend veel vrienden gemaakt, en heb ik veel mensen ontmoet die bereid zijn om anderen te helpen’, zegt hij. ‘De mensen hier zijn beter dan hun regering. Zij hebben tenminste nog hun menselijkheid en empathie. Daarom wil ik mij blijven inzetten voor het lot van de ongedocumenteerde vluchteling. Ik wil mensen zoals ik op weg helpen. Vluchtelingen willen net als ieder mens een normaal leven leiden, waar we ons geen zorgen hoeven te maken over onze veiligheid. Ieder mens heeft daar recht op, geen mens is ‘illegaal’.’

‘Dit jaar 12.000 migranten onderschept in Marokko’

0

Naar eigen zeggen heeft de Marokkaanse politie sinds begin 2021 meer dan 12.000 mensen gearresteerd die illegaal naar Europa probeerden te komen. Ook zouden 150 smokkelnetwerken zijn ontmanteld.

Het door de Marokkaanse overheid gefinancierde persbureau MAP meldt ook dat veiligheidstroepen naar verluidt 752 vervalste reisdocumenten, 67 opblaasbare boten, 47 motoren en 65 voertuigen in beslag hebben genomen.

De onderscheppingen van de migranten op zee door de Marokkaanse kustwacht zijn in deze cijfers niet meegenomen.

Dit jaar zijn ongeveer 40.000 migranten met succes vanuit Marokko naar Spanje gereisd. Meer dan de helft heeft de overtocht gemaakt naar de Canarische Eilanden. De Internationale Organisatie voor Migratie (IOM) van de Verenigde Naties stelt dat meer dan 1.000 mensen om het leven zijn gekomen toen ze probeerden de eilandengroep in de Atlantische Oceaan te bereiken.

Studie: BLM-protest leidt tot minder zwarte doden door politiegeweld

0

In de Verenigde Staten vallen dankzij de Black Lives Matter-protesten minder zwarte doden als gevolg van politiegeweld. Dat concludeert de Californische socioloog Susan Olzak (Stanford University) na onderzoek.

De protesten tegen politiegeweld waren al enkele jaren geleden begonnen, maar de dood van George Floyd in 2020 zorgde voor een aanzienlijke toename van protesten.

Olzak onderzocht protesten tegen politiegeweld in 170 Amerikaanse steden tussen 2000 en 2019. Ze zag een afname van politiemoorden op Afro-Amerikanen en Latino’s, maar niet van het aantal witte doden.

Gemiddeld zorgt één protest ervoor dat het aantal zwarte slachtoffers vermindert met 11 procent en het aantal Latino-slachtoffers met 7 procent, aldus Olzak.

‘Influencers van kleur krijgen minder betaald dan witte collega’s’

0

‘Ik merk dat je eigenlijk andere bedragen krijgt als je niet wit bent.’ Dat vertelt mediamaker en influencer Farrah Mousha op NPO-radiozender FunX.

Mousha: ‘Zulke bedrijven denken dat je daar niet achter komt.’ Maar daar kwam Mousha wel achter, zegt ze, via witte collega’s bij wie ze ‘altijd checkt’ wat zij betaald krijgen.

Onlangs vertelde de bekende Nederlandse TikTok-influencer Somi eenzelfde verhaal: ‘Een tijdje geleden werd ik benaderd voor een klus en een vriendin van mij werd benaderd voor dezelfde klus, zij is wit. Onze aanbiedingen waren heel verschillend. De mijne was eigenlijk belachelijk, terwijl ik meer volgers heb dan zij.’

Amerikaanse influencers van kleur verdienen gemiddeld 29 procent minder dan witte influencers voor eenzelfde soort klus, bleek eerder deze maand uit onderzoek. Als alleen naar het verschil in tussen zwarte en witte influencers wordt gefocust, dan is de kloof 35 procent.

Was er etnisch spreidingsbeleid in Amsterdam? Denk stelt raadsvragen

0

Hebben woningcorporaties een etnisch spreidingsbeleid gevoerd in Amsterdam Slotervaart? Dat is wat de Amsterdamse Denk-lijsttrekker Sheher Khan wil weten van het Amsterdamse college.

Khan stelt de vragen naar aanleiding van recente ontboezemingen van Fred Martin, voormalig stadsdeelwethouder van Amsterdam Slotervaart:

‘In het begin van de jaren negentig werden bewoners in Nieuw-West al strategisch bij elkaar gezet. In Overtoomse Veld werden mensen uit een lage sociale klasse, vaak met een migratieachtergrond, in bepaalde straten geplaatst door de woningcorporaties. Dit ging vaak om straten waarvan de woningen waren verwaarloosd. Daartegenover bleven bepaalde woonblokken overwegend wit. De huurtarieven waren overigens wel overal hetzelfde.’

De Denk-fractie wil nu uitgezocht hebben of dit klopt. ‘Eerder was al bekend dat Surinaamse immigranten werden geweerd van bepaalde wijken én of straten. De gemeente zou hiermee gestopt zijn in 1979,’ zegt Khan op social media.

Hij vindt het ‘stuitend’, als deze ‘discriminerende praktijk’ daadwerkelijk tot in de jaren negentig is doorgegaan en hoopt op een ‘spoedige reactie’ van het college.

Buurtbewoners uit Nieuw-West hebben vaker het gevoel geuit dat ze in een afvoerputje zijn beland in Slotervaart.

‘Drie Syrische werkers levend verbrand in Turkije’

0

Een Turkse man heeft vorige maand drie jonge Syriërs levend verbrand in de Turkse kuststad Izmir. Dat meldt het Syrisch Observatorium voor de Mensenrechten op basis van ‘lokale bronnen’.

Volgens Turkse media gaat het om de 23-jarige Mamoun al-Nabhan, de 21-jarige Ahmed Al-Ali en de 17-jarige Muhammed el-Bish.

Op 16 november zou de man drie Syriërs in brand hebben gestoken nadat hij benzine over hen had gegoten in hun slaap.

De lugubere moord zou ‘raciaal gemotiveerd’ zijn. Ook omdat er verder geen dispuut was tussen de slachtoffers en de Turk.

De broer van een van de verdwenen mannen verklaart: ‘Wij zijn vijf jaar geleden naar Turkije gekomen. Mijn broer was 23 jaar. Hij zou een week later trouwen. Op de fabriek waar hij werkte is hij in zijn slaap met benzine verbrand. Hij heeft een week nog in het ziekenhuis gelegen. We hebben toentertijd niks gezegd, omdat de politie dat aan ons vroeg.’

In Turkije wordt de sfeer tegen Syriërs en Afghanen steeds vijandiger. Uitbuiting, verwaarlozing en vreemdelingenhaat: er staat hen veel ellende te wachten – als ze Turkije al binnenkomen, want het land zet alles in om ze tegen te houden.

Turkije herbergt ruim vier miljoen vluchtelingen, waarvan de overgrote meerderheid Syriërs. Het land zegt geen grote stromen meer aan te kunnen en zet maximaal in op grensbewaking. De seculier-nationalistische oppositiepartij CHP eist dat ze vertrekken, ondanks de onveilige oorlogssituatie in hun land van herkomst.

‘Onversneden fascisme’: FvD’er wil verbod op ‘negatief’ AD ‘na grote strijd’

0

Het Zeeuwse Statenlid Martin Bos van Forum voor Democratie pleit voor een ‘verschijningsverbod’ voor het AD, nadat deze krant een ‘negatief stukje’ heeft gepubliceerd over FvD.

‘Het Algemeen Dagblad heeft weer een negatief stukje over Forum’, twitterde de Zeeuwse FvD-politicus gisteren. ‘Maakt niets uit. Na de grote strijd krijgt deze krant toch een verschijningsverbod.’

Zijn tweet leidt tot felle reacties bij journalisten. ‘Onversneden fascisme’, aldust journalist Aliëtte Jonkers. ‘Nieuw dieptepunt in de aanvallen op de pers’, reageert journalist Paul Verspeek van RTV Rijnmond.

Bos ‘wil de bezetting graag nog eens over doen’, schrijft voormalig PvdA-parlementariër Jo Horn. ‘Hij wil kranten die negatief over FvD schrijven een verschijningsverbod opleggen. Dat heet gelijkschakeling. De heer Bos lijkt me geen democraat.’

Het Nijmeegse SP-raadslid Yurre Wieken vindt FvD inconsequent. Thierry Baudet voelt zich aangetast in zijn vrijheid van meningsuiting omdat hij van de rechter geen Holocaustvergelijkingen mag maken in het coronadebat, terwijl Bos nu pleit voor het verbieden van kranten met onwelgevallige meningen.

Bos vindt de ophef over zijn tweet onterecht. ‘Is een verschijningsverbod raar? Neen, na de bezetting van Nederland kreeg De Telegraaf een verschijningsverbod voor 30 jr. opgelegd. Dit vanwege heulen met de vijand, het brengen van pro-Nazi nieuws en anti-Joodse artikelen.’

Volgens Bos zijn veel van de huidige kranten net zo erg, omdat ze achter ‘het partijkartel’ en het World Economic Forum zouden aanlopen. Het World Economic Forum is een jaarlijks internationaal congres met CEO’s, internationale politici, intellectuelen en journalisten. Volgens FvD is dit forum bezig met een complot om een totalitaire staat in het leven te roepen, gesteund door Nederland.

Het AD-artikel rept over de illegale FvD-kerstmarkt in het Drentse plaatsje Wijster van afgelopen zondag. De krant noemt dat FvD een demonstratie had beloofd, maar dat er ook allerlei kramen van stal werden gehaald. Dat mag niet door de lockdown. Daarom krijgt FvD een boete van tienduizend euro.

Het AD-artikel meldt overigens niet dat de kerstmarkt ook fungeerde als uitvalsbasis voor enkele extreemrechtse activisten.

Met mooie woorden wint Rutte IV het biculturele vertrouwen niet terug

0

Mooie woorden uit het regeerakkoord: ‘Een democratische samenleving kan alleen functioneren als we een grens trekken als vrijheden van de ander worden bedreigd, als iedereen meedoet en discriminatie wordt bestreden. Voor homohaat, antisemitisme, moslimhaat, eerwraak, genitale verminking, kinderhuwelijken, gedwongen huwelijken, haat zaaien en geweld tegen andersdenkenden en tegen minderheden is geen plaats in onze samenleving’.

En dan dit: ‘De overheid zal als werkgever het goede voorbeeld geven door een actief diversiteits- en antidiscriminatiebeleid te voeren.’

Let wel: het gaat hier om het regeerakkoord uit 2017. Toen de toeslagenaffaire, waarbij biculturele Nederlanders structureel etnisch zijn geprofileerd door de overheid, volop bezig was.

Ook in het akkoord van 2021 staan mooie woorden over een rechtvaardige overheid die discriminatie wil aanpakken. Maar de vraag voor biculturele Nederlanders is: hoe oprecht zijn VVD, CDA, D66 en ChristenUnie, dezelfde vier partijen als in 2017, deze keer?

Iedereen is nu wel klaar met die mooie woorden

Gedupeerden van de toeslagenaffaire werden tot aan de Raad van State, de hoogste bestuursrechter in ons land, vermangeld en in de steek gelaten. Door de overheid. En nu moeten ze ineens vertrouwen gaan krijgen in diezelfde overheid?

Neem ook het spionageschandaal in moskeeën, waar gemeenten illegaal undercoveronderzoek lieten uitvoeren. Of de ‘Parlementaire ondervragingscommissie ongewenste beïnvloeding uit onvrije landen’, die alleen moskeeën en islamitische organisaties kritisch tegen het licht hield. Of de schandalen binnen de politie. Rutte III zette institutionele discriminatie op de kaart door er zelf een patroon van te maken.

De rechtsstaat staat onder druk. De overheid overtrad stelselmatig de Grondwet. Veel biculturele Nederlanders zijn ongelijk behandeld. Zij geven de overheid structureel wantrouwen terug en denken: waarom zouden wij ons nog wél aan de regels houden?

Iedereen is nu wel klaar met die mooie worden. Mensen willen dat de overheid haar beloftes nakomt. Niet voor niets is het vertrouwen in de politiek op een dieptepunt. De overheid moet goed blijven reflecteren op zichzelf en werken aan een functionerende rechtstaat. Dit is de enige manier om het vertrouwen terug te winnen. De Kanttekening geeft zes aanbevelingen:

1. De overheid hoort – zie ook artikel 1 van de Grondwet – onpartijdig te zijn. Zij moet nu voor zichzelf formuleren: hoe kijken we naar de verschillende groepen biculturele Nederlanders? Voor de wet zijn zij gelijk, maar dat zien we niet terug in de praktijk. Dit moet worden rechtgetrokken.

2. De overheid moet geen beleid van wantrouwen richting minderheden voeren. Een voorbeeld van hoe het niet moet: de mate en exclusiviteit waarin de afgelopen jaren onderzoek werd gedaan naar de verschillende moslimgemeenschappen. Dit versterkte het wantrouwen over en weer alleen maar.

3. Samenwerking van de overheid met de verschillende gemeenschappen loont – beide kanten op. In het regeerakkoord staat nu dat er een plan wordt gemaakt met de nationale coördinatoren tegen antisemitisme en discriminatie. Maar als je discriminatie echt goed wil aanpakken, zet dan ook in dat plan dat je hierbij de verschillende gemeenschappen betrekt.

4. Het helpt ook om delicten tegen minderheden, zoals bij antisemitisme al terecht gebeurt, apart te registreren. Nu hebben bijvoorbeeld moslims – ook terecht – het gevoel dat discriminatie tegen hen niet even hard wordt aangepakt. Meten is weten. Hoe kun je iets goed aanpakken, als je niet eens weet wat de omvang en aard ervan is?

5. Er moeten gevolgen komen voor ambtenaren die discrimineren. Nu hebben biculturele Nederlanders het idee dat ze vogelvrij zijn en de daders straffeloos. Een boete voor de Belastingdienst, zoals laatst gebeurde vanwege de toeslagenaffaire, is een lachertje. Een ambtenaar die discrimineert rijdt niet door rood. Hij schendt artikel 1 van de Grondwet.

Ik kreeg laatst, als een van velen, een excuusbrief van de Belastingdienst: ’Sorry, ook u zat in het systeem.’ Maar ik wil geen sorry. Ik wil weten wie mij heeft geprofileerd. Maak dit transparant. En het moet helder zijn: een ambtenaar die discrimineert moet een nieuwe baan zoeken, de leidinggevende die hiertoe opdracht gaf moet voor de rechter verschijnen.

6. Een stuurgroep, bestaande uit deskundigen en burgers, moet de overheid scherp houden op het gelijk behandelen van alle burgers. Ja, we hadden al de Ombudsman en het College voor de Rechten van de Mens, maar zie eens waar we nu zijn aanbeland.

Misschien dat de nationale coördinatoren een rol kunnen vervullen in zo’n stuurgroep. Als die er maar komt. Want een mooi verleden geeft al geen garantie voor een mooie toekomst, maar mooie woorden na een slecht verleden? Die zijn al helemaal weinig waard. En nu aan de bak.